سلام به همه
صبـــــــــــــــح: ★
ظهـــر و عصـر: ★
مغرب و عشا: ★
بعنوان مثال در حدیث قدسی در بیان واقعۀ عاشورا آمده است که: کوچک آنها را عطش از پای در میآورد و از شدت عطش میمیرد و بزرگ آنها از شدت عطش پوست بدنش جمع میشود حال فکر نما که چگونه عطشی بوده که پوست بدن از شدت آن جمع شده است، و یا این سخن که میگوید: عطش بین او و آسمان هم چون دود حایل گشته بود...
و چگونه میشود که جگر از شدت تشنگی ریز ریز شود مگر اینکه از شدت عطش پخته شود و رطوبتی در آن باقی نماند بگونهای که از شدت خشکی ریز ریز شود، و باز بسیاری بودهاند که اهل و فرزندانشان کشته شدهاند ولی چه کسی را خانوادهای مثل اهل اولاد ابی عبد اللّه علیه السّلام بوده است و کجا کسی را فرزندی چون فرزند آن بزرگوار بوده که شبیهترین افراد از حیث خلق و خلق و گفتار برسولخدا صلّی اللّه علیه و آله باشد، چرا که این مرتبهای بزرگ و درجهای نزدیک بدرجۀ امامت و یا مقارن و مساوی با او است، هم چنین بسیار بودهاند کسانیکه اهل و عیال آنها اسیر گشته ولی کجا اسیرانی مثل امام زین العابدین علیه السّلام و زینب و سکینه و ام کلثوم بودهاند و کجا رفتاری که با اینها شده با دیگران شده است، و باز بسیارند کسانیکه سرشان بر نیزه رفته ولی آنچه با سر فرزند رسولخدا شد بر سر چه کسی رفته است، و خلاصه آنکه اگر انسان در این واقعه بیندیشد صبر و استقامت آن حضرت را در تحمل این مصیبتها خارق العاده مییابد و لذا ملائکۀ آسمانها از صبر و پایداری آن امام تعجب کردند، زیرا بدن هر چه هم که قوی باشد نمیتواند آنچه را که بر بدن آن بزرگوار رسید تحمل کند، و دل را یارای آنچه بر قلب آن عزیز رسید نیست، و بدن و قلب از بعضی از آنچه بر آن حضرت گذشت میمیرد و با مرگ از تحمل سختیها راحت میشود، ولی آن بزرگوار زنده بود و شدائدی را که هر کدامش باعث مرگ انسان است تحمل نمود، بگونهای که میتوان گفت آن بزرگوار هفتاد مرتبه و بلکه بیشتر کشته شد.
از این رو روز عاشورا را نمیتوان با غیر آن مقایسه نمود و لذا بر دوستان و موالیان آن بزرگوار است که در این ایام حالش بگونهای باشد که با ایامی که مصیبتی بخود آنها میرسد شبیه باشد، و در این راه بخانوادۀ آن بزرگوار اقتدا کند و خود را شبیه آنها گرداند، آیا نشنیدهای که بنی هاشم تا پنج سال پس از شهادت آن امام چه کردند؟ آیا مصیبت رباب همسر آن حضرت را در عزای آن بزرگوار نشنیدهای؟ آیا گریه و ندبۀ امام سجاد علیه السّلام را تا چهل سال پس از شهادت پدر نشنیدهای، و اگر آن اندازه در توان نداری، لا اقل ببعضی از کسانیکه در زمان خود ما بودهاند اقتدا نما، و من خود بعضی از آنها را دیدهام که در تمام ایام عاشورا از لذتها کناره میگرفت، و جز نان خالی چیزی نمیخورد.
بلکه بعضی از آنها در این ایام از بوسیدن برادر خردسالش با اینکه خیلی نسبت باو محبت داشت امتناع مینمود، و اگر از این هم ضعیفتر هستی لا اقل تاسوعا و عاشورا را روز مصیبت خود بدان، و از لذات کناره بگیر، و با امام زمانت در این دو روز مشارکت نما، زیرا آن بزرگوار مصیبت جدش حسین علیه السّلام در هیچ روزی از روزها فراموش نمیکند، بلکه بنا بنقل بعضی از روایات هر صبح و شام بر جدش حسین میگرید.