1389 ارديبهشت 13، 10:03
قسمت دوم نامه :
حضرت علی (ع) :
که درورد خدا بر او بادفرمودند :
فرزندم !
آخر راه را آباد کن !
آن دنیا را با این دنیا عوض نکن
در باره ی انچه نمی دانی گفتگو نکن ،
و انجا که لازم نیست حرفی بزنی ، نزن ،
اگر می ترسی در راهی گم شوی ، همان اول راه پا پس بکش ،
چون در آستانه ی سرگردانی ، باز ایستادن و تامل بهتر است از این که بگذاری حوادث هولناکتر تو را بر پشت خود بنشانند و هر جا ببرند .
به خوبی ها بخوان و اهل بدی نباش !
با دست و زبان بدی را بران !
تمام سعیت را بکن تا از اهل بدی دور بمانی !
آنطور که شاید و باید ، در راه خدا جهاد کن و نگذار ملامت هیچ ملامت گری تو را نگه دارد .
در جست و جوی حقیقت ، هر جا که هست ، در اعماق سختی ها و در انبوه حوادث .غوطه ور شو !
و پی فهم حقیقت دین باش !
خودت را عادت بده به صبوری ، و تحمل ناگواری ها !
چه اخلاق خوبی است این صبوری و این شکیبایی در مسیر حق! .
در همه ی احوال ، وجودت را به خدایت بسپار !
پیش او باشی ، پناهت امن است و نگهبانت قوی !
که دادن و ندادن از اوست .
مدام از او تقدیر های خوب بخواه !
فرزندم در این سفارش ها دقت کن و به این نامه پشت نکن .
فرزندم !
سن وسال من بالا رفته و ناتوانی مرا فرامیگیرد ،
گفتم پیش از این که اجلم شتابان از راه رسد ، .
این سفارش ها را بنویسم و این اوصاف را برای تو ثبت کنم ،
نکند دیگر نتوانم آنچه را در درون دارم ، به تو برسانم ،
نکند جسمم که ناتوان می شود اندیشه و فکرم هم نقص پیدا کند ،
نکند بعضی از وسوسه های درون و برون ، زود تر از من ، به قلب تو برسد و دلت را سخت و رمیده کند !
بی تردید ، دل جوان ، زمین خالی از کشت و کاری است که هر بذری در ان بپاشند ، می پذیرد و می رویاند ،
به همین خاطر ، پیش از این که دلت سخت شود و فکرت مشغول هزار جا گردد ، تربیت تو را شروع کردم ،
تا با اندیشه و اراده ی مصمم ، سراغ حقایقی بیایی که اهل تجربه پیش از تو ، زحمت گرفتن و یافتن ان را کشیده اند ،
حقایقی که لازم نیست برای جست و جوی انها رنجی ببری و دوباره تجربه شان کنی .
با دریافت این حقایق ، به همان آثاری میرسی که ما رسیدیم ،
یا شاید نکاتی که برای ما نامعلوم و تاریک بود ، برایت روشن شود .
فرزندم !
من به اندازه ی همه ی پیشینیان عمر نکرده ام ،
اما به آنچه کرده اند دقت کردم .
به حکایت هایی که از روز و روزگارشان مانده ، فکر کردم .
در نشانه ها و یادگاریهایشان گشتم ،
شدم مثل یکی از انها ،
حتی بالاتر .
من از سرگذشت همه ی انها خبر داشتم ، گویی با همه ی انها از اولین تا اخرین نفر زندگی کرده ام .
زلالی و تیرگی ، سود و زیان امور را فهمیدم .
بعد از هر چیزی ، برای تو ، زلال و زیبایش را انتخاب کردم و مبهم و شبه ناکش را کنار زدم .
مثل هر پدر دلسوزی نگران تو بودم .
تصمیم گرفتم (بر اساس این تجریه ها) تربیت تو را اغاز کنم .
درست همین حالا که تو در اوج زندگی هستی و در استانه ی رویا رویی با جهان،
همین حالا که نیتت سالم است و درونت صاف وپاک ، .
تصمیم گرفتم تربیتت را با کتاب خدا وتفسیرش شروع کنم ، با احکام اسلام و حلال و حرام ها ، خواستم چیزی غیر از این ها نگوییم ،
بعد ترسیدم که مکتب ها و شبهاتی که برای مردم ، به خاطر هواهای نفسانی و اندیشه های باطلشان پیش امده ،
حقیقت را از چشم تو هم ، مثل همان مردم بپوشاند .
پس بر خلاف میل قلبی ام تو را از اندیشه های دیگر هم اگاه میکنم ،
چون به یقین رسیدنت را بیش از این دوست دارم که
تسلیم امری شوی که در ان از، مهلکه ها و شبه ها در امان نیستی .
به این امیدم که در مسیر این تجربه ها ، خدا ، تو را به رشد برساند .
و تا مسیر معتدل و راست ، راه ببرد .
اینک سفارش های من ، از تو میخواهم به انها عمل کنی :
فرزندم !
بدان خوشایند ترین چیزی که دلم میخواهد از وصیت من بگیری ، پروای خداست .
اکتفا به هر چه مقرر اوست و راه افتادنت در همان مسیری که پدران و نیکویان خاندانت طی کردند ، .
چون انها مدام دل و روحشان را می پاییدند ، همان جور ک تو می پاییی ،
به خود فکر می کردند ، چون تو که اهل فکر و مراقبه ای ،
سرانجام این مراقبه ها انها را رساند به این که ، باید به حقایقی که میشناسند عمل کنند .
و هرچه تکلیفشان نیست واگذارند .
اگر قلب تو ، این دستاورد نیاکانت را نمی پذیرد ، اگر میخواهد خودش حقیقت را بداند ،
همانطور که انها دانستند ،
پس مراقب باش . خواستن و جستجوی تو برای دانستن و فهمیدن باشد ،
نه غوطه در شبه ها و تشدید جدالها .
قبل از اغاز جست و جو ، از خدا کمک بخواه
به او با شوق ، رو کن تا توفیقت دهد .
هرچه تو را به شبهه و دودلی می اندازد ، کنار گذار !
دلت که یکرنگ شد و سر فرو اورد،
رای و نظرت که از پریشانی در امد و کامل شد
انگاه به حقایق این وصیت دقت کن!
اگر دلت یک رنگ نشد و فکر و خیالت اسوده نشد
پس بدان چون شتری شب کور به بیراهه میروی
و در تاریکی ها غوطه ور می شوی .
انکه در جست و جوی دین است ، به بیراهه نمیرود و تاریکی و روشنی را به هم نمی امیزد ..
در این امیختگی ها ایستادن بهتر از رفتن است .
نامه ای از پدرت
... می نویسم تا پشت و پناه تو باشد ...
چون تو پاره ی وجود منی !
نه بالاتر از این تو ، خود منی !
هر رنجی به تو برسد ، به من رسیده ؛
... می نویسم تا پشت و پناه تو باشد ...
چون تو پاره ی وجود منی !
نه بالاتر از این تو ، خود منی !
هر رنجی به تو برسد ، به من رسیده ؛
حضرت علی (ع) :
که درورد خدا بر او بادفرمودند :
فرزندم !
آخر راه را آباد کن !
آن دنیا را با این دنیا عوض نکن
در باره ی انچه نمی دانی گفتگو نکن ،
و انجا که لازم نیست حرفی بزنی ، نزن ،
اگر می ترسی در راهی گم شوی ، همان اول راه پا پس بکش ،
چون در آستانه ی سرگردانی ، باز ایستادن و تامل بهتر است از این که بگذاری حوادث هولناکتر تو را بر پشت خود بنشانند و هر جا ببرند .
به خوبی ها بخوان و اهل بدی نباش !
با دست و زبان بدی را بران !
تمام سعیت را بکن تا از اهل بدی دور بمانی !
آنطور که شاید و باید ، در راه خدا جهاد کن و نگذار ملامت هیچ ملامت گری تو را نگه دارد .
در جست و جوی حقیقت ، هر جا که هست ، در اعماق سختی ها و در انبوه حوادث .غوطه ور شو !
و پی فهم حقیقت دین باش !
خودت را عادت بده به صبوری ، و تحمل ناگواری ها !
چه اخلاق خوبی است این صبوری و این شکیبایی در مسیر حق! .
در همه ی احوال ، وجودت را به خدایت بسپار !
پیش او باشی ، پناهت امن است و نگهبانت قوی !
که دادن و ندادن از اوست .
مدام از او تقدیر های خوب بخواه !
فرزندم در این سفارش ها دقت کن و به این نامه پشت نکن .
فرزندم !
سن وسال من بالا رفته و ناتوانی مرا فرامیگیرد ،
گفتم پیش از این که اجلم شتابان از راه رسد ، .
این سفارش ها را بنویسم و این اوصاف را برای تو ثبت کنم ،
نکند دیگر نتوانم آنچه را در درون دارم ، به تو برسانم ،
نکند جسمم که ناتوان می شود اندیشه و فکرم هم نقص پیدا کند ،
نکند بعضی از وسوسه های درون و برون ، زود تر از من ، به قلب تو برسد و دلت را سخت و رمیده کند !
بی تردید ، دل جوان ، زمین خالی از کشت و کاری است که هر بذری در ان بپاشند ، می پذیرد و می رویاند ،
به همین خاطر ، پیش از این که دلت سخت شود و فکرت مشغول هزار جا گردد ، تربیت تو را شروع کردم ،
تا با اندیشه و اراده ی مصمم ، سراغ حقایقی بیایی که اهل تجربه پیش از تو ، زحمت گرفتن و یافتن ان را کشیده اند ،
حقایقی که لازم نیست برای جست و جوی انها رنجی ببری و دوباره تجربه شان کنی .
با دریافت این حقایق ، به همان آثاری میرسی که ما رسیدیم ،
یا شاید نکاتی که برای ما نامعلوم و تاریک بود ، برایت روشن شود .
فرزندم !
من به اندازه ی همه ی پیشینیان عمر نکرده ام ،
اما به آنچه کرده اند دقت کردم .
به حکایت هایی که از روز و روزگارشان مانده ، فکر کردم .
در نشانه ها و یادگاریهایشان گشتم ،
شدم مثل یکی از انها ،
حتی بالاتر .
من از سرگذشت همه ی انها خبر داشتم ، گویی با همه ی انها از اولین تا اخرین نفر زندگی کرده ام .
زلالی و تیرگی ، سود و زیان امور را فهمیدم .
بعد از هر چیزی ، برای تو ، زلال و زیبایش را انتخاب کردم و مبهم و شبه ناکش را کنار زدم .
مثل هر پدر دلسوزی نگران تو بودم .
تصمیم گرفتم (بر اساس این تجریه ها) تربیت تو را اغاز کنم .
درست همین حالا که تو در اوج زندگی هستی و در استانه ی رویا رویی با جهان،
همین حالا که نیتت سالم است و درونت صاف وپاک ، .
تصمیم گرفتم تربیتت را با کتاب خدا وتفسیرش شروع کنم ، با احکام اسلام و حلال و حرام ها ، خواستم چیزی غیر از این ها نگوییم ،
بعد ترسیدم که مکتب ها و شبهاتی که برای مردم ، به خاطر هواهای نفسانی و اندیشه های باطلشان پیش امده ،
حقیقت را از چشم تو هم ، مثل همان مردم بپوشاند .
پس بر خلاف میل قلبی ام تو را از اندیشه های دیگر هم اگاه میکنم ،
چون به یقین رسیدنت را بیش از این دوست دارم که
تسلیم امری شوی که در ان از، مهلکه ها و شبه ها در امان نیستی .
به این امیدم که در مسیر این تجربه ها ، خدا ، تو را به رشد برساند .
و تا مسیر معتدل و راست ، راه ببرد .
اینک سفارش های من ، از تو میخواهم به انها عمل کنی :
فرزندم !
بدان خوشایند ترین چیزی که دلم میخواهد از وصیت من بگیری ، پروای خداست .
اکتفا به هر چه مقرر اوست و راه افتادنت در همان مسیری که پدران و نیکویان خاندانت طی کردند ، .
چون انها مدام دل و روحشان را می پاییدند ، همان جور ک تو می پاییی ،
به خود فکر می کردند ، چون تو که اهل فکر و مراقبه ای ،
سرانجام این مراقبه ها انها را رساند به این که ، باید به حقایقی که میشناسند عمل کنند .
و هرچه تکلیفشان نیست واگذارند .
اگر قلب تو ، این دستاورد نیاکانت را نمی پذیرد ، اگر میخواهد خودش حقیقت را بداند ،
همانطور که انها دانستند ،
پس مراقب باش . خواستن و جستجوی تو برای دانستن و فهمیدن باشد ،
نه غوطه در شبه ها و تشدید جدالها .
قبل از اغاز جست و جو ، از خدا کمک بخواه
به او با شوق ، رو کن تا توفیقت دهد .
هرچه تو را به شبهه و دودلی می اندازد ، کنار گذار !
دلت که یکرنگ شد و سر فرو اورد،
رای و نظرت که از پریشانی در امد و کامل شد
انگاه به حقایق این وصیت دقت کن!
اگر دلت یک رنگ نشد و فکر و خیالت اسوده نشد
پس بدان چون شتری شب کور به بیراهه میروی
و در تاریکی ها غوطه ور می شوی .
انکه در جست و جوی دین است ، به بیراهه نمیرود و تاریکی و روشنی را به هم نمی امیزد ..
در این امیختگی ها ایستادن بهتر از رفتن است .
نه از روی cd نهج البلاغه ، از روی موضوع خطبه ها انتخاب میکنم ، یه روز نشستم چند ساعتی طول کشید همش رو گلچین کردم ..خواستین فایل وردش رو میذارم توی کتابخونه...ولی نامه ها رو هنوز گلچین نکردم ..کمه به زودی میذارم ...
خیلی عالی .gif "Khansariha (48)")
منتظر نکات شما هستم 