کانون

سر خوش ز سبوى غم پنهانى خويشم‏
چون زلف تو سرگرم پريشانى خويشم‏
در بزم وصال تو نگويم ز كم و بيش‏
چون آينه، خو كرده‏ى حيرانى خويشم‏
لب باز نكردم به خروشى و فغانى‏
من محرم راز دل طوفانى خويشم‏
از شوق شكر خند لبش جان نسپردم‏
شرمنده جانان، ز گرانجانى خويشم‏
بشكسته‏تر از خويش نديدم به همه عمر
افسرده دل از خويشم و زندانى خويشم‏
يك چند پشيمان شدم از رندى و مستى‏
عمريست پشيمان ز پشميانى خويشم‏
هر چند «امين» بسته دنيا نى‏ام، اما
دلبسته ياران خراسانى خويشم‏

سر خوش ز سبوى غم پنهانى خويشم‏
چون زلف تو سرگرم پريشانى خويشم‏
در بزم وصال تو نگويم ز كم و بيش‏
چون آينه، خو كرده‏ى حيرانى خويشم‏
لب باز نكردم به خروشى و فغانى‏
من محرم راز دل طوفانى خويشم‏
از شوق شكر خند لبش جان نسپردم‏
شرمنده جانان، ز گرانجانى خويشم‏
بشكسته‏تر از خويش نديدم به همه عمر
افسرده دل از خويشم و زندانى خويشم‏
يك چند پشيمان شدم از رندى و مستى‏
عمريست پشيمان ز پشميانى خويشم‏
هر چند «امين» بسته دنيا نى‏ام، اما
دلبسته ياران خراسانى خويشم‏