درد دل های شما

[عارفه]

نمیدونم شما وقتی اشتباه میکنین چجوری شرایطو هضم میکنین 
ولی من وقتی اشتباه میکنم خیلی خیلی برام سخته...
هضم شرایط خیلی برام سخت میشه
اصلا یکی از مهم ترین چیزایی که باعث شکستم میشه همین مسئلست.

علاوه بر بخشیدن دیگران بخشیدن خودمون هم چیز مهمیه که باید یاد بگیریم
با خودمون مهربون باشیم و خودمون رو هم ببخشیم

خودمون رو باید ببخشیم...
من هم بارها بهش رسیدم و گفتم دیگه خودمو می بخشم اما هنوز هم می لنگم...

آقای ارادتمند گاهی لازمه
اولا به تلاشمون فکر کنیم به جای نتیجه ها. واقع بین باشیم.

دوم اینکه یادمون باشه تا تثبیت عادت و حرفه ای شدن تو انجامش باید مدتی رو تاتی تاتی کرد...

و به خودتون بگین همین تلاش های نصفه و نیمه ی ماست که ما رو ذره ذره جلو می بره. ذره ذره بهتر میشه. هیچ ماهیچه ای یکدفعه ورزیده نمیشه...

[ناحلهـ]

ما که قبلنا دردودل میکردیم میگفتن شما انرژی منفی این...نگین درداتونو باعث میشه ما ناراحت شیم...درحدیکه قرار بود حتی این تاپیکو پاک کنن
اما بهرحال...
ازونجایی که هیچ جایی رو ندارم اینجا میگم
من دیگه واقعا کم اوردم ...فقط یه تار مو مونده...

سلام خواهری خوبی ؟
کمکت میکنه به همه کمک میکنه بهش توکل کن نمیدونم مشکلت چیه کوچیک یا بزرگ ولی حل میشه حتما پتانسلیشو داری مطمئن باش خدا باورت داره تو هم به خودت و خودش باور داشته باش موفق باشی

[عارفه]

ما که قبلنا دردودل میکردیم میگفتن شما انرژی منفی این...نگین درداتونو باعث میشه ما ناراحت شیم...درحدیکه قرار بود حتی این تاپیکو پاک کنن
اما بهرحال...
ازونجایی که هیچ جایی رو ندارم اینجا میگم
من دیگه واقعا کم اوردم ...فقط یه تار مو مونده...

درد و دل اسمش روشه دیگه. من شما رو تا قبل این نمی شناختم.
کاش یکم بیشتر می گفتی توضیح می دادی اگر کسی می تونست کمکت می کرد.
به هر حال اگر درد دل ها در حد متعارف باشه و زباده روی نشه فکر نکنم اعتراضی بشه

[[علی]]

راستش
خیلی نوشتم و پاک کردم
آخرش هم نتونستم حرفامو راحت بزنم
مطمئن ام همه زندگیشون سخته و مشکلات خودشونو دارن.
امید وارم خدا به حق بزرگیش دست همه رو بگیره

[*بنده پاک*]

هر چی به آینده بیشتر فکر کنی، بیشتر میترسی
هر چی به آینده بیشتر فکر کنی، بیشتر نگران میشی
هر چی به آینده بیشتر فکر کنی، بیشتر تو فکر فرو میری
فکر کردن بهش تمومی نداره. انقدر فکر میکنی که وحشتش تموم وجودت را میگیره. به خودت میای میبینی خسته و کوفته رفتی بخوابی ولی دیگه چیزی تا اذان صبح نمونده و تو با اینکه خسته ای ولی چشمات مثل جغد بیداره. امیدوارم از اون روزا نشه که بعد نمازم خوابم نمیبره

خدایا هر اتفاقی که تو این دنیا میفته، حساب کتاب داره. 
میدونم حساب این روزا را کردین. 
فقط نمیدونم من چقدر دیگه جون دارم که ادامه بدم.

خدایا به امید ظهور امام زمان.
فکر کنم دل خیلی هامون یه خبر خوش میخواد.
احتمالا خبر ظهور امام زمان دل خیلی هامون را خوش میکنه.
و البته خود امام زمان هم بسی خوشحال میشه.
پس به امید خوشحالی امام زمان
خدایا به امید خوشحالی خودت 
به امید خوشحالی هممون
(دلم برای خنده های از ته دل بسی زیاد تنگ شده. به امید خنده های از ته دل برای هممون)
خدایا زندگی این پایین بسی زشت و سیاه و سخت شده. یه امید کمک خودت   باید دلم را به خود خودت محکم کنم. ما را به کسی غیر تو محتاج نیست
دوستت دارم خدا

[افرا]

سالها گذشت و ما هنوزم نفهمیدیم  کجای تنها بودن افتخار داشت که بهش تشویقمون کردن ؟

[ناحلهـ]

آدم وقتی درد نداشته باشه از دردای بقیه داغون میشه
مخصوصا اینکه تو حالشو بدتر کنی

[یآرا]

دارم خفه میشم . . . 
کاش یه شب با همون بالشتی که سرمو میزارم روش یکی بیاد خفه ام کنه....
از بازنده بودن بیزارم ، ازش میترسم... 
دوباره نه . . .
چقدر ترسناک بود وقتی اعتراف کردم که من یه بازنده ی تمام عیارم . . .



پ ن : چرا ازدواج میکنید چراااااااااااا. آنقدر خودخواهی . . 
چرا بچه دار میشید .. چراااااااااااا آنقدر خودخواهی....
چرا توهم میزنید این بلوغ لعنتیییییی عقلی رو دارید . .
بدبخت سه ماه از ارضای جنسیت که گذشت یه شب تو خواب بیدار میشی میبینی اونی که فک‌میکردی چقدر خوشگله.. چرا بینیش کجه.. چرا تو خواب اینطوری نفس می‌کشه.. چرا این شکلیه؟؟؟؟
چرا رو‌ دستش یه لک داره... عجب غلطی کردم ازدواج کردم . .. 
چراااااااااا توهم میزنید بلوغ لعنتیییییی ازدواج رو دارید..
 توکه بلد نیستی با یه خانم غریبه عین آدم حرف بزنی بدون اینکه تحریک‌شی یا پاچه بگیری یا نگاه لعنتیت هرز نره غلط می‌کنی ازدواج میکنی . . . . خانومی که از مردیکه پوست تیره داره بیزاری.... غلط میکنی باهاش ازدواج میکنی و ۳۰ سال تمام  اینو به شوخی و جدی بهش میگی.....
خانومی که  آنقدر عقل نداری که  آینده بین باشی... و عین احمقاا فاز احساسی بر میداری فقط . . .
چرا همه فکر میکنن همه چیز دانن....
چقدر فاز خودشیفتگی آخه. . . .  چقدر؟؟؟؟؟؟
آدمی که. مثل انگل زندگی میکنی تروخداااااااا ازدواج نکن....
به کل اجتماع انسانی رحم کن و ازدواج نکن

#برای ارضای نیاز جنسی ازدواج نکنید #برای ارضای نیاز عاطفی ازدواج نکنید
بچها تون رو بدبخت نکنید . . . . با چهارتا کلاس مشاوره و کتاب های مثلا خودسازی توهم عاقل بودن و همه چیز دان بودن بر ندارید....

[*بنده پاک*]

مشکل از منه یا دیگران ، نمیدونم
سعی میکنم بفهمم . که اگر مشکل از منه حلش کنم. ولی اگر از دیگران هست، سعی کنم هضمش کنم. 
هم دلم شکست، هم دل شکوندم
دیگه حتی جشن و تولد ها و دورهمی ها هم خوش نمیگذره. 
چرا ؟ نمیدونم
آیا منم در این ماجرا مقصرم؟چقدر؟
جشن تولدی که قراره فقط خیلی مصنوعی کادو بدیم و عکس بگیریم حتی یه تولدت مبارک نخوانیم چه جشن تولدیه
که چی؟ که عکساش بمونه؟
اصلا مگه مهمه. وقتی خوش نمیگذره

بگذریم.
فقط انقدر حرف زور شنیدم عصبی شدم
هوف

چرا اینجا مینویسم؟ 
واقعا دلم میخواد با یه خیال پردازی دلم را خوش کنم و بشکنم تا آروم بشم. ولی انجامش نمیدم

از دیروز تا حالا فقط ۴ ساعت خوابیدم
ولی الان دوست ندارم بخوابم 
واقعا چرا
دلم میخواد یکی حرف بزنه من گوش کنم. البته حرف های عاقلانه. در مورد قیمت ها هم نباشه

[عاشق فاطمه زهرا]

خدایا من چرا رشد نمی کنم؟
گفتی خاک شیم، درخت می شیم.

خدایا نفس، نفس گرفته این زیر.

پس کی درخت میشم، سبز می شم. گل می دم.

این پست رو من چند ماه پیش اینجا زدم.
اینجا زیاد پست نمی زنم،
کلا ترجیح میدم بریزم تو خودم.

می گن درون گرام،

در نتیجه ببینید که چقدر حالم خراب بوده که اینجا پست زدم.
اون موقعی که این پست بالا رو زدم واقعا حالم بد بود.
دوستان شاید یادشون باشه.

الان حالم برعکس خیلی خوبه.

خدا رو شکر.
دو ماهه پاکم، چی بهتر از این.
یوتویوب رو گذاشتم کنار، آپارات رو گذاشتم کنار.
دارم به کتاب عادت می کنم.
رابطه ام با قرآن عالی.
و کلی اتفاق های خوب دیگه که این مدت افتاده.
حاشیه ها که کم شده، روی درس و مقاله ام تمرکز کردم و کلی کار دکترام رو جلو بردم.

شاید به اون چیزی که می خواستم نرسیدم. اما به چیزای خیلی بهتر رسیدم.
فکر می کردم حتما باید ازدواج کنم تا رضایت خاطر داشته باشم.
اما رضایت خاطر چیزیه که از درون آدم می جوشه، ربطی به ازدواج نداره.
نه این که نخوام ازدواج کنم، اما دیگه برام مثل قبل اتفاق بزرگی نیست.

ازدواج خیلی اتفاق بزرگیه تو زندگی آدم.
ما اگر شکست عشقی خورده باشیم،‌ اشکالی نداره که افسرده شیم.
این کار ما رو کوچیک نمی کنه، این که ما دوست داشته باشیم که با کسی ازدواج کنیم و به هر دلیلی نشه، باید ناراحت بشیم.

خیلی از مشکلات و ناراحتی ها و حال بد آدما، به خاطر اینه که توی زندگی همدم و همراه و زوج و همسر ندارن.
این حال بد مضاعف میشه، وقتی توی دل اشتیاق زیاد به ازدواج دارن، اما اون رو توی کلام و در ظاهر انکار میکنن.
- چون امیدی ندارن که ازدواج کنن، پس این اشتیاق رو سرکوب می کنن.
- چون فکر می کنن کسی که به خاطر نداشتن همسر ناراحته و اون رو ابراز می کنه، آدم ضعیف النفس و کوچیکیه.
- چون اگر به اطرافیان بگه من ناراحتم که همسر ندارم، ممکنه مسخره اش کنن و بگن تو نمی فهمی، مجردی بهتر از تاهله.

واقعیت اینه که میل و علاقه به ازدواج، نیاز به داشتن همسر، عشق یا هر چیز دیگه ای که اسمش رو بذاریم،
نعمت بزرگیه که توی تک تک انسان ها وجود داره و بقای نسل بشر رو تضمین می کنه.

ازدواج چیز کوچیکی نیست، من اگر الان بمیرم روی سنگ قبرم مینویسن ناکام.
من اگر ناکام هستم، درد داره، رنج داره.
من حق دارم که ناراحت باشم.
ازدواج بد نیست، داشتن همسر بد نیست، همه همسر ها بد و خیانت کار و ... نیستن.
همه ازدواج ها ناموفق نیست.

ازدواج خوبه، اما قسمت من نشده،

به نظر میاد خیلی تسکین دهنده است، اگر حالا که من نتونستم ازدواج کنم، بیام و از این دست حرفا بزنم.
مثل وزنه برداری که کلی زحمت می کشه، اما وقتی توی مسابقه سوم میشه، می گه زیادم برام مهم نبود.
این تسکین نیست، این فریبه.

مهم بود برام، اما شکست خوردم.
رنج پذیرش شکست، زیاده. اما قابل تحمل تره از دروغی که به خودم بگم.

من اصلا از اول دوستش نداشتم،
بهتر شد که جدا شدیم،
خوب شد که نشد.

حقیقت اینه که اول شدن توی مسابقه وزنه برداری زیادم مهم نیست،
اما تا وقتی برای تو مهمه، ادای آدم بزرگا رو در نیار.

ازدواج هم حقیقتا زیاد مهم نیست،
اما تا وقتی که توی ناخودآگاهت این رو نپذیرفته باشی، هر چقدرم که این رو تکرار کنی، فایده ای نداره.

حقیقت اینه که من این مدت تجربه کردم که چطور میشه بدون ازدواج هم رضایت خاطر داشت و خ.ا هم نکرد.
و حالا ناخودآگاهم کمی باهام همراهی می کنه.
گاهی وقتا بد قلقی می کنه، یه روز می بینم که دستم به کار نمی ره، بدون دلیل ناراحتم.
سخت نمی گیرم بهش، می دونم که فیلش یاد هندوستان کرده.
حالم که بهتر شد، بر میگردم سرکارم، برمیگردم به مقاله ام.
بر می گردم سر روزمرگی هایی که عاشقشون هستم.

با این امید که شاید چند ماه بعد یا چند سال بعد، بالاخره منم نیمه گمشده ام رو پیدا می کنم،
اگر هم نشد، چیزهای زیادی هست که به خاطرش رضایت خاطر داشته باشم.


کلیدش اینجاست، درد رو سرکوب کنی، توی قفس زندانیش کنی، اینقدر سر و صدا می کنه که گوشت کر شه.
باید بغلش کنی. باید بپذیریش.

[CHAKAVAK]

دنیای غریبیه،آدما واسه زنده ها تره خرد نمی کنن واسه مرده ها سنگ تموم میزارن.

دنیای غریبیه،پیش کاسب میشینی از گرونی ناله می کنه ولی خودش گرون فروشی می کنه.

دنیای غریبیه،آدمای تو کوچه و بازار،به اونایی که تو خونه نشستن میگن پروتکل های بهداشتی رو رعایت کنید!

دنیای غریبیه،همه درد دارن ولی هیچکس همدردی نمی کنه

دنیای غریبیه،هر کسی یه چوب گذاشته لای چرخ اون یکی بعد میگن چرخ زندگی نمی چرخه.


دنیای غریبیه...

[drift]

هی روزگار،
وقتی حدس میزنم کسی گرسنه خوابیده من شب چطور سیر بخوابم،

[سفیر بهشت]

یک دل و این همه غم
وای به من

[تاج]

متن یک نامه خودکشی بجا مانده از دهه 1970:

"به سمت پل میروم؛
اگر در مسیر حتی یک نفر
به من لبخند بزند
نخواهم پرید"

به آدمها لبخند بزنید؛ شاید با يک لبخند فرشته نجات كسى شدید...
هرروز میمیرم و زنده میشم

[سفیر بهشت]

شانه هایم خم شد
درد بسی سنگین است
در دل ویرانم
زجر از دیرین است
بی نهایت دارم
بی قراری در دل
من نمیدانم که
چه رهی در راه است