حضرت داوود ـ علیه السلام ـ صد سال عمر كرد، كه چهل سال آن را بر مردم حكومت و رهبری نمود.
او كنیزی داشت كه وقتی شب فرا میرسید همه درها را قفل میكرد، و كلیدهای آنها را نزد داوود ـ علیه السلام ـ میآورد.
شبی مردی را در خانه دید، پرسید: چه كسی تو را وارد خانه كرد؟
او گفت:
«من كسی هستم كه بدون اجازه شاهان بر آنها وارد میگردم.»
داوود ـ علیه السلام ـ این سخن را شنید و گفت:
آیا تو عزرائیل هستی؟ چرا قبلاً پیام نفرستادی تا من برای مرگ آماده گردم؟
عزرائیل گفت: من قبلاً پیامهای بسیار برای تو فرستادم.
داوود ـ علیه السلام ـ گفت: آن پیامها را چه كسی برای من آورد؟
عزرائیل گفت: «پدرت، برادرت، همسایهات و آشنایانت كجا رفتند؟»
داوود ـ علیه السلام ـ گفت: همه مردند.
عزرائیل گفت: «آنها پیام رسانهای من به سوی تو بودند كه تو نیز میمیری همان گونه كه آنها مردند.»
سپس عزرائیل جان داوود ـ علیه السلام ـ را قبض كرد.
او نوزده پسر داشت.
در میان آنها، یكی از پسرانش، حضرت سلیمان ـ علیه السلام ـ حكومت و مقام علم و نبوّت داوود ـ علیه السلام ـ را به ارث برد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
كامل ابن اثیر، ج 1، ص 76ـ78.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
التماس دعا
یا زهرا
سلام
رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله و سلّم :
اِحضَروا مَوتاكُم ولَقِّنوهُم «لا إلهَ إلاَّ اللّهُ»وبَشِّروهُم بالجَنّةِ ، فإنّ الحَليمَ مِن الرِّجالِ والنِّساءِ يَتَحَيّرُ عندَ ذلكَ المَصرَعِ ، وإنّ الشّيطانَ أقرَبُ ما يكونُ مِن ابنِ آدمَ عندَ ذلكَ المَصرَعِ . والّذي نَفسي بيَدِهِ ! لَمُعايَنهُ مَلَكِ المَوتِ أشَدُّ مِن ألفِ ضَربَةٍ بالسَّيفِ . والّذي نَفسي بيَدِهِ ! لا تَخرُجُ نَفسُ عَبدٍ مِن الدّنيا حتّى يَتَألَّمَ كُلُّ عِرقٍ مِنهُ على حِيالهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلّم :
در بالين مردگان خود حاضر شويد و به آنان «لا اله الا اللّه» تلقين كنيد و نويد بهشتشان دهيد ؛ زيرا حتّى مردان و زنان بردبار هم در اين صحنه گيج و سرگشته مىشوند و شيطان بيش از هر زمان ديگرى در هنگام مرگ به آدمى نزديك مىگردد . سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، مشاهده فرشته مرگ (عزرائيل) سختتر از هزار ضربه شمشير است . سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، جان هيچ بندهاى از دنيا (بيرون) نرود مگر اين كه يكايك رگهاى او درد كشند .
اگه مرگ همون شتريه که
همه ميگن در هر خونه اى يه روزى مى خوابه
پس چرا ما به استقبال شتر نرويم?
و درود خدا بر او فرمود: هنگامي كه تو زندگي را پشت سر مي گذاري و مرگ به تو روي مي آورد، پس ديدار با مرگ چه زود خواهد بود.
و درود خدا بر او فرمود: انسان با نفسي كه مي كشد، قدمي به سوي مرگ مي رود.
سلام
با اجازه خانم مبارز،مطالبی راجب پل صراط و جهنم!! میزارم.
جهنم از چه خلق شده؟
از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله پرسیدند خداوند جهنم را از چه آفریده و چگونه و چند است؟فرمود:خداوند جهنم را از خشم خود خلق کرد و اندر زمین هفتم است و هر طبقه در زیر هم قرار دارد و هر دوزخی تا دوزخ دیگر پانصد هزار سال راه است و هر یک از دیگری هفتاد بار سوزان تر است و آخرین آنها درکه ی اسفل است که محل منافقین است که:«إنّ المنافقین فی الدّرک الأسفل من النّار».
سلام
پل صراط
در روایت است از امام باقر علیه السلام که می فرماید:پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
«روح الامین به من خبر داد که آن خدایی که جز او خدایی نیست هنگامی که خلایق را در رستاخیز نگاه دارد و نخستین و واپسین ایشان را گرد هم آورد در آن هنگام است که جهنم را با هزار مهار بیاورند و هر مهاری صد هزار فرشته ی خشن گرفته است،و ناله ای زند که اگر خدای متعال عذاب آن را تا پایان حساب عقب نینداخته بود همه را از میان می برد.آن گاه از جهنم زبانه ای کشیده شود که همه ی خلایق را خواه نیکوکار یا بدکار در بر گیرد.در آن هنگام بنده ای نیست و نه فرشته ای و پیامبری مگر آنکه فریاد زند:پروردگارا!مرا،مرا[نجات بده] و تنها تویی که می گویی:پروردگارا!امتم را،امتم را.
سپس بر روی آن پلی بنهند که از مو باریک تر و از شمشیر تیزتر است،و بر آن پل سه بازداشتگاه قرار دارد.بر روی بازداشتگاه نخست امانتداری و رحمت قرار دارد،و روی دومی نماز،و روی سومی حسابی که خود پروردگار جهانیان که معبودی جز او نیست حساب کشد.پس به مردم دستور دهند از آن پل بگذرند.نخستین بار،رحمت و امانتداری،آنان را باز دارد،اگر از آن جا نجات یافتند نماز ایشان را نگه دارد و اگر از آن هم جان به سلامت بردند انجام کار آنها با پروردگار جهانیان است و این است مفهوم این آیه شریفه {ان ربک لبالمرصاد}.
مردم که از آن پل می گذرند گاهی پایشان می لغزد و آویزان می شوند و گاهی در جای خویش استوار می مانند و فرشتگان پیرامون آنها فریاد می زنند:ای خدای کریم و ای خدای بردبار!چشم بپوش و به فضل خویش بدان ها نگر و امانشان ده،و این در حالی است که مردمان چونان پروانه در آتش می ریزند.و چون کسی به رحمت خدا از آن نجات یابد بدان نگرد و گوید:ستایش خدایی را پس از نومیدی به فضل و رحمت خود از تو نجاتم بخشید،همانا خدای ما بخشنده سپاس پذیر است».
سلام
حضرت امام خمینی رحمة الله در مورد گریه های اهل بیت علیهم السلام برای مواقف قیامت و صراط می فرماید:
شما خیال می کنید گریه های ائمه طاهرین و ناله های حضرت سجاد علیه السلام برای تعلیم بوده و می خواسته اند به دیگران بیاموزند؟آنان با تمام معنویات و مقام شامخی که داشتند از خوف خدا می گریستند و می دانستند راهی که در پیش دارند پیمودنش چه قدر مشکل و خطرناک است.مشکلات،سختی ها،ناهمواری های عبور از صراط،که یک طرف آن دنیا و طرف دیگرش آخرت می باشد و از میان جهنم می گذرد،خبر داشتند از عوالم قبر،برزخ،قیامت،و عقبات هولناک آن،آگاه بودند از این روی هیچ گاه آرام نداشته همواره از عقوبات شدید آخرت به خدا پناه می بردند.
شما برای این عقبات هولناک توانفرسا چه فکری کرده و چه راه نجاتی یافته اید؟چه وقت می خواهید در مقام اصلاح و تهذیب خود برآیید؟شما که اکنون جوانید،نیروی جوانی دارید،بر قوای خود مسلط می باشید و هنوز ضعف جسمی بر شما چیره نشده است،اگر به فکر تزکیه و ساختن خویش نباشید،هنگام پیری که ضعف،سستی،رخوت و سردی بر جسم و جان شما چیره شد و نیروی اراده،تصمیم و مقاومت را از دست دادید و بار گناه و معصیت قلب را سیاه تر ساخت،چگونه می توانید خود را بسازید و مهذّب کنید؟هر نفسی که می کشید،هر قدمی که برمی دارید،و هر لحظه ای که از عمر شما می گذرد،اصلاح مشکل تر گردیده ممکن است ظلمت و تباهی بیشتر شود.هر چه سن بالا رود،این امور منافی با سعادت انسان زیادتر شده،قدرت کمتر می گردد پس،به پیری که رسیدید دیگر مشکل است موفق به تهذیب و کسب فضیلت و تقوی شوید نمی توانید توبه کنید زیرا توبه با لفظ اتوب إلی الله تحقق نمی یابد بلکه ندامت و عزم بر ترک لازم است.پشیمانی و عزم بر ترک گناه برای کسانی که پنجاه سال یا هفتاد سال غیبت و دروغ مرتکب شده،ریش خود را در گناه و معصیت سفید کرده اند،حاصل نمی شود.
سلام
وصفی دیگر از جهنم
مرحوم دیلمی (از علمای قرن پنجم هجری) در کتاب «ارشاد القلوب» خود چنین نقل می کند:
روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله در حالی که نشسته بودند جبرئیل با حالتی افسرده و محزون بر پیامبر نازل شد،پیابر صلی الله علیه و آله به جبرئیل گفت: ای برادرم جبرئیل چرا تو را محزون و افسرده خاطر می بینم؟
گفت:چگونه افسرده نباشم در حالی که نفخهای [دَمهای] جهنم امروز تمام شده.
پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:نَفْخهای جهنم چیست؟
گفت:خداوند امر کرد هزار سال آتش جهنم را دمیدند تا اینکه سرخ شد.سپس هزار سال دمیدند تا اینکه سفید شد و هزار سال دمیدند تا اینکه سیاه شد و اکنون سیاه و تاریک است و تاریکی بالای تاریکی است.
ای محمد! اگر یک حلقه از آن سلسله های آتشین که طولش هفتاد ذراع [حدود 35 متر] است بر کوه های دنیا نهند همه ی کوهها از شدت گرمای آن ذوب می شوند و اگر یک قطره از زقوم و ضریع در تمام آبهای اهل دنیا بیندازند همه ی اهل دنیا از بدبویی و فساد و گندیدگی او هلاک خواهند شد.
حضرت امام خمینی رحمة الله در کتاب «چهل حدیث» خود بعد از نقل این روایت می فرمایند:
«ای عزیز! امثال این حدیث شریف بسیار است،و وجود جهنم و عذاب الیم آن از ضروریات جمیع ادیان و واضحات برهان است،و اصحاب مکاشفه و ارباب قلوب در همین عالم،نمونه آن را دیده اند.
درست تصور و تدبر کن در مضمون این حدیث کمر شکن،آیا اگر احتمال صحت هم بدهی،نباید مثل دیوانه ها سر به بیابان بگذاری؟چه شده که ما این قدر در خواب غفلت و جهالتیم؟ آیا ملکی مثل رسول الله و جبرئیل بر ما نازل شده و ما را از عذاب خدا،ایمن کرده؟ با این که رسول خدا و اولیاء او تا آخر عمر هم از خوف خدا،قرار نداشتند و خواب و خوراک نداشتند.علی بن الحسین علیهما السلام،امام معصوم،گریه ها و زاریهایش و مناجات و عجز و ناله هایش دل را پاره پاره می کند.ما را چه شده که هیچ حیا نکرده در محضر ربوبیت این قدر هتک حرمات و نوامیس الهی را می کتیم؟ ای وای بر ما و بر غفلت ما،وای بر ما و بر شدت سکرات موت ما، ای وای بر حال ما در برزخ و سختیهای آن،و در قیامت و ظلمت های آن،ای وای بر حال ما در جهنم و عذاب و عقاب آن».