کانون

دیوار جان سه صفحه ای که آوردی خیلی قشنگ شرح داده وضعیت ما ها رو.

اون بخشی که در مورد انکار صحبت می کرد خیلی برای من جالب بود.
این رو من قطعا تجربه کرده ام.

وقتایی که بعد از شکست، رفتم عمیقا فکر کنم برای حل مشکلم،
خیلی برام سخت بوده که به مشکل اصلیم فکر کنم.

بلکه این جور مواقع معمولا ذهنم می پره سر مشکلات دیگه ....

مثال می زنم.
من سریالی شده بودم.
بعد از چند روز پاکی به این نتیجه می رسم که باید چاره کنم.
تصمیم می گیرم که فکر کنم.

کاغذ و قلم می آرم و همه چی رو آماده می کنم.
بعد سوالی که بهش می پردازم اینه که چرا من دارم درس می خونم؟  

چرا آخه؟ دقیقا همون انکار ... شاید این احمقانه بیاد، اما اتفاق می افته معمولا ...

این جور مواقع خیلی باید هوشمندانه عمل کنیم.
اصلا نباید بریم سمت این که خیلی بنیادی عمل کنیم. بلکه سعی کنیم از سطح شروع کنیم.

ذهن ما این جور مواقع آب گل آلود و متعفنیه که اصلا زورمون نمی رسه دستمون رو توش ببریم و آشغال های اصلی رو دربیاریم.

بهتره که از سطح لایروبی کنیم. حتی اگر فکر کنیم که این کار خیلی بنیادی نیست. این کار کمک می کنه که آب تمیز تر بشه و بشه که بعد ها عمیق تر کار کرد.

سلام؛ آره عاشق، انکار باعث میشه که از واقعیت ها فاصله بگیریم.
واقعیت هایی که بعضی هاشون معلومه و بعضی هاشون نا مشخص شده برامون.
در مسیر بهبودی پذیرش واقعیت خیلی مهمه.

نقل قول: اصلا نباید بریم سمت این که خیلی بنیادی عمل کنیم. بلکه سعی کنیم از سطح شروع کنیم.

این قسمت متوجه نشدم. منظورت از سطح شروع کردن چیه؟

---

نقل قول: سو استفاده کردن از غریزه طبیعی سکس به منظور اهداف غیر عادی، حساسیت ما را به این ارتباط افزایش می دهد تا اینکه حتی یک فکر یا نگاه ساده، اجبار را به وجود می آورد.

این همیشه برام سوال بود؛ اینکه چطور بعضی ها براحتی در جمع هایی که دخترها بصورت ظاهر خیلی نا مناسب هستن، حضور پیدا می کنند.
چطور یه فیلمی که صحنه های عاشقانه یا حتی شاید فیلم هایی که صحنه های اروتیک رو دارن به راحتی نگاه میکنند.
که با این جمله و همچنین شنیدن یه مشارکت تقریبا قانع شدم.

(1398 مرداد 14، 23:19)عاشق فاطمه زهرا نوشته است: [ -> ]

نقل قول: راستش فکر می کنم اشتباهه فکر کنید که با ازدواج مشکل خ.ا حل میشه. تو همین تاپیک و سایر گروه های ترک میبینید که چقدر آدم متاهل هستش. منم وقتی ازدواج کردم مطمئن بودم که این بساط جمع میشه ولی فقط دو سه ماه نعطیل بود دوباره برگشتم به همین قضیه، که متاسفانه تو ازدواج هم تاثیر خوبی نداره.

راستش داداش من کاملا باهات موافقم.
ازدواج راه خلاصی از خ.ا نیست ...

اما اگر آدم از حال و هوای خ.ا بیاد بیرون ...
مثلا تا یه مدت خوبی پاک باشه ...
بعدش ازدواج خیلی می تونه کمک کننده باشه.


بالاخره با ازدواج راهی برای ارضای نیاز جنسی غیر از خ.ا بوجود می آد.
درسته اون هم داستان های خودش رو داره.

مثلا ممکنه همسر آدم سرد مزاج باشه و خود آدم گرم مزاج ...
که در این صورت می شه با تغذیه و ... این مسئله رو حل کرد.
یا این که مثلا نیازه آدم یه آموزش هایی ببینه که بتونه رابطه ی خوبی رو با همسرش تجربه کنه.

منظورم اینه که بعد از ازدواج هم خیلی داستان ها وجود داره.
این جوری نیست که آدم خیالش راحت بشه ...
اما اگر این داستان هایی که گفتم به نتیجه برسن، ازدواج می تونه به ترک کمک کنه (البته به شرطی که آدم توی ترک خ.ا به حالت پایداری رسیده باشه)

یه مسئله ی دیگه در مورد شخص من این هست که یکی از علت های خ.ا برای من تنهاییه.
ازدواج اگر بتونه من رو از تنهایی در بیاره، اون وقت خیلی می تونه کمک کنه بهم ...

نمی دونم داداش شما که تجربه داری کمک کن اگر دارم اشتباه می کنم.

ببخش که با تاخیر جواب میدم. دقیقا موافقم که با ازدواج راهی برای ارضای درست نیازهای جنسی به وجود میاد و شاید واقعا مشکل رو حل کنه. مشکل من خودِ خ.ا نبود مشکل من علاقه به تصاویر پورنوگرافیک بود، این ربطی به ازدواج نداره یعنی ازدواج هم که بکنی وقتی به چنین چیزی اعتیاد پیدا کنی دوست داری ببینی و ببینی و مشکلت حل نمی شه.  آره ازدواج آدم رو از تنهایی خارج می کنه و این خیلی کمک می کنه به ترک.

(1398 مرداد 18، 12:03)دیوار نوشته است: [ -> ]سلام؛ آره عاشق، انکار باعث میشه که از واقعیت ها فاصله بگیریم.
واقعیت هایی که بعضی هاشون معلومه و بعضی هاشون نا مشخص شده برامون.
در مسیر بهبودی پذیرش واقعیت خیلی مهمه.

نقل قول: اصلا نباید بریم سمت این که خیلی بنیادی عمل کنیم. بلکه سعی کنیم از سطح شروع کنیم.

این قسمت متوجه نشدم. منظورت از سطح شروع کردن چیه؟

---

نقل قول: سو استفاده کردن از غریزه طبیعی سکس به منظور اهداف غیر عادی، حساسیت ما را به این ارتباط افزایش می دهد تا اینکه حتی یک فکر یا نگاه ساده، اجبار را به وجود می آورد.

این همیشه برام سوال بود؛ اینکه چطور بعضی ها براحتی در جمع هایی که دخترها بصورت ظاهر خیلی نا مناسب هستن، حضور پیدا می کنند.
چطور یه فیلمی که صحنه های عاشقانه یا حتی شاید فیلم هایی که صحنه های اروتیک رو دارن به راحتی نگاه میکنند.
که با این جمله و همچنین شنیدن یه مشارکت تقریبا قانع شدم.

من خیلی آدم ها رو هم دیدم که حتی پورن میبینن ولی مثل من گرفتارش نمیشن، خوب اونا فرایند ذهنیشون اینه که میتونن این خلاف کوچیک رو هم بکنن ولی وابسته نشن ولی ذهن من جوری طراحی شده که وابسته اش میشم و نمی تونم بذارمش کنار و بهم فشار میاره. این به این معنی نیست که اونا آگاه نیستن و من آگاه هستم، فرایند های ذهنیمون فرق می کنه. فرایند های ذهنی او رو به سمت اعتیاد نمی بره ولی من رو میبره.

(1398 مرداد 18، 23:29)soshians نوشته است: [ -> ]من خیلی آدم ها رو هم دیدم که حتی پورن میبینن ولی مثل من گرفتارش نمیشن، خوب اونا فرایند ذهنیشون اینه که میتونن این خلاف کوچیک رو هم بکنن ولی وابسته نشن ولی ذهن من جوری طراحی شده که وابسته اش میشم و نمی تونم بذارمش کنار و بهم فشار میاره. این به این معنی نیست که اونا آگاه نیستن و من آگاه هستم، فرایند های ذهنیمون فرق می کنه. فرایند های ذهنی او رو به سمت اعتیاد نمی بره ولی من رو میبره.

بله این درسته. تو اعتیاد به پورن یه سری معتادش میشن؛ یه سری ازش میگذرن.  من هم ازش نگذشتم و بصورت اعتیاد در اومد. میتونه ساختار مغز باشه، میتونه بخاطر سن کم باشه، و میتونه به خاطر دلایل دیگه باشه.ولی این دلیل نمیشه که کسی که میبینه و ازش میگذره از شهوت آسیب ندیده یا نمیبینه (شهوت نه الزاماً پورن). ولی من امروزه مشکلم فقط پورن و خودارضایی نمیبینم. شهوت توی من بصورت مشکل در اومده. همین.

نقل قول: ببخش که با تاخیر جواب میدم. دقیقا موافقم که با ازدواج راهی برای ارضای درست نیازهای جنسی به وجود میاد و شاید واقعا مشکل رو حل کنه. مشکل من خودِ خ.ا نبود مشکل من علاقه به تصاویر پورنوگرافیک بود، این ربطی به ازدواج نداره یعنی ازدواج هم که بکنی وقتی به چنین چیزی اعتیاد پیدا کنی دوست داری ببینی و ببینی و مشکلت حل نمی شه.  آره ازدواج آدم رو از تنهایی خارج می کنه و این خیلی کمک می کنه به ترک.

مشکل من هم شخصا پ-و-ر-نه

به نظر من اگر روابط سالم با همسر مثل آب شیرین بمونه، خ.ا مثل آب شوره، پ-و-ر-ن اما مثل آب متعفن و گل آلود و کثیف و چرکین ....
البته خود این فیلم ها هم انواع و اقسام دارن، بعضی هاشون دیگه مثل سم مهلک می مونن که کل مغز رو یه بار دیدنشون هم نابود می کنه ...
و کم کم از آدم یه متجاوز جنایت کار می سازن ...

این فیلم ها چه بخوای چه نخوای روی ذهن آدم و ناخودآگاهش اثر می ذاره.
حتی اگر آدم بهشون معتاد نشه ... حتی اگر یه بار نگاه کنه ....

کلا اگر انسان وقتی صحنه ای رو با لذت نگاه نگاه کنه، اون صحنه توی ذهنش به عنوان یه خاطره ی مهم بارگزاری می شه.
وقتی این فیلم ها و خ.ا با هم توامان می شن، باعث می شه چشم و ذهن اون صحنه ها رو ثبت کنه و توی قسمت های مهم مغز قرارش بده ...

همین هست که پ-و-ر-ن به راحتی می تونه دیدگاه ما رو در مورد زندگی عوض کنه ...

بعد از مدت کوتاهی نگاه ما به همه چیز جنسی می شه،
پریروز یه پسر کوچیک رو با مادرش تنها دیدم توی قطار که با هم بازی می کردن، فورا ذهنم رفت سمت مسائل جنسی
یه ذهن معمولی سالم هیچ وقت این طوری نیست. همون جا فهمیدم که چقدر ذهنم رو خراب کرده ام این سال ها ...
و چقدر هنوز فاصله دارم تا یه ازدواج سالم ....

این مسئله چیزی هست که شاید با زمان هم حل نشه، چون دیگه جزوی از شخصیت و ذهنیت ما شده بعد از این همه سال....

چطور می شه این رو عوض کرد؟ چطور می شه این قسمت کثیف از شخصیت و ذهنیتمون رو کلا نابود کرد؟

سوال مهمیه ... من واقعا هنوز براش پاسخی ندارم .... اما باید تمرینی باشه، راهی باشه که زود تر ذهنمون درمان بشه

(1398 مرداد 18، 12:03)دیوار نوشته است: [ -> ]سلام؛ آره عاشق، انکار باعث میشه که از واقعیت ها فاصله بگیریم.
واقعیت هایی که بعضی هاشون معلومه و بعضی هاشون نا مشخص شده برامون.
در مسیر بهبودی پذیرش واقعیت خیلی مهمه.

نقل قول: اصلا نباید بریم سمت این که خیلی بنیادی عمل کنیم. بلکه سعی کنیم از سطح شروع کنیم.

این قسمت متوجه نشدم. منظورت از سطح شروع کردن چیه؟

ببین منظورم ساده است ...
ما معمولا با مشکلات زیاد و مختلفی دست و پنجه نرم می کنیم.
به خودمون میایم و می بینیم که محصور شدیم بین ده ها مشکل و سوال مختلف
راهی برای فرار پیدا نمی کنیم، اعتماد به نفسش رو هم نداریم که به مشکلات حمله کنیم.
ذهنمون می شه یه کلاف تو هم که نمی دونیم از کجا باید شروع کرد، مثل یه توده ی سرطانی که نمی شه بهش دست زد.

بذار با مثال توضیح بدم اما حرفم فراتر از این مثال ساده است.

یه فردی رو در نظر بگیر که مشکل خانوادگی داره
توی درس و دانشگاه هم به مشکل خورده
می خواد یه کار جدید هم راه بندازه و از بیکاری دربیاد اما استرس داره بازم شکست بخوره

توی خانواده تحقیر میشه، احساس عقب موندگی از دوستاش رو داره، با قیافه اش هم مشکل داره، مو هاش شروع به ریزش کردن،
با خ.ا و پ-ور-ن هم درگیره ...


وقتی که می شکنه، لحظاتی آرامش (کمتر از یک ربع) و دوباره تمام این مسائل تو ذهنش مثل یه کابوس می چرخن و تنهای کاری که می تونه بکنه اینه که به هیچ چیزی فکر نکنه ...

این همون حوض گلالودی هست که گفتم، این فرد اصلا جرعت نمی کنه دست بکنه توی حوض، اینقدر که گل آلود و کثیف به نظر می رسه ....


راهکار این جا به نظر اینه که قدم های خیلی ریز به سمت بهتر شدن برداره ... کارهایی خیلی سطحی ...
این اصلا معنی همون چیزی هست که تو می گی: پاکی فقط برای امروز.... قدم های خیلی کوچیک (اما محکم)‌ به سمت پاکی ...
می خوام بیست و چهار ساعت پاک بمونم، ولی برای این بیست و چهار ساعت حاضرم هر کاری بکنم، هر کاری که پاکی حفظ بشه.

این جور مواقع بدترین کار تصمیم بلند پروازانه گرفتنه ...
تصمیم کوچیک بگیریم و پاش بایستیم.
حل مشکلات اصلی و بنیادین رو هم بسپاریم به آینده، بسپاریمشون به خدا و نیروی برتر و ....

(1398 مرداد 19، 13:00)عاشق فاطمه زهرا نوشته است: [ -> ]

نقل قول: ببخش که با تاخیر جواب میدم. دقیقا موافقم که با ازدواج راهی برای ارضای درست نیازهای جنسی به وجود میاد و شاید واقعا مشکل رو حل کنه. مشکل من خودِ خ.ا نبود مشکل من علاقه به تصاویر پورنوگرافیک بود، این ربطی به ازدواج نداره یعنی ازدواج هم که بکنی وقتی به چنین چیزی اعتیاد پیدا کنی دوست داری ببینی و ببینی و مشکلت حل نمی شه.  آره ازدواج آدم رو از تنهایی خارج می کنه و این خیلی کمک می کنه به ترک.

مشکل من هم شخصا پ-و-ر-نه

به نظر من اگر روابط سالم با همسر مثل آب شیرین بمونه، خ.ا مثل آب شوره، پ-و-ر-ن اما مثل آب متعفن و گل آلود و کثیف و چرکین ....
البته خود این فیلم ها هم انواع و اقسام دارن، بعضی هاشون دیگه مثل سم مهلک می مونن که کل مغز رو یه بار دیدنشون هم نابود می کنه ...
و کم کم از آدم یه متجاوز جنایت کار می سازن ...

این فیلم ها چه بخوای چه نخوای روی ذهن آدم و ناخودآگاهش اثر می ذاره.
حتی اگر آدم بهشون معتاد نشه ... حتی اگر یه بار نگاه کنه ....

کلا اگر انسان وقتی صحنه ای رو با لذت نگاه نگاه کنه، اون صحنه توی ذهنش به عنوان یه خاطره ی مهم بارگزاری می شه.
وقتی این فیلم ها و خ.ا با هم توامان می شن، باعث می شه چشم و ذهن اون صحنه ها رو ثبت کنه و توی قسمت های مهم مغز قرارش بده ...

همین هست که پ-و-ر-ن به راحتی می تونه دیدگاه ما رو در مورد زندگی عوض کنه ...

بعد از مدت کوتاهی نگاه ما به همه چیز جنسی می شه،
پریروز یه پسر کوچیک رو با مادرش تنها دیدم توی قطار که با هم بازی می کردن، فورا ذهنم رفت سمت مسائل جنسی
یه ذهن معمولی سالم هیچ وقت این طوری نیست. همون جا فهمیدم که چقدر ذهنم رو خراب کرده ام این سال ها ...
و چقدر هنوز فاصله دارم تا یه ازدواج سالم ....

این مسئله چیزی هست که شاید با زمان هم حل نشه، چون دیگه جزوی از شخصیت و ذهنیت ما شده بعد از این همه سال....

چطور می شه این رو عوض کرد؟ چطور می شه این قسمت کثیف از شخصیت و ذهنیتمون رو کلا نابود کرد؟

سوال مهمیه ... من واقعا هنوز براش پاسخی ندارم .... اما باید تمرینی باشه، راهی باشه که زود تر ذهنمون درمان بشه

متاسفانه همین طوره، اعتیاد به پ. و. ر. ن از فیلم های معمولی شروع میشه ولی هر چه پیش بری ذهن چیزهای جدیدتر و پر ریسک تر میخواد، دیگه فیلم های معمولی آدمو ارضا نمی کنه میره سراغ گزینه های دیگه...  فیلم هایی که تماشاش تو کشورهای دیگه جرمه و کار بسیاری از معتادین به پ. و. ر. ن به زندان کشیده میشه. ولی شاید واقعا ازدواج یه کمک بزرگ باشه، وقتی ازدواج می کنی یه دلیل بزرگ تر پیدا می کنی، ولی از طرفی همیشه ترس اینو داری که زنت یا بچه ات از مشکلی که داری با خبر بشن، تو کتابی درباره ی اعتیاد به پ. و. ر. ن سرگذشت مردی رو میخوندم که وقتی داشته پ. و. ر. ن میدیده و خ. ا میکرده دخترش درو وا می کنه و میاد تو و اون صحنه رو میبینه، زنش طلاق میگیره و دخترش تا سال ها دچار نوعی مشکل روحی روانی میشه..  این قصه ها واقعا غم انگیزه..  کتاب های انگلیسی زیادی هست درباره ی ترک پ. و. ر. ن که قصه های این آدما رو روایت می کنه و خیلی تاثیر گذاره خوندنشون.

". وقتی پ. و. رن مصرف میکردم رازی کوچک و آلوده داشتم که همیشه مخفی نگهش می داشتم، همواره درباره ی آن احساس شرم میکردم و خودم را از دیگران دور می کردم.برده شده بودم.  اما حالا، وقتی هر بار تصمیم میگیرم که پ. و. ر. ن را استفاده نکنم واقعا احساس آزادی و با دیگران بودن می کنم، من تصمیم میگیرم و با نتایج تصمیم هایم رو به رو می شوم.  قطعا هر بار که از پ. و. ر. ن روی بر می گردانم سخت است اما احساسی که پس از این تصمیم می آید را بسیار دوست دارم"

از کتاب Porn Trap

(1398 مرداد 19، 17:29)soshians نوشته است: [ -> ]متاسفانه همین طوره، اعتیاد به پ. و. ر. ن از فیلم های معمولی شروع میشه ولی هر چه پیش بری ذهن چیزهای جدیدتر و پر ریسک تر میخواد، دیگه فیلم های معمولی آدمو ارضا نمی کنه میره سراغ گزینه های دیگه...  فیلم هایی که تماشاش تو کشورهای دیگه جرمه و کار بسیاری از معتادین به پ. و. ر. ن به زندان کشیده میشه. ولی شاید واقعا ازدواج یه کمک بزرگ باشه، وقتی ازدواج می کنی یه دلیل بزرگ تر پیدا می کنی، ولی از طرفی همیشه ترس اینو داری که زنت یا بچه ات از مشکلی که داری با خبر بشن، تو کتابی درباره ی اعتیاد به پ. و. ر. ن سرگذشت مردی رو میخوندم که وقتی داشته پ. و. ر. ن میدیده و خ. ا میکرده دخترش درو وا می کنه و میاد تو و اون صحنه رو میبینه، زنش طلاق میگیره و دخترش تا سال ها دچار نوعی مشکل روحی روانی میشه..  این قصه ها واقعا غم انگیزه..  کتاب های انگلیسی زیادی هست درباره ی ترک پ. و. ر. ن که قصه های این آدما رو روایت می کنه و خیلی تاثیر گذاره خوندنشون.

من هم قبلا توی نت در این مورد خونده بودم.
دخترهایی که پدراشون معتاد بودن به پ-و-ر-ن و بدون هیچ شرم و حیایی با صدای بلند توی خونه نگاه می کردن.

حتی فکر کردن به این اتفاق هم برای من دردناکه.


اون دختر معصوم که باباش باید براش یه تکیه گاه باشه، باید براش قهرمان باشه،
وقتی با این صحنه مواجه بشه، چه آینده ای خواهد داشت؟ 
خیلی وحشتناکه

سلام؛ ممنونم از هر سه تا تون؛
پست هاتون برام خیلی مؤثره. دمتون گرم.
--

نقل قول: راهکار این جا به نظر اینه که قدم های خیلی ریز به سمت بهتر شدن برداره ... کارهایی خیلی سطحی ...

 
عاشق قشنگ توضیح دادی ؛ متشکرم.
حتی به غیر این چیزی که گفتی؛ گاهی اوقات به غیر این افکار مدتی زندگیم بی خود گذشته. مثلاً من که تو برنامم یادگیری یه مبحث رو گذاشتم بعد از این مشکل نمیرم دنبال اون مبحث و با خودم میگم که چی بشه؟ در حالی که مسئله که چی رو در رابطه با این مبحث قبلا برای خودم حل کردم. پس چرا واسم بی خودی میشه. اینم احتمال زیاد میدم درصد زیادش بخاطر این هست توی من نه اهمال کاری بقیه چیزا...

نقل قول: پریروز یه پسر کوچیک رو با مادرش تنها دیدم توی قطار که با هم بازی می کردن، فورا ذهنم رفت سمت مسائل جنسی
یه ذهن معمولی سالم هیچ وقت این طوری نیست. همون جا فهمیدم که چقدر ذهنم رو خراب کرده ام این سال ها ...

عاشق اینی که گفتی خیلی جای تأمل داره. من تو چیزهایی که خوندم و شنیدم این که مغزی که بر اثر پورن آسیب دیده و یه سری سلول های عصبی (نورون ها) از حالت طبیعی تغییر کردند و ... ؛ اینا میتونند دوباره تغییر پیدا کنند و بهبود یابند. چون مغز این قابلیت رو داره و کم کم این مسیر های ایجاد شده از بین ببره. نمیدونم چقدر صحیح هست.
اما عاشق خیلی فکر ها تو ذهن آدم میاد. شاید یه درصدی بخاطر این مشکلات باشه ولی مهم اینه که آدم به فکر الکی پر و بال نده و اونا رو دنبال نکنه.
عاشق ما خودمون تو مسیر بهبودی باشیم. منحرف نشیم. خدا هم کمک میکنه تا ذهنمون طبیعی بشه ان شا الله.

سلام.

چطورین بچه ها؟
خوبین؟
--
ایده ای که در راستای پاکی قدمی رو برداره پایه ام. مرسی چکاوک بابت طرح مسئله.
---
ایده ای که مجاهد داد هم جالب به نظر میاد. البته بقیه هم نظراتشون رو بگن.
----
مجاهد منم برام سواله که چطور بعد از یه مدت همون انگیزه اولیه رو باید داشته باشیم و همچنین به غرور نیفتیم.
من خودم فعلا به روش 24 ساعت (فقط برای امروز) دارم تلاش میکنم. نه فقط تو پاکی بلکه توی زندگی هم همینطور هست.
یعنی فقط برای امروز صبح زود از خواب بیدار میشم. فقط برای امروز روزی 9 10 ساعت کار میکنم. فقط برای امروز نگاه و ذهنم رو کنترل میکنم و ...
شاید گاهی موفق نباشم ولی سعی ام رو میکنم که خوب باشم.
این دفعه یه روش جدید هم به غیر کارهایی که قبلا بلد بودم انجام میدم. و اون داشتن یه دفتر هست. من مشکلات ،افکار، ترس ها و نگرانی ها و ... رو تو اون مینویسم. اینم خیلی کمک کننده هست برام.
زیاد حرف زدم، یخورده بقیه بچه ها صحبت کنند ببینیم چه میشه کرد.

سلام به دوستان

چکاوک و دیوار و مردمجاهد عزیز  

نقل قول: چطوری میشه جون داد به انگیزه، نو به نو؟
از روز اول به روز دوم .. از دوم به سوم .. (گاهی به اوج پشیمونی رسدیم و تصمیم میگیریم و توبه کردیم؛ اما فردای اولین روز ترک، دوباره غمگین شدیم و نتونستم کنده بشیم از گناه ..)

چطور میشه انگیزه رو دست به دست کرد بین روزها؟
چطور میشه به دام غرور نیفتاد؟

اصلا این مساله شمام هست؟

خیلی سوال مهمیه ...
روزهای اول ترک آدم حس های منفی بعد از شکست هنوز توی ذهنش پررنگ هستن.
اما هر چی زمان می گذره این حس ها کم رنگ و کم رنگ تر می شن.

من فکر می کنم باید تغییر فاز بدیم از احساسی بودن به عقلانی عمل کردن.

عقل بلند مدت رو می بینه و احساس کوتاه مدت رو....
عقل یادش هست که بعد از شکست چقدر آدم شکسته می شه و عذاب وجدان می گیره، چقدر حتی خود خ.ا و دیدن پ.و.ر.ن لذت ناجوری داره.
لذت همراه با عذاب وجدان خیلی دردناک و تلخه.
مثل کسی که فردا امتحان سختی داشته باشه و به جای درس خوندن بره بازی کامپیوتری کنه، نه لذت برده، نه درس خونده. (خسر الدنیا و الاخره)

(یادم افتاد که چقدر وقتایی که سایت های مستهجن رو باز می کردم احساس خسارت می کردم...
مثل آدم تشنه ای که فکر می کنه ته چاهی آب هست اما وقتی خودش رو پرت می کنه توی چاه می بینه که آب هست، اما متعفنه، خون‌ آلوده، کثیفه و ....
فکر می کنه توی چاه خیلی خبرا هست، اما وقتی می ره اون تو هیچ چیزی نیست، اما دیگه راه برگشتی نیست.
نه می تونه خارج شه از چاه، نه خوردن اون آب متعفن بهش لذتی می ده.)

خلاصه این که عقل تمام این ها رو می بینه، اما احساس نوک بینی رو می بینه.
اگر به عقل برگردیم، هیچ وقت خ.ا نمی کنیم.

(1398 مرداد 30، 22:01)مرد مجاهد نوشته است: [ -> ]سلام دیوار جان

ایده هات چه خوبن که عملیاتی ان
دو تا سوال دارم درباره شون
یکی اینکه اون طرح فقط برای امروز، باعث نمیشه دید بلند مدت کم بشه؟ حدس میزنم برای این هم یه راه حلی داشته باشی و فکر میکنم تناقضی ندارن؛

و اینکه، میشه بگی چطور روزنوشتها به حفظ انگیزه کمک میکنن؟ یعنی باعث هشیاری میشن؟

سلام مجاهد جان؛
اولی: یه هدف 90 روز تعیین کردم که 12 آبان تاریخ موعودش هست. یه جدول دارم که به 9 تا هدف 10 روزه با یه پاداشی تعیین شده. اما تو این مدت به ندرت فکر کنم روزشماری کرده باشم که مثلاً صبح پاشم بگم امروز روز 8 هست و این جور چیزا. حتی شاید عجیب باشه ولی دو سه باری پیش اومد موقع اعلام وضعیت تو مسابقه ماهانه یادم نمیومد روز چندم پاکیم بود! و رفتم پست قبلیم رو دیدم. با اینکه متعهد شدم که هر شب بیام کانون اعلام وضعیت کنم. واسه همین بیشترین تلاشم رو میکنم که امروز رو به خوبی بگذرونم مسلماً همین امروزها با هم جمع بشن به 12 آبان هم میرسن ان شا الله. اینم اون جدول؛ (البته نصفه اون جدول؛ این صفحه اسکرول داشت چه با افزونه و چه با snagit هر کاری کردم بقیه رو نگرفت!)


دومی:
مجاهد خیلی از شکست های قبلی من ربطی به مسائل جنسی نداشت.
مثلاً برای آروم کردن خودم از مشکلات مختلف یهو خودم رو درگیر پورن و خودارضایی میدیدم. همین باعث شد که به نوشتن روی بیارم.
مثلاً هفته پیش فکر کنم سر یه مسئله ای خیلی خشمگین و عصبانی شدم بعد یه خورده که گذشت اومدم نوشتم؛ مشکل نوشتم و ... کمی آرومم کرد. حداقلش این که همون شب تموم شد و به روز بعدی انتقال داده نشد.
یا خیلی از مسائل دیگه که واسم پیش میاد رو الان مینویسم. مثلاً قرار بر این هست که بین 6 تا 7 تحت هر شرایطی بیدار بشم. چند روز پیش 8 و خورداه ای بلند شدم. شاید مسئله مهمی نباشه ولی منو ناراحت کرد؛ همون میتونست باعث بشه سر کوچکترین مسئله عصبانی بشم و ... . یه چند دقیقه ای وقت گذاشتم و نوشتم و خودم رو بخشیدم و از خدا کمک خواستم تا روز رو بخوبی بگذرونم. شاید یه تیکه برنامه ام رو از دست داد ولی آخر روز خیلی راضی بودم از خودم. البته خیلی چیزای دیگه هم پیش میاد که مینویسم. مثلاً یهو ترس از آینده میاد سراغم مینویسم که من فقط امروز رو باید خوب باشم؛ فردا رو بی خیال و اینطوری آروم تر میشم و مسائل اینچنینی.
---
چند ماه پیش که مدتی تو sa فعالیت میکردم مشارکت بعضی ها رو که گوش میدادم خیلی برام عجیب بود. مثلاً طرف با راننده تاکسی جر و بحث کرده بود میومد تو جلسه میگفت! یا یکی دیگه مکانیک بود ماشین رو اوکی کرده بود بعد مشتریش ناراضی بود و کمی جر و بحث کرده بود اونو میومد مشارکت میکرد. این مشارکت ها رو میشنیدم خیلی تعجب بر انگیز برام بود و همچنین همیشه برام سوال بود که چه ربطی داره و ...
تا اینکه یه جمله خیلی زیبا جایی خوندم؛ مفهوم کلیش این بود:
بعد از گذشت مدتی از پاکی ما درک میکنیم که مشکل ما فقط جنسی نیست، بلکه ما باید از ترس، خشم و رنجش پرهیز کنیم.

همچنین یکی از کارایی که تو sa خیلی انجام میشه تماس با شخصی دیگه در حال بهبودی هست. مثلاً راهنمای من گفته بود هر روز با سه نفر تماس بگیر؛ حتی اگه حالت خوبه! و همجنین اگه هر مسئله ای پیش اومد به یه نفر زنگ بزن و اون مشکل رو زیر نور ببر. اونموقع درکش واسم خیلی سخت بود و همچنین همیشه میگفتم که چرا باید به همش به یکی دیگه بگم. هنوزم نمیتونم این کار رو انجام بدم اینکه هر چی برام پیش میاد رو به کس دیگه ای بگم. اما میتونم تو دفتر بنویسم و به خدا بگمشون.

(1398 مرداد 28، 19:38)chakavak نوشته است: [ -> ]سلام
دوستان یه کار کنیم رهروان از این سکوت بیرون بیاد،مثلا ما پسریم و باید فعالیت و اولویت اصلیمون تو رهروان باشه بعدش انجمن های دیگه]نظر من اینه که از امشب دوستان برا رونق رهروان ایده بدن اولین ایده رو خودم میدم
برگزاری مسابقه مخصوص رهروانی ها(چه مسابقه ای رو نمیدونم)
پ.ن:خیلی خوب نمیتونم ایده بدم،گفتم یه چیزی گفته باشم،بچه ها کمک کنید دیگه.

(1398 مرداد 29، 2:08)مرد مجاهد نوشته است: [ -> ]

نقل قول: پ.ن:خیلی خوب نمیتونم ایده بدم،گفتم یه چیزی گفته باشم،بچه ها کمک کنید دیگه.

پیشنهاد من اینه که حالا که فعلا مسابقات همگانی و اینا نداریم
قرارای بهبودی هفتگی داشته باشیم ..
یه چیزی مثل مانور یا رزمایش ..

مثلا بگیم این هفته میخوایم همه روی تقویت باورها کار کنیم
یا روی نگاه ..
همینجور هفته هفته بریم جلو و زمینه های پاکی رو محکم و محکمتر کنیم در وجودمون ..
طی هفته هم بیایم پستهای آگاهی بخش و انگیرشی درباره اون قرار بذاریم ..

سلام به همگی
امیدوارم حال تون خوب باشه.   

دوست ندارم این ها رو بنویسیم.
اما صرفاً از این جهت که محبت و لطف شما بی پاسخ نمونه، این پست ها رو نقل قول می کنم و پاسخ میدم.

واقعیت اینه که ما مسابقه گروهی برگزار می کردیم و به صورت هفتگی هم چنین کارهایی انجام می دادیم.
اما دوستان متاسفانه استقبال نمی کنن.

همه تو تئوری خوبن. همه میان میگن عالیه! فوق العاده است!
بعد که برگزار میشه تو عمل هیچ شباهتی به تئوری پیشین ندارن.

همین چند وقت پیش به ۳۰ نفر پیام دادم که بیایم به صورت روزانه لااقل به همدیگه خبر بدیم. 
بگیم خوبیم. بدیم. زنده ایم. داریم می میریم.
۲۰ نفرشون قلب شون داشت از شدت ذوق در میومد.
ولی بعدش چی شد؟
کو؟

اطلاعیه بالای سایت رو می بینید در مورد تقویت باورها؟
الان ۵ روز گذشته. بذارید ۵۰ روز هم بگذره ببینید کسی میاد در مورد باورهاش چیزی بنویسه؟

میگه وقت بذارم برای باورهام کی چی بشه؟ بشینم ۱۵ دقیقه فکر کنم هدفم از ترک خ.ا چیه که چی بشه؟
به فرض که باورهام رو تو کانون نوشتم و به واسطه دیدن باورهای من، ۵ نفر دیگه باورشون به ترک خ.ا قوی شد. چی به من می رسه؟
به جاش میرم عکس ناهار و شام تو شبانه روزی میذاریم. میگیم می خندیم. کلی هم حال میده!

ما ۵ نفر آدم باهمت نداریم.
وگرنه با اون ۵ نفر که چه کارها که نمی کردیم.

به نظرتون چی میشه که آدم ها این قدر بی تفاوت میشن؟
چطور تا این حد یادشون میره حضورشون بابت چی بود؟