سلام به رفقای صراطی
امروز توی گروه بله صحبت هایی شد که نیاز دیدم اینجا یه تبصره بزنم پاش.
یه وقتهایی نیاز هست که آدم تکون بخوره تا به خودش بیاد.
مخصوصا وقتایی که شکست براش عادی میشه.
میره جزو روزمرگی هاش، بیست روز پاکی بعد شکست، سی روز بعد شکست. ده روز بعد شکست.
تلاش خاصی برای پاکیش نمی کنه.
باید با خودش یاداوری کنه که هدف هاش توی زندگی چیا هستن.
اما تبصره داره این داستان. وقتی ما نوک قله رو نگاه می کنیم (هدفمون) دلیل نمیشه که یه روزه بهش برسیم.
ما هدف های بلندی داریم، به این قانع نیستیم که فقط پاک باشیم. می خوایم زندگی خوبی داشته باشیم.
می خوایم زندگیمون رو بسازیم. می خوایم الهی زندگی کنیم و بنده خوبی برای خدا باشیم.
می خوایم از صبح که پا می شیم تا آخر شب، یه ثانیه رو هم هدر ندیم.
یا کار کنیم یا عبادت کنیم یا تفریح.
ولچرخی توی نت، توی یوتویوب الکی چرخیدن. دیدن و خوندن کلیپ ها و متن های بی فایده.
از این ها کنده بشیم و وقتمون رو به کسب مهارت،مطالعه مفید، دیدن مفید و کار و درس و ... اختصاص بدیم.
اونی که داره دکترا میگیری، بهترین شکل این کار رو بکنه.
اونی که داره کار می کنه توی کارش پیشرفت کنه.
اونی که دنبال کار می گرده، بهترین کار رو پیدا کنه.
اونی که داره درس می خونه، نمره بیست بگیره.
اونی که کنکور می خواد بده، بهترین رتبه رو بگیره.
اونی که تازه دانشگاه قبول شده، بهترین استفاده رو ببره.
اما فراموش نکنیم این قله است.
از فردا پا نشید بگید که من دیگه یک ثانیه هم خطا نمی کنم. یه نگاه حرام هم نخواهم داشت. یه اشتباه کوچیک هم نمی کنم.
هیچ کسی رو دیدید که بپره و برسه به قله؟ اگر بپرید، دو ثانیه بعد سقوط می کنید.
قدم به قدم باید جلو برید. قدم به قدم.
کار یک هفته و یک ماه هم نیست. قدم به قدم.
اینه که عزم جدی می طلبه.
و ۹۰ درصد افراد هم چنین عزم و اراده ای رو ندارن.
قراره جزو ده درصد باشیم. پس صبر و حوصله زیادی طلب می کنه.
آروم آروم.
قدم قدم.
برای این که فقط حرف هم نزده باشیم.
تا هفته آینده ان شاء الله هر کدوم از اعضا، اون کارهای اصلی زندگیش رو مشخص کنه.
الان دغدغه اصلی زندگیش چیه؟ (می تونه چند مورد هم باشه)
اگر هم دوست داشت می تونه کلیتش رو برای ما بگه.