بچه هاااااااااااا سلام علیکم
منم با اجازه میام تو جمعتون من میخوام در مورد دخترایی که تا حالا دیدم و با هاشون صحبتم کردم در مورد روابطشون حرف میزنم...
بعضیاشون فقط و فقط از سر کنجکاوی و این که خیلی میخواستن بدونن رابطه با پسر چه جوری هست با کسی بودن تو سن 15-16 سالگی
گروهی هم که حتی خودم شاهد بودم تحت تاثیر جمع دوستای دیگه که با پسر بودن قرار میگرفتن میدونین عیب کار چی بود که فکر میکردن این بی عرضه گی و شایدم یه کمبودی هست که اونا با هیچ پسری نیستن
دوستاشونم که من بهم ثابت شده بود که از روابطشون ناراضی هستن
متاسفانه با تعریفای دروغ اونا رو هوایی میکردن یا شایدم بعضی وقتا باعث دوستی دختر با دوست دوستشون میشدن...
من اول دبیرستان یکی از دوستام به خاطر علاقه به یکی و بچه گی تا مرزززززز خودکشی رفت و یه عالمه قرص خورد خدا رو شکر زنده موند
من اینااااااااااا رو گفتم که بگم ایا روابطی که شروعش ایناست میتونه پایان و عاقبت خوشی داشته باشهههههه..!!!!!!؟
اکثر شک و تردیدااااااااااا تو زندگی زوج های جوان اینه که فکر میکنن
که دارن به هم خیــــــــــــانت میکنن... ایا چرا این فکر دارن...؟؟؟
میگن این دختری که با من دوست بوده یا پسر فرقی نداره نکنه قبلشم با یکی دیگه بوووده و الانم بعد ازدواج همین طوره....
اون وقت به اصطلاح خودشون عاشق بودن فقط همو میخواستن اما حالا
میفهمن که به درد هم نمیخوورن...
یه دختری رو میشناسم که با با نداشت و با یه پسر که دوست بود ازدواج کرد و عاشق پسر بوووووود خیلی...
اما بعد چند سال مهرشم که خیلی زیاد بود همشو بخشید که فقط طلاق بگیره....
بــــــــــــــــــــچه هاااااااااااااا فقط با عقلتون تصمیم بگیرین که براااااااااااا تمام عمر خوشبخت زندگی کنین....
بـــــــــــــــــــــــه امید خوشبختی تک تکتون..!!!!!!!!
ببخشین اگه بحثم کلی بود ولی اینا رو یه بار نوشتم همون اولا پاک شد دیگه حال نوشتن نبود تا حالا که باز گفتم...
ممنونم سر پرست محتــــــــــــــــرم..