کانون

خوشا آن دل که سوزان تو باشد
پناهش دین و ایمان تو باشد
به هر محفل دلی بشکسته باشد
در آن دل جود و احسان تو باشد
به هر جا دل بود جای تو آنجاست
که این آب و گل از آن تو باشد

بگو آرام دل با خالق دل
که این دلداده از آن تو باشد
دل دیوانه ام سامان ندارد
به جز دیدار تو درمان ندارد
خیال دیدن تو گر گناه است
گناه من یقین پایان ندارد

خوشم ای پرده پوشا بر گناهم
به جز تو آگهی کس زان ندارد
خریدار گناهان من ای دوست
به جز تو دیگری امکان ندارد

اگر چون شمع سوزان دل بسوزد
همانا میل بر خوبان ندارد
به پای عشق تو پروانه گوید
به جز خاکستری احسان ندارد


اگر مشت پری بلبل به بستان
از آن آه و از آن افغان ندارد
به جز گلهای پرپر در بیابان
حسین باغبان قربان ندارد
چو خواری بر سر راه تو آرام
به غیر از دیده ی گریان ندارد

شاعر:احمد آرونی

بسم الله الرّحمن الرّحیم

ای خدا این وصل را هجران مکن.....سرخوشان عشق را نالان مکن
باغ جان را تازه و سرسبز دار...........قصد این مستان و این بستان مکن
چون خزان بر شاخ و برگ دل مزن.............خلق را مسکین و سرگردان مکن
بر درختی کآشیان مرغ توست............................شاخ مشکن مرغ را پران مکن
شمع و جمع خویش را برهم مزن..............................قصد این پروانه ی حیران مکن
گر چه دزدان خصم روز روشنند....................................آنچه می‌خواهد دل ایشان مکن
کعبه اقبال این حلقه است و بس..............................................کعبه اومید را ویران مکن
این طناب خیمه را برهم مزن..............................................خیمه توست آخر ای سلطان مکن
نیست در عالم ز هجران تلخ تر................................................هر چه خواهی کن ولیکن آن مکن