1399 شهريور 18، 21:48
سلام به همه داداشهای عزیزم
حالتون خوب باشه انشالله.
شمایی که سریالی شدی. شمایی که لغزشهای گاه به گاه داری. شمایی که ۵ روز ۱۰ روز پیش میری و باز سُر میخوری.
یک کاری میگم انجام بدید مطمئن باشید معجزه میکنه واسهتون.
اگر نکرد بیاید بگید آرمین دروغ گفت.
یه دفترچه بردارید. کاغذ. یا حتی یه فایل تو گوشیتون ایجاد کنید.
اطلاعات آخرین لغزشتون رو بنویسید:
ساعتش کی بود؟
اولین جرقهاش از کجا شروع شد؟
در ادامهاش چی شد؟
شما در ادامه چه کار کردید؟
چه احساسی داشتید قبل از انجامش؟
اگر باز هم خدای نکرده لغزش داشتید، باز هم همه اینها رو بنویسید.
ما باید الگوی لغزشمون رو پیدا کنیم. این الگو به دست نمیاد مگر اینکه ما اطلاعت لغزشهامون رو کنار همدیگه بذاریم و از توش این الگو رو بیرون بکشیم.
این الگو برای هر کس فرق داره.
یکی میگه من صبح که پا میشم وسوسه هستم و همون بالاخره کار خودش رو میکنه. یکی میگه من وقتی تا نصف شب بیدار میمونم به گناه کشیده میشم.
یکی میگه بیرون چشمم رو کنترل نمیکنم. این جرقه منه. اون یکی میگه وقتی با خانوادهام بحث میکنم اعصابم به هم میریزه. این جرقه منه.
یکی میگه زمانی که استرس میگیرم تنها چیزی که آرومم میکنه خ.ا هست. اون یکی میگه وقتی احساس تنهایی میکنم خ.ا آرومم میکنه.
شما وقتی اطلاعات لغزشهاتون رو بنویسید در واقع با این نوشتن دارید به خودآگاهی میرسید.
از خودتون با خبر میشید.
بعد از یه مدت دلیل لغزشها برامون مسخره میاد.
من یه دفعه دو دفعه میتونم بنوسیم جرقه خ.ا از بیدار موندن تا ساعت ۲ نصف شب بود. دفعه سوم که میخوام این رو بنویسم اصلا دیگه روم نمیشه بنویسم. همون جا یهو به خودم میام. آرمین چطور اجازه میدی یه دلیل مشخص این قدر راحت باعث گناه بشه؟ یعنی واقعا نمیخوای این خوابت رو درست کنی؟
حالا تازه اینجاست که من باید دنبال راهکار بگردم.
پیدا کردن راهکار هم ساده نیست. شاید چند هفته طول بکشه. شاید چند ماه طول بکشه. شاید یک سال.
اشکال نداره.
مهم اینه که عقبگرد نکنیم.
یادمون باشه که درست پیدا کردن مشکل ۵۰ درصد راه حله.
حالتون خوب باشه انشالله.
شمایی که سریالی شدی. شمایی که لغزشهای گاه به گاه داری. شمایی که ۵ روز ۱۰ روز پیش میری و باز سُر میخوری.
یک کاری میگم انجام بدید مطمئن باشید معجزه میکنه واسهتون.
اگر نکرد بیاید بگید آرمین دروغ گفت.
یه دفترچه بردارید. کاغذ. یا حتی یه فایل تو گوشیتون ایجاد کنید.
اطلاعات آخرین لغزشتون رو بنویسید:
ساعتش کی بود؟
اولین جرقهاش از کجا شروع شد؟
در ادامهاش چی شد؟
شما در ادامه چه کار کردید؟
چه احساسی داشتید قبل از انجامش؟
اگر باز هم خدای نکرده لغزش داشتید، باز هم همه اینها رو بنویسید.
ما باید الگوی لغزشمون رو پیدا کنیم. این الگو به دست نمیاد مگر اینکه ما اطلاعت لغزشهامون رو کنار همدیگه بذاریم و از توش این الگو رو بیرون بکشیم.
این الگو برای هر کس فرق داره.
یکی میگه من صبح که پا میشم وسوسه هستم و همون بالاخره کار خودش رو میکنه. یکی میگه من وقتی تا نصف شب بیدار میمونم به گناه کشیده میشم.
یکی میگه بیرون چشمم رو کنترل نمیکنم. این جرقه منه. اون یکی میگه وقتی با خانوادهام بحث میکنم اعصابم به هم میریزه. این جرقه منه.
یکی میگه زمانی که استرس میگیرم تنها چیزی که آرومم میکنه خ.ا هست. اون یکی میگه وقتی احساس تنهایی میکنم خ.ا آرومم میکنه.
شما وقتی اطلاعات لغزشهاتون رو بنویسید در واقع با این نوشتن دارید به خودآگاهی میرسید.
از خودتون با خبر میشید.
بعد از یه مدت دلیل لغزشها برامون مسخره میاد.
من یه دفعه دو دفعه میتونم بنوسیم جرقه خ.ا از بیدار موندن تا ساعت ۲ نصف شب بود. دفعه سوم که میخوام این رو بنویسم اصلا دیگه روم نمیشه بنویسم. همون جا یهو به خودم میام. آرمین چطور اجازه میدی یه دلیل مشخص این قدر راحت باعث گناه بشه؟ یعنی واقعا نمیخوای این خوابت رو درست کنی؟
حالا تازه اینجاست که من باید دنبال راهکار بگردم.
پیدا کردن راهکار هم ساده نیست. شاید چند هفته طول بکشه. شاید چند ماه طول بکشه. شاید یک سال.
اشکال نداره.
مهم اینه که عقبگرد نکنیم.
یادمون باشه که درست پیدا کردن مشکل ۵۰ درصد راه حله.