سلام و درود به همگی
پارادوکس خانوم عزیز خیلی خیلی خوش اومدین
منم ضحیام دانش آموز مقطع دبیرستان، از آشنایی باهاتون خیلی خوشبختم
نقل قول: ضحی جان سایه ات رو میبینم اما خودت در دیدرس نیستی
حالت چه طوره؟
قربونت ایرانا جانم ♥️
الان دیگه خودم و سایهام باهم درخدمتیم
یکی دو روز پیش لمس گوشیم یهویی خراب شد اصن یه وضعی بود
تا گوشی رو روشن میکردم خودش به صورت خودجوش برنامه های مختلف باز میکرد و میبست یا یهو توی اپ های مختلف تایپ میکرد
خلاصه که یکی دو بار سعی کردم اینجا پست بذارم یا جاهای دیگه پیاماهامو باز کنم ولی خیلی سخت و ریسکی بود ، داشتم ازش قطع امید میکردم که یهو خود به خود درست شد
الان هم که در بستر مفرح بیماری به سر میبرم
خیلی مواظب خودتون باشین ، شیوعش خیلی بالاست ، من تا دیروز نمیدونستم این بیماریه چی هست اصلا
الان خودم دارم عملی کشف میکنم
نصف بچهها و معلمهای مدرسمون هم درگیر شدن
العبدالمرحوم/۲۰ مرداد /۷۵امین روز خوب
نقل قول: پادکست نگاه ما به موفقیتهامون رو دانلود کردم و گوش دادم...
انشاءالله به زودی میام نتیجهاشو میگم
قرار بود هفته قبل بیام بنویسم
پادکست جالبی بود ، طی این گفتگوی دو نفرهای که بین سرپرست اصلی پادکست به عنوان کسی که سالهاست برنامه ریزی حرفهای رو دنبال میکنه و دوستش به نکات جالبی اشاره شد که اگه بخوام به طور خلاصه بگم این بود که : ما وقتی میخوایم دستاورد ها و نقاط خوب برنامههای زندگیمون رو بشمریم یا لیست کنیم خیلی چیزا رو ناخودآگاه پس میزنیم که شاید یکی از دلایلش هم والد سرزنشگر درونمون باشه که با یه دید ناخودآگاه موفقیت های ما رو عادی جلوه میده و سرخوردگی ها و شکست هامون رو بولد میکنه، مثلا من توی تابستون برام خیلی دغدغه بود که فیلمهای آموزشی درسیم رو حتما یه دور دیگه مرور کنم و اول تابستون بخاطر حجمش خیلی برام دست نیافتنی بود ولی تا آخر تابستون انجام شد و بعد وقتی میخوام اینا رو لیست کنم ناخودآگاه پسش میزنم که حالا نه اون خیلی هم کار مهمی نبود ، با وجودی که اون همه براش زحمت کشیدم ، ما بعد از اینکه در انجام یه کاری موفق میشیم و دغدغه اون کار برطرف میشه کم کم اهمیت و زحمتی که برای اون موفقیت داشتیم رو فراموش میکنیم و این میشه یکی از عوامل سرخوردگی توی برنامه های زندگی که با وجود زحماتی که ممکنه کشیده باشی هیچ دستاوردی برای خودت نبینی
نکته خوب بعدی راجب تفریحات و اموری که توی برنامه ریزی گاها کم اهمیت تلقی میشن بود ، ما معمولا زمان های تفریحمون رو به دید اتلاف وقت و زمان های پرت میبینیم ، بی خبر از اینکه اهمیت تعادل بین کار و تفریح توی برنامه ریزی یکسانه ، ما اگر تفریح خوب و به اندازهای نداشته باشیم تاثیر مستقیمش رو توی زمان کار و عملکردهامون میبینیم، درصورتیکه اگر تفریح رو جزئی از برناممون ببینیم میزان درست و به اندازهاش نه تنها اتلاف وقت نیست بلکه یکی از دستاوردهای برنامه زندگی ماست
و یه نکته خوب دیگه که یادم مونده از این پادکست، این بود که مورد بررسی قرار گرفت که ما چرا گاهی بعد از موفقیتهای بزرگ زندگیمون مثل کنکور ، پایان نامه دانشگاه و... به جای شادی و خوشحالی دچار یاس و افسردگی میشیم میشیم ، یکی از دلایلی که توی این گفتگو بهش پرداخته شد از نظر دو گوینده این بود که ما ممکنه یه دوره فشرده کاری رو برای رسیدن به اون کار طی کنیم اما احساس شادی همیشه پایدار نیست و برای بزرگترین موفقیت ها هم بیشتر از چند روز شاد و خوشحال نیستیم پس اگر بخوام خلاصه بگم هیچ وقت نباید تفریح و آرامش روحی و لذت بردن از مسیر رسیدن به هدف رو فدای خود هدف کنیم و دلیل دیگه باز هم به این میرسید که ما وقتی ارزشی برای تفریحات برنامه قائل نباشیم بعد از طی یه پروسه فشرده چون حالا دیگه اون تلاش فشرده رو نداریم احساس بیهودگی و بی فایدگی میکنیم
و در نهایت اینکه ما باید خود فعلیمون رو بدون هیچ قیدی ارزشمند ببینیم و برای بهتر شدن زندگی این موجود ارزشمند تمام تلاشمون رو به کار بگیریم
در صورتی که توی ناخودآگاه خیلی از ما این ذهنیت وجود داره که من اگر به فلان هدف برسم یا فلان کار رو انجام بدم شخص ارزشمندی خواهم بود و این مهمترین علت سرخوردگی ماست (که متاسفانه این مورد خيلي برای من صدق میکنه)
چه خلاصه طولانیای
فک کنم گوش دادنش کمتر وقتتون رو بگیره