کانون

هرچه این احساس را در انزوا پنهان کند
می تواند از خودش تا کی مرا پنهان کند؟
عشق قابیل است؛ قابیلی که سرگردان هنوز
کشته خود را نمی داند کجا پنهان کند!
در خودش من را فرو خورده ست، می خواهد چه قدر
ماه را بیهوده پشت ابرها پنهان کند؟!
هر چه فریاد است از چشمان او خواهم شنید
هر چه را او سعی دارد بی صدا پنهان کند
آه! مردی که دلش از سینه اش بیرون زده ست
حرف هایش را، نگاهش را، چرا پنهان کند؟!
خسته هرگز نیستم، بگذار بعد از سال ها
باز من پیدا شوم باز او مرا پنهان کند

آيينه را فراق تو ديوار ميكند

اين قلب صاف را مرور زمان تار ميكند

مشق حسين كرده ام و باز ميكنم

تكليف را معلّم تكرار ميكند

نَم پس نميدهد دل خونم به غير اشك

اين پرده پوشي است كه ستّار ميكند

حتي بهشت ارزش اشك مرا نداشت

چشمم فقط براي تو كار ميكند

گفتم بخر مرا كه نيفتم به دست غير

گفتي كه حق معامله با يار ميكند

اميد وصل شاه و رعيت محال نيست

وقتي حسين روي به بازار ميكند

يك پرسش خدا جملات كليم شد

شوق تو كام را چه گُهر بار ميكند

از جلوه ي مُدام تو عالم ز تو پُر است

اين باده كاسه را خُم سرشار ميكند

من كربلا نديده به كسي جان نميدهم

آخر مرا وصال تو بر دار ميكند

عباس را فِرست كه آيد به پيشواز

روزي كه خاك دعوت ديدار ميكند

خدا سند زده دل را به نام مادرها
فتاده لیلی لیلا به دام مادرها
بهشت و عرش برین زیر پای مادرهاست
چگونه شرح دهم از مقام مادرها
برابری بکند با طعام های بهشت
طعام سوخته یا اینکه خام مادرها
به ام فاطمه"س" سوگند میخورم امشب
که تا همیشه بمانم غلام مادرها
فدای ام ابیها تمام باباها
فدای مادر زهرا"س" تمام مادرها
اگر اجازه دهد خاک پاش را بوسم
اگر اجازه دهد ازدحام مادرها
تویی که ظلمت شب را همیشه مهتابی
خدیجه"س" هستی و مادربزرگ اربابی

آرزو ...

برایت رویاهایی آرزو می‏کنم تمام نشدنی

و آرزوهایی پرشور

که از میانشان چندتایی برآورده شود.

برایت آرزو می‏کنم که دوست داشته باشی

آنچه را که باید دوست بداری


و فراموش کنی


آنچه را که باید فراموش کنی.

برایت شوق آرزو می‏کنم. آرامش آرزومی‏کنم.

برایت آرزو می‏کنم که با آوازپرندگان بیدار شوی

و با خنده‏ ی کودکان.

برایت آرزو می‏کنم دوام بیاوری

در رکود، بی ‏تفاوتی و ناپاکی روزگار.

بخصوص برایت آرزو می‏کنم که خودت باشی.



از: ژاک برل


ترجمه از: نفیسه نواب‏ پور

عشق شادیست ، عشق آزادیست

عشق آغاز آدمی زادیست

عشق آتش به سینه داشتن است

دم همت بر او گماشتن است

زندگی چیست ؟ عشق ورزیدن

زندگی را به عشق بخشیدن . . .

" سماع سوختن - هوشنگ ابتهاج "

یاس ها با نفس یاسمن افطار کنند
علی و فاطمه چون روح و تن افطار کنند
حسن آمد که در خانۀ او شاه و گدا
همه با ذکر غریب وطن افطار کنند
خود ماهی و اگر روز به بیرون بروی
تا ببینند تو را مرد و زن افطار کنند
تازه از نور فراوان تو در مکه که هیچ
روزه داران عراق و یمن افطار کنند
گوش کردم که میایی خبرت مستم کرد
چه کسی گفته فقط از دهن افطار کنند
تا شما پشت در بیت یتیمان هستی
اهل خانه همه با در زدن افطار کنند...

دو روزه این چند بیت مدام تو سرم میچرخه


اي دل اگرت طاقت غم نيست برو

آواره عشق چون تو کم نيست برو


اي جان تو بيا اگر نخواهي ترسيد

ور مي ترسي کار تو هم نيست برو

[rtl]

ﺑﻪﻭﻗﺖِ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ
ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﯽ :
ﭘﺸﺖِ ﭘﻨﺠﺮﻩﯼ ﺍﺗﺎﻗﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﯾﺲ
ﻣﯿﺎﻥِ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡِ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﺩﺭﺗﻬﺮﺍﻥ
ﯾﺎ ﺭﻭﯼ ﭘُﻠﯽ ﻣﻌﻠّﻖ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻞﻫﺎﯼﺍِﻓﺮﯾﻘﺎ .
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ،
ﺣﺘﻤﻦ ﻏﺮﻭﺑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻤﺎﺷﺎﺧﻮﺍﻫﯽ ﯾﺎﻓﺖ !

 ﺭﺿﺎ ﮐﺎﻇﻤﯽ[/rtl]

چه کسی می داند که 
تو در پیله ی تنهــایی خود تنهــایی ؟؟!
چه کسی می داند که
تو در حسرت یک روزنــه در فردایـی ؟؟!

پیله ات را بگشــا .....
تو به اندازه پروانــه شدن زیبــایی ...

سهراب سپهری

.

 مثل تو هر کس آشنایی در سفر دارد 

 مانند من، مانند من چشمی به در دارد 


 در سر به زیری حاجتی دارد که می خواهد 

 روی زمین تا تکّه نانی دید بردارد


 اشکی ست اشک او که می گویند یاقوت است

 آهی ست آه او که می گویند اثر دارد


 من اشک هایی داشتم، تنها خودم دیدم

 شاید فقط آیینه از دردم خبر دارد


 من بغض هایی را فرو بردم که ترسیدم

 از رازهای سر به مُهری پزده بردارد


 یک عمر در خود ریختم تنهایی خود را 

 انگار کن کوهی که آتش بر جگر دارد 


 انگار کن آتشفشانی در سرم دارم 

 روزی مرا بیدار کن اما خطر دارد 


 دلشوره یی دارم، گمانم ماهی سرخی 

 در عمق دریایی به قلّابی نظر دارد ... 




مهدی فرجی

.