1397 اسفند 24، 8:24
ویرایش شده
دیروز محتلم شدم.
دیدید بعدش آدم چطوری میشه؟ انگار که قلقلکش داده باشن.
اما من بها ندادم به این قلقلک ها. سعی کردم مثل یه قهرمان با خودم رفتار کنم.
ما باید قهرمان پرور باشم. من قهرمان پرور وجود خودمم و الان هم عالی ام.
(1397 اسفند 22، 23:03)Deril نوشته است: سلام.داداش دریل هیچی نمیشه.
اقا من پاکیم از یک هفته میگذره وسوسه خیلی شدید میشه. تجربه چند ماهه اخیر نشون داده این حد از وسوسه بعد از نهایت 5 روز مقاومت منجربه شکست میشه. ینی روز 12 پاکی خراب میکنم.
یه ذره اذیت میشی بعد میگذره میره.
اصلا بهش فکر نکن چون میشه مانع ذهنی و به سرت میاد.
تو قهرمانی.
(1397 اسفند 23، 2:14)mohsen.truth نوشته است: نه، در مورد خودم فکر نمی کنم فشار و استرسی که الان دارم رو تو اون دوره ترک های بلند مدتم داشتم، اون موقعها در اعوان جوانی بودم و آینده برام خیلی روشن تر از الان بود. ولی با این حال، چیزی که بیشتر از همه من رو از تکرار تجربه های ترک بلند مدت دور کرده، انباشت صحنه های مستهحن در ذهنم و همچنین پیوندهای بسیار قوی نورون ها در مغزم ناشی از ترشح بیش از حد دوپامین به واسطه خ.ا های متعدد هست، به طوری که متاسفانه کار تحریک اولیه رو برام بسیار راحتتر کرده نسبت به اون روزا.
محسن جان ممنون از صحبت های خوبت در مورد «چرایی».
اون زمان حتا اگه فشار و استرس کمتر بود اما شاید چرایی الان رو نداشتی.
یه چرایی جدی و قاطع تو هر شرایطی آدم رو سرافراز می کنه.
این انباشت صحنه های بد به مرور کمتر میشه
کافیه که چشم مون رو مدام به چیزهای خوب بسپاریم
کافیه که ذهن مون رو مدام با چیزهای خوب درگیر کنیم
بعد می بینیم چه جایگزینی های خوبی انجام شد.
و
14 صلوات برای الون واریور عزیز
برای شادی، پاکی، سلامتی و عاقبت به خیریش.