قدم اول: شناخت خودارضایی

[آرمین]

1 شناخت خودارضایی

تو هر مسیری که می‌خوایم قدم برداریم، اولین قدم، شناخت اون مسیره.   

فرقی نمی‌کنه تو چه مسیر تازه‌ای می‌خوایم قدم برداریم:

• انتخاب رشته‌ی تحصیلی می‌خوایم انجام بدیم؛
  
• به‌دنبال شغل جدیدی هستیم؛
  
• مهارت تازه‌ای می‌خوایم یاد بگیریم؛
  
• یا حتی می‌خوایم شریک زندگی‌مون رو انتخاب کنیم؛
  

در هر حال، شناخت، قدم اول برای شروع هر مسیری هست.   

مسیر پاکی و ترک خودارضایی هم از این قاعده مستثنا نیست.

وقتی شناخت ما اشتباه باشه، تصمیمات ما هم اشتباه میشه.

این شناخت درست هست که تصمیمات ما رو راهبری می‌کنه و در جای مناسب، ما رو تحریک به اقدام‌های درست می‌کنه.    

عدم شناخت کافی، وقت ما رو به هدر میده و انرژی‌مون رو می‌گیره.

حتی ممکنه منجر به آسیب جدی بشه و ما رو از مسیر به‌کلی دور کنه.   

جای شکی نیست که داشتن اطلاعات و دانش درست نسبت به هر کاری، به کمک ما میاد.

چرا که نیاز به ریسک‌کردن‌های بیهوده نداریم و در عوض، قاطعانه قدم برمی‌داریم. 

حیوانات هم اگر بتونن به این شناخت دست پیدا کنن، قطعاً به اقدامات متفاوتی دست می‌زنن.

تا زمانی که شناخت راجع به چیزی حاصل نشده، تلاش پیرامون اون معنی پیدا نمی‌کنه.

من وقتی نمی‌دونم اثر کاری که می‌خوام انجام بدم چیه، تلاش کردن برای اون بی‌مفهومه.

وقتی نمی‌دونم کاری که می‌خوام انجام بدم رو چطور باید انجام بدم، طبیعتاً نتیجه‌ای هم نمی‌گیرم.   

تو قدم اول، به‌دنبال این هستیم تا دید درستی نسبت به خودارضایی پیدا کنیم.

با واقعیت‌ها روبه‌رو بشیم و با آگاهی از اون‌ها، برای ترک خودارضایی تصمیم بگیریم.

چرا که عدم شناخت درست خودارضایی، هویت و اصالت تلاش‌های ما رو زیر سؤال می‌بره.   

زمانی که شناخت وجود داشته باشه، تلاش‌های ما متفاوت میشه.

با وجود شناخت هست که شکست‌های احتمالی بین راه معنا پیدا می‌کنه.

این شناخت هست که پایداری، استقامت و اراده‌ی ما رو دگرگون می‌کنه.

طبیعتاً در چنین شرایطی، نتیجه‌ی متفاوتی هم می‌گیریم.   

دانش‌آموزانی که برای کنکور درس می‌خونن رو در نظر بگیرید:

• دانش‌آموزی که از جایگاه کنکور تو زندگیش شناخت داره و می‌دونه اثر اون تو زندگیش چی هست، متفاوت با بقیه درس می‌خونه.
  
• دانش‌آموزی که از رشته‌ی تحصیلی آینده‌اش شناخت داره و می‌دونه نتیجه‌ی حاصل از تلاش‌های شبانه‌روزیش چی هست، نوع درس خوندنش متفاوت هست.
  
• دانش‌آموزی که نحوه‌ی درست خوندن درس‌ها رو می‌دونه و شناخت داره از اینکه چطور باید تست بزنه، تو جلسه کنکور هم قطعاً متفاوت با بقیه ظاهر میشه. 
  

شناخت، درجات مختلف داره.

شناخت ناقص، منجر به تلاش‌های ناقص میشه.

به‌عبارتی، نه‌تنها بین شناخت و تلاش ارتباط وجود داره، بلکه بین میزان شناخت و کیفیت تلاش‌ها هم رابطه‌ای ناگسستنی وجود داره.  

تو این تاپیک به‌دنبال این هستیم تا شناخت درستی نسبت به خودارضایی و ترک خودارضایی پیدا کنیم.

تا این شناخت درست، در ادامه تبدیل به تلاش‌های درست در جهت ترک خودارضایی بشه. 

1-1 خودارضایی و میل جنسی
2-1 جایگاه خودارضایی در اسلام
3-1 جایگاه خودارضایی در پزشکی و روان‌شناسی دنیای غرب
4-1 عوارض و مضرات خودارضایی
5-1 آثار و فوائد ترک خودارضایی
6-1 اطمینان حاصل نمودن از امکان ترک خودارضایی

[آرمین]

1-1 خودارضایی و میل جنسی

سؤال: خودارضایی چیه؟

تعریف خودارضایی: خودارضایی یعنی این‌که انسان از روی اختیار با خودش کاری کنه تا به برانگیختگی جنسی و در نهایت ارضا برسه؛ بدون اینکه شریک جنسی در کار باشه.

این کار ممکنه به واسطه‌ی فکر و خیال‌های شهوت‌انگیز اتفاق بیافته یا نگاه به عکس‌ها و فیلم‌های آلوده یا رد و بدل کردن حرف‌های عاشقانه یا ...   

سؤال: استمناء و استشهاء چیه؟

در زبان عربی و دینی ما، خودارضایی در پسران و آقایان با نام استمناء و خودارضایی در دخترها و خانم‌ها با نام استشهاء یاد میشه.

بنابراین تو تمام مطالبی که اینجا با همدیگه مرور می‌کنیم، منظور از خودارضایی، هر دو عمل استمناء و استشهاء هست.   

سؤال: شهوت چیه؟

تعریف شهوت: شهوت به معنای «میل»، «رغبت» و «اشتیاق» برای رسیدن به هر چیزی هست.

ما تو وجودمون خیلی از شهوت‌ها وجود داره و به واسطه‌ی اون‌ها، به خیلی از نیازهامون پاسخ میدیم و به خواسته‌هامون می‌رسیم:

• شهوت خوراک هست که موجب میشه به غذا خوردن میل داشته باشیم.
  
• شهوت پول هست که موجب میشه به کار کردن رغبت داشته باشیم.
  
• شهوت خواب هست که موجب میشه به استراحت کردن اشتیاق داشته باشیم.
  

شهوت جنسی هم یکی از همین شهوت‌ها هست.

سؤال: آیا شهوت جنسی و میل جنسی چیز بدیه؟

نه، شهوت جنسی و میل جنسی به خودی خود چیز بدی نیست.

همون طور که شهوت خوراک، پول و خواب به خودی خود چیز بدی نیست:

• اگه شهوت خوراک نداشتیم، میلی به غذا خوردن نداشتیم. بدن‌مون تغذیه لازم رو دریافت نمی‌کرد و ضعیف می‌شدیم.
  
• اگه شهوت پول نداشتیم، رغبت به کار نداشتیم. دست‌مون مدام جلوی بقیه دراز بود و مایحتاج زندگی مون رو نمی‌تونستیم تأمین کنیم.
  
• اگه شهوت خواب نداشتیم، اشتیاق به خواب نداشتیم. بدن‌مون انرژی لازم برای فعالیت دوباره رو به دست نمی‌آورد.
  

همون طور که بقیه شهوت‌ها برای ما مفیدن، شهوت جنسی هم برای ما مفیده.
میل جنسی باعث میشه ما پیوند عمیق‌تر و محکم‌تری رو با همسرمون بتونیم برقرار کنیم.

قوای جنسی از نیروهایی هست که خدا تو وجود ما قرار داده تا ازش استفاده کنیم.

قرار نیست بابت داشتن این میل، به حال خودمون تأسف بخوریم.  

شهوت‌های خوراک، پول و خواب برای ما مفید هستن. اما،

• اگه تو نحوه پاسخگویی به این امیال دقت نکنیم؛
  
• اگه افراط و زیاده‌روی کنیم و اندازه نگه نداریم؛
  
• اگه فراموش کنیم هدف پشت این شهوت‌ها چه چیزی بوده و صرفاً تبدیل به ابزار ما بشن؛
  

دیگه کارکرد خودشون رو از دست میدن و برعکس، موجب زیان و آسیب ما میشن.   

شهوت جنسی هم از این قاعده جدا نیست:

• اگه به جا و در محل درست ازش استفاده نکنیم؛
  
• اگه نتونیم این نیروی خدادای رو به‌درستی کنترل کنیم؛
  
• اگه یادمون بره هدف پشت این شهوت چی بوده؛
  

اون وقته که موجب دردسر و زیان و آسیب برای ما میشه.
این یعنی همون جایی که ما به خودارضایی روی میاریم.   

سؤال: چرا تأمین نیاز شهوت جنسی و میل جنسی توسط خودارضایی اشتباهه؟

چون خودارضایی نمی‌تونه ما رو سیراب کنه.

ما با هر بار انجام اون، بیشتر به سمتش کشیده میشیم؛ اما مدام عطش بیشتری به سراغ‌مون میاد.

مثل آب شوری که دم دست‌مون هست و می‌نوشیم؛ اما نه‌تنها سیراب نمیشیم، بلکه با هر جرئه، تشنگی بیشتری رو تجربه می‌کنیم.  

شاید اوایل احساس کنیم خودارضایی حال بهتری رو به ما میده؛ اما این حس موندگار نیست.

به مرور به جایی می‌رسیم که دیگه انجام اون، برای تجربه‌ی حال بهتر نیست؛ بیشتر یه وابستگی و عادت روانیه که ما رو در هر شرایطی به سمتش می‌کشونه.

کار به جایی کشیده میشه که ما رو تحت کنترل خودش قرار میده و مثل آدم معتادی که دست به هر کاری می‌زنه تا مواد به دستش برسه، ما هم از هر راهی که شده باید وارد بشیم تا انجامش بدیم و آروم بگیریم.   

اما زهی خیال باطل که آروم شدنی در کار نیست.

تکرار، تکرار و باز هم تکرار. 

و در این بین، کلافگی، اضطراب و بی‌قراری هست که روزبه‌روز بیشتر به سراغ‌مون میاد.  

تو این تکرارها، هر بار به سراغ یه تجربه‌ی جدیدتر و متنوع‌تر میریم

و ممکنه تا جایی پیش بریم که حتی به خودمون آسیب‌های جدی برسونیم. 

قوای جنسی چیز بدی نیست و قرار نیست با اون مبارزه کنیم.

بلکه می‌خوایم این قوا رو تحت اختیار خودمون و به عبارت دقیق‌تر، تحت فرمان عقل قرار بدیم.

می‌خوایم این نیرو رو مدیریت کنیم تا در زمان و جای درستش از اون استفاده کنیم.

[آرمین]

2-1 جایگاه خودارضایی در اسلام

در اسلام چیزی که برای ما آسیب و ضرر به‌ همراه داشته، «حرام و گناه» دونسته شده

و اون‌ها که آسیب و ضررهای بیشتری به همراه داشته، «حرام و گناه کبیره» در نظر گرفته شده.

طبق نظر تمامی مراجع تقلید، خودارضایی حرام و گناه بوده

و برخی از مراجع مثل آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله سیستانی و ... هم اون رو صراحتاً حرام و گناه کبیره اعلام کردن.   

در قرآن کریم مستقیماً چیزی در خصوص خودارضایی بیان نشده.

اما آیات شریفه 5، 6 و 7 سوره مؤمنون به‌صورت کلی هر گونه بهره‌گیری جنسی جز همسر و کنیزان رو «ظلم، ستم و تجاوز» قلمداد کرده:

وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ (5)

إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ (6)

فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَاءَ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ (7)

و آنان که نگه‌دارنده دامن‌شان [از شهوت‌های حرام] اند، (5)

مگر در [کام‌جویی از] همسران یا کنیزان‌شان، که آنان [در این زمینه] مورد سرزنش نیستند. (6)

پس کسانی [که در بهره‌گیری جنسی، راهی] غیر از این جویند، تجاوزکار [از حدود حق] هستند. (7)

با توجه به این‌که خودارضایی، بهره‌گیری جنسی غیر از راه‌های بیان‌شده در این آیات هست، مراجع تقلید حکم به گناه بودن خودارضایی صادر کردن؛

و البته که روایات زیادی از پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) دلالت بر ناپسند بودن و حرمت خودارضایی داره.

[آرمین]

3-1 جایگاه خودارضایی در پزشکی و روان‌شناسی دنیای غرب

در عموم مقالات مرتبط با پزشکی و روان‌شناسی دنیای غرب، به سالم بودن فعالیت خودارضایی اشاره شده. 

اون‌ها به این موضوع اشاره کردن که خودارضایی می‌تونه استرس رو از آدم دوره کنه و باعث ریلکس شدن و آرامش بشه.

بر مبنای برخی تحقیقات انجام شده، خودارضایی در خانم‌ها منجر به افزایش اعتماد به نفس میشه و در مردان هم ابتلا به سرطان پروستات رو کاهش میده.

با این حال، در بسیاری از این مقالات قید شده که خودارضایی نباید جایگزینی برای روابط جنسی باشه و صرفاً به عنوان مکملی برای روابط جنسی باید در نظر گرفته بشه.  

در عین حال، این موضوع هم عنوان شده که کمتر شریک جنسی هست که با آگاه شدن از این‌که همسرش خودارضایی می‌کنه، احساس خوبی بهش دست میده؛

بلکه احساس بی‌کفایتی به سراغش میاد و از اینکه احتمالاً همسرش علاقه‌ی کافی بهش نداره و به این خاطر هست که دست به خودارضایی می‌زنه، دچار رنجش میشه.  

نکته‌ی قابل تأملی هم در این بین وجود داره.

روان‌شناسان معتقدن چنانچه شخص، شکی نسبت به درستی این فعالیت داشته باشه، نه‌تنها به تدریج اعتماد به نفسش از بین میره؛ بلکه وضعیت خلقیش هم تحت تأثیر قرار می‌گیره و احساس‌های بد به سراغش میاد.   

روان‌شناسان بر این نظر هستن که باید حد و اندازه‌ای هم برای خودارضایی در نظر گرفت.

چرا که وقتی خودارضایی با فیلم‌های پورن همراه میشه، در صورتی که به صورت کنترل‌نشده پیش بره، به شکل یه فعالیت اعتیادگونه درمیاد.  

این اعتیاد:

• به روابط عاطفی فرد لطمه وارد می‌کنه.
  
• فرد رو از فعالیت‌ها و کارهای ارزشمند دور می‌کنه.
  
• باعث آسیب رسوندن به خود میشه.  
  

ضمن این‌که اعتیاد به خودارضایی می‌تونه نشون از نگرانی و استرس بیش از حد داشته باشه.

هر چند که در کوتاه‌مدت خودارضایی شاید استرس رو کاهش بده اما پرواضحه که در نگاه بلندمدت، خودارضایی نمی‌تونه به فرد کمکی کنه و دوری از استرس، راهکارها و درمان‌های خاص خودش رو می‌طلبه. 

پی‌نوشت:

در اینجا لازم به ذکره که مطالب اشاره‌شده مرتبط با پزشکی و روان شناسی دنیای غرب هست.

با توجه به فرهنگ و آداب و رسوم متفاوت اون‌ها، نمی‌تونه الزاماً کاربست مشابهی برای فرهنگ و آداب و رسوم مردم ایران داشته باشه. 

[آرمین]

4-1 عوارض و مضرات خودارضایی

در مورد عوارض و مضرات خودارضایی از سوی پزشکان و اساتید اهل فن، صحبت های بسیاری شده و هر کدوم اظهار نظرهای مختلفی کردن و می کنن.

این اظهار نظرها همیشه همسو نیست و مسیرهای متفاوتی رو در پیش می‌گیرن.

چیزی که اینجا می‌بینید حاصل جمع‌بندی این اظهار نظرها و باور ما هست؛ و البته بعید نیست در آینده با کشف یافته‌های جدید، این جمع‌بندی هم تغییر پیدا کنه.  

اگه فکر می‌کنید که با خودارضایی، کور، کر یا لال میشید، خیال‌تون رو همین اولین کاری راحت می‌کنم که این طور نیست.

این موضوع اون قدر واضحه که نیاز به توضیح نداره.

مشکل این نیست که با چند بار انجام خودارضایی، اتفاقات وحشتناکی تو بدن ما می‌افته و دچار انواع و اقسام ناتوانی‌ها میشیم.

مشکل چیز دیگه‌ایه.

خودارضایی کنترل رو از عقل ما می‌گیره و به شهوت واگذار می‌کنه.

به مرور زمان، ما رو به جایی می‌رسونه که حتی خیلی از ملاحضات رو هم دیگه مدنظر نداریم.

برامون مهم نیست تو چه مکانی باشیم. کنار چه کسانی. تو چه زمانی. 

تنها چیزی که مدنظر و مرکز توجه ما قرار می‌گیره خودارضاییه.   

شاید اوایل، خودارضایی به ما لذت بده و لااقل برای دقایقی حال و هوامون رو عوض کنه،

اما کم‌کم به جایی می‌رسیم که دیگه لذت خودارضایی نیست که ما رو به سمتش می‌کشونه؛

بلکه این وابستگی روانی هست که ما رو دنباله‌روی خودارضایی می‌کنه.  

شبیه به معتادی که اوایل مواد مخدر رو برای تجربه‌ی حال بهتر مصرف می‌کنه

و بعد کم‌کم کارش به جایی کشیده میشه که با وجودی که می‌دونه مواد مخدر بهش سودی نمی‌رسونه؛

اما چون به مواد مخدر وابسته شده، نمی‌تونه ترکش کنه.  

اون معتاد شاید اوایل، استرس یا اعصاب‌خوردیش رو به واسطه مواد مخدر و به‌صورت موقت (حتی شده نیم ساعت) بتونه برطرف کنه،

اما چون راه برطرف کردن مشکلاتش رو نادرست میره، به مرور زمان، احساس درماندگی بیشتری می‌کنه و ناچاره که دوز مصرفش رو بیشتر و بیشتر کنه.

افزایش دوز مصرفی که سودی در بر نداره و فقط اوضاع رو وخیم‌تر می‌کنه.  

خودارضایی هم کارکرد مشابهی داره و ما رو اسیر خودش می‌کنه.

وقتی ما در اسارت خودارضایی باشیم، انجام اون دیگه نه‌تنها لذت‌بخش نیست؛

بلکه برعکس، موجب تنش روحی و روانی بیشتر ما میشه.    

با تکرار مداوم خودارضایی، ذهن ما تو موقعیت‌های مختلف شرطی میشه و دیگه در اختیار خودمون نیستیم.

با کوچک‌ترین چیزی تحریک میشیم و تمایل به خودارضایی پیدا می‌کنیم.

هر بار هم برای تموم کردن خودارضایی عجله داریم

و برای هر بار انجام اون، استرس وجودمون رو فرا می‌گیره.

تا جایی که خودارضایی به‌شکل یه رفتار پرخطر در میاد.   

تو چنین شرایطی، عجیب نیست که احساسات بد وجودمون رو فرا بگیره و حس بی‌ارادگی، ناتوانی، حقارت، ضعف یا بی‌عرضگی به سراغ‌مون بیاد.   

دیر یا زود روابط اجتماعی ما کاهش پیدا می‌کنه و کم‌کم به تنهایی‌های بیشتر روی‌ میاریم.

به‌تدریج تو تنهایی‌ها آسیب‌پذیرتر میشیم و با ادامه گوشه‌گیری‌ها، استرس بیشتری بر ما غالب میشه.

کم‌طاقت میشیم و شکننده‌تر میشیم. زودتر از کوره در میریم و عصبی‌تر می‌شیم.

خودمون رو کم‌استفاده، بی‌فایده و بیهوده می‌بینیم و روزبه‌روز اعتماد به نفس و عزت نفس‌‌مون پایین‌تر میاد.

بی‌قراری و دلشوره ما رو آروم نمیذاره. فکرهای ما مشوش میشه و هر چیز ربط و بی‌ربطی رو با موارد جنسی آمیخته می‌کنیم.

انگیزه‌ی زندگی، رشد و پیشرفت تو وجود ما خفه میشه و به روزمرگی مبتلا می‌شیم. کم‌کم تا جایی پیش میریم که از خودمون متنفر میشیم. 

عوارض روحی ادامه پیدا می‌کنه و با عدم رضایت از شرایط موجود، دچار افسردگی میشیم.  

اون اوایل، شاید نتیجه خودارضایی رو در قالب تنهایی‌های بیشتر ببینیم.

اما همین تنهایی‌های بیشتر، در ادامه تبدیل به هراس اجتماعی، اضطراب اجتماعی و ترس از روبه‌رویی با دیگران نمود پیدا می‌کنه.

اون اوایل ممکنه صرفاً گاهی افکار منفی ذهن ما رو درگیر کنه.

اما در ادامه، این وسواس‌های فکری هستن که گریبان ما رو می‌گیرن و ما رو رها نمی‌کنن.   

بنا به گفته‌ی پزشک‌ها، تو یه فرآیند جنسی باید تمام حواس ما درگیر بشه.

این در حالی هست که تو انجام خودارضایی، هیچ یک از این حواس به‌درستی درگیر نمیشه و جایگزین تمام اون‌ها فکر و خیال میشه.

نتیجه‌ی چنین وضعیتی، چیزی جز یه ارضای ناقص نیست؛ ارضای ناقصی که برای دستگاه عصبی ما اصلاً خوب نیست و بعدها تو زندگی زناشویی ما رو دچار مشکل می‌کنه.  

ضمن اینکه تو فرآیند جنسی سالم، بعد از برقراری ارتباط، آرامش وجود ما رو فرا می‌گیره؛

در حالی که خودارضایی نه‌تنها به ما آرامش نمیده که به ما عذاب وجدان و حس ناامنی بیشتری رو تقدیم می‌کنه.

شاید همین ارضای ناقص و آرامش به دست نیومده هست که ما رو به انجام بی‌حسابِ دوباره و دوباره‌ی اون وامی‌داره.   

تا اینجا مواردی که اشاره کردیم، بیشتر به بعد روحانی و روانی ما مربوط میشد؛ اما باید توجه داشته باشیم که روح و روان ما از جسم ما خیلی هم جدا نیست.

این آثار نامطلوب به تدریج در جسم ما هم ظاهر میشه.   

با هر بار انجام خودارضایی، انرژی زیادی رو از دست میدیم.

انرژی که می‌تونه صرف سوخت و ساز و رشد بدن ما یا نگهداری قوت هر یک از اندام ما بشه.

انرژی که می‌تونه صرف خیلی از کارها و برنامه‌ها و هدف‌ها بشه.

این از دست دادن انرژی، ما رو دچار خستگی‌های بیشتر می‌کنه و شادابی، حرکت و جنب و جوش از ما گرفته میشه.

شور و نشاط جوانی از بین میره و خودمون رو روزبه‌روز بی‌حوصله‌تر می‌بینیم.   

هر چقدر تعداد دفعات انجام خودارضایی و درجه تکرار خودارضایی بیشتر باشه، طبیعتاً این عوارض هم بیشتر میشه.

با تکرار پیاپی خودارضایی، مغز ما تحت تاثیر قرار می‌گیره و فکر ما به‌درستی کار نمی‌کنه. تو تصمیم‌گیری‌ها دچار تردید و دودلی میشیم.

اندام ما دچار ضعف میشه و روزبه‌روز از قوت‌شون کاسته میشه.

صورت ما رنگ‌پریده میشه و چهره ما دیگه چهره جذاب و دوست‌داشتنی سابق نیست.

حتی تعداد دفعات تکرار خودارضایی می‌تونه تا جایی پیش بره که خودمون رو بیمار ببینیم.   

اما این همه ماجرا نیست. خودارضایی ما رو از ازدواج هم دور می‌کنه. 

وقتی پاسخی حتی به غلط برای نیاز جنسی خودمون پیدا کنیم، دیرتر خودمون رو مهیای تشکیل خانواده و ازدواج می‌کنیم. به‌جای اینکه شرایط رو به گونه‌ای آماده کنیم تا مهارت‌های لازم برای تشکیل خانواده رو به دست بیاریم و امکانات لازم برای ازدواج رو مهیا کنیم، به وضعیت پیشین خودمون خو می‌گیریم و گذشته‌ی اشتباه‎مون رو تکرار می‌کنیم.

در صورتی که علاقه داری، می‌تونی مطالب بیشتری رو در خصوص مضرات و عوارض خودارضایی تو تاپیک «عوارض جسمی خودارضایی در یک نگاه» بخونی.  

[آرمین]

5-1 آثار و فوائد ترک خودارضایی

شکی نیست که خودارضایی چیزهایی رو از ما گرفته.

اما آیا چیزهایی که گرفته شده، با ترک خودارضایی دوباره به ما برمی‌گرده؟

با ترک خودارضایی، احساس آزادی بیشتری می‌کنیم. شبیه به کسی که زندانی بوده و از اسارت آزاد شده باشه.

این آزادی به ما آرامش میده و نظم فکری بهتری رو برای ما به وجود میاره. تصمیمات‌مون رو قاطعانه‌تر می‌تونیم بگیریم.

دیگه مجبور نیستیم وقت و بی‌وقت خودمون رو قایم کنیم و با پنهان‌کاری یا دروغ‌گویی کسی رو فریب بدیم. روابط اجتماعی بهتری پیدا می‌کنیم.

اعتماد به نفس و عزت نفس ما بیشتر میشه. خودمون رو بیشتر دوست داریم و از خودمون رضایت قلبی بیشتری پیدا می‌کنیم.

شاداب‌تر میشیم و خُلق بهتری پیدا می‌کنیم. باحوصله‌تر و منعطف‌تر میشیم.   

همین که مدتی از ترک خودارضایی می‌گذره، متوجه میشیم که چقدر از وقت‌مون تا حالا بابت این کار گرفته میشد؛ از مقدماتش گرفته تا انجام اون و تبعات و اثرات حاصل از اون که گاهاً تا چند روز هم طول می‌کشید.

حالا از همین وقت برای پیگیری کارهای ارزشمند و مفید استفاده می‌کنیم. 

انرژی ما دیگه صرف نگاه‌های بی‌حاصل، دنبال کردن‌های بی‌فایده و کارهای بیهوده نمیشه و از این انرژی برای رسیدن به اهداف‌مون استفاده می‌کنیم.   

دیری نمی‌گذره که یه خلأ در درون‌مون احساس می‌کنیم.

به رسالت زندگی‌مون فکر می‌کنیم. اینکه کجا هستیم و در حال انجام چه کاری هستیم.

خودمون رو پیدا می‌کنیم و زندگی معنادار، جهت دار و هدفمند رو پی می‌گیریم.   

البته اینجا دادن یه تذکر لازم هست:

هر مشکلی، علتی داره.   

ترک خودارضایی مشکلاتی که به واسطه‌ی اون به وجود آمده رو برطرف می‌کنه؛ نه مشکلاتی که منشأ دیگه‌ای دارن.

کمردردی که به واسطه‌ی بلند کردن جسم سنگین و بیرون زدن دیسک به وجود اومده، انتظار نداشته باشیم با ترک خودارضایی خوب بشه.

تشویش و اضطراب دائمی که به خاطر وضعیت غیرعادی خانواده هر لحظه در کنار ما هست، با ترک خودارضایی برطرف نمیشه.   

همیشه باید به ریشه‌ی مشکلات توجه داشته باشیم.  

اما این رو هم باید مدنظر داشت که ترک خودارضایی فضای خوبی رو برای ما به وجود میاره تا مشکلات زندگی‌مون رو بهتر و دقیق‌تر ببینیم.

حالا دیگه به جای فرار کردن از مشکلات و موانع موجود، شجاعت روبه‌رو شدن با چالش‌ها رو داریم.

با روحیه جنگاوری که از ترک خودارضایی به دست اومده، به جست و جوی راه‌های مختلف میریم.

تصمیمات‌مون رو عملی می‌کنیم و قاطعانه برای حل مشکلات قدم برمی‌داریم تا موانع رو از پیش رو برداریم.   

ترک خودارضایی در نقش یه وسیله و موتور متحرک هست.

وسیله و موتور متحرکی که ما رو به سایر مقصدها می‌رسونه.   

کسی که به افسردگی دچار هست، قطعاً ترک خودارضایی بهش کمک می‌کنه تا علت نارضایتی و ناراحتی خودش رو بهتر از قبل ببینه.

چنین شخصی اگه تو دوران ترک خودارضایی، روابط اجتماعیش رو گسترش بده، فعالیت‌های ورزشی انجام بده و با هدف‌گذاری درست و تلاش‌های آگاهانه، رضایت بیشتری رو از خودش ایجاد کنه، به مرور احساس افسردگی و ناکامیش از بین میره و خودش رو یه فرد کاملاً طبیعی و نرمال می‌بینه.

در غیر این صورت، این افسردگی ادامه‌دار خواهد بود.   

حواس‌مون باشه که تو مسیر پاکی و تلاش برای ترک خودارضایی، گذشته‌مون مانع ما نشه.

همیشه به یاد وعده و قول خدا در آیه شریفه 70 سوره فرقان بیافتیم که میگه:

إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ ۗ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا (70)

مگر آنان که توبه کنند و ایمان آورند و کار شایسته انجام دهند،

که خدا بدی‌های‌شان را به خوبی‌ها تبدیل می‌کند؛ و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. (70)

وعده خدا با وعده ما آدم‌ها متفاوت هست. وقتی این قدر صریح خدا به توبه‌کننده‌ها قول داده که بدی‌هاشون رو تبدیل به خوبی می‌کنه، دیگه جای چه نگرانی باقی می‌مونه؟

کسی که برای جبران گذشته‌اش تلاش می‌کنه، خدا حتماً به تلاش‌هاش برکت میده.

بعد می‌بینه حاصل اشتباهات دیروز، درس‌های بزرگ امروز هست برای داشتن یه زندگی سعادتمند.

درس‌هایی که شاید به قلب کمتر آدمی راه پیدا کرده باشه.   

با تلاش، اراده و همتی که ما از خودمون نشون میدیم، نه تنها آثار منفی خودارضایی از بین میره؛ بلکه پله‌های ترقی رو بهتر و سریع‌تر از هر آدم دیگه‌ای می‌تونیم برداریم.   

اگه دوست داشتی، می‌تونی آثار مثبت ترک خودارضایی رو از زبان کسانی که روزی شبیه به خودت بودن بخونی. 

[آرمین]

6-1 اطمینان حاصل نمودن از امکان ترک خودارضایی

ترک هیچ عادتی ساده نیست.

چیزی که تو وجود ما نهادینه شده باشه، به‌راحتی از وجود ما خارج نمیشه.

بسته به این‌که چه مدت درگیر اون عادت بودیم، ترک اون سخت‌تر هم میشه.  

وقتی خودارضایی جسم و روح و روان ما رو سالیان سال در چنگ خودش گرفته باشه، نمیشه انتظار داشت به‌راحتی و طی چند روز یا چند هفته یا چند ماه از دستش خلاص بشیم.  

برای ترک خودارضایی نیاز به تلاش زیادی داریم.

صبر زیادی در برابر تمایلات درونی باید به خرج بدیم.

استقامت بالایی باید از خودمون نشون بدیم تا کم‌کم و به‌تدریج جسم و روح و روان ما پاک بشه و به یه فردی عادی تبدیل بشیم. 

ترک خودارضایی ساده نیست؛ اما شدنی هست.

این رو بچه‌های کانون قبلاً نشون دادن.

تو تاپیک افتخارات کانون می‌تونی نام کسانی رو ببینی که بیشتر از 2 سال از پاکی‌شون می‌گذره. 

اما باید ببینیم آیا ما هم حاضر هستیم به اندازه‌ی اون‌ها که زحمت کشیدن از چنگ گناه خارج بشن، زحمت بکشیم؟ 

طبیعتاً برای دستیابی به هر هدفی، باید هزینه‌ی لازم برای رسیدن به اون هدف رو هم پرداخت کنیم. آیا ما هم حاضریم این هزینه رو پرداخت کنیم؟   

 

فرض کنید برای یادگیری تایپ 10 انگشتی، تصمیم به شرکت تو یه دوره‌ی یک ماهه آموزشی می‌گیریم.

شاید در ابتدا به نظر بیاد تنها هزینه‌ای که می‌کنیم، هزینه‌ی مالی هست.

اما 

• وقتی که برای این آموزش طی این یک ماه میذاریم؛
  
• خواب بعدازظهری که جهت تمرین آموزش‌ها از اون صرف نظر می‌کنیم؛
  
• حتی فیلم سینمایی که تو ساعات کلاسی دیگه نمی‌تونیم ببینیم؛
  

جزء هزینه‌های یادگیری ما محسوب می‌شن.   

برای ترک خودارضایی هم باید هزینه‌های اون رو پرداخت کنیم.

• حاضریم از بعضی دوستان ناباب‌مون صرف نظر کنیم؟
  
• حاضریم کمی زندگی‌مون رو نظم بدیم و بابرنامه‌تر بشیم؟
  
• حاضریم هفته‌ای چند جلسه‌ی کوتاه ورزشی داشته باشیم؟
  
• حاضریم تو خوردن خوراکی‌های محرک کمی پرهیز کنیم؟
  
• حاضریم فکرمون رو به موقع از چیزهای بد دور کنیم و به سمت چیزهای خوب هدایت کنیم؟
  

اگر میگم ترک خودارضایی ساده نیست، اما بذارید این خبر خوش رو هم به شما بدم.

سختی‌های طی راه به مرور زمان کمتر میشه.   

این وعده‌ی خدا در آیه‌های شریفه 5 و 6 سوره شرح هست که:

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (5)

إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (6)

پس، از پى دشوارى آسانى است. (5)

هر آينه از پى دشوارى آسانى است. (6)

سختی تا زمانی سختی هست که نتیجه‌ای از اون ندیده باشیم.

اما وقتی نتیجه‌ی زحمات‌مون رو به مرور زمان می‌بینیم؛

وقتی خوب زندگی کردن و درست زندگی کردن رو یاد می‌گیریم؛

اون موقع با تمام وجود خواهان سختی و رشد بیشتر هستیم.   

این وعده و سنت خدا هست که سختی‌ها تبدیل به آسونی میشه.

شیرینی که با تحمل اون سختی به دهان ما میشینه، جبران‌کننده هر سختی هست که در این راه کشیدیم.

کافیه به خدا اطمینان کنیم.

تمام کسانی که تو راه پاکی قدم برداشتن، موفق نشدن.

اما همین که بدونیم کسانی قبل از ما بودن که این مسیر رو با موفقیت طی کردن، برامون کافیه تا خیال‌مون راحت بشه.

برامون کافیه تا مطمئن بشیم این کار یه کار نشد نیست و ما هم می‌تونیم شبیه به اون دسته از آدم‌های موفق باشیم.