۩ مشاعره ۩

[حوا هستم]

دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود*

تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

دل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشت*

باز مشتاق کمانخانه ابروی تو بود

*حافظ*

[parastu]

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است،

شیشه ی بشکسته راپیوندکردن مشکل است،

کوه را با آن بزرگی می توان هموار کرد،

حرف ناهموار را هموار کردن مشکل است

[یوسف]

تبه گردد این رنج های دراز
نشیبی درازست پیش فراز 
نه تخت و نه دیهیم بینی نه شهر
ز اختر همه تازیان راست بهر

فردوسی

[parastu]

رسم عاشق نیست با یک دل دو دلبر داشتن
یا زجانان یا زجان باید که دل برداشتن

[یوسف]

ناکرده گنه در این جهان کیست بگو
ان کس که گنه نکرد چون زیست بگو
من بد کنم وتو بد مکافات دهی 
پس فرق میان من و تو چیست بگو

خیام

[parastu]

وفا کنیم وملامت کشیم وخوش باشیم 
که در طریقت ما کافریست رنجیدن 

[یوسف]

نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
نه هر که اینه سازد سکندری داند

حافظ

[parastu]

در معرکه عشق ز جرأت خبری نیست
غیراز سپرانداختن اینجا سپری نیست
شب نیست که بر گرد تو تا روز نگردم
هرچند من سوخته را بال وپری نیست

[یوسف]

تو را صبا ومرا اب دیده شد غماز
وگرنه عاشق ومعشوق رازدارانند

حافظ

[حوا هستم]

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند*

نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند

عتاب یار پری چهره عاشقانه بکش*

که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند

*حافظ*

[یوسف]

دیگر این خاصیت مُردار است
عمر مردار خوران بسیار است 

پرویز ناتل خانلری

[parastu]

تو عهد كرده اي كه كشاني به خون مرا        من جهد كرده ام كه به عهدت وفا كني

[می توانم]

یاد دلنشینت ای امید جان

هر کجا روم روانه با من است

هوشنگ ابتهاج (سایه)

[یوسف]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت ازرده گزند مباد 

حافظ

[حوا هستم]

دیدی ای دل که غم یار دگر بار چه کرد* چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

حافظ