کانون

اره بد بین شدم
نمیتونم تصور کنم اتفاق خوبی برا م بیوفته
حالا با تلقین های شفای زندگی خیلی بهتر شدم
کلا انرژی منفی وجودمو پر کرده
فکر میکنم اتفاق خوب دیگه برام نمی اوفته

همش فکر میکنم اتفاقات بدی در انتظارمه
یه مدت هم هست که واقع ااینجوری بوده
برای همین طرز فکرم اینجوری شده

به خدا که خوش بین باشی همه چی درست میشه ، یه خودت هم خوش بین و ایمان پیدا میکنی چون تو مال خدا هستی ...

امام میگه هرکی رابطه خودش و خداش رو اصلاح کرد رابطه اش با بقیه درست میشه
مَن اَصلَحَ فیما بَینَهُ وَ بَینَ اللهِ اَصلَحَ اللهُ ما بَینَهُ و بَینَ النَّاسِ

بقیه یعنی برنامه ها ، میز ، ماشین ، وقت ، اشیاء ، مردم و ...

---

.

.

یه درد دلهایی دارم روم نمیشه بگم چی کار کنم

سلامBAris Manco

به کانون خوش امدی

چی‌ شده؟؟؟؟؟؟

اگه درد دلی‌ بگو

ps:چرا عکس کینکت رو گذشتی به عنوان امضات؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

دلم گرفته ای دوست هوای گریه با من

درد دلمو به کی بگم

سلام
خوبی؟
به خیلی ها می تونی بگی
اولا به من بگو که همین الان داشتم توی پیام خصوصی باهات صحبت می کردم
دوما با خدا بگو
بشین یه گوشه و باهاش حرف بزن
یه دل سیر
خدا تنها کسی هست که هرگز از شنیدن حرفامون خسته نمیشه
هرگز نمیگه وای خسته شدم چقدر حرف میزنی
هرگز نمیگه
وای چقدر منفی بافی
وای چقدر غر میزنی
وای چقدر غر غرو هستی
وای چقدر فلان هستی
خدا عاشقانه به حرفای ادم گوش میده
هیچ برچسبی هم روی ادم نمیزنه
بعد در فرصت مناسب به ادم یک جواب عالی مده

بشین یه گوشه
یه دل سیر باهاش درد دل کن
وتا دلت خواست براش گریه کن
هرچی خواستی بهش بگو

بعدشم
یک دفتر بردار و توش با خدات درد و دل کن
با خودت
با هرکس که دوست درای
حرفاتو
غر هاتو
غم هاتو
همه رو بنویس
کلی تخلیه میشی
این یه روش تخلیه روانیه


تو دنیا معروفه


یکی از راه هایی هست کهبه ادم کمک اون میتونه روحیه ی سالم پیدا کنه

اوکی؟

فقط عمل کن

بچه ها بعضی وقتا خیلی تنها میشم ... احساس میکنم به یکی نیاز دارم براش دردودل کنم البته خدا که جای خود داره اما آدما منظورمه راستش الان طوری شدم که روابطم با دوستام کلیشه ای شده...دیگه زیاد به دیگران اعتماد نمیکنم درواقع فرد قابل اعتمادی پیدا نمیکنم حتی دوستام... همه چیز توی زندگیم کلیشه ای شده و خیلی ظاهرساز شدم.احساس میکنم دیگه خود واقعیم گم شده.راستی من کی هستم؟!....

رویاهام حالشون زیاد خوب نیست

بد حالن

تقریبا به حال موت افتادن
یه خورده با محتضر شدن فاصله دارن

چراغ امید تو دلم داره خاموش میشه
تا یه کورسویی قوت میگیره ، باد و بارون امونش نمیده

قدیم شعله داشت ، دلمو میگم
اما الآن داره مثل یه آتیش که روش بارون ریخته خاموش میشه

رویاهام

رویاهام

دارن از دستم میرن

منتظرم

منتظرم که یه مدت دیگه یه دکتر از در بیاد بیرون

بهم بگه حال رویاهام چطوره

میترسم
میترسم از اینکه بیاد بیرون و همون جمله ی قدیمیو بگه
متاسفم . ما تمام تلاشمونو کردیم...

آقای دکتر شما نباید متاسف باشی ، من باید متاسف باشم که تمام تلاشمو نکردم !
اگه تقصیر من نبود ناراحت نمیشدم
اما من اونجا بودم

کنار رویاهام

کنار امیرحسین واقعی

ازم کمک خواست اما من ...

محو بودم
محو تماشا
مثل یه زائر حرم امام رضا که جنسای مغازه های کنار جاده اون قدر مشغولش کرد که از نماز و زیارتش جا موند ...

و الآن با چشمای خودم امیرحسینو میبینم
که داره میمیره ، با تمام افکار زیباش ، با تمام رویاهای قشنگش ، با تمام مهربونیاش ، با عشقی که به تک تک آدمای رویاهای روی زمین داشت . با آرزوهایی به وسعت مهربونی ...

یاد صحنه ی مرگ رخش تو آخر شاهنامه ی اخوان میفتم

مساله فقط مرگ اون نیست
اگه اون بمیره ، تمام آدمایی که میخواست نجاتشون بده هم میمیرن . تمام اون نگاه های منتظری که میتونست پاسخشون بده ، همه میمیرن ...

یاد یه شعر از فریدون مشیری میفتم
صحبت از پژمردن یک برگ نیست

چشمم پر اشک شده

بدتر از اینا ، بدتر از تمام اینا اینه که شاید من هنوزم بتونم کاری براش بکنم
کاری کنم که زنده بمونه
اما دست روی دست گذاشتم

یعنی مییتونم ؟

اگه من همونی باشم که قبلا بودم نه، نمیتونم

عوض شدن سخته
سخته ولی گاهی ممکن ، گاهیم ناممکن

یعنی پیروز میشم ؟ یا اینم یه شکست مثل همه ی شکست های دیگست ؟

چی به سر امیرحسن میاد ؟

چی به سر تمام رویاها ، تمام آرزوها و تمام خوبی های من میاد ؟

یاد یه حدیث از پیامبر میفتم
کم کاری موجب حسرت است

یه آهنگی بود که گاهی که حالم گرفته میشد گوش میکردم یکم انرژی میگرفتم
تاحالا به اسمش زیاد دقت نکرده بودم

امروز معنی اسمشو چک کردم
اسم آهنگی که گاهی رویاهامو زنده میکرد :

سوگواری برای یک رویا

یعنی چی به سر رویاهای من میاد ؟
منم سوگوار رویاهای از دست رفتم میشم ؟

کی میدونه ؟

خدایا فقط تو برام موندی
میدونی که امیرحسین برای تو و به عشق تو و در راه تو وجود داره
میدونم من در راه تو کم کاری زیاد کردم اما تو رو به کرمت ، به مهربونیت ، به تمام افکار و آرزوهای پاک توی دنیا قسمت میدم اگه به من رحم نمیکنی به امیرحسین رحم کن

توفیق بده تمام تلاشمو بکنم
تو هم کمکم کن ، تنهام نذار
نذار بمیره ...

سلام...

شرمنده بچه ها...شرمنده آقا امیر حسین

اول خواستم این حرفمو همین جا تو تاپیک درددل های شما بنویسم ولی بعد که حتی فقط یه نگاهی به پست قشنگ آقا امیر حسین انداختم...
حیفم اومد بعد از پست ایشون این حرفا رو بزنم و دوست داشتم توجه به همین پست امیر حسین خان باشه بیشتر...خواستم برم تو تاپیک شبانه روزی حرفمو بنویسم ولی دیدم اونجا انقدر همه شادن و راجع به هدیه های جدیدشون و نشانای افتخار قشنگشون( که تبریک میگم به همشون ) حرف میزنن که حیفم اومد با این حرفا حتی یه ذره از اون جو شادیشون کم کنم...
این بود که مجبور شدم دوباره بیام اینجا...پس ببخشید امیر حسین خان

گرفتار شدم باز...دارم یواش یواش گرفتار میشم...باز دوباره می ترسم...ترس اومده سراغم...
دیشب البته خدا رو شکر ولی اصلا شب خوبی برام نبود... ببخشید میگم یعنی خودم دوست ندارم بگم...ولی دیگه راه دیگه ای فکر می کنم نیست که نرفته باشم برای ترک... دوست ندارم بگم...دوست ندارم حتی حرف این چیزا رو بزنم ولی مجبورم و دلم الان داره می ترکه.
دیشب دوباره نمی دونم خواب بود یا بیداری احساسای بدی اومد سراغم و من تو همون خواب دوباره انگار از بس احساس بد زیادی می کردم! قشنگ یادمه اینکه تو خواب همون موقع یاد کانون افتادم ولی همون جا زود به این نتیجه رسیدم که خب فوقش دوباره از اول شروع می کنم و چیزی نیست که به خاطرش نگرانم... البته تو همون خوال هم می خواستم شرایطو همش جوزی کنم که این اتفاق نیوفته ولی فکر می کنم خودم خیلی زورم نمی رسید تا اینکه تو همون خواب نمی دونم چی شد که تو یه حال و هوای دیگه رفتم و اصلا از اون حال در اومدم...خلاصه اصلا نشکستم حتی توی رویایی هم که میدیدم این اتفاق نیوفتاد
ولی بچه ها دوباره آلارم شروع شده...
و من باز می ترسم که دوباره تو دامش بیوفتم...
به یاد حق باز می ترسه که نتونه اراده اش رو مسلط کنه و باز توی این دام نیوفته...
به یاد حقی که هدف و فکر و دلیل و هر چیزی که به خاطرش اسم به یاد حق رو برای نام کاربریش انتخاب کرد، اصلا هیچ کدوم این اتفاقایی که بعضا افتاد نبود...

حال و هوام بارونیه اما از شکلک گریه استفاده نمی کنم چون هم حس خودم الان دوستش نداره هم اینکه نمی خوام فضای غمگین بود رو القا کنم

حلالم کنین
(فکر نکنین می خوام برم...گفتم حلالم کنین چون حرفای غمگین زدم با وجود اینکه شکلکش رو نذاشتم )

به یاد حق

سلام خدا!

---

بچه ها یه چیزی بگم؟
دوباره که پستم رو خوندم به عنوان کسی که میاد حرف هام رو می خونه به نظرم اصلا غمگین نیومد فقط یه کم شرح حال بود و ...

وای حال و هوای من که داشتم می نوشتمش این طوری نبود...به جاهاییش که اصلا معلوم نیست انفدر گریه هام گرفت که...

مرسی

نقل قول: تو خواب همون موقع یاد کانون افتادم

دوست عزیز برای ترک همیشگی به هدف قوی تری نیاز هست . سعی کن آرزو ها و اهدافت رو بزرگتر کنی .

توبه 18 جان ، یکم با خودت ، یا نفست توافق کن . تا رستمت بتونه یکم پابگیره و از دست شغاد شاهنامت رها بشه . ، بعدش که پاگرفتی بش بتاز ! و کنترلش رو دستت بگیر .

بیش از تحملت از خودت انتظار و قابلیت نخواه ، هدف و انگیزه اصولن باید طوری باشن که تو مشتاقش باشی و توی حرکت کاملن موافق .

............................................................


به یاد حق جان دو صفحه پیش داشتیم قصه لیلی و مجنون میگفتیم ...؟

به یاد حق نبودی ولی اون به یاد تو بود ...برای همین از مهلکه در رفتی ، ترسم یعنی بی اعتمادی از این که بازم بات هست و هنوز به یادته و همیشه به فکر نفع و به صلاحته ، یکم باش خوش بین باش و رابطه ات رو باش بهتر کن ، نذار را بطه ترس باشه ، ترس مومن و اولیای خدا هم فلسفه داره این نوع ترس نیست .

سلام
خیلی وقت بود نیومده بودم اینجا خیلی درد و دل دارم قربونه بزرگی خدا برم خیلی بهمون حال میده وما همش میگیم چرا اینجور شد من پارسال اینجور موقعی اگه تنها میموندم محال بود یه کار دست خودم ندم اما الان تقریبا 4 ماهه که پاکم اصلا یادم نمیره شبی که خود ار... کردم بعد از اون حسابی گریه کردم و گفتم خدا جون خودت یه کاری بکن من که از دستم کاری بر نمیاد از قضا
فرداش تویه سایتی میچرخیدم که آدرس کانون رو دیدم وبعدش که اومدم و عضو شدم رفتم توی گروه که پست زدم چند دقیقه بعد آقا امیر علی جوابمو داد و من وارد کانون شدم الانم یه حسی دارم نمیدونم چیه ؟
من هر روز میگم خدا قربونه بزرگیت برم تقریبا عادتم شده الانم هر چی که خواستم بهم داده
برم بخوابم دیر وقته خیلی بهم حال امشب توی کانون چرخیدم

سلام دوستای عزیزم.
امیدوارم همه تون خوب خوب باشید.عالی باشید.
مدتی می گذره که باهاتون آشنا شدم، البته مجازیه دیگه، میدونید که؟!
در این روزایی که گذشته خیلی چیزا ازتون یاد گرفتم و به حال خیلی هاتون غبطه خوردم.
یه خصلت و خصوصیاتی هست که آدم نمی تونه در مورد اونا با هر کسی صحبت کنه،چه خوب و چه بد.
از این خصوصیات، یه تعدادی هستند که واقعا منو آزار می دن و من نمی تونم هیچ کاری برای خودم بکنم، البته این مبالغه است، بهتره بگم لا اقل تا حالا نتونستم.اما نمی خوام همینطوری ادامه بدم تا فرصت رو بیشتر از این از دست بدم.
آخه معلوم نیست که حتی یک ثانیه دیگه هم زنده بمونیم.
ای دل ار عشرت امروز به فردا فکنی
مایه ی نقد بقا را که ضمان خواهد شد؟
به این دلیله که دوستان واقعا از دست خودم دلخورم.
بدترین چیزی که آزارم می ده، فاصله ی بین ایده آل هام و واقعیتم هست.
تعارض عجیبیه دوستان.
یک دنیا ارزش و خوبی توی ذهنم دارم اما نمی تونم اونارو توی زندگی عملیم پیاده کنم، یعنی نمی تونم همه رو با هم و این خیلی اذیتم می کنه.
به گذشته م که فکر می کنم می بینم که اگه ارزش وقتمو می دونستم الان حتی نمی شد تصورش رو هم کرد که کی ام.
اگه قدردان واقعی بودم خودم که هیچ می تونستم تاثیر خیلی زیادی روی دوروبریام بذارم.
می تونستم مفید باشم و به درد بخور.دیگه سربار نبودم.منم توی این جامعه ی پر از درد و بختی نمی شدم قوز بالا قوز
اما حالا اینم که هستم و نمی دونم که چه خاکی به سرم بریزم؟
نمی دونم که چطوری جبران کنم؟نمی دونم؟
اینو می دونم که زمان بر بودن از مهمترین اصول در پرورش انسانه ولی نمی تونم قبولش کنم.
می خوام جبران کنم و می خوام که خیلی سریع جبران کنم، اما تا حالا نشده.
مورد مورد و یکی یکی که تصمیم می گیرم، خیلی خوب می شه و موفق می شم اما چند جانبه و کلی نمیشه.
شاید درست نیست که اینو می گم اما وقتی به خودم فکر می کنم و می بینم که چه استعداد ها و توانایی های بالقوه ای دارم که با شکوفا شدنشون چه کارها میشه کرد، از خودم متنفر می شم که چرا تا حالا نجنبیدم؟
خیلی وقتا خدارو شاهد می گیرم که عملا حس کردم که خدا داره منو در یک جهت خاص پیش می بره و این همون جهتی بوده که الان می خوام ادامه ش بدم، اما من به جای تشکر و قدردانی واقعی و صمیمانه لطف خدارو فراموش کردم و دنبال اوامرشو نگرفتم.چه بدبختم.
اینم می دونم که در روز بازخواست از مهمترین مواردی که مورد سوال قرار می گیرند استعدادای انسان هستند، و وقتی به این فکر می کنم که هیچ جوابی نخواهم داشت، دوست دارم بمیرم و بیشتر از این بدهکار نشم.
نمی دونم چکار کنم؟
کسی هست راهنماییم کنه؟

به نظر من مصمم جان خیال خودت رو راحت کن ، بگو

"الهنا عاملنا به فضلک و لا تعاملنا بعدلک ، یا کریم ! " (پیامبر(ص) )