کانون

بسم رب المهدي(عج)



مولاي مهربان غزلهاي من سلام

بار ديگر آمدم اما بازهم با کوله بار سنگيني ازگناه

آمدم اما خسته وملول ازگناه آمدم. ديگردرجاده ي وصال تو رمقي برايم نمانده .تشنه ام...

تشنه ي يک قطره اشک! تشنه ي يک نيم نگاه تو!

واقعا چقدر زود دير ميشود...

چقدر دلم براي حرف زدن باتو تنگ شده ...

جاده هاي دور شدن از تو چقدرزود طي شدند .راه برگشت چقدر طولاني است .

ديگر در اين بيابان گناه حتي عطر خوشت را حس نمي کنم . احساس تنهايي سختي تمام وجودم را فرا گرفته

بوي گناه آزارم ميدهد . بغض سنگيني گلويم را مي فشارد کاش ميتوانستم فرياد برآورم واز خدا طلب عفو کنم

کاش خدا بار سنگين گناه را از دوشم بردارد ومرا در جاده ي سعادت کنار امام زمانم قراردهد

از خدا شرمنده ام! ازمهرباني اش شرمنده ام!

دلم براي مناجات شبانه يک ذره شده اما او ديگر در دل تاريک شب پذيراي من نيست

آخر خيلي او را رنجاندم. کاش کبوتري داشتم که تا آسمانها پرواز مي کرد و صداي توبه ام را به عرش خدا مي رساند .

خدايا ياريم کن به سوي تو باز گردم. آمين!