سلام
عجب بحث خوبی
فکر میکنم تفریح خوب میتونه حجم زیادی از سختی های مسیر ترک رو بر طرف کنه
و دوپامینی که ما قبلاً با خ.ا. بدست میاوردیم رو تأمین کنه .
اگر هیچ تفریحی براتون لذت بخش و مفرح نیست ، حدس میزنم به همین دلیل مشکلات دوپامینی هست !
دیتاکس دوپامین باعث میشه که بعد از مدتی حتی خسته کننده ترین کارهای مفیدی که داشتید ، لذت بخش بشه !
حتی درس خوندن
خودش میشه بهترین تفریح .
ولی به طور خلاصه من ۲۰ تا از تفریحاتم رو عرض میکنم :
۱. رسیدگی و مراقبت از گُل و گیاه ، حتی حرف زدن باهاشون
۲. تحرک بدنی
۳. بستن چشما و گوش دادن به موسیقی آرامش بخش و بیکلام
۴. مطالعه و سیر در احادیث معصومین
۵. نشستن یه جا و شکر گزاری
۶. صحبت کردن با خانواده و مرور خاطرات شیرین
۷. ورق زدن آلبوم دوران کودکی
۸. کوهنوردی
۹. تمرین خط یا نقاشی کشیدن ( حتی در حد چش چش دو ابرو
)
۱۰. نشستن پشت پنجره و نوشیدن چای یا قهوه ( این یکی شگفت انگیزه!)
۱۱. تلفن زدن به اقوام و فامیل ( مخصوصاً افراد مسن تر ، که خیلی خوشحال میشن )
۱۲. رفتن بیرون از خونه ، کلا آدمو سر حال میاره
۱۳. نوشتن. ( حتی شده تعیین کنید شبی مثلاً یه انشا بنویسید
)
خیلی ذهنو آروم میکنه و به ذهن نظم میده
۱۴. ظرف شستن . همراه با آواز( اصلاً آدم میره توی یه دنیا دیگه
)
۱۵. غذا پختن ( که البته من فقط بعضی از غذا های محلی خودمون رو بلدم
)
۱۶. دوچرخه سواری
۱۷. دیدن نقاشی های زیبا
۱۸. موشک سازی با کاغذ های باطله
شاید یه وقت از ناسا درخواست شغلی براتون ارسال شد
۱۹. تماشای بازی های فوتبال یا پیگیری
ی حداکثر ۲ سریال از تلویزیون
۲۰. رفتن رو پشت بوم ، و انتخاب یک ستاره از آسمون و صحبت کردن، درددل با اون ستاره یا سیاره احتمالی
در نهایت میخوام بگم ، از لحظه لحظه زندگی باید لذت برد
از راه درستش .
کوچکترین چیزها میتونن شادی بخش باشن
کافیه کودک درون رو بیدار کنیم
پ.ن : من خودم تازه دو سه سالی هست از دوره ی کودکی خارج شدم
هنوز فعاله شکر خدا