1389 بهمن 7، 13:31
هر کس بمیرد از همان زمان قیامتش شروع میشود .
وقتی کسی میمیرد ، همه سیستم های حساب و کتاب و .. مربو.ط به او بر گزار می شود . و این فضا تا قیامت کبری ادامه دارد .
قیامت کبری از لحاظ حضور همه در صحنه برای همه یکسان بر گزار می شود.
در این حالت زمان معنایی ندارد ، البته بی زمانی مطلق بعد از قیامت کبری است ، در قیامت فرقی نمی کند کی ، چه قرنی مرده و این ربطی به فاصله ی افراد تا قیامت ندارد . میزان سیر ما به سمت خدا رو سرعت رشد الهی ما مشخص میکند .
برای بعضی 50 هزار سال و باری بعضی 1000 سال و عده ای کلمح البصر ،(السابقون ) .
در آنجا قانون مندی های زمان عوض می شود ... و فاصله ی بین قیامت صغری و قیامت کبری برای هرکس متناسب با سرعت رشد الهی اوست .
در صحنه ی قیامت کبری آماده برای رشد جدید هستیم ، و قبل از آن ناراستی ها و آسیب هایمان با کیفر و مجازات درست شده است . حقیقت قضیه ، این است که قیامت کبری قطعی شدن جریان رشد ماست . ولی قیامت صغری این طور نیست ..
شاید بعد از قیامت کبری فرصتی برای تغییر نباشد ، ولی تا قیامت کبری فرصت های زیادی برای تغییر وجود دارد . فرصت بین قیامت صغری (که مرگ است ) و قیامت کبری ، مفهومی است به نام "برزخ " .
جهنم نماد از بین رفتن رشد و شکفتن ماست !
ما بعد از قیامت کبری گزارشی نداریم ، آخرین صحنه آخرین لحظات قبل از پایان قیامت کبری است .
سابقون کسانی هستند که در صحنه قیامت حضور دارند ولی این مرحله را طی کرده اند .
برای همه ، همه اتفاقات قشنگ می افتد ولی همه آماده دریافت این اتفاقات نیستند ! ، بزرگترین اتفاق قیامت دیدار خداست .ولی کسی که آمادگی نداشته باشد و به خودش آسیب رسانده باشد نمی تواند ان را دریافت کند.
بین قیامت کبری و قیامت صغری ، مواقفی رخ میدهد که به آن ایام (به معنی مراحل ) می نامند .
اگر کسی راه حقق و خدا را انتخاب کند و در دانشگاه بندگی ثبت نام کرده باشد ولی هنوز به تکامل نرسیده باشد به او مهلت رسیدن میدهند ، ولی عده ای هستند که حتی ثبت نام هم نکرده اند ...
فرض کنید نوزادی در دروه ی جنینی اگر نارسیدگی شود ، و با کمبود و اختلالی متولد شود ، این هزینه و وقتی که نوزاد به دنیا آمده برای سالم شدن صرف میکند بسیار بسیار بیشتر از توجه و رسیدگی در زمانی است که تنوزاد در رحم مادر است .
ما در این دنیا دانه میکاریم و آنجا باغ بر داشت میکنیم ، مسئله ی آن شبیه رزونانس و تشددید است ، مثل موج های کوچکی است که آن موج ها چندین برابر میشوند ...
فاصله ی بین مرگ و قیامت را ایام پر میکند ، و در قرآن از مواقف حرف زده اند ، ایام خود مرحله ،است ، دراقع موقف تشبیه به امتحان میکنند و یوم را به واحد .
در قیامت سه تا اضطراب داریم ،
کسانی که کاملن همه چیز را از داده اند ، انها به دلیل آنکه ظرفشان اماده دریافت زیبابیی ها نیست مظطربند
تلاششان را کرده اند ولی نمی دانند چه اتفاقی می افتد
اظطراب دسته ی سوم ، کسانی هستند که از همه چیز رسته اند ولی چون سرشار از مهرو سرور و عشق شده اند ، مظطرب این هستند که ماها چه میکنیم ..مثل اظططراب معلم خوب برای شاگردانش ...
ایام در قیامت به معنای مراحل است یوم از لحاظ لغوی به معنای شبانه روز است ولی در قرآن معنای دیگری دارد ، 54 اعراف 3یونس 59 فرقان 3 سجده و ... در خلقت آسمان ها و زمین در 6 یوم حرف میزند و..
آن زمان که نه خورشید بوده و نه شب و نه روز و نه قانون مندی های فیزیکی داشتیم ..این جز به این معنای نیست که این ایام به معنی گام یا مرحله باشد ..
وقتی کسی میمیرد ، همه سیستم های حساب و کتاب و .. مربو.ط به او بر گزار می شود . و این فضا تا قیامت کبری ادامه دارد .
قیامت کبری از لحاظ حضور همه در صحنه برای همه یکسان بر گزار می شود.
در این حالت زمان معنایی ندارد ، البته بی زمانی مطلق بعد از قیامت کبری است ، در قیامت فرقی نمی کند کی ، چه قرنی مرده و این ربطی به فاصله ی افراد تا قیامت ندارد . میزان سیر ما به سمت خدا رو سرعت رشد الهی ما مشخص میکند .
برای بعضی 50 هزار سال و باری بعضی 1000 سال و عده ای کلمح البصر ،(السابقون ) .
در آنجا قانون مندی های زمان عوض می شود ... و فاصله ی بین قیامت صغری و قیامت کبری برای هرکس متناسب با سرعت رشد الهی اوست .
در صحنه ی قیامت کبری آماده برای رشد جدید هستیم ، و قبل از آن ناراستی ها و آسیب هایمان با کیفر و مجازات درست شده است . حقیقت قضیه ، این است که قیامت کبری قطعی شدن جریان رشد ماست . ولی قیامت صغری این طور نیست ..
شاید بعد از قیامت کبری فرصتی برای تغییر نباشد ، ولی تا قیامت کبری فرصت های زیادی برای تغییر وجود دارد . فرصت بین قیامت صغری (که مرگ است ) و قیامت کبری ، مفهومی است به نام "برزخ " .
جهنم نماد از بین رفتن رشد و شکفتن ماست !
ما بعد از قیامت کبری گزارشی نداریم ، آخرین صحنه آخرین لحظات قبل از پایان قیامت کبری است .
سابقون کسانی هستند که در صحنه قیامت حضور دارند ولی این مرحله را طی کرده اند .
برای همه ، همه اتفاقات قشنگ می افتد ولی همه آماده دریافت این اتفاقات نیستند ! ، بزرگترین اتفاق قیامت دیدار خداست .ولی کسی که آمادگی نداشته باشد و به خودش آسیب رسانده باشد نمی تواند ان را دریافت کند.
بین قیامت کبری و قیامت صغری ، مواقفی رخ میدهد که به آن ایام (به معنی مراحل ) می نامند .
اگر کسی راه حقق و خدا را انتخاب کند و در دانشگاه بندگی ثبت نام کرده باشد ولی هنوز به تکامل نرسیده باشد به او مهلت رسیدن میدهند ، ولی عده ای هستند که حتی ثبت نام هم نکرده اند ...
فرض کنید نوزادی در دروه ی جنینی اگر نارسیدگی شود ، و با کمبود و اختلالی متولد شود ، این هزینه و وقتی که نوزاد به دنیا آمده برای سالم شدن صرف میکند بسیار بسیار بیشتر از توجه و رسیدگی در زمانی است که تنوزاد در رحم مادر است .
ما در این دنیا دانه میکاریم و آنجا باغ بر داشت میکنیم ، مسئله ی آن شبیه رزونانس و تشددید است ، مثل موج های کوچکی است که آن موج ها چندین برابر میشوند ...
فاصله ی بین مرگ و قیامت را ایام پر میکند ، و در قرآن از مواقف حرف زده اند ، ایام خود مرحله ،است ، دراقع موقف تشبیه به امتحان میکنند و یوم را به واحد .
در قیامت سه تا اضطراب داریم ،
کسانی که کاملن همه چیز را از داده اند ، انها به دلیل آنکه ظرفشان اماده دریافت زیبابیی ها نیست مظطربند
تلاششان را کرده اند ولی نمی دانند چه اتفاقی می افتد
اظطراب دسته ی سوم ، کسانی هستند که از همه چیز رسته اند ولی چون سرشار از مهرو سرور و عشق شده اند ، مظطرب این هستند که ماها چه میکنیم ..مثل اظططراب معلم خوب برای شاگردانش ...
ایام در قیامت به معنای مراحل است یوم از لحاظ لغوی به معنای شبانه روز است ولی در قرآن معنای دیگری دارد ، 54 اعراف 3یونس 59 فرقان 3 سجده و ... در خلقت آسمان ها و زمین در 6 یوم حرف میزند و..
آن زمان که نه خورشید بوده و نه شب و نه روز و نه قانون مندی های فیزیکی داشتیم ..این جز به این معنای نیست که این ایام به معنی گام یا مرحله باشد ..