کانون

سوره : البقرة - آیه : 152


آیه :
فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُواْ لِي وَلاَ تَكْفُرُونِ


ترجمه :
پس مرا ياد کنيد تا شما را ياد کنم مرا سپاس گوييد و ناسپاسی من مکنيد


نکته ها
خداوند در برخى آيات مى‏فرمايد: «اذكروا نعمتى» [449] نعمت‏هاى مرا ياد كنيد. ولى در اين آيه مى‏فرمايد: «اذكرونى» ياد خود من باشيد. و اين بخاطر درجات شناخت و معرفت مردم است. بگذريم كه ياد خداوند، زمينه‏ساز شكر است و لذا بر شكر مقدّم شده است. اين آيه، نشانگر نهايت لطف خداوند به بنده است. انسانى كه جهل، فقر، فنا و حقارت، از ويژگى‏هاى اوست، چقدر مورد لطف قرار گرفته كه خداوندِ عليم، غنى، باقى و عزيز به او مى‏گويد: مرا ياد كن تا ترا ياد كنم. مگر ياد كردن ما چه ارزشى دارد؟ مگر نه اين است كه ياد كردن ما نيز خود توفيقى از سوى اوست؟

ياد كردن خدا تنها با زبان نيست، با دل و جان بايد خدا را ياد كرد. ياد خدا هنگام گناه و دست كشيدن از آن، ياد واقعى است. و بهترين نوع ياد كردن خداوند، نماز است كه فرمود: «اقم الصلوة لِذكرى» [450]

با اينكه شكر، يكى از مصاديق ذكر خداست، ولى نام آن جداگانه در كنار ذكر آمده و اين نشانه‏ى اهميّت شكر، به عنوان مصداق بارز ذكر است.

خداوند، با انسان داد وستد مى‏كند و هيچ‏كارى از انسان را بى‏بهره نمى‏گذارد: «اذكرونى اذكركم»، «اوفوا بعهدى اوف بعهدكم» [451] ، «فافسحوا يفسح الله لكم» [452]
امام باقر عليه السلام در ذيل اين آيه، يكى از مصاديق ذكر خدا را، تسبيحات حضرت زهرا شمردند كه 34 مرتبه اللَّه‏اكبر، 33 مرتبه الحمدللَّه و 33 مرتبه سبحان‏اللَّه مى‏باشد.

موانع [453] ذكر خداوند:
الف: شيطان. «انساهم ذكر اللّه» [454] شيطان، آنها را از ياد خدا غافل كرد.
ب: تكاثر و رقابت‏ها. «ألهيكم التَّكاثُر» [455] شما را افزون‏خواهى، سرگرم ساخت.
ج: آرزوها و خيال. «و يُلهِهم الاَمَل» [456] آرزو، آنها را سرگرم نمود.

اثرات ياد خدا:
* ياد نعمت‏هاى او، رمز معرفت و شكر اوست.
* ياد قدرت بى پايان او، رمز توكّل به اوست.
* ياد علم و آگاهى او، رمز حيا و تقواى ماست.
* ياد الطاف او، رمز محبّت به اوست.
* ياد عدالت او، رمز خوف از اوست.
* ياد امدادهاى او، رمز اميد و رجاست.
________________________
449) بقره، 40.
450) طه، 14.
451) بقره، 40.
452) مجادله، 11.
453) تفسير نورالثقلين، ج‏1 ص‏140.
454) مجادله، 19.
455) تكاثر، 1.
456) حجر، 3.


پيام ها
1- خداوند، به انسان شخصيّت مى‏بخشد ومقام انسان را تا جايى بالا مى‏برد كه مى‏فرمايد: تو ياد من باش، تا من هم ياد تو باشم. «اذكرونى اذكركم»

2- كسانى مشمول لطف خاصّ هستند، كه همواره به ياد خدا باشند.«اذكرونى اذكركم»

3- ذكر خدا و نعمت‏هاى او، زمينه‏ى شكر و سپاس است. چنانكه غفلت از ياد خدا، مايه‏ى كفران است. «اذكرونى، اشكروا لى و لاتكفرون»

آيا مي دانيد در قرآن به وجود كلروفيل اشاره شده؟
مـاده سـبـز گـيـاهی

وَ هُوَ الَّذي أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجْنا بِهِ نَباتَ کُلِّ شَيْ‏ءٍ فَأَخْرَجْنا مِنْهُ خَضِراً نُخْرِجُ مِنْهُ حَبًّا مُتَراکِباً


وَ مِنَ النَّخْلِ مِنْ طَلْعِها قِنْوانٌ دانِيَةٌ وَ جَنَّاتٍ مِنْ أَعْنابٍ وَ الزَّيْتُونَ وَ الرُّمَّانَ مُشْتَبِهاً وَ غَيْرَ مُتَشابِهٍ


انْظُرُوا إِلى‏ ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ يَنْعِهِ إِنَّ في‏ ذلِکُمْ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ


آيه 99 سوره انعام

« و اين اوست که از ابر باران میفرستد، با آن جوانه های انواع رستنيها را در میآوريم، و از جوانه ماده سبز را درمی آوريم، که با آن ماده سبز دانه های خوشه ای درست میکنيم، و از تاره های نـخل پَـنگهای خـوردنی درست می کنيم، و باغهای انگور و زيتون و انار که ترکيبات مشترک زيادی دارند ولی همانند نمائی نمی کنند را درست می کنيم».
نکات آيه:
1ـــ همه گياهان ماده سبز درست می کنند که آن بنوبه خود دانه و ثمر درست می کـند:
در سلول گياهی کيسه های غشائی هست که در آن موادی درست می شود که کلروفـيل نامـيـده می شود. کلروفـيل به معنی «ماده سبز گياهی و سبزينه» است که معادل آن در عربی «خـَضِـر» است (يعنی همان چيزيکه در آيه مطرح شده است). اين ماده سبز (خضر) انرژی نوری خورشيد را جذب می کند و به انرژی شيمائی تـبـديـل می کند.
ريشه های گياه آب و مواد معدنی را از خـاک می مکـنـد کـه بـطـرف بـرگـها رسـانـده می شـوند و بـرگـهـا نيز از هوا دی اکسيد می گيرند، بعد خَـضِر (يعـنی کـلـروفـيلها)، مواد غـذائی مورد نياز درخت را توليد می کنند که به سراسر آن صادر می شـود و بدنه درخت و مــيــوه و ثــمــر آن را درست می کـند.
کيسه غشائی (کلروپلاست) که درسلول قرار دارد بطور متوسط يک پانصدم ميليمتر است. سلول برخی از گياهان صدها عدد از آن دارند. درون آن انبوهی غـشـاء وجود دارد. که در آنها خَـضِـر (ماده سبز، کـلـروفـيـل) وجود دارد.
2ـــ نخل، انگور، زيتون و انار ترکيبات مشترک زيادی دارند ولی همانند نمائی نمی کنند:
ثمر نخل و انگور و انار و زيتون ضمن اينکه هـمانـنـد نـمـائی نمی کـنـنـد تـرکـيـبـات مـشـتـرک زيادی دارند. از جـمـلـه:
هـمـه آنها روغن، آب، پروتئين، مـواد معدنی و مواد قـندی دارند.

خداوند در بسیاری از آیات قرآن با بندگان خود با استفاده از لفظ «من» و «ما» سخن گفته است، یكی از شگفت‌انگیزترین آیات، آیه‌ای است كه خداوند در آن هفت بار لفظ «من» را بكار برده است و این آیه در وصف رابطه خدا با بندگان و ضمانت كردن استجابت دعای ایشان است:
«و اذاسَئَلَكَ عِبادی عَنّی فَاِنّی قَریب اُجیبُ دَعوَةَ الدّاعِ اِذا دَعان فَلیستَجیبُوالی وَ لیؤمِنُوا بی لَعَلَّهُم یرشُدُون"

[ای پیامبر!] هر گاه بندگان من از تو در مورد من سؤال كردند [بگو] من بسیار نزدیكم، هر گاه كسی مرا بخواند، اجابت می‌كنم پس به ندای من پاسخ دهند و به من ایمان آورند تا راه راست یابند». (سوره بقره، آیه 186)
مفسّر بزرگ قرآن علامه طباطبایی (ره) این آیه را یكی از زیباترین و لطیف‌ترین آیات قرآن در زمینه دعا می‌داند.
اگر چه همه انسانها به هنگام بروز سختی و مشكلات به طور فطری خدا را می‌خوانند و از او كمك می‌جویند، لكن خداوند در برخی آیات قرآن كریم ضمن بیان دعای پیامبران و گروه‌های مختلف مردم، فرهنگ نیایش، آداب و شیوه گفتگوی با خود را به ما آموخته است

(1391 مرداد 13، 3:01)omide_rahayi نوشته است: [ -> ]
خداوند در بسیاری از آیات قرآن با بندگان خود با استفاده از لفظ «من» و «ما» سخن گفته است، یكی از شگفت‌انگیزترین آیات، آیه‌ای است كه خداوند در آن هفت بار لفظ «من» را بكار برده است و این آیه در وصف رابطه خدا با بندگان و ضمانت كردن استجابت دعای ایشان است:
«و اذاسَئَلَكَ عِبادی عَنّی فَاِنّی قَریب اُجیبُ دَعوَةَ الدّاعِ اِذا دَعان فَلیستَجیبُوالی وَ لیؤمِنُوا بی لَعَلَّهُم یرشُدُون"

[ای پیامبر!] هر گاه بندگان من از تو در مورد من سؤال كردند [بگو] من بسیار نزدیكم، هر گاه كسی مرا بخواند، اجابت می‌كنم پس به ندای من پاسخ دهند و به من ایمان آورند تا راه راست یابند». (سوره بقره، آیه 186)
مفسّر بزرگ قرآن علامه طباطبایی (ره) این آیه را یكی از زیباترین و لطیف‌ترین آیات قرآن در زمینه دعا می‌داند.
اگر چه همه انسانها به هنگام بروز سختی و مشكلات به طور فطری خدا را می‌خوانند و از او كمك می‌جویند، لكن خداوند در برخی آیات قرآن كریم ضمن بیان دعای پیامبران و گروه‌های مختلف مردم، فرهنگ نیایش، آداب و شیوه گفتگوی با خود را به ما آموخته است

من یه جورایی عاشقانه این آیه رو دوست دارم.سال پیش که رفته بودم سفر حج موقع طواف مدام این آیه رو میخوندم


تاثیر عجیبی داره

سلام. داشتم دنبال يك ايه براي كتاب ديني مي گشتم. اتفاقي با ايه زير برخورد كردم خيلي به دلم نشست.

قل يا عبادي الذين اسرفوا علي انفسهم، لا تقنطوا من رحمة الله. ان الله يغفر الذنوب جميعا انه هو الغفور رحيم.
سوره زمر


ايه را حفظش كردم ولي شماره ايه يادم نمي اد.و فكر كنم ايه را درست نوشتم.
بركت باشد،بركت باشيم

پستای این تاپیک شاید از همه جاهای دیگه کانون دلنشینتر باشه. مخصوصا پستایی که با احساس نوشته شده.

الان این آیه توی ذهنمه



وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَی الْإِنْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأی به جانبهِ وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعاءٍ عَریض

اگر اونقدر فرهنگ داشتیم که همیشه به یاد خدا بودیم، به زور با مشکلات ما رو به یاد خدا نمی انداختن.

سلام
اذیت بود دلم.. این اومد:


فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُواْ لِي وَلاَ تَكْفُرُونِ ﴿۱۵۲﴾

پس مرا ياد كنيد [تا] شما را ياد كنم و شكرانه‏ام را به جاى آريد و با من ناسپاسى نكنيد (۱۵۲)


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَعِينُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ ﴿۱۵۳﴾

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد از شكيبايى و نماز يارى جوييد زيرا خدا با شكيبايان است (۱۵۳)


وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَلَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ ﴿۱۵۴﴾

و كسانى را كه در راه خدا كشته مى‏شوند مرده نخوانيد بلكه زنده‏اند ولى شما نمى‏دانيد (۱۵۴)


وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ ﴿۱۵۵﴾

و قطعا شما را به چيزى از [قبيل] ترس و گرسنگى و كاهشى در اموال و جانها و محصولات مى‏آزماييم و مژده ده شكيبايان را (۱۵۵)


الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ ﴿۱۵۶﴾

[همان] كسانى كه چون مصيبتى به آنان برسد مى‏گويند ما از آن خدا هستيم و به سوى او باز مى‏گرديم (۱۵۶)


أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ ﴿۱۵۷﴾

بر ايشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه‏يافتگان [هم] خود ايشانند (۱۵۷)

(سوره بقره)


سخته عامل بودن...
اما آرامش داد!


یاعلی.

سلام

داشتم قرآن می گشتم به یه آیه رسیدم مو به تن آدم سیخ میکنه بعد خوندنش، بخصوص بخش آخرش

خداکنه نفاق تو وجودمون نیاد


"اي کساني که ايمان آورده‏ايد! محرم اسراري از غير خود، انتخاب نکنيد! آنها از هرگونه شرّ و فسادي در باره شما، کوتاهي نمي‏کنند. آنها دوست دارند شما در رنج و زحمت باشيد.

(نشانه‏هاي) دشمني از دهان (و کلام)شان آشکار شده؛ و آنچه در دلهايشان پنهان مي‏دارند، از آن مهمتر است. ما آيات (و راه‏هاي پيشگيري از شرّ آنها) را براي شما بيان کرديم اگر

انديشه کنيد!"

شما کساني هستيد که آنها را دوست مي‏داريد؛ امّا آنها شما را دوست ندارند! در حالي که شما به همه کتابهاي آسماني ايمان داريد (و آنها به کتاب آسماني شما ايمان ندارند).

هنگاميکه شما را ملاقات مي‏کنند، (به دروغ) مي‏گويند: «ايمان آورده‏ايم!» امّا هنگامي که تنها مي‏شوند، از شدّت خشم بر شما، سر انگشتان خود را به دندان مي‏گزند! بگو: «با همين خشمي

که داريد بميريد! خدا از (اسرار) درون سينه‏ ها آگاه است.»(آل عمران 119 و118)

فقط خدا بهمون رحم کنه

سم الله الرحمن الرحیم
ربنا امنا فاغفرلنا و ارحمنا و انت خير الراحمين.
پروردگار ما، ما به تو ايمان آورديم. ما را ببخش و بيامرز و به ما رحم كن كه تو بهترين بخشندگاني‌.[

و چون كار از كار گذشت [و داورى صورت گرفت] شيطان مى‏گويد
در حقيقت‏ خدا به شما وعده داد وعده راست و
من به شما وعده دادم و با شما خلاف كردم و
مرا بر شما هيچ تسلطى نبود جز اينكه شما را دعوت كردم و اجابتم نموديد...



وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الأَمْرُ إِنَّ اللّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلاَّ أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ...

ابراهیم 22