نقل قول: من از شما میپرسم . . .
طلاق بدتره یا کات کردن با دوست پسر/دختر؟؟
اینکه سریع ظرف یکسال طرف ازدواج کنه و بعد از سه سال با یه بچه یا بدون بچه جدا شه بهتره؟؟ که اسم مطلقه بودن بزارن رو ی شخص . . خب سه سال تا شش سال عمرت رو پای کسی گذاشتی.. مگه قمه رو سرت گذاشتن که باید با یارو باشی... مادامی که بهت احساس مثبت میده باهاشی .. تباهی عمر نیست.. چون داری لذت میبری . . .
روزی سه فصل کتکت ک نمیزنه
یا کات کردن با دوست پسر /دختر
اونم الان که توی جامعه ی ما فقر فرهنگی بیداد میکنه
یه پی نوشت اضافه کنم (( لطفا نیاید بگید نه و اینا ... ما واقعاً فقر فرهنگی داریم... وگرنه این همه آدم مریض و تیکه بنداز به طلاق گرفته ها .. این خاله زنکا اعم از زن و مرد.. نباید وجود داشته باشند))
بعدشم.. کی گفته دختر باخته یا پسر با خته؟؟؟
اگر قراره لذتی باشه مگه فقط پسر لذت میبره؟؟ :/
خب دختر هم متقابلاً و حتی بیشتر لذت میبره
و درباره ی تباهی عمر . .
عزیز دلم اینکه طرف تا 35 یا 40 سالگی مجرد بمونه بعدش آیا ازدواج کنه یا آیا نکنه .. تباهی عمره نیست بنظرت؟؟
و همینطور که میدونین در خانم تا حدود 40 سالگی غریزه جنسی وجود داره و وبعد از اون 90 درصد غریزه از بین میره...
داشتیم افرادی رو که در 30 سالگی حتی غریزه شوند از بین رفته..
که در واقع تعداد کمی هم نیستند (( توی مطب دکتر های زنان هم زیاد هستند)) حالا یا بخاطر مشکلات بیماریهای امروزی و خارج کردن رحم حتی در دختران . . ..
پس تکلیف لذت جنسی چی میشه؟؟؟
پ ن آخر: این حرفا ضمن بر تایید کردن یا نکردن قضیه دوست جنس مخالف داشتن یا نداشتن نیست..... هر کس صلاح خودشو بهتر میدونه.. و قرار نیست یه نسخه برای همه درست باشه
صرفاً چون میزگرد هست نظرمو گفتم
آهان راستی کسی بیاد راجع به صیغه بگه با تانک میام پروفایلش
ببین اگر میخوای شخص خودتو در نظر بگیری اره دوستی خیلی بهتره
تعهد ک نداره
جواب هم به کسی بدهکار نیستی
پسرا هم ک مهریه لازم نیست بدن ، خودشونو بدبخت کنن
دخترا هم از کار خونه و بچه داری فارقن
منم قبول دارم، تا زمانی ک حس خوب میگیری باهاش باش
بعدم ولش کن
ولی فقط تو نیستی ک میتونی این کار رو بکنی، یه جایی دقیقا اونجایی ک تو ممکنه کسی رو دوست داشته باشی اون میتونه همین کارو بکنه
وقتی با یه نفر رل میزنی فقط تو خوشیا کنارشی، مثل همین دوران نامزدی میمونه دیگه
ازدواج با دوست دختر پسری خیلی فرق میکنه
ضمنا تو ۶ سال با یکی هستی ، ولی نه خانوادش میدونه نه رسمیت داره ، لنگ در هوا هستی، اگر بچه دار بشی ک مسئله خودشو داره
در بهترین حالت ممکن بخواییم بگیم، تهش تو رابطه رو کات میکنی
با هر تعداد ادمی ک بخوای
ولی تو ۷۰ سالگی ، چی داری؟ بایکی یه رابطه رو ساختی پیش بردی ، تهش خراب شده نصفه مونده
دوباره
دوباره
دوباره
ته ته تهش تو هفتاد سالگی کسی هست ک واقعا دوستش داشته باشی
بگی ۵۰ سال باهم زندگی کردیم با خلاقای خوب و بدمون با هم ساختیم این زندگیو با هم پیش بردیم و الان ارامش داریم
حداقل همدیگه رو داریم
منظورم اینه
ثمره اش چیه؟ته این بدو بدو ها چی قراره باشه؟..
برای هر کدوم هم ۶ سال بخوای وقت بزاری، بگیم شما دختر خوب
چن درصد احتمال داره اونم پسر خوب باشه
اون کسی ک سه سال تو فکرش ازدواج نیست بعد ۶ سال هم تو فکر ازواج نیست
اصلا نیازی به ازدواج نداره همه چیز دمه دستشه
از یه طرف دیگه هم بخوای تو کل جامعه نگاه کنی ، میشه خانواده های تک نفره
بی بند و باری ، همینجوری رشد جمعیتمون منفیه
احتمالا منفی تر هم میشه( مثبت ترین حالت ممکن در نظر گرفتم اگر یه سری گناهان رو در نظر نگیریم)
دیگه روح نداره...
همش میشه استفاده از دیگران ، اگه انرژی داری به دردم میخوری اگه نه بفرما خونتون
شما میتونی نگاه کنی موقع ازدواج رفت و امدت رو بیشتر کنی ک شناختت بیشتر بشه
بیشتر بیرون بری زمان نامزدی و اشنایی رو طولانی تر کنی ، اگر طرف مثلا دست به زن داره
مشکل اعصاب داره متوجه بشی
دیگه اون موقع ادا عاشق پیشه ها رو در نیاری
تصمیمتو قاطعانه و منطقی بگیری..
اگر میخواد از زیر بار تعهد در بره خانواده ها میان وسط
تو یه نفر نیستی ک بگه همینه ک هست
به هر حال همه اینا ۲ طرفس خودت هم اگر اشتباه کنی، باید جواب پس بدی تو ازدواج
ولی دیگه ۴۰ سالگی حسرت زندگیه بقیه رو نمیخوری ، خودت زندگیتو داری، کارتو داری، ارامشتو داری
از یه سنی به بعد دیگه فقط نگاه میکنی ببینی چی داری تو زندگیت ، کار دلخواهتو داری؟، کسیو داری بعد از ۵۰ سال دوییدن بهش تکیه کنی؟
تو این زمونه اگه اخلاق نداشته باشی ولی فیست خوب باشه ، شاید طرفت بیان
ولی اگه سنت بره بالا دیگه قیافه هم نداری
شاید کارهاتو هم نتونی انجام بدی، اینجا کسی موظف نیست کنار تو باشه ، ولی اون کسی ک ۵۰ سال دوسش داشتی ، بخاطر محبتش کنارته
پ.ن : (این به این معنی نیست ک این ادما همیشه با هم خوب بودن، همیشه خوشحال بودن ، همیشه پول داشتن، هیچ وقت مریض نشدن، هیچ وقت دعوا نکردن، خانواده جفتشون با فرهنگ بوده، نه
فقط به این معنیه ک پشت همو خالی نکردن)
ما نسلی هستیم ک سازش پذیریمون پایینه، فقط انتظار داریم..
ولی این وسط خودمونم باید یه کاری بکنیم دیگه
این حرفتم قبول دارم ازدواج به معنای خوشبخت شدن کامل نیست، هر چیزی ک میخوای خوب از اب در بیاد، باید براش وقت و انرژی بزاری
تو زمان خاستگاری نامزدی وقت بزاری ، یه شناختی حاصل بشه شرایطتت جور باشه با طرف مقابل
دوباره بعد ازدواج باید وقت بزاری ، فک نکنی طرف وظیفشه داره تو خونت کار میکنه یا زحمت میکشه پول در میاره
منت نزاری
۲ روز دیگه هم ازدواج کنی، هم ببینی یه اتفاقای دیگه داره میافته...
خلاصه اونایی ک خوش بختن از اسمون نیوفتن زمین
اونا هم خون دل خوردن ولی معمولا زحمتاشون دیده نمیشه
ان شاالله ک عاقبت هممون ختم به عافیت بشه
پ.ن : لحنم ارومه ها
تو چت یه وقتایی سوتفاهم میشه
ببخشید یکم طولانی شد
سپاس از اینکه مطالعه کردین