کانون

یک لحظه قَدَم شبیهِ آهو برداشت
این شد که تمامِ پیکرم مو برداشت
تردید نداشت عاشقم، با این حال
او قلبِ مرا به شرطِ چاقو برداشت


علی عطری

پاییز باشد..
عصر باشد..
جمعه هم باشد..
و تو نباشی..
چه جهنمی شد
---------
نمیدونم از کیه.فکر میکنم رضا قربانی باشه

چقد این شعر رو دست دارم ونمیدونم هم از کیه :


باغبانی پیرم 
که به غیر از گل ها
از همه دلگیرم
کوله ام غرق غم است
ادم خوب کم است,
عده ای بی خبرند
عده ای کور وکرند
معذرت میخواهم عده ای نیز خرند!
وگروهی پکرند 
دلم از این همه بد میگیرد
وچه خوب است
آدمی می میرد...

عشق امده است...عقل!برو جای دیگری
یک پادشاه.حالک یک سرزمین بس است
حامد عسکری

نه اینکه فکر کنی مرهم احتیاج نداشت
که زخم های دل خون من علاج نداشت
 
تو سبز ماندی و من برگ برگ خشکیدم
که آنچه داشت شقایق به سینه کاج نداشت
 
منم! خلیفه تنهای رانده از فردوس
خلیفه ای که از آغاز تخت و تاج نداشت
 
تفاوت من و اصحاب کهف در این بود
که سکه های من از ابتدا رواج نداشت
 
نخواست شیخ بیابد مرا که یافتنم
چراغ نه! که به گشتن هم احتیاج نداشت
 
 
فاضل نظری

من درد تو را ز دست آسان ندهم

دل برنکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم

کان درد به صد هزار درمان ندهم

...

بر من در وصل بسته میدارد دوست

دل را به فراق خسته میدارد دوست

زین پس من و دل شکستکی بر در اوست

چون دوست دل شکسته میدارد دوست ...



مولای رومی جلال الدین محمد بلخی

پرسیـــد که روزگارِ تو بی من چـــگونه است؟
     تنها ســـکوت کردم و اشــــــکم جــــــواب داد ....

گفت : احوالت چطور است؟
گفتمش: چون حااااااااال گل
حال گل در چنگ چنگیز مغول 
قیصر ادبیات ایران خدایش بیامرزد