انجمن شبانه روزی

[آرمین]

تبریــــــــــــــــــک میگم ولادت حضرت فاطمه (س) و روز زن رو به همه ی شما خوبان کانونی. 

اول قصد داشتم برای هدیه روز مادر، یه میوه خشک کن بخرم. چند وقت پیش ها صحبتش بود.
بعد گفتم مصرف برقش بالاست و احتمالا بعد از اندکی جوگیری بی استفاده میشه، گفتم رنده برقی بخرم.
تا اینکه رئیس مون گفت چرا دستگاه ماساژور براش نخری؟ وسیله آشپزخونه که واسه کاره، یه چیزی بگیر که باعث راحتیش باشه. فلان جا اتفاقا 40 درصد تخفیف زده و خودم هم تست کردم حرف نداره.

لذا این چنین شد که یک دستگاه ماساژور پا و یک دستگاه ماساژور پشت و شانه خریداری شد. 

برای من قیمت این ها مهم نبود. خیلی بیشتر از این ها هم حاضرم برای هدیه به مادرم کنار بذارم و تقدیمش کنم.
اما دیدم من که می خوام هدیه بدم، حیف نیست این لذت رو با بقیه اعضای خانواده تقسیم نکنم؟ 
اگه من کاری نکنم، قطعا اون ها کاری نخواهند کرد.  

خیلی وقت ها باید از خیلی ها به زور هم شده پول بگیری اما حال خوش بهشون بدی.  

اول به سراغ پدر رفتم. گفتم بابا نظرتون چیه پول روی هم بذاریم و یه چیزی برای مامان بخریم؟ (با این لحن که تصمیم، تصمیم شماست. حالا این به ذهنم رسیده.)
گفتن خیلی خوبه. حتما خودت پیگیر باش. خودت حتما. (روی کلمه «خودت» خیلی تاکید داشتن.   یعنی در بخش مالی من سهیم هستم باقی ماجراش به من مربوط نمیشه.  )

بعد به سراغ داداش کوچیکم رفتم که تو این جور قضایا بازتره. گفتم اگه بخوایم پول رو هم بذاریم برای هدیه روز مادر هستی؟ (با این لحن که یه کارهایی داریم انجام میدیم خوشحال میشیم تو هم باشی)
با کمی پرسش و پاسخ و این ور اون ور در نهایت گفت چرا که نه. 

بعد به سراغ داداش بزرگم رفتم که تو این جور قضایا به شدت بسته هست. گفتم ما می خوایم پول رو هم بذاریم برای هدیه روز مادر تو هم هستی؟ (با این لحن که کار انجام شده هست و ما تصمیم خودمون رو گرفتیم. صرفاً اگه دوست داری باش.)
و قاطعانه گفت: قطعا. 


لذا ماموریت با موفقیت بین اعضای خانواده هماهنگ شد.
اعضای خانواده رو یکی یکی به کمد رخت خواب ها بردم و ماساژورهایی که جاسازی شده بود رو بهشون نشون دادم. 

خدا رو شکر از پریروز تا الان مامان به این کمد سر نزده. وگرنه کل نقشه به فنا می رفت.

بعدظهر به بهانه ی ورزش رفتم یه کیک خریدم و اومدم. (البته واقعا هم یک ساعت تمام پیاده روی و دویدن داشتم. )
کیک رو نمی تونستم تو یخچال جاسازی کنم. تنها گزینه ای که به ذهنم رسید، بالکن بود. با توجه به سرمای هوا، بالکن گزینه ی خوبی بود.
اما مامان مگه از فضای آشپزخونه و هال خارج می شد؟ 
همین جور کیک رو گذاشته بودم بیرون خونه تا یه فرصت پیش بیاد و بیارمش داخل.

در نهایت فکر پلیدی به ذهنم رسید. 
یه فایل ویدئویی پزشکی پیدا کردم و به مامان گفتم بیا تو اتاق می خوام بهت یه چیزی نشون بدم.
بنده خدا اومد. هدفون تو گوشش گذاشتم که صدای باز و بسته شدن در رو نشنوه. تصویر رو هم مینیمایز کردم در حد 200 پیکسل که مجبور بشه به یه بخش خاص از مانیتور خیره بشه.
در همین فاصله سریع پریدم بیرون و کیک رو به داخل بالکن انتقال دادم. 

همه چیز عالی پیش رفت.
فقط بهانه ی جور کردن چای برای کیک رو نمی دونستم چه کنم.
ما عمراً بعد از شام چای نمی خوریم. 

تا اینکه یک ساعت پیش مامان بلندبلند گفت چای بعدظهر چقدر تلخ بود.
جانمی جان! بهانه جور شد. 
حالا از من اصرار به مامان که نظرت چیه امشب استثنائأ یه چای دبش بخوریم. از اون انکار که نمی خواد آرمین جان. 


اما
بالاخره راضی شد. 

برنامه اینه که اول چای ریخته بشه.
بعد یهو کیک رو به صورت منتظره رو کنیم.
بعد چند وقت بعدترش ماساژور پا رو ارائه کنیم.
بعد یکم که گذشت، غیرمنتظرانه تر از همه ماساژور شانه رو. 

آقا من برم که مامان چای رو ریخته.
نتیجه عملیات رو بعدا میام میگم. 

[آرمین]

تمامی عملیات با موفقیت انجام شد. 

مامان که می گفت من شب ها چای نمی خورم و دچار مشکل میشم،
هنوز کیک رو نرسونده بودم داغ داغ داشت چای رو می خورد.
برادرم با زور چای رو از دستش گرفت تا کیک برسه. 

سایر برنامه ها هم به ترتیب یکی از پس دیگری اجرا شد.   
خدا رو خیلی شکر.  

خدا رو شکر کنیم هر وقت تونستیم کسی رو خوشحال کنیم.
بیشتر از اون شخص، خودمونیم که شاد میشیم.
خیلی بعیده اون اندازه ای که من الان شاد هستم مادرم شاد باشه. 

مادرها خیلی کم توقع هستن.
یه کیک ساده با نوشته «مادر روزت مبارک» هم اون ها رو دگرگون می کنه.
باقی هر چه هست حاشیه است. 

خدا مادرهای همه مون رو حفظ کنه و سایه شون بالا سرمون.
اون هایی که هم از دست دادن، روح شون شاد. 

[عاشق فاطمه زهرا]

آرمین جان خدا خیرت بده واقعا که مادرت رو خوشحال می کنی
همین برای دنیا و آخرتت بسه

من که مادرم یه شهر دیگه است و بهش دسترسی نداشتم  
تنهای کاری که تونستم بکنم این بود که بهش زنگ بزنم و روزش رو تبریک بگم

[آقای اراده]

صبح بخیر کانون 

[تـــواب]

سلام 
چقدر کانون زیبا شده دست دوستان درد نکنه 

چقدر دلم می خواد برگردم به روزی که عضو شدم

سلام
تواب عزیز کانون با حضور اعضاش هست که زیباست.   

نمیشه به عقب برگردیم ولی از اینجا به بعدش رو می تونیم با هم رؤیایی رقم بزنیم. 

درد همین زمانه
گاهی واقعا چقدر زود دیر می شود 
و دیگه هیچ راه دیگری وجود نداره

[آرمین]

سلام
اراده جان روزت بخیر و شادی.
عاشق خدا مادرت رو حفظ کنه و سلامت نگه داره.
تواب راه که زیاده. فقط باید همت کرد.

[عاشق فاطمه زهرا]

آرمین جان خدا خیرت بده واقعا که مادرت رو خوشحال می کنی
همین برای دنیا و آخرتت بسه

من که مادرم یه شهر دیگه است و بهش دسترسی نداشتم  
تنهای کاری که تونستم بکنم این بود که بهش زنگ بزنم و روزش رو تبریک بگم

کاش از خدا چیز دیگه ای می خواستم.
دیروز مامان و بابام اومدن پیشم و برای مادرم کادو خریدم

[آقای اراده]

صبح بخیر کانونیاا

[آرمین]

سلام
صبح بخیر به همگی

عاشق چه خوب. به سلامتی. 
اراده روز خوبی داشته باشی. 

سلام دوستان

یه مشکلی هست نمیدونم قبلا گفتم اینجا یا نه یا خوابشو دیدم

من پروفایل اقای قاصدک رو نمیتونم ببینم. میگه دسترسی ندارید :/ 

این مشکل برای همه کاربران عادی هست
و متاسفانه من هر چی چک کردم متوجه نشدم از کجاست
حتما بازم بررسی می کنیم تا رفع بشه.  

[آقای اراده]

همیشه دوست داشتم مدیر کل کانون رو از نزدیک بقل کنم 
( حققوقم از فردا دو برابر شد  )

صبح شما هم بخیر عالیجناب آرمین 
ای مدیر 
ای مدبر

[آرمین]

اراده جان
حقوق نجومی تا حالا شنیدی؟
شنیدن کی بود مانند دیدن.
از اول ماه دیگه، به چشم می بینی. 

بیا فعلا یه کلپچ بزنیم که رگ ها زیادی جریان پیدا کرده.
یکم با چربی جلوشون رو بگیریم. 

پ.ن: این مغز پایین دست راست چشمک می زنه. من نمی تونم تحمل کنم. 
یکی منو بگیره. 

[آقای اراده]

به به 
خدایا مرسی چقدر خوبی 
کاش زودتر مشکل حقوقمو حل میکردم 
آرمین این کله پاچه از اوناس که باید شیرجه زد داخلش 
من شنا قورباغه میرم تو پروانه 

[امیرحسین خان]

7 سال از حضورم توی کانون گذشت
باورم نمی شه که 7 سال به مرگ نزدیکتر شدم ولی هنوز همون بی فکری هستم که بودم...
ولی بلند می شم
از همین لحظه
شک نکنید

[زینبی]

پدر مادر مثل شمع ذره ذره آب میشن تا بچه هاشون بزرگ میشن وقد میکشن 
انقد بزرگ میشن که یادشون میره پدر و مادر کی ان
خدا نکنه یکی از دنیا بره که اون یکی خونه به خونه میشه یا باید بره خونه سالمندان یا تو ی خونه تنها چشم به در
خدانکنه ما از اون دسته ادم ها باشیم
من که همیشه از خدا میخام تو جوونی از دنیا برم و پیر نشم که این چیزا رو تجربه کنم

[تـــواب]

دردمندم و ذکر 
لااله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین 

درد ... 
خدایا ....