(1401 آذر 16، 19:35)یا باب الحوائج نوشته است: [ -> ]سلام رفقا حالتون چطوره
به به ببین چی خبره داداش مهدوی خدا قوت عزیز دل 
ماشاءالله محسنین جان .gif "Khansariha (69)")
رفقا بقیه هم بیایید
سلام داداش یا باب الحوائج جان
خداقوت داداش گل
منم کلی خوشحالم که بالأخره بعد از مدت ها گردهمایی داریم و قراره با هم گپ بزنیم
پنج دقیقه تا آغاز گردهمایی مونده و من از الآن حاضرم
راستی؛ فرا رسیدن ایام فاطمیه رو خدمت همگی تسلیت عرض میکنم
سلام به داداش های استوایی
ایام شهادت سرور و اسوه بانوان دو عالم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها رو تسلیت عرض می کنم.
داداش مهدوی، خیلی ممنونم ازت بابت گردهمایی
داداش های های استوایی کجایید؟
منتظرتون هستم
و بلللللههههههه
بالأخره ساعت 9 شد و میتونیم گردهماییمون رو با نام و یاد خدا آغاز کنیم
بچه‌ها گویا هنوز نیومدین؛ زودتر بیایید دلم براتون تنگ شده
خیلی ممنون مهدوی جان
ظاهراً بچه ها هنوز نیومدن.
تا بچه ها برسند، موضوع مهمی که دوست داری روی اون بحث بشه و دوستان استوایی بهش توجه داشته باشند چیه؟
(1401 آذر 16، 21:09)صادقین نوشته است: [ -> ]خیلی ممنون مهدوی جان
ظاهراً بچه ها هنوز نیومدن.
تا بچه ها برسند، موضوع مهمی که دوست داری روی اون بحث بشه و دوستان استوایی بهش توجه داشته باشند چیه؟
چه عالی، گپ می‌زنیم و بحث رو آماده میکنیم تا رفقا خودشونو برسونن
مسئله سر بحث انگیزه هست؛ عموماً بچه‌ها الآن توی رده سنی هستن که احساسات متفاوتی رو تجربه میکنن و این کاملاً طبیعیه. در واقع گاهی ممکنه احساس افسردگی بهشون دست بده، گاهی ناامیدی، گاهی شادی و...
اگر برآیند همه اینها رو در نظر بگیریم، میبینیم که این نوجوون سرشار از استعدادات هست و البته با داشتن روحیات پاک و انرژی زیاد، با یه کنترل روی احساسات میتونه گام های خیلی مهم و بلندی رو برداره و این چالش ها فرصتی برای جهش خودش در زمینه های مختلف میسازه
حالا مسئله اینه که چطوری میشه این احساسات رو کنترل کرد و اونها رو در مجرای صحیحی به جریان در بیارن؟
حالا منم نظر خودمو مینویسم
ما وقتی دوره نوجوانی رو بررسی میکنیم یا اونو برای خودمون یادآوری میکنیم(ما پیرمردها رو میگم که دیگه سنی ازمون گذشته
) میبینیم که علاوه بر احساسات و هیجانات و استعدادهای آماده شکوفایی، فاکتور دیگه ای هم داریم که اهمیت زیادی داره و اون
قدرت بالا در یادگیری و نقش پذیری هست.
در واقع توی این رده سنی میشه گفت که شخصیت فرد برای ورود به دوره بزرگسالی آماده میشه و این یکی از دلایل پر اهمیت بودن این دوره ست.
سنگ بنای رفتارها، علایق، گرایشات و مسیری که قراره فرد توی دوره های بعد طی کنه، توی همین دوره گذاشته میشه.
بنابراین توی این دوره از زندگی، رفت و آمدها، رفاقت ها، مشارکت ها و همراهی های نوجوون ها اهمیت زیادی داره.
همونطور که گفتم توی این بازه زمانی، قدرت یادگیری و نقش پذیری فرد خیلی بالاست، پس طبیعیه که اثر دوست و همراه و رفیق خیلی عمیق تر خواهد بود.
(1401 آذر 16، 21:15)مهدوی نوشته است: [ -> ]چه عالی، گپ می‌زنیم و بحث رو آماده میکنیم تا رفقا خودشونو برسونن
مسئله سر بحث انگیزه هست؛ عموماً بچه‌ها الآن توی رده سنی هستن که احساسات متفاوتی رو تجربه میکنن و این کاملاً طبیعیه. در واقع گاهی ممکنه احساس افسردگی بهشون دست بده، گاهی ناامیدی، گاهی شادی و...
اگر برآیند همه اینها رو در نظر بگیریم، میبینیم که این نوجوون سرشار از استعدادات هست و البته با داشتن روحیات پاک و انرژی زیاد، با یه کنترل روی احساسات میتونه گام های خیلی مهم و بلندی رو برداره و این چالش ها فرصتی برای جهش خودش در زمینه های مختلف میسازه
حالا مسئله اینه که چطوری میشه این احساسات رو کنترل کرد و اونها رو در مجرای صحیحی به جریان در بیارن؟
موضوع مهمی رو مطرح کردی. خیلی ممنونم ازت
دقیقاً دوره نوجوونی سرشار از احساسات متناوب هست.
اما چه طور میشه که این حس ها رو کنترل کرد و به درستی ازش استفاده کرد؟
به نظرم رکن مهم، افزایش دانایی ها و روش های کاربرد دانسته ها هست.
و اینکه یه نوجوون بتونه به سوالات ذهنیش به درستی پاسخ بده.
چون در این دوره انواع و اقسام فکرها به ذهن انسان هجوم میارن.
یه نوجوون باید بتونه که پاسخ بده وگرنه اون قدر توی ذهنش باقی می مونه تا تبدیل به چالش های بزرگ بشه.
البته نیاز نیست به همه سوالات پاسخ داده بشه.
خیلی از سوالات با گذر زمان و کسب تجربه به مرور پاسخ داده میشه.
ولی سوالاتی که حیاتی و مهم هستند و آینده یه نوجوون بستگی به اون ها داره باید پاسخ داده بشه.
(1401 آذر 16، 21:25)مهدوی نوشته است: [ -> ]حالا منم نظر خودمو مینویسم
ما وقتی دوره نوجوانی رو بررسی میکنیم یا اونو برای خودمون یادآوری میکنیم(ما پیرمردها رو میگم که دیگه سنی ازمون گذشته ) میبینیم که علاوه بر احساسات و هیجانات و استعدادهای آماده شکوفایی، فاکتور دیگه ای هم داریم که اهمیت زیادی داره و اون قدرت بالا در یادگیری و نقش پذیری هست.
در واقع توی این رده سنی میشه گفت که شخصیت فرد برای ورود به دوره بزرگسالی آماده میشه و این یکی از دلایل پر اهمیت بودن این دوره ست.
سنگ بنای رفتارها، علایق، گرایشات و مسیری که قراره فرد توی دوره های بعد طی کنه، توی همین دوره گذاشته میشه.
بنابراین توی این دوره از زندگی، رفت و آمدها، رفاقت ها، مشارکت ها و همراهی های نوجوون ها اهمیت زیادی داره.
همونطور که گفتم توی این بازه زمانی، قدرت یادگیری و نقش پذیری فرد خیلی بالاست، پس طبیعیه که اثر دوست و همراه و رفیق خیلی عمیق تر خواهد بود.
دقیقاً
یه نوجوون از محیط پیرامونش بسیار تاثیر می پذیره. طبیعی هم هست.
نوجوون از سنین کودکی فاصله گرفته و دنبال این هست که راه و روش زندگی بزرگسالی رو یاد بگیره.
و به همین خاطر دنبال الگو هست.
مهم ترین الگوهای هر فرد، خانواده هر فرد هست که بیشترین مدت رو با اون ها زندگی کرده.
بعد از اون هم سن و سال های اون فرد در روابط خویشاوندی و فامیلی و بعد هم در مدرسه.
لذا دنباله روی از الگوی درست یا نادرست، آینده اون نوجوون رو تعیین می کنه.
(1401 آذر 16، 21:31)صادقین نوشته است: [ -> ] (1401 آذر 16، 21:25)مهدوی نوشته است: [ -> ]حالا منم نظر خودمو مینویسم
ما وقتی دوره نوجوانی رو بررسی میکنیم یا اونو برای خودمون یادآوری میکنیم(ما پیرمردها رو میگم که دیگه سنی ازمون گذشته ) میبینیم که علاوه بر احساسات و هیجانات و استعدادهای آماده شکوفایی، فاکتور دیگه ای هم داریم که اهمیت زیادی داره و اون قدرت بالا در یادگیری و نقش پذیری هست.
در واقع توی این رده سنی میشه گفت که شخصیت فرد برای ورود به دوره بزرگسالی آماده میشه و این یکی از دلایل پر اهمیت بودن این دوره ست.
سنگ بنای رفتارها، علایق، گرایشات و مسیری که قراره فرد توی دوره های بعد طی کنه، توی همین دوره گذاشته میشه.
بنابراین توی این دوره از زندگی، رفت و آمدها، رفاقت ها، مشارکت ها و همراهی های نوجوون ها اهمیت زیادی داره.
همونطور که گفتم توی این بازه زمانی، قدرت یادگیری و نقش پذیری فرد خیلی بالاست، پس طبیعیه که اثر دوست و همراه و رفیق خیلی عمیق تر خواهد بود.
دقیقاً
یه نوجوون از محیط پیرامونش بسیار تاثیر می پذیره. طبیعی هم هست.
نوجوون از سنین کودکی فاصله گرفته و دنبال این هست که راه و روش زندگی بزرگسالی رو یاد بگیره.
و به همین خاطر دنبال الگو هست.
مهم ترین الگوهای هر فرد، خانواده هر فرد هست که بیشترین مدت رو با اون ها زندگی کرده.
بعد از اون هم سن و سال های اون فرد در روابط خویشاوندی و فامیلی و بعد هم در مدرسه.
لذا دنباله روی از الگوی درست یا نادرست، آینده اون نوجوون رو تعیین می کنه.
اتفاقاً منم دقیقاً میخواستم به این نقطه برسم که:
ما با چه کسانی رفت و آمد میکنیم؟
با چه کسانی دوست میشیم؟
با چه افرادی رابطه دوستانه داریم؟
از قدیم گفتن اگه میخوایی کسی رو بشناسی ببین دوستاش کیا هستن؟
البته این ترفند بیشتر برای ازدواج به کار میره
اما کاملاً صحیح هست؛ انسان ها عموماً با کسانی رفیق میشن که یه اشتراکاتی با هم دارن و هر چه رفاقت عمیق تر باشه میبینیم که این افراد اشتراکات عمیق تر و بیشتری دارن
سلام عرض ادب امیدوارم حالتون خوب باشه رفقا
خدا قوت به برادر صادقین و مهدوی عزیز ارادت
(1401 آذر 16، 21:43)یا باب الحوائج نوشته است: [ -> ]سلام عرض ادب امیدوارم حالتون خوب باشه رفقا
خدا قوت به برادر صادقین و مهدوی عزیز ارادت
سلام داداش یا باب الحوائج جان
خیلی خوش اومدی رفیق
پ.ن: زیر چشمی محسنین رو دیدم آروم و بی سر و صدا آنلاین شد
خب ظاهراً بچه‌ها نمیان
خیلی دوست داشتم باشن و با هم گپ بزنیم ولی گویا مایل نیستن باهام حرف بزنن
من برم یه دور بزنم و بعد هم به درسام برسم
از حضور برادران عزیزم صادقین و يا باب الحوائج مرخص میشم
ممنونم بابت حضور گرم و دوستانه تون؛ اجرتون با حضرت زهرا
فعلاً شب بخیر
داداش یا باب الحوائج خوش اومدی
محسنین جان داداش کجایی؟
بقیه کجان پس؟
(1401 آذر 16، 21:39)مهدوی نوشته است: [ -> ]اتفاقاً منم دقیقاً میخواستم به این نقطه برسم که:
ما با چه کسانی رفت و آمد میکنیم؟
با چه کسانی دوست میشیم؟
با چه افرادی رابطه دوستانه داریم؟
از قدیم گفتن اگه میخوایی کسی رو بشناسی ببین دوستاش کیا هستن؟
البته این ترفند بیشتر برای ازدواج به کار میره اما کاملاً صحیح هست؛ انسان ها عموماً با کسانی رفیق میشن که یه اشتراکاتی با هم دارن و هر چه رفاقت عمیق تر باشه میبینیم که این افراد اشتراکات عمیق تر و بیشتری دارن
خیلی ممنونم از همفکریت
دقیقاً همین طوره.
فقط یه نکته مهم:
علاوه بر الگوهایی که در پست قبلی اشاره کردم، ما با یه سری الگوپذیری هایی مواجه هستیم.
که این نوع الگوها با نوجوون ها ارتباط نزدیک ندارند.
یعنی مثل خانواده و دوستان نیستند که باهاش زندگی کرده باشند و روی هم تاثیر بذارند.
بلکه این نوع الگوها، الگوهای جمعی هستند.
یه نمود اون در فضای مجازی هست.
الگوهایی که من گفتم بیشتر مربوط به دوران نوجوونی ماها هست.
و الان یه سری الگوهایی هستند که تاثیر اون الگوها از تاثیر خانواده هم بیشتره.
مثال عرض می کنم.
مثلاً یه نووجونی توی فضای مجازی هست که رفتار خاصی انجام میده و خیلی ها توی همون محیط مجازی اون رو تشویق می کنند و همین طور همه جا پخش میشه.
نووجون های دیگه هم اون رو یاد می گیرند و سعی می کنند مثل اون رفتار کنند.
و به مرور زمان طرز لباس پوشیدن، طرز صحبت کردن و حتی علایق خودشون رو سعی می کنند مثل اون الگو قرار بدن.
اینجاست که مسئله الگوپذیری نمود بیشتری پیدا می کنه
.gif "Khansariha (96)")