مشاوره

[karma]

اگه بازار کار مهمه بمونید پشت کنکور به نظرم  
البته اونم ریسک داره ولی بعد دیگه حسرتش رو نمیخورید که کاش میموندم و رشته بهتری می‌آوردم

من خودم پارسال موندم و امسال رتبم خیلی بهتر شد و بین دوست هام هم بودن که موندن و رتبه های عالی تری گرفتن.. حالا به خودتون بستگی داره ببینید پتانسیل رتبه های خوب رو دارید؟ و همین طور اگه سال بعد خراب بشه چقدر با امسال تفاوت داره ؟ و همین طور حوصله یک سال دیگه کنوور و استرس هاش رو چی؟ میتونید اون ها رو تحمل کنید؟ اگه آره که بسم الله.. حتما موفق میشید 

[*آسمان*]

اگه بازار کار مهمه بمونید پشت کنکور به نظرم  
البته اونم ریسک داره ولی بعد دیگه حسرتش رو نمیخورید که کاش میموندم و رشته بهتری می‌آوردم

من خودم پارسال موندم و امسال رتبم خیلی بهتر شد و بین دوست هام هم بودن که موندن و رتبه های عالی تری گرفتن.. حالا به خودتون بستگی داره ببینید پتانسیل رتبه های خوب رو دارید؟ و همین طور اگه سال بعد خراب بشه چقدر با امسال تفاوت داره ؟ و همین طور حوصله یک سال دیگه کنوور و استرس هاش رو چی؟ میتونید اون ها رو تحمل کنید؟ اگه آره که بسم الله.. حتما موفق میشید 

ممنونم ازتون 
من سال دومم بود که کنکور دادم ...
نمی دونم کشش سال سوم رو دارم یانه ...
فکر میکنم ندارم البته ...

[karma]

خب نمیتونید از مثلا دی و بهمن شروع کنید خوندن؟
اون موقع فرصت تجدید قوا هم هست  2 سال هم هست که درس ها رو خوندید احتمالا اون نصف سال کافی باسه برا دوره؟

[افرا]

سلام دوستان 
من به شدت نیاز به کمکتون دارم ..
برای کنکور و دانشگاه ...
من فرهنگیان مجاز شدم 
فرهنگیانو میزنم ...
پیراهایی مثل پرستاری و هوشبری و اتاق عمل رو هم میارم ...
میدونید فرهنگیان خیلی کم میگیره معلوم نیست بیارم یانه ...
ولی من فرهنگیانو میزنم بعدش به نظرتون پیرا بزنم بهتره یا شیمی شهر خودمون ؟ 
من از زیست شناسی و رشته های مربوط به زیست خوشم نمیاد ...
روحیه ی پرستاری و پیرا رو هم ندارم ...
ولی خب از طرفی شیمی هم کار نداره ...
چه کنم ؟ 
بمونم سال بعد بخونم واسه دارو ؟

سلام خانم آبی...

صحبتاتون رو خوندم...

هیچکس از خودتون بهتر نمیتونه تصمیم بگیره....اصلا عجله نکنید و یه جای آروم بشینید و تمرکز کنید .

قراره یه عمر با این رشته و شغل پیش برید.

متاسفانه توی سیستم انتخاب رشته ی ما یه حالت بدی وجود داره که بر اساس علاقه و روحیات واقعیمون پیش نمیریم...

یادمه سال 90 بود اون زمان زیاد کسی دنبال فرهنگیان نبود! بعد از چند سال یهو مد شد و همه رفتن دنبالش...

یا اینکه نگاه میکنیم میگیم که هر رشته ایی قبولیش سخت تره رو میگیم بهتره...

من اون موقع که پرستاری رو انتخاب کردم دقیقا چنین وضعیتی داشتم .میگفتم مثلا پرستاری از بهداشت قبولیش سخت تره پس حتما بهتره!

در صورتی که یه چنین ذهنیتی رو کلا باید بذاریم کنار...

بعد از چند سال که بازم کنکور دادم کلا داروسازی و دندون اصلا توی لیست انتخاب رشتم نبود! یه رشته و سه تا دانشگاه رو انتخاب کردم و تموم!

درستش همینه که با چنین قطعیتی بریم جلو ...

میدونید قراره حدود 30 سال یا بیشتر با این رشته کار کنیم نمیشه خیلی ساده بگیم این نشد پس اون!

خواهر من فوق شیمی داره که البته الان باهاش کار نمیکنه ... به نظر خودش پیراپزشکیا از نظر فرصت شغلی و درامد و شان اجتماعی و جذابیت

درسا (سلیقه ایی) نسبت به شیمی بالاترن...

ولی بازم ممکنه شما علاقتون به شیمی بیشتر باشه و درامد و اینارو کلا در نظر نگیرید...

لطفا برامون بگید چرا اینقد بین این انتخاب هاتون تفاوت بنیادی وجود داره؟ این رشته ها کاملا از نظر روحیه ایی که نیاز دارن باهم تفاوت دارن...

اینو به کارما هم گفتم ....

انشالاه که بهترین انتخاب رو میکنید....

[*آسمان*]

خب نمیتونید از مثلا دی و بهمن شروع کنید خوندن؟
اون موقع فرصت تجدید قوا هم هست  2 سال هم هست که درس ها رو خوندید احتمالا اون نصف سال کافی باسه برا دوره؟

نه خانواده ام نمی ذارن ... 
حتی الان میگن اگه قراره بمونی باید از فردا شرو کنی به خوندن ..

سلام دوستان 
من به شدت نیاز به کمکتون دارم ..
برای کنکور و دانشگاه ...
من فرهنگیان مجاز شدم 
فرهنگیانو میزنم ...
پیراهایی مثل پرستاری و هوشبری و اتاق عمل رو هم میارم ...
میدونید فرهنگیان خیلی کم میگیره معلوم نیست بیارم یانه ...
ولی من فرهنگیانو میزنم بعدش به نظرتون پیرا بزنم بهتره یا شیمی شهر خودمون ؟ 
من از زیست شناسی و رشته های مربوط به زیست خوشم نمیاد ...
روحیه ی پرستاری و پیرا رو هم ندارم ...
ولی خب از طرفی شیمی هم کار نداره ...
چه کنم ؟ 
بمونم سال بعد بخونم واسه دارو ؟

سلام خانم آبی...

صحبتاتون رو خوندم...

هیچکس از خودتون بهتر نمیتونه تصمیم بگیره....اصلا عجله نکنید و یه جای آروم بشینید و تمرکز کنید .

قراره یه عمر با این رشته و شغل پیش برید.

متاسفانه توی سیستم انتخاب رشته ی ما یه حالت بدی وجود داره که بر اساس علاقه و روحیات واقعیمون پیش نمیریم...

یادمه سال 90 بود اون زمان زیاد کسی دنبال فرهنگیان نبود! بعد از چند سال یهو مد شد و همه رفتن دنبالش...

یا اینکه نگاه میکنیم میگیم که هر رشته ایی قبولیش سخت تره رو میگیم بهتره...

من اون موقع که پرستاری رو انتخاب کردم دقیقا چنین وضعیتی داشتم .میگفتم مثلا پرستاری از بهداشت قبولیش سخت تره پس حتما بهتره!

در صورتی که یه چنین ذهنیتی رو کلا باید بذاریم کنار...

بعد از چند سال که بازم کنکور دادم کلا داروسازی و دندون اصلا توی لیست انتخاب رشتم نبود! یه رشته و سه تا دانشگاه رو انتخاب کردم و تموم!

درستش همینه که با چنین قطعیتی بریم جلو ...

میدونید قراره حدود 30 سال یا بیشتر با این رشته کار کنیم نمیشه خیلی ساده بگیم این نشد پس اون!

خواهر من فوق شیمی داره که البته الان باهاش کار نمیکنه ... به نظر خودش پیراپزشکیا از نظر فرصت شغلی و درامد و شان اجتماعی و جذابیت

درسا (سلیقه ایی) نسبت به شیمی بالاترن...

ولی بازم ممکنه شما علاقتون به شیمی بیشتر باشه و درامد و اینارو کلا در نظر نگیرید...

لطفا برامون بگید چرا اینقد بین این انتخاب هاتون تفاوت بنیادی وجود داره؟ این رشته ها کاملا از نظر روحیه ایی که نیاز دارن باهم تفاوت دارن...

اینو به کارما هم گفتم ....

انشالاه که بهترین انتخاب رو میکنید....

سلام آقای افرا 
ممنون بابت وقتی که گذاشتید 
الان از شدت استرس زیاد حالت تهوع گرفتم ...

خب راستش درآمد و بازار کار برام مهمه ...
راستش الان بیشتر بین پشت کنکور موندن و خوندن واسه دارو موندم 
یا اینکه امسال شیمی بزنم و تمامممم ...
با خودم به توافق رسیدم که ۱۰۰ درصد پیرا رو نمیخوام ...
شیمی رو خیلی ترس دارم که بزنم یا نه ...
اونم به خاطر بازار کار که نداره ...
فرهنگیان فقط ۲ نفر دببری شیمی میگیره ...
احتمالش کمه که بیارم ...

[افرا]

سلام آقای افرا  
ممنون بابت وقتی که گذاشتید  
الان از شدت استرس زیاد حالت تهوع گرفتم ...

خب راستش درآمد و بازار کار برام مهمه ...
راستش الان بیشتر بین پشت کنکور موندن و خوندن واسه دارو موندم 
یا اینکه امسال شیمی بزنم و تمامممم ...
با خودم به توافق رسیدم که ۱۰۰ درصد پیرا رو نمیخوام ...
شیمی رو خیلی ترس دارم که بزنم یا نه ...
اونم به خاطر بازار کار که نداره ...
فرهنگیان فقط ۲ نفر دببری شیمی میگیره ...
احتمالش کمه که بیارم ...

پشت کنکور موندن یه سری شرایطی میخواد مثل حمایت خونواده و تحمل حرف دیگران و تنها بودن ...

ریسک هم کمی داره چون ممکنه رتبه بدتر از گذشته بشه...

ولی ازطرف دیگه میتونه خیلی خوب هم باشه... یه فرصت دوبارست که زندگی رو اونجوری که دوس داریم پیش ببریم...

اینجا کارما هم یه سال مونده و نتیجه گرفته...

منم که 4 بار کنکور دادم با 3 تا رشته ی مختلف! پس شماهم میتونید...

اصلا هم استرس نداره که.چنتا حالت بیشتر نداره که هیچکدوم بد نیستن.

یا فرهنگیان میارید که مبارکه...

یا نمیارید و میمونید سال بعد یه چیز خیلیییی بهتر مثل داروسازی رو میرید...

پس اروم باشید .

زمان ما میگفتن بعضیا این رشته هارو مثل یه سری کشتی میبینن که قراره اونارو از ساحل نجات بده! حتی با کشتی دزدای دریایی!

نه خانواده ام نمی ذارن ... 

حتی الان میگن اگه قراره بمونی باید از فردا شرو کنی به خوندن ..

من حق رو به خونواده میدم. 

از فردا اگه بخونید هم مطالبی که بلدید فراموش نمیشن هم توی چند ماه اخر فشار زیاد بهتون وارد نمیشه و هم این حس خوندنتون از دست نمیره.

اگه چند ماه از درس دور باشید ، شروع کردن خیلی سخت میشه.

بازم میگم پشت کنکور میتونه خیلی خوب باشه اگه بخونید. 

نگران نباشید آینده توی دست خودتونه

[یاقوت]

سلام،
من نظر نمیدم ک چیکار کنی ،فقط خواستم ی چیزهایی رو بنویسم   
آبی جان شیمی رشته ای هست ک اگر ادامه بدی ب نتیجه میرسه . تو با کارشناسی و فوق هم میتونی مشغول ب کار بشی . اینظور هم نیست ک هیچی نباشه .
ولی باید تو رشته ت خیلی خوب باشی . مثلا میتونی بری تو آموزشگاه ها تدریس کنی ، با مدرک شیمی میتونی تو ازمون های استخدامی شرکت کنی ، ادامه بدی و بری تو کار تدریس در دانشگاه و خیلی هم رشته ی گسترده ای هست ب دلیل گرایش هایی ک داره در ادامه تحصیل .
ولی ی چیزی ک تو این رشته پررنگه علاقه هست ،چون بسیار سخته و پیچیده هست . 

و بیشتر کسانی ک شیمی میخونند با ادامه تحصیل و گرفتن فوق میرند خارج از کشور برای تحصیل یا کار . 
من خواهرم فوق شیمی داره و با دوستانش هم در این رشته آشنا هستم ،تعداد زیادی از دوستانش خارج از کشور رفتند ، چند نفر در حال تدریس کنکور هستند . چندین نفرم ک در آزمایشگاه ها کار میکنند . 
رشته بدی نیست ولی علاقه مهمه


در مورد پشت کنکوری ، اگر مطمئنی ک میتونی رتبه خوبی بیاری و در ماه های آخر ول نمیکنی بمون ولی با خستگی روحی و فکر ب گذشته وارد این مسیر نشو .
پشت کنکوری ب دلیل اشتباهاتم  دیگه جزوی از زندگی من شد تو این ۵ سال ، پشت کنکوری خیلی سخته چون تو حدود یک سال باید کارهای تکراری انجام بدی، خودت و زندگیت و مدیریت کنی ، از ی تفریحاتی چشم پوشی کنی . اینطور نشه ک پارسال مثلا ی اشتباهی داشتی امسال هم وجود داشته باشه . 
حمایت خانوادت خیلی مهمه ، من چندین ماه درگیر بودم خانوادم و راضی کنم و خیلی سخت گذشت ، تنها نبودن خیلی مهمه اینکه یکی باشه ک حداقل ماهانه ی ارزیابی از عملکردت داشته باشه حالا یا خانواده یا مشاور . 


در نهایت ی چیزی بگم،‌بازار کار برای همه رشته ها وجود داره ولی در صورتی ک خیلی تلاش کنی و تو رشته ت عالی باشی . کارشناسی شیمی ب کار نمیاد ولی با دکتری شیمی میتونی خیلی کارها کنی .

همه چیز بستگی ب خودت داره ، استرس نداشته باش . همه چیز و در نظر بگیر . خودت و تصور کن ک چ کاری کنی حالت خوب میشه ؟ 
انشالله موفق میشی

[ایرانا]

سلام دوستان 
من به شدت نیاز به کمکتون دارم ..
برای کنکور و دانشگاه ...
من فرهنگیان مجاز شدم 
فرهنگیانو میزنم ...
پیراهایی مثل پرستاری و هوشبری و اتاق عمل رو هم میارم ...
میدونید فرهنگیان خیلی کم میگیره معلوم نیست بیارم یانه ...
ولی من فرهنگیانو میزنم بعدش به نظرتون پیرا بزنم بهتره یا شیمی شهر خودمون ؟ 
من از زیست شناسی و رشته های مربوط به زیست خوشم نمیاد ...
روحیه ی پرستاری و پیرا رو هم ندارم ...
ولی خب از طرفی شیمی هم کار نداره ...
چه کنم ؟ 
بمونم سال بعد بخونم واسه دارو ؟

سلام آسمان عزیزم
منم سالی ک کنکور دادم رتبه فرهنگیانش رو اوردم ، پیشنهادم اینکه تو اولویت های اولت برحسب اون منطقه و ناحیه ک بیشتر شانس داره تا برت دارن رو بزنی
از دبیری زیست، وشیمی تو منطقه ای ک شانست بیشتره تا اموزش ابتدایی
و الان عجله نکن
فکر میکنم ظرفیت برای فرهنگیان رو بیشتر کرده باشن، از همون بدو ورود هم با اینکه دانشجو هستی سابقه کار برات حساب میشه
و حقوقش رو میگیری
در کل تو جامعه ما موقعیت اجتماعی و کارش تضمین شدس
و اینکه، حالا ک ترازت میرسه برای مصاحبه انجا دعوتت میکنن  احتمال پذیرش یا ردت اونجا مشخص میشه
تمرکزت رو بزار روی سوالات مصاحبه ای ک ازت میپرسن
----

اگر کار برات مهمه ، یکی همین فرهنگیان یکی هم پرستاری کارش تضمین شدس...
پرستار بیکار پیدا نمیکنی...
راحت هم میتونی مهاجرت کنی ولی سختی کارش خیلی زیاده..
و تو ایران پولش هم خیلی نیست ، مگر اینکه بخش خصوصی کار کنی ک دردسرای خودشو داره..
---
و اینکه...
 این چیزیه ک من پیشنهاد میکنم بهش فکر کن 

کلا تو رشته های تجربی و ریاضی کار به سختی گیر میاد، مجبوری رشته های خاص قبول بشی تا به کار یا پول برسی

اگر پول و کار برات مهمه ، رشته های شناور مثل حسابداری ، روانشناسی رو هم انتخاب کن
حسابداری ک بازار کارش عالیه ، پول پارو میکنی
برای بچه های تجربی هم ک درسهای ریاضی و امارشون خوبه ،راحت الحلقومه

آسمان جان، میدونم ممکنه بگی تجربی نخوندم ک وارد این رشته ها بشم یا هر چیزی
شرط اولت علاقس ، ولی سیستم کنکور کشور ما معیوبه 
برای خودت اولویت بندی کن ببین ک برای رشته هایی مثل دارو دندون یا هر رشته ک دوست داری میتونی یه سال دیگه وقت بزاری بخونی یا ممکنه کم بیاری و پشیمون بشی

از طرف دیگه، تو داری عمرتو، مهمترین سالهای زندگیتو میزاری پای کنکور ک هیچ تضمینی براش وجود نداره

پس لطفا روی رشته های شناور هم فکر کن
و رشته شیمی رو هم ک دوسش داری توی اولویت های بعد از فرهنگیان ، یا پرستاری انتخاب کن

ان شاءالله هر چی ک خیر و صلاحته برات پیش بیاد عزیز دل

---

بچه ها کسی نظر دیگه ای نداره ؟ 

به نظرتون شیمی رو بزنم یا پشت کنکور ؟ 
توروخدا جواب بدید

به نظر من شیمی رو بزنی بهتره تا بمونی پشت کنکور

فوقش اگر دوست نداشتی رشتتو، دوباره کنکور ثبت نام میکنی
ولی همین ک وارد یه فضای جدید میشی، باعث میشه انگیزت برگرده ، هدفت برات واضح تر میشه
و در کنار دانشگاهت هم میتونی مهارتی رو ک دوست داری یادبگیری ،شاید از شیمی وارد بازارکار نشی 
ولی تو همین برهه میتونی استعدادهای دیگت رو تقویت کنی و از طریق اونا کسب درامد کنی



و در آخر 
موفق باشی ،برات دعا میکنیم 

[عارفه]

آبی جانم پیام ها رو خوندم، برات آرزوی موفقیت دارم عزیزم و می‌دونم با یک تصمیم سنجیده حتما بهترین سرنوشت برات رقم خواهد خورد ان‌شاءالله.


دیدم همه حرف ها زده شده. من یکم از نکات مهم منفی رو می خوام بگم که تصمیم گیری واقع بینانه ای داشته باشی اما جای نگرانی نیست اگه با آگاهی تصمیم بگیری بهترین نتیجه رو خواهی گرفت.


راستش من خودم با پشت کنکور موندن خیلی موافق نیستم. اما خب این یه تصمیم شخصیه.
اول که روحیه و منبعی برای روحیه داشتن مهمه. که وسط کار نبری. خیلی به شخصیت مربوطه. من شخصا اصلا اهلش نیستم. قطعا ول می کنم. ببین آدمش هستی یکسال تنها ادامه بدی به خوندن درس های تکراری؟ میتونی برای خودت تفریح منظم داشته باشی در کنار درست؟ روحیه ت رو مدیریت کنی؟ برنامه مدون داشته باشی و عقب نیفتی؟
 نمی خوام ایه یاس باشه اما منطقی فکر کن اگه سال دیگه هم فکر می کنی همینطور پیش خواهد رفت موندن بی فایده ست.

نکته دیگه آسیب شناسیه. اگه خواستی بمونی حتما یک بازبینی داشته باش ببین سال قبل چی شد که راضی نیستی؟ سبک خوندنت موثر نبود؟ وقت نذاشتی؟ سر جلسه کنکور خوب ندادی؟ روحیه ت پایین بود؟ که امسال تو برنامه ریزی اون ها رو در نظر بگیری و مرتفع کنی.

خوبی های موندن که واضحه. از طرف دیگه درصد اعمال نمرات هر سال داره بیشتر میشه، سال های قبل به شرط تاثیر مثبت فقط بود ولی ممکنه تاثیر منفی هم سال بعد اضافه بشه.

فوقش اگر دوست نداشتی رشتتو، دوباره کنکور ثبت نام میکنی

ولی همین ک وارد یه فضای جدید میشی، باعث میشه انگیزت برگرده ، هدفت برات واضح تر میشه

تا جایی که من می‌دونم به این راحتی نیستا! اگه قبول شیم نریم یکسال محروم میشیم از کنکور

[ایرانا]

تا جایی که من می‌دونم به این راحتی نیستا! اگه قبول شیم نریم یکسال محروم میشیم از کنکور 

حرفت برای دانشگاه های دولتی درسته
در نظر نگرفته بودمش

[ArA]

سلام

ببخشید دوستان اگه میشه سریع تر جوابم رو بدید...
من میخوام برم پیش روان شناس...نمیخواد بگید روان شناس ال بل ... من تصمیم رو گرفتم پس نمیخواد درباره ی بدی های روان شناس به من بگید یا چ می دونم روان شناس به درد نمیخوره آخرش هم باید خودت همه چی رو انجام بدی...از این چیزا نگید خواهشا ... همون طور که میدونید-یا شایدم ندونید-من امسال کنکور دارم... ولی از لحاظ روحی پوکیدم... داغونم تقریبا...ن میتونم درس بخونم... ن میفهمم زندگی چیه....از لحاظ عبادتی هم داغونم...حالا من موضوع رو با خونوادم مطرح کردم... البته از این جهت ک من درس نمیخونم و کلا از لحاظ درسی موضوع رو مطرح کردم.... ولی از حضور من در اینجا مشخصه که من یه مشکل دیگه دارم...اون هم خ ا هستش...اصلا همین خ ا باعث شد که از درس دور بشم... تقریبا 10 روزه ک پاکم...این کار رو هم تازگی ن برای لذتش بلکه مثل یه معتاد فقط برای اینکه ذهنم از افکار منفی دور بشه برای رهایی از تنش انجام میدادم...نمیگم حال میکردم... ولی اصلا زندگیم مختل شده بود...حس گناه و عذاب وجدان نابودم کرده بود...الان میخوام برم پیش روان شناس چون واقعا نمیکشم... دارم له میشم زیر این همه فشار... حالا موندم این خ ا رو هم به روان شناس بگم یا ن ؟!!.... میترسم اگه بگم زندگی نابود تر ازینی ک هست بشه...راستش کل اقوام باور کنید حتی پدر و مادرم به من به عنوان یه فرد با خدا و نماز خون و درس خون میشناسن....این هم اینجوری نبوده ک من خودم بخوام آدم دو رویی باشم ... من برای اینکه گناه نکنم و ارتباطم با خدا قوی شه بیشتر به این چیزا اهمیت میدادم....میترسم اگه بگم حالشون ازم بهم بخوره که قطعا میخوره...خیلی میترسم از بعدش... اصلا گفتن انجام این گناه درسته یا ن؟!..از طرفی اگر پدر و مادرم بفهمن مطمئن هستم که توف تو صورتم نمیندازن... میگن این همه مدت ک ما فک میکردیم تو توی اتاقت داری درس میخونی این کار رو میکردی؟!...این همه امکانات از گوشی و اینترنت و لپ تاپ فراهم کردیم ک آخرش این جوری کنی؟!....یا از این به بعد دیگه بقیه نمیزارن نگاه به بچه هاشون کنم...به من به عنوان یه مجنون نگاه میکنن... خیلی میترسم...خیلی... از اینکه بگم یه مشکل ... نگم هزار مشکل...
چی کار کنم دوستان؟
اگه کسی تجربه ای داره لطفا با من در میون بزاره.... واقعا موندم چی کار کنم...

[Amirali.d]

سلام داداش آرا از نظر من روانشناس خیلی میتونه کمکت کنه  و حتما هم بگو که مبتلا به خ.ا هستی،چون اون ها هرچی اطلاعات بیشتری از تو داشته باشند بیشتر میتونن کمکت کنن.پس هر چی تو چنته داری براشون رو کن و اصلا نترس که اینطوری میشه اونطوری میشه،چی پشت سر من فکر میکنن یا ......
داداش خانواده اگر بدونن که فرزندشون خ.ا میکنه نمیان بگن چرا زحمات ما رو به باد دادی یا این همه امکانات دادیم که خ.ا کنی.اون ها اگر بفهمن خیلی زود و بدون هیچ چیزی به کمک تو میان،تو خودت رو بزار جای اونها اگر تو خودت هر طوری میخواستی رفتار کنی مطمئن باش اونها هم تقریبا چنین رفتاری با تو خواهند داشت،چون تو یه عمر با رفتار اونها زندگی کردی و قطعا رفتاری که اونها در تربیت تو داشته اند یک سری ویژگی ها هم تو در تربیت فرزندان خودت داری
داداش جان یکم بشین و فکر بالغانه بکن،به نظرت اینکه پدر و مادرت در باره تو فکر کنن تو آدم با خدایی هستی و بعد از مدت زیادی بفهمن تو خ.ا میکنی و کلی تاثیر بد تو زندگی خودت بزاری بهتره یا اینکه از همین الان اون ها بفهمن و به تو کمک کنن و این قضیه جمع بشه و تاثیراتش هم تموم بشه؟
امیدوارم این پست برایت مفید باشه

[سنــا]

سلام

خیلی خوبه که با روانشناس مشورت کنید و حتما مشکل خ ا رو هم بگین

ولی پدر و مادر برای چی باید بفهمن؟  مگه روانشناس راز دار نیست؟  یا شما قراره بهشون بگین؟؟

[ArA]

سلام

خیلی خوبه که با روانشناس مشورت کنید و حتما مشکل خ ا رو هم بگین

ولی پدر و مادر برای چی باید بفهمن؟  مگه روانشناس راز دار نیست؟  یا شما قراره بهشون بگین؟؟

نه من که قرار نیست بگم
ولی گفتم شاید روانشناس اصرار کرد که ماجرا رو بگه

[افرا]

سلام

ببخشید دوستان اگه میشه سریع تر جوابم رو بدید...
من میخوام برم پیش روان شناس...نمیخواد بگید روان شناس ال بل ... من تصمیم رو گرفتم پس نمیخواد درباره ی بدی های روان شناس به من بگید یا چ می دونم روان شناس به درد نمیخوره آخرش هم باید خودت همه چی رو انجام بدی...از این چیزا نگید خواهشا ... همون طور که میدونید-یا شایدم ندونید-من امسال کنکور دارم... ولی از لحاظ روحی پوکیدم... داغونم تقریبا...ن میتونم درس بخونم... ن میفهمم زندگی چیه....از لحاظ عبادتی هم داغونم...حالا من موضوع رو با خونوادم مطرح کردم... البته از این جهت ک من درس نمیخونم و کلا از لحاظ درسی موضوع رو مطرح کردم.... ولی از حضور من در اینجا مشخصه که من یه مشکل دیگه دارم...اون هم خ ا هستش...اصلا همین خ ا باعث شد که از درس دور بشم... تقریبا 10 روزه ک پاکم...این کار رو هم تازگی ن برای لذتش بلکه مثل یه معتاد فقط برای اینکه ذهنم از افکار منفی دور بشه برای رهایی از تنش انجام میدادم...نمیگم حال میکردم... ولی اصلا زندگیم مختل شده بود...حس گناه و عذاب وجدان نابودم کرده بود...الان میخوام برم پیش روان شناس چون واقعا نمیکشم... دارم له میشم زیر این همه فشار... حالا موندم این خ ا رو هم به روان شناس بگم یا ن ؟!!.... میترسم اگه بگم زندگی نابود تر ازینی ک هست بشه...راستش کل اقوام باور کنید حتی پدر و مادرم به من به عنوان یه فرد با خدا و نماز خون و درس خون میشناسن....این هم اینجوری نبوده ک من خودم بخوام آدم دو رویی باشم ... من برای اینکه گناه نکنم و ارتباطم با خدا قوی شه بیشتر به این چیزا اهمیت میدادم....میترسم اگه بگم حالشون ازم بهم بخوره که قطعا میخوره...خیلی میترسم از بعدش... اصلا گفتن انجام این گناه درسته یا ن؟!..از طرفی اگر پدر و مادرم بفهمن مطمئن هستم که توف تو صورتم نمیندازن... میگن این همه مدت ک ما فک میکردیم تو توی اتاقت داری درس میخونی این کار رو میکردی؟!...این همه امکانات از گوشی و اینترنت و لپ تاپ فراهم کردیم ک آخرش این جوری کنی؟!....یا از این به بعد دیگه بقیه نمیزارن نگاه به بچه هاشون کنم...به من به عنوان یه مجنون نگاه میکنن... خیلی میترسم...خیلی... از اینکه بگم یه مشکل ... نگم هزار مشکل...
چی کار کنم دوستان؟
اگه کسی تجربه ای داره لطفا با من در میون بزاره.... واقعا موندم چی کار کنم...

اجازه بدید کامل توضیح بدم چون حس میکنم مشکل خیلیا همین باشه...

خیلیا هستن که به عنوان مهمان ممکنه بیان اینجا و اینارو بخونن امیدوارم کمک کنه...

مورد اول اینکه به هیچ عنوان نمیشه گفت مراجعه به روانپزشک یا روانشناس مایه ی تاسفه و......

اتفاقا برعکس .... بین خیلی از ماها مشکلات روان هست و باید درستش کنیم .چون اگه بهش بی توجهی کنیم انرژیمون به صورت ناخواسته هدر میره.

همونطور که مریض میشیم و به پزشک مراجعه میکنیم اینجا هم توی یه مشکل روانی باید به روانپزشک مراجعه کنیم وگرنه درد میکشیم....

افسردگی هم بین بیماری های روان مث سرماخوردگی فراوونه....

پس خیالت راحت باشه ازین بابت...

منم ازین مشکلا داشتم هم جای روانشناس بودم هم جای کسی که مشکل داره و دارو مصرف میکرده...



مورد دوم اینکه قبل ازینکار لطفا از راه های ساده تر کمک بگیر...

میتونی از صحبت ها و سمینار های کسانی که توی این موارد مطرح هستن کمک بگیری...

من تنها پیشنهادی که میتونم بدم تو این مورد و خودم خیلی قبولش دارم دکتر فرهنگ هلاکویی هست...

حتما صحبت هاش در مورد افسردگی  رو گوش کن

حدودا 30 قسمت یه ربعه هست... بعدش میتونی "اگر جوان بودم " (4 قسمت یک ساعته) و بعدش "شخصیت سالم " رو گوش کنی...

تا الان به هرکسی گفتم اینارو گوش کنه نتیجه گرفته...انشالاه که توهم نتیجه بگیری...

اون قسمت های افسردگی کمی سنگینترن میتونی برای اینکه خسته نشی کم کم گوش کنی یا قبل ازون "اگر جوان بودم " رو گوش کنی...


مورد سوم اینکه ببین بسیاری از مشکلا ربط "مستقیم" به خودارضایی ندارن... یعنی درس نخوندنت اونقدرا هم ربطی به خودارضایی نداره...

بیش از هر چیزی این افکارت هست که تورو به سمت افسردگی میکشونه و انرژی ایی برای درس خوندن برات نمیذاره...

نمیگم که خودارضایی خوبه ولی اگه قرار باشه تمام مشکلات رو بذاریم به پای خودارضایی بعد از ترک قطعا برمیگردیم بهش.

چرا؟!

چون توقع داریم بعد از ترک یهو متحول بشیم و درس بخونیم و خستگی ناپذیر بشیم....ولی ازین خبرا نیست...

پس توقعت رو بیار پایین در حد 20 درصد بمونه...

منم زمانی که کنکور داشتم اصلا دنبال ترک نبودم! هرروز هم اینکارو میکردم درس هم میخوندم ! 

بازم تاکید میکنم کسی نره بگه افرا خ.ا میکرده و کنکور داده پس ماهم همینکارو کنیم...

الان با ترک کردن شما میتونید راحت تر هم نتیجه بگیرید...

پس سو تفاهم پیش نیاد...


مورد چهارم اینکه اخه چه فرقی داره بقیه چه فکری در موردت میکنن؟

مثلا بابای من فکر کنه که من خیلی ادم خوبیم چه فرقی داره؟ مهم اینه که من دارم توی کدوم جهت پیش میرم....

یه "خوده عالی " توی ذهنت ساختی که هم دین و مذهبش رو داره هم درس خونه هم خیلی مودبه کلا هممممه چی داره!

بذارش کنار... ما همینطوری هم خوبیم...

اول خودتو دوس داشته باش تا بتونی تلاش کنی برای بهتر شدن....


مورد پنجم اینکه الان کنکور داری و چطوری نتیجه میگیری که کارت خوب نیست ؟ از روی رتبه ها؟

خب تقریبا تا رتبه ی 30 هزار جز بهترین شاگردا هستن...همه دارن تلاش میکنن و کارشون عالیه.

اینجا ایراد اصلی سیستم اموزشیه که فقط 4-5 تا رشته ی خوب باقی موندن.خب معلومه که وقتی همه اونارو بخوان خب رقابت خیلی سنگین میشه.

خیلیا متوجه نیستن که حتی اون رتبه ی 20 هزارشون خیلیم عالیه...

الان ما 20 هزار نفر تقریبا معدل بیست داریم!

مگه کم چیزیه؟!


مورد اخر هم اگه دیدی صحبتای دکتر هلاکویی با معیارای تو متفاوته و خواستی مستقیم با روانپزشک صحبت کنی توقع نداشته باش از مورد اول حتما

نتیجه بگیری...

کار درمان و تراپی کار یه روز دو روز نیست....

همونطور که ممکنه یه مشکل چند سال طول بکشه که به وجود بیاد درست کردنش هم زمان میبره و باید حوصله داشته باشی...

مثلا اگه بخوای حتی از داروهای ضد افسردگی و اضطراب استفاده کنی دو هفته فقط طول میکشه که اثر دارو ها شروع بشه!!!

نیاز به استمرار داره و هروقت شروع کردی خودم یا یکی دیگه همراهیت کنه که راه رو تا اخرش پیش ببری...

پیش روانپزشک هم نیاز نیست جلسه ی اول در مورد مسائل خیلی شخصیت مث خودارضایی صحبتی کنی...

مخصوصا اگه احتمال اینو میبینی که اون روانشناس ممکنه با پدر یا مادرت صحبت کنه...

چون متاسفانه من مورد داشتم که طرف رفت پیش مشاور و  پیشش در مورد رابطه ی جنسیش گفت! اون شخص به ظاهر مشاور هم 

(حالا از ترس یا چیز  دیگه ) صاف رفت همه حرفارو گذاشت کف دست پدر مادر اون شخص!(متوجه هستم که روانشناس باید رازدار باشه ولی 

این مشکلات هم توی هزار نفر ممکنه پیش بیاد)

نیازی هم نیست که در مورد خودارضایی با پدر یا مادر صحبت کنی...

این صحبت باید با متخصص این امور باشه .اگه پدر مادرت کارشون مشاوره و یا روانشناسی و تراپی هست خیلی خوبه ولی اگه تخصصش رو ندارن

نه تنها نمیتونن کمکی کنن بلکه خودشون هم اذیت میشن.

ماشالاه خودت تواناییش رو داری که مشکلت رو با استفاده از کسانی که علمش رو دارن برطرف کنی و پدر مادر گرامی هم خیالشون راحت میمونه

و  دچار تنش نمیشن...


اگه صحبتای دکتر رو پیدا نکردی راحت به خودم پیام بده که برات به ترتیب بفرستم...

اگه هم خواستی من همراهت هستم هرروز میریم جلو تا سال بعد انشالاه ببینیم به اون چیزی که خواستی رسیدی...

موفق باشی....