نقل قول: اقای کارمااا حتما صحبت کن درموردش من واقعیت یکی از کتاباشو چند صفحه خوندم گذاشتم کنار شاید ترغیب شدم دوباره بخونم
بهتون پیشنهاد میدم مردی به نام اوه که پرفروش ترین و مهم ترین اثرشه رو بخونید
احتمالا هم سراغ همون رفتید
درسته ؟
و البته که حتما از نشر نون و ترجمه فزناز تیمورازف باشه
یه ترجمه دیگش رو هم دیدم اون خیلی دلچسب نبود
روی جلد کتاب یه جمله خیلی جسورانه از مجله اشپیگل آلمان چاپ شده
نقل قول: کسی که از این رمان خوشش نیاید بهتر است هیچ کتابی نخواند
اول بپرسم کسی هست که مردی به نام اوه رو خونده باشه اینجا ؟ یه چیز خیلی باحالی در موردش کشف کردم اگه خوندید براتون تعریف کنم
چند وقت پیش بود به الون هارت در مورد کریس نولان
(کارگردان) میگفتم سبک خودش و تکنیک های خودش
رو داره یعنی یه فیلمی که مال نولانه از 3 کیلومتری
مشخصه
فردریک بکمن هم همین طوره یه سری
عناصر و تکنیک هایی تو کتاب هاش مشترکه و همون ها
بکمن رو بکمن میکنه (من 3 تا کتاب ازش خوندم و اینا
که میگم رو از همون 3 تا به دست آوردم اگه تو بقیش
فرق داشته باشه نمیدونم ولی فکر نکنم اینجوری باشه)
اولین جیزی که درموردش دوست دارم نوع طنز بکمنه و
این اشتراک به خاطر شخصیت های تقریبا شبیهی هست
که داستان هاش دارن همشون در مورد افرادین که یه کم
با بقیه فرق دارن و یه جورایی کار های بقیه به نظرشون
احمقانه میرسه ( اوه _ السا _ نوا) برا نزدیک شدن به
ذهن :مثلا دیدید بچه هایی که نسبت به سنشون بزرگ
ترن و مثلا قایم موشک بازی کردن بقیه بچه ها به
نظرشون وقت تلف کردن و مسخرس
شخصیت های
اصلی داستان هاش معمولا اینجورین و اون طنزی که
گفتم توی برخورد این آدم ها با دنیای واقعی و آدم های
دیگه به وجود میاد و واقعا واقعا واقعا دلنشینه
چون بکمن دقیق میدونه داره چیکار میکنه و فضا سازی
ها و توضیحاتش محشره تو، تو اون صحنه کامل غرق
داستان و شخصیت شدی و حتی یه جاهایی قهقهه
میزنی با کتاب و جالب تر اینکه بعد یه مدت خودت هم شبیه اونا میشی و میتونی از نگاه اونا بقیه رو ببینی و حتی کار های عادی بقیه به نظرت احمقانه میاد
یه چیز دیگه ای که مشترکه رفت آمد بین 2 تا زمان یا 2
تا مکانه که خیلی هنرمندانه انجام میشه و به طرز آروم
و دلنشینی نقطه های خالی داستان رو پر میکنه
مثلا تو اوه بین زمان حال و قدیم رفت و آمد داشت توی
مادر بزرگ سلام رساند بین داستان های مادر بزرگ و
واقعیت و توی هر روز صبح بین خاطرات پدر بزرگ این
رفت آمد ها شاید به نظرتون گیج کننده باشه ولی یه کم
بگذره خیلی لذت بخش میشه وقتی هر دو خط داستان
توی 2 زمان به هم میرسن.... اصلا لذتش قابل توصیف نیست