سلام
واقعا نمیدونم چرا نگاهم رو کنترل نکردم
(شاید به خاطر اینکه عادت شده یا اینکه چون دوپامین ترشح میکنه
ولی خب شنبه هم همینطوری بود و من به جای اینکه آهنگ گوش بدم قرآن گوش میدادم و بهتر میتونستم خودم رو کنترل کنم
پس نتیجه میگیرم که قرآن خیلی تاثیر داره)
و دوباره لغ....
دیشب این رو فهمیدم که هیچ وقت با این لعنتی آروم نمیشم و راضی نمیشم و به اون چیزی که میخوام نمیرسم و هی تشنه تر و در نتیجه انجام دادن بیشتر اون کار
این احساس فک میکنم به خاطر گناه بودن و استفاده اشتباه از این نعمت خدا هست.
دیشب یه فیلم توی یوتیوب دیدم و میگفت که ترک یک مسیر و پر از فراز و نشیبه و یک نقطه نیست که یک دفعه بهش برسیم
و این مسیر یک یا دو سال شاید طول بکشه.
من همین فکر اشتباه رو میکردم که چرا نمیتونم چرا هی لغزش درصورتی که داشتم پیشرفت میکردم و این عادت رو کم رنگ تر میکردم و اگر همینطوری ادامه میدادم حتما موفق میشدم.
متنفر بودن از این کار و استرس و حال بدی رو که میاره دیشب به وضوح تجربه کردم واقعا تکرار زیاد این کار خیلی مخربه
و میخواستم بگم که من از اولی که تو کانون اومدم و بعد از هر لغزش نمیفهمیدم که چطور شد که شد و یا چی باعث این کار شد به نظر خودم خیلی فرق کردم و دیروز از همون اولی که میخواستم لغزش کنم و به اون ناحیه مشکی رسیده بودم فهمیدم که این بخاطر نگاه به نا محرم بوده و نمیبایست این کار رو انجام بدم.
اینم برنامه ای که باید هر روز انجام بشه:
1: هر روز باید سرم شلوغ باشه(یعنی برنامه ریزی)
2: هر روز باید نیم ساعت برای پاکی وقت بذارم
3: برای نگاه باید قرآن گوش کنم فعلا
4: برای کنترل ذهن هم راهکارهایی که توی دفترچم نوشتم عملی کنم و از همون اول وسوسه ها رو رد کنم و نزارم ذهنم ببازه
الان هم میرم غسل کنم و دوباره
باااااا انگیزه شروع کنم
خدایا خودت یار و یاور ما باش در این مسیر