کانون

مزاح


پیرزنى به حضور پیامبر اکرم ( ص ) رسید و گفت علاقه من بود که اهل بهشت باشد.
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله به او فرمود : پیرزن به بهشت نمى رود.
پیرزن گریان از محضر پیامبر خارج شد. بلال حبشى او را در حال گریه دید. پرسید : چرا گریه مىکنى ؟ گفت : گریه ام به خاطر این است که پیغمبر فرمود : پیرزن به بهشت نمى رود.


 
بلال وارد محضر پیامبر شد حال پیرزن را بیان نمود.
حضرت فرمود : سیاه نیز به بهشت نمى رود. بلال غمگین شد و هر دو نشستند و گریستند. عباس عموى پیامبر آنها را در حال گریان دید. پرسید : چرا گریه مى کنید ؟ آنان فرمایش پیامبر را نقل کردند.


 
عباس ماجرا را به پیامبر عرض کرد. حضرت به عمویش که پیرمرد بود فرمود : پیرمرد هم به بهشت نمى رود. عباس هم سخت پریشان و ناراحت گشت.

سپس رسول اکرم هر سه نفر را به حضورش خواست و فرمود : خداوند اهل بهشت را در سیماى جوان نورانى در حالى که تاجى به سر دارند وارد بهشت مى کند ، نه به صورت پیر و سیاه چهره و بدقیافه.

بار مورچه زیادی سنگین بود و سربالایی زیاد سخت
دونه ی گندم روی شونه هاش خیلی سنگینی می کرد و نفس نفس می زد
اما نه کسی اونو می دید  ،  نه صدای نفس هاشو کسی می شنید
دونه از روی شونه های کوچیکش سر می خورد و رو زمین میوفتاد
و خدا هم هر باری که دونه ی گندم میوفتاد  دونه رو براش فوت می کرد
مورچه می دونست اون نسیم نفس خداست و داره کمکش میکنه
 مورچه بر گشت خدارو رو دید  و به خدا گفت :
گاهی یادم می ره که هستی ، کاشکی بیشتر پیشم بودی
خدا به مورچه گفت : من همیشه هستم نکنه دیگه گمم کردی !
مورچه گفت : این منم که گم می شم ازبس که کوچیکم
مثل یه نقطه ای میمونم که بود و نبودش رو کسی نمی فهمه
خدا گفت :اما نقطه سرآغاز هر خطیه
مورچه زیر دونه ی گندمش گم شد و با نفس نفس زدن گفت : 
 اما من سر آغاز هیچم ، ریز و ندیدنی من به هیچ چشمی دیده نمیشم
خدا گفت : چشمی که لیاقت دیدنتو داشته باشه میتونه ببینتت 
من همیشه و همه جا تو رو میبینم
مورچه دوست داشت خدا بیشتر باهاش حرف بزنه
پس دوباره گفت : زمینت از بس که بزرگه من معلوم نیستم
چه باشم چه نباشم برای هیچکس هیچ فرقی نمیکنه
خدا گفت : اگه تو نباشی  پس کی دونه ی گندمو میبره ؟؟؟
 تو هستی و سهمی از دونه ی گندم برای توست
و در نبودنت کاراین کارخونه نا تموم میمونه
مورچه  زیر زیرکی خندید 
 دونه ی گندم دوباره از دوشش افتاد
خدا اینبار دونه رو به سمتش هل داد
هیچ کس نمی دونست و نمیدید که یه گوشه ای ازاین خاک هست

که خدا داره با یه مورچه حرف میزنه

چنين آورده اند که مردي به نزد رامانوجا آمد . رامانوجا يک عارف بود ، شخصي کاملا استثنايي ( يک فيلسوف و در عين حال يک عاشق ، يک سرسپرده ) مردي به نزد او آمد و پرسيد :
 
" راه رسيدن به خدا را نشانم بده " رامانوجا پرسيد :
 " هيچ تا به حال عاشق کسي بوده اي ؟؟ "
سوال کننده پرسيد : راجع به چي صحبت مي کني ، عشق ؟
 
من تجرد اختيار کردم ، من از زن چنان مي گريزم که آدمي از مرض مي گريزد ، نگاهشان نمي کنم .
 
رامانوجا گفت : با اين همه کمي فکر کن به گذشته رجوع کن .
بگرد جايي در قلبت آيا هرگز تلنگري از عشق بوده ، هر قدر کوچک هم  بوده باشد.
 
 
مرد گفت : من به اينجا امده ام که عبادت ياد بگيرم ، نه عشق !!!
يادم بده چگونه دعا کنم ، شما راجع به امور دنيوي صحبت مي کني و من شنيده ام که شما عارف بزرگي هستي . به اينجا آمده ام که به سوي خدا هدايت شوم ، نه به سمت امور دنيوي .
 
گويند : رامانوجا به او جواب داد : پس من نمي توانم به تو کمک کنم . اگر تو تجربه اي از عشق نداشته باشي ، آنوقت هيچ تجربه اي از عبادت نخواهي داشت. بنابراين اول به زندگي برگرد و عاشق شو و وقتي عشق را تجربه کردي و از آن غني شدي آن وقت نزد من بيا چون که يک عاشق قادر به درک عبادت است.
 
اگر نتواني از راه تجربه به يک مقوله ي غير منطقي برسي  ، آن را درک نخواهي کرد ، و عشق عبادتي ست که توسط طبيعت سهل و ساده در اختيار آدمي گذاشته شده تو حتي به اين چيز ساده نمي تواني دست پيدا کني .
 
عبادت عشقي ست که به سادگي داده نمي شود ، فقط موقعي قابل حصول  است که به اوج تماميت رسيده باشي.
 

منبع : http://dastanhaieziba.blogfa.com/

[rtl]دیروز فردی که مانع پیشرفت شما در این اداره بود درگذشت. شما را به شرکت در مراسم تشییع جنازه که ساعت 10 در سالن اجتماعات برگزار می شود دعوت می کنیم![/rtl]
[rtl]در ابتدا، همه از دریافت خبر مرگ یکی از همکارانشان ناراحت می شدند اما پس از مدتی، کنجکاو می شدند که بدانند کسی که مانع پیشرفت آن ها در اداره می شده چه کسی بوده است!!؟[/rtl]
[rtl]این کنجکاوی کارمندان را ساعت 10 به سالن اجماعات کشاند. رفته رفته که جمعیت زیاد می شد هیجان هم بالا می رفت. همه پیش خود فکر می کردند: این فرد چه کسی بود که مانع پیشرفت ما در اداره بود؟ به هر حال خوب شد که مرد![/rtl]
[rtl]کارمندان در صفی قرار گرفتند و یکی یکی نزدیک تابوت می رفتند و وقتی به درون تابوت نگاه میکردند ناگهان خشکشان می زد و زبانشان بند می آمد.[/rtl]
[rtl]آینه ای درون تابوت قرار داده شده بود و هرکسی به درون تابوت نگاه میکرد، تصویر خود را می دید. نوشته ای نیز به این مضمون در کنار آینه بود:[/rtl]
[rtl]تنها یک نفر وجود دارد که می تواند مانع رشد شما شود و او هم کسی نیست جز خود شما. شما تنها کسی هستید که می توانید زندگیتان را متحول کنید. شما تنها کسی هستید که می توانید بر روی شادی ها، تصورا ت و موفقیت هایتان اثرگذار باشید. شما تنها کسی هستید که می توانید به خودتان کمک کنید.[/rtl]
[rtl]زندگی شما وقتی که رئیستان، دوستانتان،والدین تان، شریک زندگیتان یا محل کارتان تغییر میکند، دستخوش تغییر نمی شود.[/rtl]
[rtl]زندگی شما تنها فقط وقتی تغییر میکند که شما تغییر کنید، باورهای محدود کننده خود را کنار بگذارید و باور کنید که شما تنها کسی هستید که مسئول زندگی خودتان می باشید.[/rtl]
[rtl]مهمترین رابطه ای که در زندگی می توانید داشته باشید، رابطه با خودتان است.[/rtl]
[rtl]حخودتان را امتحان کنید. مواظب خودتان باشید. از مشکلات، غیر ممکن ها و چیزهای از دست داده نهراسید.[/rtl]
[rtl]خودتان و واقعیت های زندگی خودتان را بسازید.[/rtl]
[rtl]دنیا مثل آینه است. انعکاس افکاری که فرد قویا به آن ها اعتقاد دارد را به او باز می گرداند. تفاوت در روش نگاه کردن به زندگی است.[/rtl]

شخصی کودکی داشت که از غایت محبّت ، شب ها کودک را پهلوی خودش می خوابانید.
شبی دید که آن کودک در بستر می نالد و سر بر بالین می مالد.
پرسید : ای جان پدر چرا در خواب نمی روی؟
گفت :
ای پدر! فردا روزی است که باید درس های یک هفته پیشِ استاد عرضه نمایم
از بیم در خواب نمی روم مبادا که درمانم.
آن شخص صاحب حال بود. این سخن بشنید و حالش دگرگون و بیهوش شد.
چون به خود آمد
گفت : واویلا ، وا حسرتا ؛
کودکی که درسِ یک هفته پیش معلّم را باید عرضه کند شب در خواب نمی رود
پس مرا که اعمالِ هفتاد ساله پیش عرش خدا در روز مظالم ( قیامت ) بر خدایِ عالِـم الاسرار عرض باید کنم حال چگونه باشد؟

التماس دعا
یا زهرا

روزی زنی از یکی از حقوقدانان برجسته پرسید : تا کی می خواهید اجازه دهید مردان همسر دوم اختیار کنند ، نمی خواهید
جلوی این وضع را بگیرید؟
حقوقدان گفت :
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
تا زمانی که زنان بپذیرند همسر دوم مردی که زن دارد نشوند ...

خدا آدم را خواند و گفت:

"دو خبر خوب و یک خبر بد برایت دارم"

آدم لبخندی زد و گفت

" خب اول خبر های خوب را بگو"

و خداوند او را ندا داد:

"دو هدیه گرانبها برایت دارم: اول خرد است که بواسطه آن  توان ایجاد و خلق شرایط جدید ، حل مشکلات و ارتباط کلامی خردمندانه  با


 حوا را خواهی داشت و دوم غزیزه ای که بتوانی زاد و ولد کنی و بر جمعیت خود بیفزایئ"

آدم به وجد آمد و بسیار شادمان شد. پس خدا را حمد و ثنا کرد و سپس گفت:

"و اما خبر بد چیست؟" و خدا او را نداد:

"و این دو هرگز با هم جمع نگردند و آنها را پیوندی نخواهد بود"