من فکر میکنم کسی که مدرک میگیره و آخرش میره سراغ کاری مثل کارگری مغازه، معذرت میخوام اما خودش از همه مقصرتره.
باطن و اصل و ریشه مهندسی درس خوندن و پاس کردن با بهترین نمره ها نیست!
مهندسی یه ذهن خلاق میخواد که همه ندارن ولی همه میخوان مهندس باشن
خب کسی که اینقدر خلاقیت نداره و نمیدونه حتی چطور و کجا از رشته اش استفاده کنه ، بهتر بود وارد این رشته نمیشد و دنبال علایق واقعی ایش میرفت. نه اونچه که عرف میپسنده.
من کسی رو میشناسم، دختر مجرد هم هست، با مدرک لیسانس برق، ماهی 8 تومن از انجام پروژه دانشجویی در آمد داره..
یعنی کسی که مهندسی خونده از ایشون کمتره که رفته کارگر شده؟!؟؟حداقل حداقل اش انجام کارهای نرم افزاری هست!
نقل قول: در هر صورت من دشمن سر سخت مهندسی هستم و فکر می کنم بهای زیاد دادن به مهندسی ، اشتباه محضه ، اما خب مهندس ها که گناهی ندارن ، عرف این طور القا کرده مهندسی چی هست و خب حالا کشور ما می خواد توسعه یافته بشه ، نیاز داره به مهندس ، اما مهندسی ...
1- مطلق حرف زدن زیاد درست نیست. تو دنیا همه چیز نسبی هست
2- هر چیزی بهای خودش رو داره. طلا جای خودشه..الماس جای خودش..بها دادن یا ندادن ما تغییری در ماجرا ایجاد نمیکنه
3- ببخشید من از حرفاتون متوجه نشدم شما رشته تون مهندسی هست یا نه.
اگر مهندسی میخونید، که واقعا ناراحت شدم از لحن صحبتتون. خوبه که حداقل برای چند سال عمر خودتون که تو این زمینه گذشت، ارزش و احترام قائل باشید
و اگرم رشته تون مهندسی نیست، باید بگم با تعریف جامعه و عرف از مهندسین چیزی به مهندس ها اضافه نمیشه! با بد گویی هم چیزی ازشون کم نمیشه! هر کسی جای خودشو داره و کار و زندگی خودش رو پیش میبره
ولی به گوینده حرف ممکنه، کم یا زیاد میشه. تو این مساله خوبه دقت بیشتری داشته باشید ( این نصیحت خواهرانه تو دنیای مجازی بود. که کسی، کسی رو نمیشناسه. روی صحبتم با شخص خاص شما نیست.)
4- رشته های انسانی و پایه هم مهم هستن. کسی منکر اهمیت اونا نیست. ولی اونها هم در جایگاه خودشون
لزومی نداره برای بالا بردن و مهم شدن یه رشته، ما یه رشته دیگه رو بکشیم پایین و بدگویی کنیم که!
هرکسی در جایگاه خودشه! و هر کسی به اندازه خودش مهمه
اگرم رشته ای منزوی و کم اهمیت تر جلوه کرده، ناشی از عملکرد ضعیف متخصصین اون رشته بوده که نتونستن نیازهای جامعه رو درست رفع و رجوع کنن و اصطلاحا خودی نشون بدن.
5- در کل به نظرم درست نیست با یک سری صحبت هایی که پایه مستدل و محکمی نداره، خیلی راحت، توی چند تا جمله، زحمات چندین و چند ساله یه قشر خاصی رو ببریم زیر سوال.
یه ضرب المثلی میگه اگه میخوای در مورد راه رفتن کسی نظر بدی، اول با کفش های اون راه برو!
6- من این صحبتها رو با عصبانیت نگفتم. لطفا با لحن آروم بخونید.