حضرت امام باقر (علیهالسلام) خطاب به جابر بن یزید جُعفی میفرمایند :
ای جابر ! تو را به پنج چیز وصیت میکنم.
⇦ اگر مورد ستم قرار گرفتی ، ستم نکن .
⇦ اگر به تو خیانت کردند ، تو خیانت نکن .
⇦ اگر تو را تکذیب کردند ، خشم نگیر .
⇦ اگر تو را ستایش کردند ، دلخوش نشو .
⇦ و اگر تو را سرزنش کردند ، دلگیر مشو .
بلکه درباره آنچه گفتند ، فکر کن !
اگر دیدی آنچه میگویند راست است ، خود را اصلاح کن . و اگر دیدی درست نیست ، پس بدان که خود را مدیون تو کردند و برای جبران این دِین ، از ثوابهای او به تو میدهند و از گناهان تو کم کرده ، در نامه اعمال او قرار میدهند.
بحار الأنوار ، ج ۷۵ ، ص ۱۶۲
امیرالمؤمنین امام على (عليه السلام) :
عوِّدْ اُذُنَكَ حُسنَ الاستِماعِ، و لا تُصغِ إلى ما لا يَزِيدُ في صَلاحِكَ استِماعُهُ
گوش خود را به خوب شنيدن عادت بده و به سخنانى كه شنيدنشان بر اصلاح و پاكى تو چيزى نمىافزايد گوش فرامده.
میزان الحکه ج ۳ ص ۲۱۹
جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه صحت، ص: 5
7- امام صادق (ع) از پدرانش روايت كرده كه پيغمبر (ص) ضمن وصيت خود به على بن ابى طالب (ع) فرمود: اى على! بهترين جهاد انسان اين است كه صبح كند و در فكر ظلم به كسى نباشد.
8- امام صادق (ع) فرمود: هر كه بر نفس خويش هنگام ذوق، رغبت، ترس، وحشت، خشم و خوشنودى مالك شود، خداوند جسد او را بر آتش حرام مىكند
جهاد النفس وسائل الشيعة / ترجمه صحت، ص: 5
امام صادق(ع):
مَنْ صَدَقَ لِسَانُهُ زَكَا عَمَلُهُ، وَ مَنْ حَسُنَتْ نِيَّتُهُ زِيدَ فِي رِزْقِهِ، وَ مَنْ حَسُنَ بِرُّهُ بِأَهْلِ بَيْتِهِ مُدَّ لَهُ فِي عُمُرِهِ.
هر که زبانش راست گوید عملش پاکیزه گردد، و هر که نیتش خیر باشد روزیاش زیاد گردد، و هر که با خانوادۀ خود خوش رفتاری کند عمرش طولانی شود.
بحار الانوار، ج۶۸، ص۸
امام علی(ع)
هر که تلاش کند،
به آنچه می خواهد می رسد
غررالحکم؛4:494
مولی علی(ع)
هيچ كس، به غير خدا، اميد نبست،
مگر آن كه ناامید بازگشت.
غرر الحكم : ۲۵۱۱
امام باقر (علیهالسلام) :
خداى عزوجل از میان بندگان مؤمنش آن بندۀ بسیار دعاکننده را دوست دارد ؛ پس بر شما باد دعا از هنگام سحر تا طلوع آفتاب ؛ زیرا این فاصله ، هنگامى است که درهاى آسمان در آن باز شده و روزیها در آن تقسیم میشود ، و حاجتهاى بزرگ برآورده میگردد.
بهجتالدعاء ، ص۴۴
امام باقر (عليه السلام) :
هر بنده اى که دست هايش را به درگاه خداوند عزّوجلّ بالا بگیرد و دعا کند، خدا حيا مىكند از اينكه آن دستها را خالى برگرداند. پس از فضل و رحمت خويش، آنچه را خواهد، در آن دست مینهد.
پس هر گاه #دعا كردى، دست هایت را به صورت خود بكش.
من لا یحضره الفقیه ، ج۱ ، ص ۳۲۵
امام جواد (علیه السلام) :
كيْفَ يُضَيَّعُ مَنِ اللّهُ كافِلُهُ، وَكَيْفَ يَنْجُو مَنِ اللّه طالِبُهُ، وَ مَنِ انْقَطَعَ إلى غَيْرِ اللّهِ وَ كَّلَهُ اللّهُ إلَيْهِ.
مگر ممکن است خوار و درمانده شود كسى كه خداوند متكفّل اوست ، و مگر ممکن است نجات یابد كسى كه خداوند در تعقیب او است؟
هر كس از خدا قطع اميد كند و به غير او امید بندد ، خداوند او را به همان شخص واگذار خواهد کرد.
نهج الفصاحة (مجموعه كلمات قصار حضرت رسول صلى الله عليه و آله)، ص: 160
26 أتاني جبريل فقال بشّر امّتك إنّه. من مات لا يشرك باللَّه شيئا دخل الجنّة قلت يا جبريل و إن سرق و إن زنى قال نعم قلت و إن سرق و إن زنى قال نعم قلت و إن سرق و إن زنى قال نعم و إن شرب الخمر.
جبريل پيش من آمد و گفت امت خود را بشارت بده كه هر كس بميرد و چيزى را با خدا شريك نسازد به بهشت ميرود گفتم اى جبرئيل و اگر دزدى كرده باشد و اگر زنا كرده باشد؟ گفت آرى گفتم و اگر دزدى كرده باشد و اگر زنا كرده باشد؟ گفت آرى گفتم و اگر دزدى كرده باشد و اگر زنا كرده باشد گفت آرى و اگر هم شراب خورده باشد
27 أ تحبّ أن يلين قلبك و تدرك حاجتك؟ ارحم اليتيم و امسح رأسه و أطعمه من طعامك يلن قلبك و تدرك حاجتك.
آيا دوست دارى دلت نرم شود و حاجت خود بيابى بر يتيم رحمت آور وى را بنواز و از غذاى خويش بدو بخوران تا دلت نرم شود و حاجت خود بيابى.
27 أ تحبّ أن يلين قلبك و تدرك حاجتك؟ ارحم اليتيم و امسح رأسه و أطعمه من طعامك يلن قلبك و تدرك حاجتك.
آيا دوست دارى دلت نرم شود و حاجت خود بيابى بر يتيم رحمت آور وى را بنواز و از غذاى خويش بدو بخوران تا دلت نرم شود و حاجت خود بيابى.
24 ابن آدم عندك ما يكفيك و تطلب ما يطغيك ابن آدم لا بقليل تقنع و لا بكثير تشبع.
فرزند آدم، آنچه حاجت ترا رفع كند در دسترس خود دارى و در پى آنچه ترا بطغيان واميدارد روز ميگذارى، باندك قناعت نميكنى و از بسيار سير نميشوى.
به دستور پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) گوسفندى را سر بريدند و انفاق كردند. پيامبر اکرم (صلى اللّه عليه و آله) فرمود : از آن قربانی چه چيزى ماند؟
عايشه گلایه آمیز گفت چيزى جز کتفش باقى نماند. پيامبراکرم پاسخ دادند: (برعکس) بجز کتفش که به مصرف ما خواهد رسید ، در حقیقت همه آن چه انفاق شد باقى مانده است.
سنن الترمذی، ج ۴، ص ۵۸