کانون

حالم خرابه کسی رو ندارم

ازم بپرسه آخه دردت چیه ؟؟

دارم تو غصه ها می میرم اما

یکی نفهمید کس و کارم کیه ؟

بی کسی بد دردیه دووم نداره

حتی اشکاتم واسه تو کم می زاره

عمری رو گشتم دنباله یه لیلی

مجنون او باشم ولی نبوده

تا وقتی که تب می کنه بمیرم

خراب اون باشم ولی نبوده



زیر گنبد کبود یکی بود یکی نبود

تو شدی همون که بود منم شدم اون که نبود . . ..

ﻟﯿﻠﯽ ﻭ ﻣﺠﻨﻮﻥ
ﯾﮏ ﺷﺒﯽ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖﺑــﯽ ﻭﺿــــﻮ ﺩﺭ ﮐﻮﭼـــﻪ ﻟﯿﻼ ﻧﺸﺴـــﺖ ﻋﺸﻖ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻣﺴﺖ ﻣﺴﺘﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻓــــﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﺟـــﺎﻡ ﺍﻟــﺴﺘــﺶ ﮐــــﺮﺩﻩ ﺑــــﻮﺩ ﺳــﺠـﺪﻩ ﺍﯼ ﺯﺩ ﺑـــﺮ ﻟــــﺐ ﺩﺭﮔــﺎﻩ ﺍﻭﭘــــُﺮ ﺯ ﻟـــﯿﻠــﺎ ﺷـــــﺪ ﺩﻝ ﭘـــــﺮ ﺁﻩ ﺍﻭ ﮔـــﻔﺖ ﯾﺎ ﺭﺏ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼﺑــــﺮ ﺻﻠﯿﺐ ﻋـــﺸﻖ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺟـــــﺎﻡ ﻟﯿﻼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳـﺘـﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯼﻭﻧﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﺷــﮑﺴﺘﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﻧﺸﺘﺮ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﻣﯽ ﺯﻧﯽﺩﺭﺩﻡ ﺍﺯ ﻟﯿـﻼﺳـــــﺖ ﺁﻧﻢ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺯﯾﻦ ﻋﺸﻖ،ﺩﻝ ﺧﻮﻧﻢ ﻧﮑﻦﻣﻦ ﮐـــﻪ ﻣﺠﻨﻮﻧﻢ ﺗﻮ ﻣــــﺠﻨﻮﻧﻢ ﻧــﮑﻦ ﻣــــﺮﺩ ﺍﯾــــﻦ ﺑـــﺎﺯﯾــﭽـﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢﺍﯾﻦ ﺗﻮ ﻭ ﻟـــﯿﻼﯼ ﺗﻮ... ﻣــــﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮔــــﻔﺖ ﺍﯼ ﺩﯾــﻮﺍﻧﻪ ﻟــﯿﻼﯾــــــﺖ ﻣﻨﻢﺩﺭ ﺭﮒ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﭘـــﯿــﺪﺍﯾـــﺖ ﻣﻨـــــﻢ ﺳــــﺎﻟﻬﺎ ﺑــــﺎ ﺟــــﻮﺭ ﻟﯿﻼ ﺳـــﺎﺧﺘﯽﻣﻦ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﺑـــــﻮﺩﻡ ﻭ ﻧـــﺸﻨﺎﺧـــﺘﯽ ﻋــﺸﻖ ﻟــــﯿﻼ ﺩﺭ ﺩﻟـــﺖ ﺍﻧـــﺪﺍﺧﺘﻢﺻﺪ ﻗﻤــــﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﯾﮑﺠﺎ ﺑـــﺎﺧـــﺘﻢ ﮐـــــﺮﺩﻣـــﺖ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺻــــﺤﺮﺍ ﻧـــــﺸﺪﮔﻔﺘﻢ ﻋﺎﻗﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﯼ ﺍﻣﺎ ﻧــﺸﺪ ﺳﻮﺧﺘﻢ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﯾﮏ ﯾـﺎ ﺭﺑــﺖﻏﯿﺮ ﻟﯿﻼ ﺑــــــﺮ ﻧــــﯿــﺎﻣﺪ ﺍﺯ ﻟــﺒﺖ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻـــﺪﺍ ﮐﺮﺩﯼ ﻭﻟﯽﺩﯾﺪﻡ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺎ ﻣـﻨﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻠﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺯﻧﯽﺩﺭ ﺣــــــﺮﯾﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ﺣــــﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﻟﯿﻼ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺭﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﺩﺭﺱ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩ ﺭﺍﻫﺶ ﺑـــﺎﺵ ﺗﺎ ﺷﺎﻫﺖ ﮐﻨﻢﺻﺪ ﭼﻮ ﻟﯿﻼ ﮐﺸﺘﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺖ ﮐﻨم

سلام

...هوا بس ناجوانمردانه سرد است...

سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت،
سرها در گریبان است .
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را .
نگه جز پیش پا را دید ، نتواند ،
که ره تاریک و لغزان است .
وگر دست محبت سوی کس یاری،
به اکراه آورد دست از بغل بیرون ،
که سرما سخت سوزان است .
نفس کز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریک .
چو دیوار ایستد در پیش چشمانت .
نفس کاینست ، پس دیگر چه داری چشم ز چشم دوستان دور یا نردیک؟
مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین!

هوا بس ناجوانمردانه سردست ... آی ...

دمت گرم و سرت خوش باد !
سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای !


منم من ، میهمان هر شبت ، لولی‌وَش مغموم .
منم من ، سنگ تیپا خورده رنجور .
منم ، دشنام پست آفرینش ، نغمه ناجور


نه از رومم، نه از زنگم ، همان بی رنگ بی رنگم .
بیا بگشای در ، بگشای، دلتنگم.
حریفا ! میزبانا! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد.
تگرگی نیست ، مرگی نیست .
صدائی گر شنیدی صحبت سرما و دندان است .
من امشب آمدستم وام بگذارم.
حسابت را کنار جام بگذارم .
چه می گوئی که بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟
فریبت می دهد بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست .
حریفا ! گوش سرما برده است این ، یادگار سیلی سرد زمستان است .
و قندیل سپهر تنگ میدان . مرده یا زنده ،
به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود ، پنهان است .
حریفا! رو چراغ باده را بفروز شب با روز یکسان است .


سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت.
هوا دلگیر ، درها بسته ، سرها در گریبان ، دستها پنهان ، نفسها ابر ،
دلها خسته و غمگین ،
درختان اسکلتهای بلور آجین ،
زمین دلمرده ، سقف آسمان کوتاه ،
غبار آلوده ، مهر و ماه ،

زمستان است ...



مهدی اخوان ثالث

ياعلي.

می خواستم زندگی کنم ، راهم را بستند
ستایش کردم ، گفتند خرافات است
عاشق شدم ، گفتند دروغ است
گریستم ، گفتند بهانه است
خندیدم ، گفتند دیوانه است
دنیا را نگه دارید ، می خواهم پیاده شوم !
دکتر شریعتی

بچه ها این شعر رو خودم گفتم ... (البته با تضمین از حمید مصدق):

چه کسی می گوید
که در این روزگار
که در این قصه ی تنهایی و این دوری یار
عشق جدا مانده ز قلب من و تو می میرد

چه کسی می گوید
سرنوشت من و تو
فارغ از فکر به یکدیگر و رفتن پی معشوقه ی نو
خط پایان به خودش میگیرد

و در این حس غریب از دل او ...
"چه کسی می خواهد
من و تو ما نشویم"
من و تو عاشق و شیدا نشویم
"خانه اش ویران باد"

(1390 تير 18، 1:57)dr30na نوشته است: [ -> ]بچه ها این شعر رو خودم گفتم ... (البته با تضمین از حمید مصدق):

چه کسی می گوید
که در این روزگار
که در این قصه ی تنهایی و این دوری یار
عشق جدا مانده ز قلب من و تو می میرد

چه کسی می گوید
سرنوشت من و تو
فارغ از فکر به یکدیگر و رفتن پی معشوقه ی نو
خط پایان به خودش میگیرد

و در این حس غریب از دل او ...
"چه کسی می خواهد
من و تو ما نشویم"
من و تو عاشق و شیدا نشویم
"خانه اش ویران باد"

عالی بود سینا
معلومه عاشق شدی

---