سلام به همگی
وقتتون به خیر باشه.
از خانم یلدا بابت طرح این بحث و پیگیری هاشون و همچنین از مشارکت اعضای کانون، متشکرم.
ابتدا موردی رو عرض کنم.
خانم یلدا به بنده پیام داده بودند و بنده در پاسخ به ایشون، نکاتی رو به عنوان چارچوب بحث، عرض کرده بودم.
یکی از نکات، این مورد بود:
نقل قول: یه نکته دیگه هم هست.
باید توجه داشته باشیم که در حین صحبت و گفتگو درباره این موضوع، اعتراف به گناه انجام نگیره.
مثلاً کسی که حجاب اسلامی رو رعایت نمی کنه، نباید اون رو اعلام کنه و از جزئیات پوشش خودش، توصیف کنه.
یا صحبت ها به شکلی مطرح نشه که محتوای اون، تایید عمل های هنجارشکنانه و ضد اسلام باشه.
متاسفانه بعضاً این نکته نادیده گرفته شد.
در مشارکت ها نیاز نیست که ما حتماً از فعل گناه خودمون یا بقیه تعریف کنیم و اون رو عادی و غیرزشت، جلوه بدیم.
امیدوارم که همه ما به این موارد توجه داشته باشیم.
راجع به صحبت هایی که مطرح شد، مواردی رو عرض می کنم.
متاسفانه ما به یک نکته توجه نداریم و اون اینکه همیشه می خوایم جامعه رو از دید یک انسان سکولار ببینیم و خودمون رو با جامعه غرب مقایسه کنیم.
مثلاً میگیم اگر اینجا هم مثل غرب دارای آزادی های جنسی بشه، چه منافعی داره؟
ولی چرا نمی پرسیم اگر جامعه ما و همین طور همه دنیا، تبدیل به یک جامعه عفیف و پاکدامن و با حجاب و با غیرت بشه چه منافعی به دنبال خواهد داشت؟
این یکی از ایراداتی هست که داریم و همیشه خودمون رو با جوامع غربی یا الهام گرفته از غرب، مقایسه می کنیم.
در حالی که باید خودمون رو با انسان ها و جوامع پاک مقایسه کنیم نه انسان ها و جوامعی که هزاران انحراف اخلاقی و جنسی دارند.
اما راجع به بحث.
حجاب یک ضرورت اجتماعی برای یک جامعه سالم هست.
وقتی یک جامعه بتونه از فکرها و آلودگی های جنسی و اخلاقی دور بمونه، می تونه به پیشرفت و تعالی برسه.
پیشرفت به این معنا نیست که هر روز ابزارهای جدید درست بشه ولی اخلاق افول کنه و از اون ابزارها در جهت اشاعه گناه و آلودگی در جوامع استفاده بشه.
بلکه پیشرفتی مدنظر هست که بتونه ما رو به مسیر سعادت واقعی انسان ها در این دنیا و آخرت برسونه.
این دنیا، یک دنیای فانی هست. هیچ کس در این دنیا تا ابد باقی نمی مونه.
فقط یک عمر و فرصت محدود، از سوی خدا به ما امانت داده شده تا بتونیم به بهترین و خیرترین نحوی که باعث سعادت ما در دنیا و آخرت میشه، ازش استفاده کنیم.
خدا هم به ما لطف کرده و بهترین راهنمایی ها و دستورات رو به ما عطا کرده تا راه رو گم نکنیم و بدونیم از چه مسیری باید بریم تا به مقصد برسیم.
خدا نیروی جنسی رو در وجود انسان ها قرار داده تا بتونن به آرامش برسند و نسل انسان ها ادامه پیدا کنه.
وقتی کشش جنسی بین مرد و زن وجود داشته باشه، انسان ها تلاش می کنند تا زندگیشون رو بسازند و بتونن تشکیل خانواده بدن.
و این باعث میشه که انگیزه پیدا کنند تا کار کنند و کسب درآمد داشته باشند.
وقتی محبت بین زن و مرد وجود داشته باشه و کانون خانواده با به دنیا اومدن فرزندان، گرم و صمیمی بشه و محبت در یک خانواده جاری بشه، همه اعضای خانواده، با انگیزه بیشتری به تلاششون ادامه میدن.
حالا فرض کنیم نیروی جنسی وجود نداشته باشه، دیگه ازدواجی شکل نمی گیره، بچه ای هم به دنیا نمیاد.
کسی برای ساختن زندگی تلاش نمی کنه چون زن و بچه ای نداره که بخواد به خاطرش کار کنه.
یعنی یک دنیای بی روح و بی انگیزه.
اما وجود نیروی جنسی، نیازمند مراقبت هست.
چون همین نیروی جنسی اگر مراقبت نشه، تبدیل به یک نیروی مخرب میشه.
خدا وقتی این نیرو رو در وجودمون قرار داد، در عین حال به ما آموخته که مبادا این نیرو از محیط بین زن و شوهر خارج بشه و به سطح اجتماع کشیده بشه.
این نیرو، مخصوص محیط زناشویی و در حریم خانه هست.
وقتی در سطح جامعه تحریک جنسی وجود داشته باشه، اعضای زیادی هستند که به گناه و آلودگی گرفتار خواهند شد.
خودارضایی یکی از همین موارد هست.
اما بی حجابی زمینه دوستی و رابطه های نامشروع رو هم فراهم می کنه.
زمینه تنوع طلبی رو در مردان زیاد می کنه. وقتی تنوع طلبی به وجود بیاد، یک مرد همسردار دیگه نمی تونه با همسر خودش رابطه درستی داشته باشه.
چون مدام در ذهنش، دختران و زنانی رژه میرن که زیبایی هایی که خدا بهشون امانت داده و دستور به پنهان کردن از نامحرمان رو داده، به نمایش می ذارند.
و این سرآغاز خیانت ها و طلاق ها و مشکلات خانواده و فروپاشی خانواده هست.
بعضی ها میگن: «من از دیدن خانم ها تحریک نمیشم، پس این حرف اشتباهه که فکر کنیم همه تحریک میشن.»
باید توجه داشته باشیم که ما همیشه باید مراعات حال ضعیف ترین ها رو داشته باشیم.
قوی ترها نباید به ضعیف ها ظلم کنند.
کسی که زیباییش رو به نمایش میذاره به پسری که زندگیش پر از مشکلات مختلف هست و نمی تونه ازدواج کنه و با دیدن اون شخص تحریک جنسی میشه، داره ظلم می کنه.
به مردی هم که متاهل هست و دیدن این صحنه ها، روابط گرمش با همسرش سست میشه هم داره ظلم می کنه.
به دختران و زنانی و بچه هایی که قربانی این خیانت ها میشن هم ظلم می کنه.
وقتی گفته میشه که عدم رعایت حجاب اسلامی باعث تحریک جنسی مردها میشه، بعضی ها میگن ما نمی تونیم به خاطر تحریک مردها، خودمون رو محدود کنیم.
در 2-3 سال اخیر، تجربه کرونا رو داشتیم. خوبه که ازش درس بگیریم.
اون موقع گفته می شد همه باید ماسک بزنند، حتی اونی که بیمار نیست هم بزنه. هیچ استثنایی وجود نداشت.
شهرها رو قرنطینه کرده بودند و می گفتند از خونه هاتون بیرون نیاید و فقط در حد ضرورت و رفع نیازهای ضروری خارج بشید.
تازه فقط از هر خانواده، 1 نفر کارها رو انجام بده.
چرا اصرار داشتند؟ چون می گفتند کسی ممکنه خودش هم بیمار نباشه ولی ناقل ویروس باشه و اون رو به بقیه منتقل کنه.
اون موقع کسی نبود بگه چرا باید این محدودیت رو تحمل کنیم؟ چرا وقتی بیمار نیستم باید ماسک بزنم؟
چرا باید مراقب باشم تا کسی از اعضای جامعه بیمار نشه؟
اصلاً بیماری بقیه به من چه که من ماسک بزنم و این محدودیت و احساس خفگی رو تحمل کنم؟
جوابش مشخصه، چون همه اعضای جامعه دارند در یک کشتی زندگی می کنند و اگر کسی به کشتی آسیب بزنه، همه آسیب می بینند.
اگر کسی بیمار بشه، این بیماری پخش میشه و به همه و خود اون فردی که بیماری دیگران براش مهم نیست هم سرایت می کنه.
جالبه که انسان ها، نسبت به ماسک و رعایت پروتکل های بهداشتی که دستور مستقیم خدا نیست ولی حکم پزشکان و سازمان بهداشت جهانی و وزارت بهداشت بود، عمل می کردند.
کاری هم نداشتند به اینکه چه فلسفه و حکمتی پشت این رعایت ها نهفته هست. براشون شبهه ای وجود نداشت.
ولی رعایت حجاب اسلامی که حکم مستقیم خداست و اهمیت رعایت اون برای سلامت جنسی، اخلاقی، روحی و حتی اقتصادی یک جامعه کاملاً مشخص هست و بارها و بارها گفته میشه که نوع پوشش خانم ها برای آقایون تحریک کننده هست، به سخره گرفته میشه و زیر پا گذاشته میشه.
چون جوامع غربی و سازمان های جهانی، ماسک رو تایید کردند اون رو واجب می دونیم ولی حجاب اسلامی که دستور خالق ما که مهربان ترین نسبت به ماست رو زیر می ذاریم.
این بدترین نوع اهانت به مقام ربوبیت خداست.
شاید اگر روزی جوامع غربی هم حجاب رو واجب کردند، لابد اون موقع به اهمیتش پی می بریم و میگیم درسته.
و شاید اگر ماسک هم دستور مستقیم خدا بود، باهاش مخالفت می شد.
در واقع سوال اصلی این هست که چرا انسان ها دستورات خدا رو زیر پا می ذارند و میگن این محدودیت رو تحمل نمی کنیم ولی حاضرند محدودیت های به مراتب بیشتر و سختتری رو در قبال قوانین ساخته دست بشر، تحمل کنند؟
پاسخش رو خداوند در قرآن فرموده:
کلا ان الانسان لیطغی، ان رآه استغنی (سوره علق، آیه های 6 و 7)
قطعاً انسان طغیان می کنه، وقتی که خودش رو بی نیاز ببینه.
واقعاً هم همین طوره. وقتی انسان ها خودشون رو بی نیاز از هدایت خدا، بی نیاز از احکام و دستورات خدا، بی نیاز از رحمت و مغفرت خدا و بی نیاز از فطرت پاکی که خداوند به انسان ها عطا فرموده ببینند، دست به تغییر حکم خدا و زیر پا گذاشتن حریم ها می زنند و مرتکب گناهان علنی میشن.
در حالی که بی حجابی سختی های زیادی داره.
همون طور که خانم یلدا هم گفتند، زحمت آرایش و پوشیدن لباس های تنگ و بدن نما و برهنه بودن در هوای سرد زمستان، هیچ کدوم از این سختی ها در نظر انسان هایی که دنبال هنجارشکنی هستند، سخت نیست.
ولی حجاب سخت هست.
عدم رعایت حجاب، علاوه بر افزایش تحریک جنسی جامعه، باعث افزایش چشم و همچشمی و مدگرایی میشه.
یعنی مدام ذهن و فکر انسان درگیر مد جدید و پیدا کردن و ست کردن لباس های جدید میشه.
و این یعنی نمایش تجمل و فخرفروشی به انسان هایی که توان مالی ندارند و به نون شبشون هم محتاجند.
این هم یه ظلم دیگه که طبقه اشراف مرتکب میشن.
ادامه در پست های بعدی.