کانون

(1388 دي 13، 9:26)مجتبی نوشته است: [ -> ]1)

حضرت علی (ع) :
آنچه را که مردگان ديدند اگر شما مى‏ديديد، ناشکيبا بوديد، و مى‏ترسيديد، و مى‏شنيديد و فرمان مى‏برديد، ولى آنچه آنها مشاهده کردند بر شما پوشيده است، و نزديک است که پرده‏ها فرو افتد. گر چه حقيقت را به شما نيز نشان دادند، اگر بدرستى بنگريد، و نداى حق را به شما شنواندند. اگر به خوبى بشنويد، و به راه راست هدايتتان کردند. اگر هدايت بپذيريد، راست مى‏گويم، مطالب عبرت‏آموز اندرزدهنده را آشکارا ديديد، و از حرام الهى نهى شديد، و پس از فرشتگان آسمانى، هيچ کس جز انسان، فرمان خداوند را ابلاغ نمى‏کند.

حضرت علی (ع) :
پرهيز از دنياى حرام
آيا شما چنين دنيايى را بر همه چيز مقدم مى‏داريد؟ و بدان اطمينان مى‏کنيد؟ يا در آرزوى آن به سر مى‏بريد؟ پس دنيا بد خانه‏اى است براى کسى که خوشبين باشد، و يا از خطرات آن نترسد، پس بدانيد!- و مى‏دانيد- که آن را ترک مى‏کنيد و از آن رخت برمى‏بنديد، و پند گيريد از آنها که گفتند: (چه کسى از ما نيرومندتر است؟)

سپس آنان را به گورهايشان سپردند بى آنکه سواره‏کارانشان خوانند، و در قبرها فرود آوردند بى آنکه همسايگان ناميده شوند، از سطح زمين، قبرها، و از خاک کفنها، و از استخوانهاى پوسيده همسايگانى پديد آمدند، که هيچ خواننده‏اى را پاسخ نمى‏دهند، و هيچ ستمى را باز نمى‏دارند، و نه به نوحه‏گرى توجهى دارند، نه از باران خوشحال و نه از قحطسالى نوميد مى‏گردند،

گرد هم قرار دارند و تنهايند، همسايه يکديگرند اما از هم دورند، فاصله‏اى با هم ندارند ولى هيچگاه به ديدار يکديگر نمى‏روند، نزديکان از هم دورند، بردبارانى هستند که کينه‏ها از دل آنان رفته، بى‏خبرانى که حسد در دلشان فرومرده است، نه از زيان آنها ترسى، و نه به دفاع آنها اميدى وجود دارد، درون زمين را به جاى سطح آن براى ماندن انتخاب کردند و خانه‏هاى تنگ و تاريک را به جاى خانه‏هاى وسيع برگزيدند، بجاى زندگى با خويشاوندان، غربت را، و به جاى نور، ظلمت را را برگزيدند، به زمين بازگشتند چونان که در آغاز آن را پابرهنه و عريان ترک گفتند، و با اعمال خود به سوى زندگى جاويدان و خانه هميشگى کوچ کردند، آنان که خداى سبحان فرمود: (چنانکه آفرينش را آغاز کرديم، آن را باز مى‏گردانيم، و عده‏اى برماست و همانا اين کار را انجام خواهيم داد).

(1398 تير 7، 22:42)مهرخدا نوشته است: [ -> ]من این روزا از مرگ میترسم...
نمیخوام بمیرم...

نقل قول: حضرت علی (ع)
عبرت از مرگ
(بخشی از خطبه 83 معروف به غراء)


هر روز به سختى درد مى‏کشد، و هر شب رنج و بيمارى به سراغش مى‏رود، در ميان برادرى غمخوار، و پدرى مهربان و ناله‏کننده‏اى بى‏طاقت و بر سينه کوبنده‏اى گريان افتاده است،
اما او در حالت بيهوشى و سکرات مرگ، و غم و اندوه بسيار، و ناله دردناک، و درد جان کندن، با انتظارى رنج‏آور، دست به گريبان است، 
پس از مرگ او را مايوس‏وار در کفن پيچانده، در حالى که تسليم و آرام است، برمى‏دارند، و بر تابوت مى‏گذراند.
خسته و لاغر به سفر آخرت مى‏رود، که فرزندان و برادران او را بدوش کشيده تا سرمنزل غربت، آنجا که ديگر او را نمى‏بينند، و آنجا که جايگاه وحشت است، پيش مى‏برند. 
اما هنگامى که تشييع‏کنندگان بروند و مصيبت‏زدگان باز گردند، در گودال قبر نشانده، براى پرستش حيرت‏آور، و امتحان لغزش‏زا، زمزمه غم‏آلود دارد.
و بزرگترين بلاى آنجا، فرود آمدن در آتش سوزان دوزخ و برافروختگى شعله‏ها و نعره‏هاى آتش است، که نه يک لحظه آرام گيرد تا استراحت کند، و نه آرامشى وجود داد که از درد او بکاهد، و نه قدرتى که مانع کيفر او شود، نه مرگى که او را از اين همه ناراحتى برهاند، و نه خوابى که اندوهش را برطرف سازد، در ميان انواع مرگها و ساعتها مجازات گوناگون گرفتار است، به خدا پناه مى‏بريم