۩ مشاعره ۩

[حوا هستم]

عشق پیریست که ساغر زده‌ایم از کف او*
عقل طفلی است که دانا شده در مکتب ما

[mojgan]

آن آتشى كه در دل ما شعله ميكشد
 گر در ميان دامن شيخ اوفتاده بود
ديگر به ما كه سوخته ايم از شرار عشق
نام گناهكاره ى رسوا نداده بود

[یوسف]

داد معشوقه به عاشق پیام / که کند مادر تو با من جنگ
هر کجا بیندم از دور کند / چهره پر چین وجبین پر آژنگ
با نگاه غضب الود زند / بر دل نازک من تیر خدنگ

ایرج میرزا

[mojgan]

گر حكم شود كه مست گيرند
در شهر هر آنكه هست گيرند

[حوا هستم]

دل برای تو ز جان برخيزد * جان به عشقت ز جهان برخيزد 
(عطار❤)

[یوسف]

دائم گل این بستان شاداب نمیماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

حافظ

[mojgan]

ياد دارم كه چو طفلى شيطان
مادر خسته خود را آزرد
ديو شب ازدل تاريكى ها
بى خبر آمد و طفلك را برد

[یوسف]

دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام
نازم بکش که ناز رقیبان کشیده ام 
شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر
پاداش ذلتی که به زندان کشیده ام

شهریار

[parastu]

می توانی بروی قصه و رویا بشوی
راهی دورترین نقطه ی دنیا بشوی

ساده نگذشتم از این عشق، خودت می دانی
من زمینگیر شدم تا تو، مبادا بشوی

[mojgan]

يك دم ز گرد پيكر من بشكاف
بشكاف اين حجاب سياهى را
شايد درون سينه من بينى
اين مايه گناه و تباهى را

[parastu]

ازبرای غم ما سینه ی دنیاتنگ است      
بهر این موج خروشان دل دریا تنگست

[عاشق فاطمه زهرا]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودازده از غصه دو نیم افتادست
چشم جادوی تو خود عین سواد سحر است
لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست

حافظ

[یوسف]

تو نه مثل افتابی که حضور وغیبت افتد
دگران روند وایند وتو همچنان که هستی

سعدی

[parastu]

یارب این آتش که در جان من است 

سرد کن زآنسان که کردی بر خلیل 

[یوسف]

لذت اندر ترک لذت بود ای ازادگان 
ما گدایان ترک این لذت نمیدانسته ایم