سلام
ممنون از دعوت داداش یا باب الحوائج عزیز برای نوشتن تجربه
حدود 7 ماه پیش بود که بعد از 355 روز خوب، دوباره پا به دوران سیاه خ.ا گذاشتم. درست 10 روز قبل از کامل شدن یک سال پاکی
ما انسانها موجودات پررویی هستیم! علی رغم اینکه خودمون اشتباه میکنیم و دست به کارهای خطا میزنیم، با این حال نمیتونیم با افعال خودمون کنار بیاییم و حتی گاهی تقصیر رو گردن همه چیز و همه کس، جز خودمون میندازیم.
البته این پررویی وجه مثبت و متفاوتی هم داره و اون اینه که باعث میشه بعد از شکست هامون دوباره امیدوار بشیم و انگیزه ای بگیریم برای صرف فعل خواستن.
منم این اتفاق برام افتاد و هضم لغزش کردنم اونقدر برام سخت بود که باعث گرفتاری بیشتر من در دام این عادت زشت شد.
هر بار شروع میکردم و دوباره بعد از نهایتاً دو سه روز به نقطه اول برمیگشتم و این چرخه های خیزش و سقوطم برای بیشتر از دو ماه ادامه داشت
اما همونطور که گفتم، گاهی همین پررویی عدم پذیرش، میتونه باعث ایجاد انگیزه جدیدی برای سر پا ایستادن باشه.
به این فکر کردم که راهکارهای ملایم تر برای من نتیجه ای جز تسلیم شدن ندارن(نتیجه ای که بیشتر از دو ماه داشت برام تکرار میشد)؛ پس تصمیم گرفتم از یک اهرم فشار قوی استفاده کنم که نشه از سدش رد شد.
به تجربه میدونم که محدودیت های تغذیه ای معمولاً اثر قوی روی من میذارن؛ پس بنا رو بر این گذاشتم که در روزهای بعد از لغزش روزه بگیرم.
حسنی که روزه برای من داره اینه که احترام زیادی براش قائلم و زمانی که روزه هستم، کنترل زیادی روی افکار و رفتارم دارم و از طرفی با محدودیت غذایی که به وجود اومده بود، سطح انرژی بدنم رو پایین میآوردم که این باعث کاهش وسوسه ها میشد.
با تمام اینها باز هم لغزش ها ادامه داشتن، فقط زمانشون به ساعات شب منتقل شده بود
پس باید برای شب هم برنامه ای میداشتم.
این شد که با تنظیم خوابم، تونستم ساعت خوابم رو به حدود 10 الی 11 شب برسونم. با توجه به اینکه تابستون هم بود، کل زمان بیداری من در شب حدود 4 یا 5 ساعت میشد که قابل کنترل تر بود.
با اینحال نمیتونم کمکی که محدودیت های اینترنتی بهم کردن رو انکار کنم.
پارسال دوست عزیزمون سرباز گمنام
برنامه ای رو معرفی کرد که میتونه جستجوها رو به خوبی کنترل کنه و اجازه نمیده محتوای نامناسب مشاهده بشه. این برنامه کمک خیلی بزرگی بهم کرد و چون از قبل زمانش رو روی 2 روز تنظیم کرده بودم، حتی وقتی وسوسه میشدم و غیر فعالش میکردم، قبل از اینکه مدت دو روزه اش به اتمام میرسید پشیمون میشدم و دوباره فعالش میکردم که اینجوری باعث وقت کشی خیلی زیادی میشد.
بعد از شروع دور جدید پاکی و پایدار شدن اوضاع، برخی اپلیکیشن ها، شبکه های اجتماعی و مارکت های اپلیکیشن رو به واسطه همین برنامه محدود کردم تا خیالم از بابت اوقاتی که ممکنه وسوسه بیاد سراغم راحت باشه و در عوض از جایگزین های ایمن تر استفاده کنم.
اما چطور میشه بعد از آغاز دوره پاکی، این روند رو ادامه داد؟
واقعیتش اینه که پاکی به خودی خودش نه برای ما موفقیتی میاره و نه ما رو به سمت اهدافمون میبره؛ بلکه این امکان رو به ما میده تا با خیال راحت، دور از مشغولیت های فکری نامناسب و با حفظ و به تبع اون صرف انرژی برای بخش های ارزشمند زندگی، قدم به قدم به سمت موفقیت پیش بریم.
در واقع ما نباید خیال کنیم که اگر پاکی رو استارت زدیم و به یه عددی رسیدیم، از اون به بعد دیگه همه چی تمومه و قراره زندگیمون از این رو به اون رو بشه
مسئله اینه که ما باید این زندگی رویایی که میخواییم رو خودمون بسازیم.
با یه مقایسه ساده هم میشه به این تفاوت رسید؛ کسی که درگیر خ.ا باشه روزانه ممکنه ساعت ها وقتش صرف تماشای محتوای نامناسب یا فکر کردن به امور غیر اخلاقی بگذره. حالا با حذف شدن پروسه خ.ا زمان خالی زیادی میمونه که باید با فعالیت های مفید پر بشه.
یه لحظه به این فکر کنید که به جای این چند ساعت درگیری روزانه، چه فعالیت های سودمندی میشه انجام داد؟
ربع ساعت ورزش، ربع ساعت مطالعه متفرقه، یک ساعت گپ و گفت با دوستان یا اعضای خانواده، یک ساعت مطالعه درسی بیشتر و...
و به همه اینها آرامش ذهنی و فکر آماده رسیدن به آینده روشن رو هم اضافه کنید
در حقیقت پاکی دریه که رو به یک راهپله باز میشه؛ راه پله ای که ما رو به آینده روشنمون میرسونه