سلام به همه بچه های گل 20 روزه
هوای دلتون چطوره؟
امشب گفتم باهم درباره یه موضوع متفاوت صحبت کنیم
خیلی خلاصه و کوتاه
*
*
*
یک واقعیت درباره زندگی :"دنیا مکانی ناامید کننده برای کودکان است"
چرا؟
چون در دنیای کودک همه چیز شبیه یک آرزو است و هرچه آرزو کند باید برآورده شود. او به معجزه و دست های پنهان اعتقاد دارد و از همه کس و همه چیز انتظار دارد. کودک می نوازد و دنیا باید برقصد.
اما
دنیای واقعی هیچ وقت شبیه تصویری که کودک توقع دارد نیست.
/
کودک بودن زمانی که کودک هستیم شبیه یک زره محافظ عمل می کند، این زره ما را آرام آرام با دنیای واقعی آشنا می کند اما وقتی بزرگ تر می شویم و آماده ی دیدن دنیای واقعی باید این زره را از تن درآوریم. حالا در بزرگسالی هرچه بیشتر فرد این زره را به تن داشته باشد بیشتر آسیب می بیند.
وقتی ما نگاهی کودکانه به زندگی داشته باشیم رنجیده می شویم و ساده انگارانه با دنیا برخورد می کنیم.
/
در دنیای بزرگسالان فرصتی برای غر زدن وجود ندارد. در این دنیا باید تلاش کنیم پای تصمیم هایی که گرفته ایم بایستیم و هر روز با شگفتی هایی که دنیا به ما نشان می دهد همراه شویم. برای یک بزرگسال مدت هاست که نجات دهنده در گور خفته، بهتر است اجازه دهیم فعلا خفته باشد تا برویم و بدون رویا و توهم دنیا را کشف کنیم.
نتیجه اینکه ، معجزه ای در کار نخواهد بود. همه چیز به خود ما بستگی پیدا می کند.
: )
Just Do "THE RIGHT THING" H