انجمن شبانه روزی

[Silent Voice]

من که طرفدار باریج اسانسم 16 (اسمش رو درست گفتم؟)

اگه یه موقع گذرت به کاشون افتاد بگو بریم خونه امیر غفور رو نشونت بدم  

شهداب ک میگن ینی امیر غفور مهدی مهدوی 

میثم صالحی 
امین اسماعیل نژاد 

مسابقات نهایی رو گاهی پخش میکنه. 

من پیکان و بیشتر دوست دارم  

پیکان چه بازیکنانی اورده بودددد پارسال
نمیر العبدعزیز از برترین پشت خط زنا 

و اروین انگاپت بازیکن فرانسه و نابغه والیبال دنیا 

معروف هم بود 

خود انگاپت گفته بود همیشه دوست داشتم با معروف تو یه تیم بازی کنم ک با پیکان ب این ارزو رسیدم

[PlaSmA]

بحث والیباله من خودم دو سال پاسور فیکس جوانان شهرمو ن بودم . تخصصم هم دوبل پایپ پشت خط بود  

یادش به خیر

[مرد مقاومت]

ی چیزی میخوام بگم نمیدونم بگم یا نگم 

اووووووو مای گاااااااااااد

[یاقوت]

ی چیزی میخوام بگم نمیدونم بگم یا نگم 

اووووووو مای گاااااااااااد

ی جوری گفتین او مای گاد حق این واکنش این بود ک خبر ازدواج بدم   

میخواستم بگم بیاین ی شب جمع بشیم دورهم ک اونم دیدم همه در حال درس و مشقن دیگه موند 

--------
اضافه شده در ویرایش : 

پارسال این موقع ها کانون شلوغ تر بود و من در درگیرترین حال و روز بودم . 
پرکار ، غمگین، مشغول ، خشمگین ... درگیر مدیریت ، نشریه ، ترک ، زندگی واقعی...
من هنوزم ب اون روزهای پارسال فکر میکنم و هنوزم ناراحت ، عصبانی و غمگین میشم . 
نمیتونم انکار کنم ، یاقوت اون روزها تمام شد . 
من تلاش کردم برش گردونم ، دوستانم تلاش کردند کمک کنند ولی واقعا تمام شده بود . 
نزدیک یک سال از اون روزها گذشته ، خیلی ها رفتن و حس من این هست ک فقط منم ک موندم و این حق من نیست . 
هربار انلاین شدنم هم لذت داره هم اذیت ، اذیتش رو دلم بیشتر از خوشی و لذت سنگینی میکنه ‌.
حق یاقوت اون روزها نبود .. حق کانون هم بی احترامی های یاقوت نبود . یک چیزهایی نباید اتفاق بیوفته چون اگر افتاد دیگه کاریش نمیشه کرد . 
نزدیک ترین دوست کانونی من رضوانه بود ، خیلی اتفاقی و طی چند پیام خصوصی حرف هایی زد و برای همیشه خاموش شد . درک نمیکردمش ولی بعد ها ک همون اتفاقات سرم اومد فهمیدم ک دوستم چقدر ناراحت شده و خاموش شده. یک فرسودگی عجیب : )
دیگه رضوانه ای نیست ک شوخی کنیم ، مهرخدایی نیست ک کل کل کنیم ، کویینی نیست ک حرف دلمون و بزنیم و خیلی های دیگه ک خاموش شدن..


اوایل مدیریت دوستانی گفتن ک چرا یاقوت مدیر شده ، اواسطش گفتن ک یاقوت همه کاره شده ، اواخرشم اشکارا گفتن ک یاقوت جاش مدیریت نیست.. من کنار کشیدم ولی همین اواخر دیدم باز  گوشه کناری بحث گذشته هست : ) 
مدیریت یک فضای مجازی ن حقوقی داره ، ن ذره مزیتی داره ... فقط زحمت هست ک میکشی و باز کمبودی حس میشه .. من روزهای خوبی رو ب عنوان کاربر و مدیر و بازنشسته تجربه کردم . دوستی های خوبی دیدم . کلی برای شخصیت یاقوت و پست هام زحمت کشیدم .
ولی دیگه نمیتونم اون کاربر قبل از مهر و شهریور پارسال باشم .. ذره حسی از اون یاقوت در من نیست . حتی نمیتونم ب صورت عادی چراغم و روشن نگه دارم و انلاین باشم.

دلم میخواد از یاقوت خنده و شادی ب یاد بمونه ، ن نینجا بودن و دعواش .. ن قانون مدار نبودن و کلمه یسوگولی  و یا نالایق بودنش .. 
قبلا ها فکر میکردم چطور کاربرهای بازنشسته میتونن خیلی راحت برن و دیگه روشن نشن؟! خیلی اسون تر از آب خوردن هست . ادم جوری میره ک انگار هیچوقت نبوده : )
یاقوت در دلتنگ ترین و دلسردترین حالت از کانون قرار داره . ولی چیزی ک عوض نمیشه اینه کانون و دوست دارم . 

جریان اینه ک دسترسی های اکانتم و کامل بستم و خدا یاری کنه دیگه کامل خاموش میشم . نمیدونم شاید روزی روشن شدم ولی یقین دارم ک اون روز دیگه چند ماه بعد یا مسابقه محرم و مناسبت ها نیست ، اون روز یقینا دوره : )

قرار بود دورهمی ب سرپرستی من باشه ولی شرمنده موندم . 
خدا رو شکر مسابقه ها و جوایزشون ب سرانحام رسیدن . 
دیگه کاری یا حرفی نیست فکر کنم . 
حلال کنید : ) 
نذر کرده بودم مامانم خوب بشه بیام کانون کلی کمک کنم و اوقات تلخی ها رو از یاد ببرم . ولی قسمت نبوده . 
امیدوارم کانون چندین یاقوتی ک سال های ۹۶ و ..شب و روزش و با عشق میذاشت برای کانون و هم میخندید و هم بقیه رو شاد میکرد ب خودش ببینه . 

[تـــواب]

سلام بر همه
شب بخیر
دوستان ، اگر مطمئن بشین که هیچوقت و تحت هر شرایطی دیگه به رویا و یا هدفتون که بالاترین رتبه در بین خواسته هاتون داشته ، چه کار می کنید ؟

انسان چ ب هدفی ک در زندگی مشخص کرده برسه چ نرسه محکوم ب ادامه هست . 
امروز ک نمیرسی فردا چشم باز میکنی میبینی تو هنوزم تمرکزت رو اون هدف هست ولی هم از لحاظ جسمی هم روحی تغییراتی کردی و سنت بیشتر شده ، میبینی دنیا تغییر کرده و اطرافیانت همه رفتن و تنها موندی ...
واقعیت اینه ک در یک چرخه ی باطل گیر میکنی و راه خروجش ..... 

من خیلی بهش فکر کردم ، دوتا راه هست . یا قبول میکنی و در این چرخه میمونی تا بالاخره ب نتیجه برسی و یا با یک حرکتی از چرخه خارج میشی و مسیر و عوض میکنی ک احتمال داره ک موفق بشی یا ن شکست بخوری . ( اینم یک راه قطعی نیست ) .

من اگر مطمئن بشم و صد درصدی بفهمم ک دیگه تمام شده ، مسیر های موجود و امتحان میکنم . (تغییری در خواسته هام ایجاد نمیکنم  بلکه راه های دیگه ای ک فکر میکنم ممکنه در اون ها استعداد داشته باشم یا خوشم بیاد رو امتحان میکنم  و البت میرم سراغ اهدافی ک نزدیک ب اون هدف از دست رفته هست .) 

البت ک انسان موجودی احساساتی هست و گهگاهی حسرت میخوره ولی میگم ک ما آدم ها محکوم ب ادامه برای آینده هستیم . 
متاسفانه زندگی تو یک نقطه متوقف نمیشه و خیلی خیلی بی رحم تر از اونی هست ک تصور میکنیم . 
سن خیلی زود میگذره و ذهن و دل هرسال سنگین تر از گرد و غبار دنیوی میشه .. آدمی هم ب طبع با گذشت سن سست تر از قبل میشه .. 

خلاصه ک نباید متوقف شد روی اون هدف.. باید مداوم حرکت کرد و تلاش کرد .. 


ب نظر من هیچ دری بسته نمیمونه . خدا هم ک میبینه .

سالهاست در بخش حسرتم و نمی تونم از این حالت خارج بشم انگار که اصلا چیزی غیر از این در زندگی ندارم ...
+ این مرض و عواقب مزخرفش ...

[ایرانا]

یاقوت در دلتنگ ترین و دلسردترین حالت از کانون قرار داره . ولی چیزی ک عوض نمیشه اینه کانون و دوست دارم . 

سلام یاقوت جان
حرفایی ک میزنی رو خیلی درک میکنم...
با اینکه مدیر نبودم، اما حستو خیلی میفهمم...

میدونم چه احساسی داره، ک یه گروه ادمو براشون وقت بزاری اونم نه بخاطر اینکه صرفه ی مادی برات داشته باشه
چون دوسشون داری، چون از بودن باهاشون، از حرف زدن باهاشون خوشحال میشی 
، چون میبینی فعالیتت داره رو یه گروه تاثیر میزاره میتونی ک کمکشون کنی، و اونا هم متقابلا پذیرفتنت ، چون میتونی خودت باشی

و همونطور ک تو اونا رو دوست داری اونا هم خیلی دوستت دارن

ادم وقتی از دوستاش جدا میافته خیلی تنها میشه
میدونی 
یه سری ادما، وقتی ک میرن جاشون تا ابد خالی میمونه
چون انگار اون جایگاه ، در دست اونا درخشیده
و هرگز فراموش نمیشن

تو، آقا آرمین و خیلیا ک رفتن هم از اون دسته ادما بودین

امیدوارم سری بعد ک میای، حالت خودت ، مامانت عالی باشه ، با خبرای خیلییی خوب بهمون سر بزنی

سعی و پشتکاری ک داری، تو رو به اهدافت میرسونه  
اون موقعی ک واقعا میتونستی باشی و بودی، از جون و دل بهمون کمک کردی
حداقلش، ته دلت نمیگی ک میتونستم و انجامش ندادم
و این خیلی خیلیی ارزشمنده

حرفای دلیم :‌)
هر کدوم از ما توی یه گوشه از دنیا داریم زندگیمونو میکنیم...
روزا رو میگذرونیم و فعالیت میکنیم
شاید بعضی روزا هم خیلی سخت بگذره..

اما یه وقتایی
 یه عده، شاید تصادفی ، شاید ناخواسته کنار هم جمع میشن، و تلاش میکنن برای بهتر شدن ...
شاید نشه تا ابد این جمعو کنار هم نگه داشت ، اما هم اون خاطرات ، هم خیلی چیزایی ک باید یاد میگرفتیشون، میبینی همش با هم تو اون پکیج جمع شده بود و تو باید با این ادما اشنا میشدی :‌)
میدونی شاید ما باید خوشحال باشیم ک همدیگه (منظورم کل بچه های کانونه و .. )رو شناختیم...
توی دنیایی ک هر کسی دنبال منافع خودشه
یه زمانی ، یه سری ادمِ یک رنگ... یه جا جمع شدن و با اینکه هرگز همو ندیده بودن ، شیفته معرفت هم بودن :‌)

شاید خیلیها حرفامو درک نکن
اما میدونم ک تو میدونی چی میگم :‌)
ما جفتمون این حسو تجربه کردیم :‌)

در واقع ما 
دلتنگ اون معرفتیم، دلتنگ روزای پر مشغله ای ک بخاطر بچه های دیگه انلاین میشدیم و با همه شیطنت ها شاد بودیم  :‌)

امیدوارم ک بزودی بازم بهمون سر بزنی
مراقب خودت خیلی باش 

سالهاست در بخش حسرتم و نمی تونم از این حالت خارج بشم انگار که اصلا چیزی غیر از این در زندگی ندارم ...
+ این مرض و عواقب مزخرفش ...

بررسی کردین ک چرا بهش نمیرسید؟ یا دیگه چه راه هایی وجود داره ک بهش برسید؟ 

یا اینکه اصلا چرا این هدفو انتخاب کردین ؟ چه ارزشی براتون داشته آیا چیز دیگه ای نیست ک از لحاظ ارزش با هدف شما برابری کنه و دسترسی بهش اسونتر باشه :‌) ؟

[فرید]

حس من این هست ک فقط منم ک موندم و این حق من نیست . 
هربار انلاین شدنم هم لذت داره هم اذیت ، اذیتش رو دلم بیشتر از خوشی و لذت سنگینی میکنه ‌.
حق یاقوت اون روزها نبود .. حق کانون هم بی احترامی های یاقوت نبود . یک چیزهایی نباید اتفاق بیوفته چون اگر افتاد دیگه کاریش نمیشه کرد . 

شما یاقوت کانون بوده و هستید درسته که تو کانون گرد و خاک به پا شد و از درخشش شما کم کرد اما این ارزنده بودن شما رو از بین نمیبره....
امیدوارم هرجا هستید بدرخشید اونقدر بدرخشید که هیچ غباری نتونه سد راهتون بشه

[*بنده پاک*]

خیلی ها رفتن و حس من این هست ک فقط منم ک موندم و این حق من نیست . 

 یعنی عملا بچه پررو من بودم فقط  راست میگی هر کی پارسال خیلی وسط دعوا بود رفت   من اینجوری بهش نگاه نکرده بودم


امیدوارم با دل خوش برگردی
با کلی خبر خوب 


گمانم اینجوری که میگی از دست منم ، هم چنان ناراحتی
دعا میکنم ببخشی


راه حلی برای اینکه از دلت در بیارم ندارم 
من از اینکارا بلد نیستم  اینم از ایرادهای بیش از حد لوس و ننر بودنه
تنها راهی که به ذهنم میرسه اینه
سعی میکنم برای موفقیتت دعا کنم تا بشه جبران. شاید اون دنیا بخشیدی  البته بازم شاید


خوش خبر و سالم و پاک برگردی انشالله

[karma]

هربار انلاین شدنم هم لذت داره هم اذیت ، اذیتش رو دلم بیشتر از خوشی و لذت سنگینی میکنه ‌.

حق یاقوت اون روزها نبود .. 

یاقوت در دلتنگ ترین و دلسردترین حالت از کانون قرار داره 

کانون و اعضاش خاطرات خوبی رو از شما به خاطر میارن 
و یاقوت همیشه براشون همون یاقوتیه که همیشه انرژی و شادی به کانون تزریق میکرد


اونایی که گفتن مدیر نالایق دوره قبل از مدیریتتون رو ندیده بودن  اونایی هم که میگفتن سوگولی زحمت هاتون رو ..

دلتنگی برا دوست ها رو میفهمم 
شاید شما هم بهترین دوست کانونی یه نفر بودید، کاش میموندید ..
آتریسا خانم
 هم از اینکه رفتید ناراحت شدم و هم از اینکه با دلخوری از کانون میرید واقعا حقتون این نبود ، بار ها گفتید که چه قدر کانون رو دوست دارید.. کاش حداقل اینجا رو با  ناراحتی و دلخوری  ترک نمیکردید ..

امیدوارم که کانون رو فراموش نکنید و باز هم چراغتون رو سبز بببنیم 
و همینطور هم برای خودتون و مادرتون آرزوی سلامتی دارم 

خوب باشید : )

کندینه ایی باک 

[مرد مقاومت]

هعییی⁦:⁠-⁠\⁩
دوباره هم یکی دیگه از بهترین ها رفت ...
اول آقا آرمین
دوم داداش عاشق فاطمه زهرا
و مدیر های دیگه و حالا هم مدیری که کانون رو پر کرده بود از خنده ...
آخه چرا همش غم 
چرا یکی نمیاد خبر خوب بده 
به خدا قسم تو جامعه غم هست ...
من تحمل غم کانون رو ندارم ...
خدایا خودت کمک کن

---

همه ی اینها از یک میزگرد شروع شد...

ادامه دارد؟...

---

خدا کنه همه فراموش کنن و کانون دوباره احیا بشه

[K_1]

سلام

انقدر تو گذشته گیر نکن
بمون فعالیت طبیعی خودت رو بکن
ببین تو باید رو دو تا چیز کار کنی .. این برای آینده‌ات هم مهمه
یکی مهارت گذشتن از گذشته و یکی هم خودت رو تحت فشار برای خوب کردن حال بقیه نگذاشتن

تو «خود» طبیعیت باش .. و به صورت طبیعی فعالیت داشته باش
این «خود» انقدر خوب هست که بقیه حالشون خوب میشه

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
و السلام.

[ایرانا]

آقای مقاومت
این حس ناراحتی دو طرفه اس
یعنی همونجور ک شما ناراحت میشین، آقا آرمین ، یاقوت و بقیه ک نیستن هم ناراحت و دلتنگ میشن
چه بسا خیلی بیشتر از شما


ما تو روانشناسی یه مطلبی داریم بهش میگن "اثر ماشه چکان" یا "تریگر"

یعنی یه اتفاق یهویی ، یهویی رخ نداده

زن و شوهری ک از هم طلاق میگیرن، مادری یهو میزنه زیر گوش بچش و سر یه چیز پیش پا افتاده ارتباط شون بهم میخوره

اینا یهویی نیست
یه سری اتفاقات پشتش بوده ک یهویی منجر به انفجار شده  

موقع بررسی کردن هم، به اون اثر یهوییه نگاه نمیکنن، میان اتفاقات گذشته رو زیر ذره بین میزارن  

شما فکر میکنین، واقعا رکود کانون ، فقططط بخاطر نبودن مدیر هاست
قطعا جواب بخشیش بلی هست 
اما جواب بزرگترش اینکه ، چرا یه نفر باید بازم وقت بزاره برای اینجا؟

ببینین ، الان آقای باب الحوائج جشن تولد میشه، سالگرد کانونی میشه، یه نفر قدیمی میاد ، جشن پاکی بچه ها چند تا تاپیک مختلفو سرپرستی میکنه، و همزمان جشن هم میگیره
ولی اکثر کاربرا نه یه لایک میکنن، نه پست ساده میزنن
در برابر این همه زمانی ک اون ادم گذاشته
بعد یه مدت خسته میشه 

یه نفر سرپرسته یه تاپیکه ، آقا آرمین، سنا ، اقای صادقین ، آقای مهدوی
میان برنامه میچینن برای پاکی ، بعد از هر بار لغزشِ بچه ها وقت میزارن تایپ میکنن
مثلا میگن فلان کار رو کن ، طرف میزاره میره، نه حرفی نه سخنی ، نه میگه انجامش دادم
ریکشن دریافت نمیکنه سرپرست  

واقعا توقع دارین چه قدر از وقتش بزنه؟
توی هر تاپیکی، نه صرفا تاپیک های پاکی

اقای مهدوی همون اوایل یه پست گذاشته بودن ، خواهش کرده بودن هر کسی میتونه یه طرف کار کانون بگیره کمک کنه
ک کارش لنگ نمونه
اصلا نمیدونم چند نفر اون پست رو دیدن  

حالا خودشون هم فعال نیستن
چون رنج سنی مدیران ، رنج سنی هست ک ادما وقت میزارن برای ساختن پایه های زندگیشون درگیری ها و مشغله ها زیاده..

ممکنه خیلی روزا وقت نکنن گوشیشونو باز کنن چه برسه به درد و دل کردن و غیره
و فلانی کجایی...
چرا فعالیت نمیکنی ، 
اینم یکی از عواملی ک هر بار میخوام برم پروف بقیه احساس بد بهم دست میده  
چون میدونم هم درگیر پاکیه ، هم نمیتونه زیاد حضور داشته باشه، و این تقصیر کسی نیست، فقط اون ادم شرایط بودن نداره، یا بخاطر اینکه اونایی ک هستن در سکوتن ، او هم چیز چشم گیری برای فعالیت نمیبینه
پس یه بخشی از برگشتن بچه ها یا فعال شدنشون به این برمیگیرده ک ما خودمون در حد تعادل حضور داشته باشیم

این تصمیم شخصی هر ادمه ک بمونه یا بره
بیشتر رنج سنی اینجا تو مقاطعی هستن ک زمان فعالیتشون محدوده، مثلا عارفه ، بسیار شخصیت عزیزیه ، ولی وقتی باید زمان زیاد بزاره برای جذب مخاطب ، برا اصلاح پستاش، تنظیمشون و تاپیکای روانشناسی ، از طرفی باید به کارهای خودش برسه ، مخصوصا دوره فوق لیسانس ک داستانای خودشو داره
ترجیح میده ک نیاد ، و این یه بخشیش به زندگی ادما برمیگرده ک نمیتونن بهمون توضیح بدن

یه نفر دیگه ، داره ازدواج میکنه ، شرایط خودشو داره

و مدام نمیتونه پیگیر ، اعضا باشه یا اجبار کنه ک حتما باشین، حتما فعالیت کنین
ترجیح میده سرش کارش به خودش باشه، نیاد چون نمیخواد مسئولیت بقیه رو به عهده بگیره و ...
بعدم عذاب وجدان بگیره ک من کم گذاشتم یا من واقعا خوب عمل کردم یا نکردم

پس لطفا همه چیز رو به میزگرد ربط ندین، میز گرد بهونه ای بود تا ادما ببینن ۲ ۲ تاشون چندتاست و تا کی باید همه چیزو اروم جلوه بدن  

یادمه اولین بار ک اومدم تاپیک انتقادات ، یه نفر بهم گفت به عنوان عضو جوان کانون چیکار کردین؟
هنوزم ک هنوزه میگم هیچ کاری نتونستم براش انجام بدم
ولی حداقل مسئولیت پذیر باشیم ، سهم خودمونو در کانون ببینیم و سعی کنیم به اندازه اون سهم فعالیت کنیم
فرقی نمیکنه کجا، اگر وجود داری اثر بودنت رو نشون بده

خیلی از کاربرای دوست داشتی ک چندین سال اینجا بودن ، فعالیت کردن چم و خم کار رو میدونن، زحمت خیلی کشیدن ، فک کنم باید بگم قطعا حضور الان ما، به حضور اون موقع اونا بستگی داشت

ولی هر کدومشون
نمیتونن تا ابد اینجا بمونن ک ، اصلا میبینین خیلی دوست داره باشه، اما شرایطش نیست ، به هزار و یک دلیل

خب حالا تکلیف چیه؟
چون اون کاربر نیست، کانونو تخته کنیم؟
یا مثلا خیلی نیاز دارم به پاکیا، میدونم اگه اینجا بمونم ، میتونم خیلی از عادتهامو تغییر بدم ، اما چون یه نفر رفت ، منم دیگه نمیمونم

این طبیعیه ک ناراحت بشیم
انسانیم ربات ک نیستیم، احساس نداشته باشیم
دلتنگی ، غم ناراحتی هست...
لامصبا دست هم برنمیدارن

اما بالاخره نمیشه ما یه کاری کنیم؟ همیشه یه نفر دیگه باید باشه ک ما بخواییم حرکت کنیم؟
شما حرکت کن ، شوقتو نشون بده، امنیت بده به سرپرستت به عضوی ک مثل خودته، به یه عضوی ک تازه کاره اونو راغب کن به بودن
مدیر هم میتونه بهتر سرو سامون بده

همون چیزی ک میخوای بسازیش و حسرتشو داری ، مجدد از نو جوونه میزنه :‌)

چون قبل اینکه کانون برای شما محلی باشه برای ترک کردن
خونه خیلی از قدیمیاس  
صاحب خونه ک اجازه نمیگیره، شرایط مهیا باشه برمیگردن

و خواهش اخرم

به نظرم هوای اونایی ک هستن رو داشته باشین، سنا ، اقای میتوانم، اقای صادقین، اقای باب الحوائج و هر کدوم از بچه ها ک میتونین
بهشون انرژی بدین و حمایتشون کنین در حد توانتون   یه ریکشنی نشون بدین حداقل   

اگه میبین اونا شرایط بودن ندارن، خودتون به عنوان عضو کانون خودتونو مسئول بدونین، مرز بندی نکردن تو کمک کن یا تو نکن ک..

و در آخر خودتونو از یاد نبرید، فراموش نکنین

اگه از دستتون بر میاد بسم الله  

[Silent Voice]

هعییی⁦:⁠-⁠\⁩
دوباره هم یکی دیگه از بهترین ها رفت ...
اول آقا آرمین
دوم داداش عاشق فاطمه زهرا
و مدیر های دیگه و حالا هم مدیری که کانون رو پر کرده بود از خنده ...
آخه چرا همش غم 
چرا یکی نمیاد خبر خوب بده 
به خدا قسم تو جامعه غم هست ...
من تحمل غم کانون رو ندارم ...
خدایا خودت کمک کن

---

همه ی اینها از یک میزگرد شروع شد...

ادامه دارد؟...

---

خدا کنه همه فراموش کنن و کانون دوباره احیا بشه

اره راست میگی

منم حرفا خیلیا تو میزگرد یادم مونده 

مانند یکی گفته بود شما برا چی وقتی میدونین کانون تالار مذهبی داره اومدید کانون!!!   و مشکلتون تالار مذهبیه
بخواید نخواید همینه ک هست!!
میخوای بمون 
نمیخوای ب سلامت!!!  
راه باز جاده دراز خارج کانون هم میتونی ترک کنی
خلاصه...  
من از این یکی ناراحت شدم... هر چند وقت ی بار یکبار ک میام کانون یادم این حرف میوفتم بعد با خودم میگم نه من نباید اینجا باشم... 
من مال اینجا نیستم...

[silent scream]

? قسمت پنجم طرح "خدمت به نیابت"

?خدمت در واحد شستشوی البسه حرم‌مطهر به #نیابت از ثبت نام کنندگان در طرح خدمت به نیابت

?جهت ثبت نام در مرحله بعدی وارد لینک زیر شوید:
https://amfm.ir/ziarat-niabati/

کانال رسمی آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها

[مرد مقاومت]

آقای مقاومت
این حس ناراحتی دو طرفه اس
یعنی همونجور ک شما ناراحت میشین، آقا آرمین ، یاقوت و بقیه ک نیستن هم ناراحت و دلتنگ میشن
چه بسا خیلی بیشتر از شما


ما تو روانشناسی یه مطلبی داریم بهش میگن "اثر ماشه چکان" یا "تریگر"

یعنی یه اتفاق یهویی ، یهویی رخ نداده

زن و شوهری ک از هم طلاق میگیرن، مادری یهو میزنه زیر گوش بچش و سر یه چیز پیش پا افتاده ارتباط شون بهم میخوره

اینا یهویی نیست
یه سری اتفاقات پشتش بوده ک یهویی منجر به انفجار شده  

موقع بررسی کردن هم، به اون اثر یهوییه نگاه نمیکنن، میان اتفاقات گذشته رو زیر ذره بین میزارن  

شما فکر میکنین، واقعا رکود کانون ، فقططط بخاطر نبودن مدیر هاست
قطعا جواب بخشیش بلی هست 
اما جواب بزرگترش اینکه ، چرا یه نفر باید بازم وقت بزاره برای اینجا؟

ببینین ، الان آقای باب الحوائج جشن تولد میشه، سالگرد کانونی میشه، یه نفر قدیمی میاد ، جشن پاکی بچه ها چند تا تاپیک مختلفو سرپرستی میکنه، و همزمان جشن هم میگیره
ولی اکثر کاربرا نه یه لایک میکنن، نه پست ساده میزنن
در برابر این همه زمانی ک اون ادم گذاشته
بعد یه مدت خسته میشه 

یه نفر سرپرسته یه تاپیکه ، آقا آرمین، سنا ، اقای صادقین ، آقای مهدوی
میان برنامه میچینن برای پاکی ، بعد از هر بار لغزشِ بچه ها وقت میزارن تایپ میکنن
مثلا میگن فلان کار رو کن ، طرف میزاره میره، نه حرفی نه سخنی ، نه میگه انجامش دادم
ریکشن دریافت نمیکنه سرپرست  

واقعا توقع دارین چه قدر از وقتش بزنه؟
توی هر تاپیکی، نه صرفا تاپیک های پاکی

اقای مهدوی همون اوایل یه پست گذاشته بودن ، خواهش کرده بودن هر کسی میتونه یه طرف کار کانون بگیره کمک کنه
ک کارش لنگ نمونه
اصلا نمیدونم چند نفر اون پست رو دیدن  

حالا خودشون هم فعال نیستن
چون رنج سنی مدیران ، رنج سنی هست ک ادما وقت میزارن برای ساختن پایه های زندگیشون درگیری ها و مشغله ها زیاده..

ممکنه خیلی روزا وقت نکنن گوشیشونو باز کنن چه برسه به درد و دل کردن و غیره
و فلانی کجایی...
چرا فعالیت نمیکنی ، 
اینم یکی از عواملی ک هر بار میخوام برم پروف بقیه احساس بد بهم دست میده  
چون میدونم هم درگیر پاکیه ، هم نمیتونه زیاد حضور داشته باشه، و این تقصیر کسی نیست، فقط اون ادم شرایط بودن نداره، یا بخاطر اینکه اونایی ک هستن در سکوتن ، او هم چیز چشم گیری برای فعالیت نمیبینه
پس یه بخشی از برگشتن بچه ها یا فعال شدنشون به این برمیگیرده ک ما خودمون در حد تعادل حضور داشته باشیم

این تصمیم شخصی هر ادمه ک بمونه یا بره
بیشتر رنج سنی اینجا تو مقاطعی هستن ک زمان فعالیتشون محدوده، مثلا عارفه ، بسیار شخصیت عزیزیه ، ولی وقتی باید زمان زیاد بزاره برای جذب مخاطب ، برا اصلاح پستاش، تنظیمشون و تاپیکای روانشناسی ، از طرفی باید به کارهای خودش برسه ، مخصوصا دوره فوق لیسانس ک داستانای خودشو داره
ترجیح میده ک نیاد ، و این یه بخشیش به زندگی ادما برمیگرده ک نمیتونن بهمون توضیح بدن

یه نفر دیگه ، داره ازدواج میکنه ، شرایط خودشو داره

و مدام نمیتونه پیگیر ، اعضا باشه یا اجبار کنه ک حتما باشین، حتما فعالیت کنین
ترجیح میده سرش کارش به خودش باشه، نیاد چون نمیخواد مسئولیت بقیه رو به عهده بگیره و ...
بعدم عذاب وجدان بگیره ک من کم گذاشتم یا من واقعا خوب عمل کردم یا نکردم

پس لطفا همه چیز رو به میزگرد ربط ندین، میز گرد بهونه ای بود تا ادما ببینن ۲ ۲ تاشون چندتاست و تا کی باید همه چیزو اروم جلوه بدن  

یادمه اولین بار ک اومدم تاپیک انتقادات ، یه نفر بهم گفت به عنوان عضو جوان کانون چیکار کردین؟
هنوزم ک هنوزه میگم هیچ کاری نتونستم براش انجام بدم
ولی حداقل مسئولیت پذیر باشیم ، سهم خودمونو در کانون ببینیم و سعی کنیم به اندازه اون سهم فعالیت کنیم
فرقی نمیکنه کجا، اگر وجود داری اثر بودنت رو نشون بده

خیلی از کاربرای دوست داشتی ک چندین سال اینجا بودن ، فعالیت کردن چم و خم کار رو میدونن، زحمت خیلی کشیدن ، فک کنم باید بگم قطعا حضور الان ما، به حضور اون موقع اونا بستگی داشت

ولی هر کدومشون
نمیتونن تا ابد اینجا بمونن ک ، اصلا میبینین خیلی دوست داره باشه، اما شرایطش نیست ، به هزار و یک دلیل

خب حالا تکلیف چیه؟
چون اون کاربر نیست، کانونو تخته کنیم؟
یا مثلا خیلی نیاز دارم به پاکیا، میدونم اگه اینجا بمونم ، میتونم خیلی از عادتهامو تغییر بدم ، اما چون یه نفر رفت ، منم دیگه نمیمونم

این طبیعیه ک ناراحت بشیم
انسانیم ربات ک نیستیم، احساس نداشته باشیم
دلتنگی ، غم ناراحتی هست...
لامصبا دست هم برنمیدارن

اما بالاخره نمیشه ما یه کاری کنیم؟ همیشه یه نفر دیگه باید باشه ک ما بخواییم حرکت کنیم؟
شما حرکت کن ، شوقتو نشون بده، امنیت بده به سرپرستت به عضوی ک مثل خودته، به یه عضوی ک تازه کاره اونو راغب کن به بودن
مدیر هم میتونه بهتر سرو سامون بده

همون چیزی ک میخوای بسازیش و حسرتشو داری ، مجدد از نو جوونه میزنه :‌)

چون قبل اینکه کانون برای شما محلی باشه برای ترک کردن
خونه خیلی از قدیمیاس  
صاحب خونه ک اجازه نمیگیره، شرایط مهیا باشه برمیگردن

و خواهش اخرم

به نظرم هوای اونایی ک هستن رو داشته باشین، سنا ، اقای میتوانم، اقای صادقین، اقای باب الحوائج و هر کدوم از بچه ها ک میتونین
بهشون انرژی بدین و حمایتشون کنین در حد توانتون   یه ریکشنی نشون بدین حداقل   

اگه میبین اونا شرایط بودن ندارن، خودتون به عنوان عضو کانون خودتونو مسئول بدونین، مرز بندی نکردن تو کمک کن یا تو نکن ک..

و در آخر خودتونو از یاد نبرید، فراموش نکنین

اگه از دستتون بر میاد بسم الله  

بشدت تلنگر بجایی بود..
واقعا درست می‌فرمایید..
آره درسته ما همه ی مسیولیتها رو گردن یک نفر انداختیم...
ممنونم از تلنگر شما ... چون این تلنگر ها باعث میشه به خودمون بیاییم