1402 ارديبهشت 16، 0:17
نقل قول: ۴) بی توجهی به امر مثبتسلام
با بی ارزش شمردن تجربه های مثبت، اصرار بر مهم نبودن آن ها دارید. کارهای خوب خود را بی اهمیت می خوانید، می گویید که هر کسی می تواند این کار را انجام دهد. بی توجهی به امر مثبت شادی زندگی را می گیرد و شما را به احساس ناشایسته بودن سوق می دهد.
یه استادی ۲ تا نکته میگفت که فکر میکنم به بحث ما میخوره:
۱. من ضعیفم و ناتوان، یه واقعیته، باید ضعف هام رو بپذیرم، بدونم که کجای زندگی هستم، هرچند که واقعیت تلخ باشه، منی که به عنوان مثال مرتب کردن پتوی اتاقم هر روز کار نشدنیه، چطور انتظار دارم که تا ماه بعد یه سبک زندگی عالی درست کنم برا خودم، هر روز ۶ صبح بلند بشم، ورزش کنم و...
نقل قول: نمیدونم اگه بخوام واقعا در نظرشون بگیرم و بهشون راضی بشم چطور میتونم انگیزه برای ادامه پیدا کنم ؟ و اینکه مغرور نشم و دست از تلاش برندارم ؟
۲.پتانسیل من خیلی زیاده، خیلی. بدونم و به این باور برسم که میتونم به طرز فوقالعاده ای پیشرفت کنم، من اشرف مخلوقاتم، درون من قدرت بی اندازه ای نهفته هست.
اگه جایگاه خودمون رو بدونیم، با پیشرفت و کار مثبت خوشحال میشیم و اگه پتانسیل خودمون رو بشناسیم، دست از تلاش نمیکشیم.