سلام
چو عندلیب فصاحت فروشد، ای حافظ!
تو رونقش به سخن گفتن دری بشکن
یه پیشنهاد داشتم؛
ببینید، می بینیم که بچه های موفق در ترک یه حرف مشترکی رو معمولا میزنن: از قدمهای اول اینه که بپذیری معتادی.
کلا برای حل یه مشکل یا نقص یا عیب، قدم اول اینه که وجود اون مشکل یا نقص یا عیب رو بپذیری.
یه چیزی که بین نسل ما، که ازش انتظار پیشرفت و تعالی روز افزون میره، مشاهده میشه،
غلط های رایج املایی هستش.
به نظرم قدم اول اینه که خاضعانه بپذیریم که ممکنه ما هم بعضی کلمات رو از نظر املایی اشتباه بنویسیم و برای تصحیح اشتباهاتمون به فکر باشیم
به هر حال شما جوونا، آینده ساز های این مملکتید!
خوب نیست فردا روزی توی نامه های اداری تون سوژه بشین.
در ضمن، فارسی شکر است!
این زبانی هست که نسل به نسل و دوش به دوش به ما رسیده؛
باید قدرشناس نیاکانمون باشیم و به هویتمون احترام بذاریم
و مثلا نگیم که اگه صابون رو بنویسی سابون مگه کف نمیکنه؟
القصه،
پیشنهاد بنده اینه که یه تاپیکی ایجاد بشه در قسمت ادبی،
برای تصحیح اغلاط املایی
به این صورت که هر کس که در پست های بچه ها اشتباه املایی دید،
و خواست به دوستاش کمک کنه که دانششون کامل بشه
بیاد و تو اون تاپیک درست اون کلمه رو بنویسه.
مثلا من تو یه پست کلمه ی " مطمعن " رو می بینم
میام توی تاپیکی که پیشنهاد دادم می نویسم: زین پس به جای واژه ی غریب و نا مانوس "مطمعن" بنویسید "مطمئن"
برای اینکه عزت نفس بچه ها هم خدشه دار نشه
مثلا یه کار جوانمردانه اینه که اگه یه اشتباهی تو یه پستی دیدم
صبر کنم و مثلا بعد گذشت یه روز بیام و بنویسم اون غلط رو
تا خدایی ناکرده کسی اعتماد به نفسش در نوشتن کم نشه که بترسه الان فورا ازش اشکال بگیرن.
هر چند یاد گرفتن، ننگ نیست.
اگر با این لایحه موافقید، و قابل تصویب هست؛ بنده حاضر به قبول سرپرستیش هستم.