کانون

چی می خوام بهتر از اینکه با تو مستم با تو هستم
زاهد ریایی شهر  میگه من حسین پرستم

از تو یک نگاه بسه یک کربلا بسه
دربه درم نکن ای با وفا بسه
چه ها دیدم حسین دل بریدم حسین
از دست روزگار چی کشیدم حسین

دوباره دل بیقراره
امشب عنایتم کن
آقا اجابتم کن
زدم قید خودم رو
بکش و راحتم کن

همیشه دله بی بی زهرا را شکوندم
حرمت همه ی خوبی ها تو شکوندم

با گناه و بدی و پلیدی و زشتی
پل عبوره تا کربلا را شکوندم

دلم برا حرمت پر می زنه
همش به این در و اون در می زنه

هر شب به روضه ی تو سر می زنه
سالار زینب

در دل دارم
زهجر روی تو بهانه
که خسته ام از این زمانه
به دل ز طعنه های مردم
بسی نشسته تازیانه

از عشق تو
چه ها کشیده این دله من
غمه تو گشته قاتل من
دلی ز خون و دیده ی تر
ز عمرو گشته حاصله من

همه جا پیه تو می رود دلم
شده هجر و دوری تو مشکلم
غمه غربته تو گشته قاتلم

از هجر تو
ببین دلم چه ها کشیده
به دشت بی کسی رسیده
دلم شده مثاله مجنون
که یک نظر تو را ندیده

دلداره من
رخ تو شمع شام تارم
اگر چه بر در تو خارم
همه امید من تو هستی
که جز تو من کسی ندارم

شده ام اسیر و مبتلای تو
چه شود که جان شود فدای تو
بخرم به جان و دل بلای تو
چه شود به روی من نظر کنی
که شبی کنار من سحر کنی
تو به خانه ی دلم نظر کنی

گویم هر دم
فدای آن دو چشمه مستت
طفیل آدمی ز هستت
چه کرده با من آشنایی
چه ها کشیده ام ز دستت

خواهم از تو که پر کشم به سوی کویت
شده دلم اسیر مویت
پر آبو گشته هر دو دیده
که یک نظر کند به سویت