کانون

نسخه‌ی کامل: آیه های منتخب قرآنی
شما در حال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب بندی مناسب.
إِنَّما مَثَلُ الْحَیاةِ الدُّنْیا کَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ مِمَّا یَأْکُلُ النَّاسُ وَ الْأَنْعامُ حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وَ ازَّیَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَیْها أَتاها أَمْرُنا لَیْلاً أَوْ نَهاراً فَجَعَلْناها حَصیداً کَأَنْ لَمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ...




• برای ماهایی که داشته‌های دنیا، از هر جنس و مدلش؛ کار و پول و مدرک و منصب و ... توی چشم‌مان خیلی بزرگ است، خیلی شیرین و خواستنی‌ست، درد دارد وقتی قرآن بگوید؛ «متاعُ الدّنیا قَلیل» (نساء/77) . بگوید دنیا کم است، دنیا در برابر آخرت، خیلی کم است، خیلی ناچیز است. (توبه/38)

• قرآن به دنیا می‌گوید «لهو» و «لعب». فکرش را بکنید! این مشغولیت‌های دنیا، همین کارهای روزمره ما، اگر به هدفِ زندگیِ جاودانه‌مان نباشد، فقط یک بازی و سرگرمیِ بی‌خود است. فقط غفلت می‌آورد. «انّما الحیوه الدّنیا لعِبٌ و لَهو» (انعام/32) (عنکبوت/ 64) (محمد/36) (حدید/20)  

• زندگی دنیا خاصیت اغفال و فریب دارد، می‌تواند آدم را فریب بدهد و به خودش مشغول کند. آخرت، هر کس بیشتر فریبِ دنیا را خورده باشد، حالش دردناک‌تر است؛ «غرّتهُم الحیوه الدّنیا» (انعام/70) (انعام/130) (اعراف/51) .

• دنیا راضی‌کننده نیست. قرآن یک‌جور هشداردهنده‌ای سؤال می‌کند که؛ یعنی شماها واقعاً به همین زندگیِ دنیا راضی شدید؟(توبه/38) انگار خیلی عجیب باشد که کسی به همین زندگی‌ دنیا راضی باشد. سرخوش باشد. «...و رضوا بالحیوه الدّنیا و اطمأنّوا بها.. »(یونس/7) .

با این اوصاف، انگار بهترین کار را همان‌هایی می‌کنند که زندگی دنیا را به آخرت می‌فروشند. جان و مال و عمر و جوانی‌شان را این‌جا می‌دهند و آن‌جا هزار برابرش را پس می‌گیرند. فقط آن‌ها هستند که برنده‌اند، که سود می‌کنند. «الّذین یَشرونَ الحیوه الدّنیا بالآخره» (نساء/74) 




مَثَل زندگى دنیا، همانند آبى است که از آسمان نازل کرده‌‏ایم که در پى آن، گیاهانِ زمین- که مردم و چهارپایان از آن می‌‏خورند- می‌روید تا زمانى که زمین، زیبایى خود را یافته و آراسته می‌‏گردد، و اهل آن مطمئن می‌‏شوند که می‌توانند از آن بهره‏‌مند گردند، (ناگهان) فرمان ما، شب‌‏هنگام یا در روز، فرامی‌‏رسد و آن چنان آن را درو می‌‏کنیم که گویى دیروز هرگز نبوده است .



53

تا حالا در مورد اين آيه فكر كرديد؟

ما را به راه راست هدايت کن، 


من عاشق اين آيه هستم 53

يا حق
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّـهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ ﴿٥٥﴾ سورة غافر

پس شکیبایی پیشه کن، که وعده الهی حق است و برای گناهت آمرزش بخواه و شامگاهان و بامدادان سپاسگزارانه پروردگارت را تسبیح گوی‌
خداوند در قرآن کریم فرمود:


«وَ لَوْ شاءَ اللّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ لكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فى ما آتاكُمْ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ»

(اگر خدا مى خواست همه شما را يك امّت قرار مى داد؛ ولى خدا مى خواهد شما را در آنچه به شما داده است، بيازمايد. پس بشتابيد به سوى كارهاى خير و در انجام دادن آنها از يكديگر سبقت بگيريد.)




(سوره مائده، آیه 48)
53
             
فَلْيَنظُرِ الْانسَانُ إِلىَ‏ طَعَامِهِ(24) سوره مبارکه عبس



پس انسان باید به خوراک خود بنگرد


از همین ایه به ظاهر کوتاه میتوان نکات زیبایی دریافت کرد53258zu2qvp1d9v


از چند جهت
1- بهداشتی:
نگاه به غدا باعث ترشح بزاق در دهان و افزایش اشتها می شود


2- اخلاقی

- طعامه : یعنی به غدای خود فقط نگاه کن نه به غذای دیگران


-به مراحل تهیه و فراهم شدن این غذا توجه کن و بنگر و خدا را شکر کن



3 - روحی


با توجه به  حدیثی از امام صادق طعام در این ایه همان علم است که کسب می کنید


پس همانگونه که به غذای جسم توجه میکنید به غدای روح هم توجه کن و در علمی که کسب میکنی دقت  و توجه داشته باش در کسب و استفاده از ان

5353
[تصویر:  8.gif].[تصویر:  8.gif].[تصویر:  8.gif].[تصویر:  8.gif].[تصویر:  8.gif]

خداوند در سوره مائده (آیه 54) می فرمایند:
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ​ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ

مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ

أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ

وَلاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللّهِ يُؤْتِيهِ من يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿۵۴﴾
---------------------------------------------
ای گروهی که ایمان آورده اید
هرکه از شما از دین خود مرتد شود، بزودی خداوند قومی را که بسیار دوست دارد و آنها نیز خدا را دوست دارند

و نسبت به مومنان سرافکنده و فروتن و به کافران سرافراز و مقتدرند (مانند علی علیه السلام و شیعیانش )بنصرت اسلام برمی انگیزد
که در راه خدا جهاد کنند و در راه دین از نکوهش و ملامت احدی باک ندارند این است فضل خدا به هرکه خواهد عطا کند
و خدا را رحمت وسیع نامنتهاست و به احوال هرکه استحقاق آنرا دارد داناست.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ​ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ​ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
در روایت مى خوانیم هنگامى که از پیامبر صلى اللّه علیه و آله و سلّم درباره این آیه سؤال کردند،
دست خود را بر شانه سلمان زد و فرمود: این و یاران او و هموطنان او هستند.
سپس فرمودند: لو کان الدین معلقا بالثریا لتناوله رجال من ابناء الفارس
"اگر دین (و در روایت دیگرى اگر علم ) به ستاره ثریا بسته باشد و در آسمانها قرار گیرد،
مردانى از فارس آن را در اختیار خواهند گرفت ."
و در روایات دیگرى مى خوانیم این آیه درباره یاران مهدى علیه السلام نازل شده است
که با تمام قدرت در برابر آنها که از آئین حق و عدالت مرتد شده اند مى ایستند و
جهان را پر از ایمان و عدل و داد مى کنند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ​ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
( ر. ک. تفسير نمونه ، ج4 ، ص 417، ذيل آيه 54 مائده )

[تصویر:  8.gif].[تصویر:  8.gif].[تصویر:  8.gif].[تصویر:  8.gif].[تصویر:  8.gif]
هنگامی که به انسان نعمت می‌بخشیم، (از حق) روی می‌گرداند و متکبرانه دور می‌شود؛ و هنگامی که (کمترین) بدی به او می‌رسد، (از همه چیز) مایوس می‌گردد!

وإذا أنعمنا على الإنسان أعرض ونأى بجانبه ۖ وإذا مسه الشر كان يئوسا

[Quran 17:83]سوره اسرا
ممکنه کاری بکنم که کسی نبینه، ولی خدا که هست "

اونهایی که این حقیقت رو درک میکنند، خدا پاداششون رو میده

إِنّ الّذِينَ يخشَونَ رَبّهُم بالغَيبِ لَهُم مَغفِرَة و أجْر كَبير

كسانى كه از پروردگارشان در نهان مى ترسند، مسلّماً آمرزش و پاداش بزرگى دارند

* آیه 12 سوره ملک
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّـهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ ﴿٥٥﴾ سورة غافر

پس شکیبایی پیشه کن، که وعده الهی حق است و برای گناهت آمرزش بخواه و شامگاهان و بامدادان سپاسگزارانه پروردگارت را تسبیح گوی‌
این قرآن، به راهی که استوارترین راه‌هاست، هدایت می‌کند؛ و به مؤمنانی که اعمال صالح انجام می‌دهند، بشارت می‌دهد که برای آنها پاداش بزرگی است.اسراء( 9 )

إِنَّ هَٰذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا
كساني كه نماز نميخوانند خدا نيز آنها را فراموش ميكند.

و هر کس از یاد خدا روی‌گردان شود شیطان را به سراغ او میفرستیم پس همواره قرین اوست!

ومن يعش عن ذكر الرحمن نقيض له شيطانا فهو له قرين

سوره الزخرف
[تصویر:  14%20-%201.jpg]
گفت: خدایا! زندان برایم دوست‌داشتنی‌تر است از آن‌چه این (زنان) من را بدان می‌خوانند. و اگر نیرنگ آن‌ها را از من بازنگردانی، به آن‌ها متمایل می‌شوم...


 همیشه وقتی روی قرآنم به این جمله‌ی یوسف علیه‌السلام می‌رسم، همه‌ی وجودم می‌لرزد از عظمت آن لحظه‌اش.
از نجوای آن دقایقش توی اوج استیصال و اضطرار.
از التماسی که چه زود اجابت رسید.
وسط معرکه‌ و وسوسه‌ی گناه، پناه برده بود به مناجات و گفته بود: خدای من! زندان برایم محبوب‌تر است از چیزی که این‌ها به من پیشنهاد می‌کنند.
گفته بود: ربّ السّجن احبّ الیّ...
گفته بود: خدایا! اگر تو یاری‌ام نکنی، قلبم به این‌ها متمایل می‌شود،
گفته بود: اگر تو مکر و حیله‌ی این‌ها را دفع نکنی، معلوم نیست من چقدر بتوانم مقاومت کنم...
هم‌این پناه‌آوردن صمیمانه‌اش، این شرح‌حال گفتنِ بی‌پرده‌اش با خدا، این چند جمله‌اش وسط آیه‌های قرآن، دلِ آدم را می‌بَرَد.


قال ربّ السّجنّ احبّ الیّ ممّا یدعوننی الیه و الّا تصرف عنّی کیدهنّ اصب الیهنّ... (یوسف/33)


 و اگر پشت‌بندش این آیه نیامده بود که «فاستجاب له ربّه...» دل آدم می‌ترکید وسط آیه‌های یوسف از اضطرار آن لحظه‌هایش. 






53
رَبَّنَا وَلا "تُحَمِّلْنَا " مَا لا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ...

پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداریم بر ما مقرر مدار.

بقره – 286
بسمِ الله الرّحمن الرّحیم
...یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنذِرَ یَوْمَ التَّلَاقِ.




توی دنیای ما، ملاقات و دیدار و رو به رو شدن با آدم‌ها، دو روی متضاد دارد. گاهی آن‌قدر مشتاقیم برای ملاقات عزیزی، که ثانیه‌ها را برای دیدارش می‌شمریم، سر از پا نمی‌شناسیم، خودمان را، دور و برمان را مهیا می‌کنیم برای لحظه دیدار. آن روی دیگر سکه بعضی ملاقات‌هاست که به هر دلیلی خوشایندِ ما نیست. گاهی شرمنده‌ایم از این‌که با کسی روبه‌رو بشویم. جایی بد کرده‌ایم به او، حق‌ش را ادا نکرده‌ایم، تکلیف‌مان را انجام نداده‌ایم. این طور وقت‌ها دل‌مان می‌خواهد روز ملاقات هی عقب بیفتد. بلکه بتوانیم توی این فاصله جبران بکنیم. 




همه این روز و شب‌ها، جلو رفتن‌ها و عقب‌افتادن‌ها، بلند شدن‌ها و زمین‌خوردن‌ها، ذکرها و غفلت‌ها، آخرش به آن ملاقات ختم می‌شود. اِنّک کادحٌ اِلی رَبّکَ کَدحاً فَمُلاقیه. باورت می‌شود؟! برای همین است که یکی از نشانه‌های اهل خشوع، همین است که به این ملاقات ایمان دارند. باورشان شده خدایشان را ملاقات می‌کنند؛ الّذین یظنّون انّهم مّلاقوا رِبّهم.




آن روز را «یوم التّلاق» نامیده‌اند. یعنی روز ملاقات؛ روز رو به رو شدن. آماده‌ای؟!




سوره  غافر

آیه 15

برای خاطر آیه ها



53
صفحه‌ها: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41