کانون

(1391 آذر 16، 10:05)مجتبی نوشته است: [ -> ]

(1391 آذر 15، 23:47)بارونی.... نوشته است: [ -> ]من با اتفاقات در گیر نمی شم!ولی واقعیت اینه که این اتفاقات دارن همه ی وقت منو میگیرن...بدون هیچ فایده یا سودی....

منظورم اینه که حس پذیرش نسبت بشون داشته باش ،

میگن یه عارفی نذر داشت هر شب یه زمان خاصی زیارت عاشورا بخونه تا 40 شب ، حدود شب سی وم براش مهمون رسید ، توی دلش به خدا گفت خدایا من نذر کرده بودم ، ولی میدونم که پذیرایی از مهمون رو تو بیشتر دوست داری ، پس نذرم رو میشکنم و فردا از صفر شروع میکنم ، بعد هم پذیرای مهمونش شد ،

همون وقت تعریف میکرد که خدا درهایی از معرفت رو براش باز کرد و به خواسته نذر و نیتش رسوند ،

معنی : وردا واحدا در دعای کمیل همینه :


حتى تكون اعمالي واورادي كلها وردا واحدا وحالي في خدمتك سرمدا



یعنی این که همه اعمال و رفتارمون ، حول یه حقیقت و ورد واحد باشه که اون عشق و رضایت الهی هست ،

برای ما وقتی درس خوندن برای عشق و رضایت الهی باشه ،
وقتی مهمون میاد
وقتی خانواده کار واجبی دارند
وقتی که باید به نظم و مسائل مهم زندگیمون هم رسیدگی کنیم ،

اوقاتی هست که میبینیم توی اون زمان خدا این کار ها رو از درس خوندن مهمتر میدونه و بیشتر دوست داره ، برای همین افتخار میکنیم ، و لذت میبریم ، که توی این شرایط هوای خدا و رضایتش رو داشتیم ،

البته برعکسش هم هست ، که کاسه داغ تر از آش نشیم و وقتمون رو بیخودی صرف کار ها و کمک های غیر ضروری نکنیم ، بلکه اهمیت و اولویتش رو واقعا درست بدونیم ، مثلا کمک به پدر و مادر و رضایتشون واقعا مهم تره همین طور داشتن حس مسولیت پذیری نسبت به مسائل زندگی ، ولی این که بعضی وقتها حتی خود من برای کمک به بعشی بچه های کانون یا دوست هام بیخودی از درس هم میزنم شاید افراط باشه ، چون واقعا بچه های دیگه هستند کمکش کنند و ضروریتش رو خود فطرت و دل آدم میفهمه که کودوم مهمتر و مورد رضا و عشق الهی هست .


پس چرا دیگه توی این لحظات از کم خوندن حال بد پیدا کنیم ، وقتی ما هدفمون از رفتار و اعمال و خواسته مون همون ورد واحد هست و این که در خدمت خدا سرنده و صرمد و پایدار و با روحیه باشیم :

همینطور خدا میگه :



مَّن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً

وقت و انرژی و زمانی که از درس میزنیم برای کارهای مهم تر و اولویت بالاتر ، در واقع انفاق این وقت از درس هست که خدا قول داده من پسش میدم و نتیجه اش رو اضافه هم میکنم ،

همینطور باعث میشه ما به حقیقت نیکی و عشق الهی دست پیدا کنیم :



لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون
به حقیقت نیکی نمیرسید مگر از آنچه دوست دارید انفاق کنیم

ما هم که دوست داریم وقت و زمان و درسمون رو ،

پس باعث افتخار و راحتی و نشاط روحی ماست اگه هم همچین ومواردی توی زندگی هست .

.