کانون

سلام

خسته ام...
خیلی خسته...

ظلم کردم .. فهمیدم.. زیر بارش دارم خم میشم...

خیلی ب وسعت نیاز دارم برای جبران.. برای باز سازی...


میگفت اگه عظمت چیزی رو بفهمی ازش غافل نمیشی..
اما این ی آفت هم داره..
اگه فهمیدی برات عادی هم میشه...و غافل میشی...

خدایا تعادل بین این دو تا سخته...

خسته ام..

در پناه خدا..
یاعلی.

بعضی اتفاقای زندگی، باعث میشه آدم خیلی چیزا یاد بگیره...
تو این جور مواقع، نمی دونی چه جوری باید خدا رو شکر کنی... 
داستان «کلاس خوشنویسی» رفتن ما هم از اون دسته اتفاق ها بود...

از بچگی خطم خوب نبود...
یعنی خوب بود... اما از نوع کتابیش...
اگه یه چیزی می نوشتم، سخت میشد فهمید این تو خود کتاب بوده یا دست نوشته ی منه...
همیشه هم همه با این موضوع مشکل داشتن...
فقط خودم در تشخیص خط خودم مهارت داشتم!

فکر می کردم آدمی که خوش خطه... آدم عجیب غریبیه! 
یه استعداد نهفته ای در درونش از اول بوده که خطش قشنگ از آب در اومده! 

و یکی هم مثل من که خطش داغونه... مشکل از همون استعداده است که نیست!
و هر کاریشم بکنم... خودمم به در و دیوار بزنم، فایده نداره که نداره...

قبل از عید بود...
داشتم از مسیر دانشگاه برمی گشتم خونه...
که با یه آگهی «آموزش خوشنویسی» رو به رو شدم...

محل آموزشگاه نزدیک بود... هی گفتم برم... هی گفتم نرم...
تو این جور موارد، می دونم اگه همون موقع نرم، یعنی دیگه قطعاً هیچ گاه نخواهم رفت!
منم به رفتن و نرفتن اصلا فکر نکردم... و رفتم...
همون لحظه هم ثبت نام کردم...

و امروز بعد از 3 ماه...
ترم اول تموم شد...

حالا که فکر می کنم...
نمی دونم باید بخندم... گریه کنم... داد بزنم...
بابت اون همه حقارت هایی که به خاطر خطم تو این همه سال کشیدم... 
و الان چقدر ساده تموم شد...


این کلاس، واقعاً برام یه کلاس زندگی بود...
یه درس کامل از زندگی...

1-
استاد امروز وقتی نمونه خط های اولیه رو بهمون نشون میداد..
بدون شک یکی از بدترین خط های اولیه مال من بود! 
اما وقتی خط های فعلی رو نشون داد، بهترین بود...
استاد می گفت: انفجاری عمل کردی... راستشو بگو چی کار کردی...

اینجا بود که فهمیدم هیچ موقع نباید هراس داشته باشم از وضعیت فعلیم...
فرقی نداره نقطه ی شروع آدم کجا باشه... هر کجا هست، باشه...
فقط کافیه شروع کرد... مقصد رو باید دریافت...

2-
تو این 3 ماه یه روزا بود واقعا نمی تونستم... حالم بد بود... اعصابم خورد بود... هزار تا دغدغه ی فکری داشتم...
اما با این حال هر جور بود خودم رو ملزم می کردم به تکلیف... و استمرار...

اینجا بود که فهمیدم استمرار و کم نیاوردن در شرایط سخت... تا چه حد می تونه آدم رو به هدفش نزدیک کنه...
و نبودش تا چه اندازه می تونه زحمات رو بر باد بده...

3-
تو خوشنویسی زمان یادگیری هر «حرف» برای هر «فرد» متفاوته...
من ممکنه قوس حرف «ی» رو با 100 بار نوشتن یاد بگیرم... و قوس حرف «ع» رو با 500 بار نوشتن...
و یکی دقیقا برعکس من...

فهمیدم آدما همینن!
هر کس تو یه چیزی بهتر... تو یه چیزی ضعیف تر...
مهم اینه که با تلاش و پشتکار، بالاخره می تونی درستش کنی...

4-
تو خوشنویسی تا زمانی که تبدیل به «استاد خط» بشی... و هر حرفی رو با احتمال 99 درصد، درست بنویسی خیلی کار می بره...
اولش از هر 100 تایی که می نویسی یکیش درست در میاد...
بعد میشه 5 تا...
بعد میشه 20 تا...
بعد میشه 50 تا...
و همین جور بهتر و بهتر...

اینجا بود که فهمیدم موقع اشتباه کردن تو زندگی، بیش از حد خودم رو درگیر نکنم...
اشتباه کردن برای یک نابلد یک امر طبیعیه... 
فقط کافیه روند به رشدم رو نگاه کنم...
مهم یاد گرفتن و آب دیده شدنه...

5-
آدمی که خوش خطه... کار خیلی خاصی انجام نمیده!
شکل نوشتن یه سری حروف رو بلده...
یه سری ترکیبات رو...
و یه سری قواعد کنار هم قرار دادن این ترکیبات رو...

یا به عبارت دیگه...
خوش خطی مثل «تیکه های یه پازله»....
درست نوشتن حرف «ل»... حرف «ص»... ترکیب «فر»... اتصال کشیده ی «س» و «ت»...
درست نوشتن هر کدومشون یه تیکه از پازله...

فهمیدم زندگی یعنی پازل!
و قرار گرفتن درست تیکه های پازل زندگیم، یه زندگی خوب رو بهم هدیه میده...

6-
تو خوشنویسی اگه کسی حرف «ک» رو اشتباه می نویسه، حالا اگه یه میلیون بار بره حرف «الف» رو تمرین کنه...
بازم وضعیتش همونه که بود... بی هیچ تغییری...
تنها راه حل درست نویسی حرف «ک»، تمرین خود حرف «ک» هست...

اینجا بود که فهمیدم هر تیکه از زندگیم جایگاه خاص خودش رو داره... نمیشه مشکلش رو با تیکه های دیگه جبران کنم...
تنها کاری که باید بکنم اینه که همون یه تیکه رو درست کنم...


وقتی بیشتر فکر کردم...
دیدم چقدر تمام این مفاهیم تو «پاکی».... که من دنبالش می گردم مصداق داره...

1- اگه می خوام به پاکی برسم از جایی که هستم نباید هراس داشته باشم... اینکه چقدر از بقیه عقب ترم... دنبال مقصد باشم... اینکه به کجا دوست دارم برسم...

2- اگه می خوام به پاکی برسم، این پاکی رو فقط واسه روزای راحتم نخوام... تو روزای سختمم بخوام... این استمراره که زحمات من رو نتیجه بخش می کنه...

3- اگه می خوام به پاکی برسم، طبیعیه که تو یه سری چیزا ضعیف تر باشم و تو یه سری چیزا قوی تر... آدما همینن! مهم اینه که با تلاش و پشتکار میشه اونچه که نادرست هست رو درست کرد...

4- اگه می خوام به پاکی برسم، خودم رو با لغزش هام درگیر نکنم... یه نابلد طبیعیه که بلغزه... روند رو به رشدم رو ببینم... مهم درس گرفتن و آب دیده شدنه...

5- اگه می خوام به پاکی برسم، باید تیکه های پازلش رو درست کنم... انگیزه و هدفش رو داشته باشم... کنترل چشم... کنترل فکر... کنترل نت... برنامه ریزی روزانه... مدیریت لحظات اورژانس... یاد خدا... تا زمانی که این تیکه ها کامل نشن، پازل پاکی من هم کامل نمیشه...

6- و اگه می خوام به پاکی برسم، ببینم کدوم تیکه های پازلم مشکل داره... برم سراغ همون ها... اونا که درست بشه، پازل پاکی منم جور شده...  


این کلاس شاید روزی نیم ساعت از وقتم رو گرفت...
و 70 هزار تومن هم هزینه ی مالی برام داشت...
اما اون چه از کلاس یاد گرفتم، قطعا خارج از این اعداد و ارقام بود...

فهمیدم اگه دوست داری آدم عجیب غریبی باشی، نیاز به کارهای عجیب غریب نداری...
فقط کافیه تیکه های پازلت رو درست کنار هم بچنی...
می بینی که چه «ساده» تو هم یک آدم «عجیب و غریب» خواهی شد!

بی خیال همه ی مردم شهر..
دلم آقا بخدا تنگ شماست..

سلام
آرمین جون خیلی تجربت عالی بود
اون هزینه 70هزار تومن فقط برا خودت کلی ارزش به دنبال نیاورد
حداقل برا من که یه گنج بود
ممنونم ازت

نقل قول: بعضی اتفاقای زندگی، باعث میشه آدم خیلی چیزا یاد بگیره...
تو این جور مواقع، نمی دونی چه جوری باید خدا رو شکر کنی... 

این کلاس شاید روزی نیم ساعت از وقتم رو گرفت...
و 70 هزار تومن هم هزینه ی مالی برام داشت...
اما اون چه از کلاس یاد گرفتم، قطعا خارج از این اعداد و ارقام بود... 
فهمیدم اگه دوست داری آدم عجیب غریبی باشی، نیاز به کارهای عجیب غریب نداری...
فقط کافیه تیکه های پازلت رو درست کنار هم بچنی...می بینی که چه «ساده» تو هم یک آدم «عجیب و غریب» خواهی شد!

فهميدن و يادگرفتنِ از اين موقعيتها هم خودش موجبات شكره!!
باور كنييد تو ايين ١٥ماه علم آموزي هدفمندم به مواردي به همين مصاديق رسيدم،اما راحت ازشون رد شدمم..

از دو سال پيش..فكر ميكردم المپيادي بودنن،حرفه اي خوندن،مدال اوردن،هوش سرشار و عجيب غريب بودن نياز داره..
فكر ميكردم يه نفرو كه هرروز ميبينم ،خيلي خفنه و رسيدن بهش محال!
درسته كه تو آزمونها بهش نرسيدم،شايد تو آزمون آخر نتونستم كه زمانمو مديريت كنم،يا با نوع سوالاي جديد خودمو وفق بدم(شايد دو تكه ي پازلو كم آوردم!) (تو همين آزمون آخر هم از لحاظ علمى تفاوت چندانى با دوستمون نداشتم،با اين كه از لحاظ محاسباتي،اونو چند درصد بالاتر ميبرد!!)
اما واسه تك تكمون كه رقباش بوديم ثابت شد رسيدن بهش دست نايافتنيي نيست..و نياز به استمرار و تلاش داره.. كاري كه اون كرد
اينكه واسه رسيدن به اين مقصد،اگر يه مقصد ديگه(تو همون راه) حواست رو(حتي حواست رو!) از مقصد اصلي پرت ميكنه،هرچند ممكن باشه گذارت بهش بيوفته،اما به اون توجه نكن..(اولويتتو بدون و بدون كه اولويت ديگه اي نبايد باهاش تداخل كنه!)
اينارو ديدم ولي نتونستم نه خودم،نه ديگرانو از فهميدنش بهره مند كنم
دروود بر داداش آرميين 

"از بچگي،تو دفترچم،خودم رو كنار قهرمانان بزرگ شطرنج ميذاشتم
كاري كه بقيه به عنوان خيال بافي و رويأي كودكانه بهش نگاه ميكردنن..
اما من جديش گرفتم و اونو هدفم گذاشتم و براش تلاش كردم"
(پاسخ احسان قائم مقامى به مجري ،پس از پيروزي مقابل قهرمان جهان بنام روسي)
كارى كه اون كرد..

دلم از دست تنبلیام گرفته
کاش دیگه تنبل نباشم
:d

نوشتین زندگی یه پازله
ولی این پازلو یه تیکه هاشو خودت کامل نمی کنی
اطرافیانت هم در کامل کردنش سهم دارن و
چقد بده یه جوری این پازلو به هم بریزن که ...

هییی روزگار،مگه حرفی هم برای آدم میذاری بمونه که بخواد بزنه؟!

خدایا من قول میدم پاک بمونم
فقط تورو خدا کمکم کن که حرفای دیگران روم اثر نذاره
ناامید نشم
چون خم شم دیگه بدبخت میشم

از نوجوونی یه کشش و علاقه ی عجیبی به موسیقی دارم
البته از نوع فاخرش و بیشتر سنتی
و به چشم هنر نه صرفا تفنن

دونستن و خوندن در مورد سازهای ایرانی و دقت توی رنگ و طعم صداهاشون و ... خیلی برام جذاب و مهیج بوده
و اگرم در مقطعی کنار گذاشتم، دوباره که برام پر رنگ شده، ذهنم رو مشغول کرده

انقدری کشش داشتم که اگه یه موسیقی ای رو چند بار گوش بدم مدام تکرارش میکنم و صبح که بیدار میشم هم دارم تکرارش میکنم

حس میکنم باید تکلیف این کشش رو مشخص کنم؛

موسیقی توی مسایل دنیایی چیز فاخر و ارزشمندیه
نمیدونم
شاید برای برخی، دریچه ای برای ماوراء الطبیعه هم باشه

اما برای من که انقدر این جنبه ی هنری و فنّی اش پر رنگ و جذابه که وقتی سراغش میرم از چیزای دیگه میمونم

امشب یه مطلبی خوندم، که آدم ذاتا طماعه و اگه از یه علاقه و لذتش بگذره خدا لذت بالاتر نشونش میده

تصمیم گرفتم دیدار با این لذت رو به قیامت بسپرم و عطاش رو به لقاش ترجیح بدم

البته هنوز تصمیم یک شبه ایه و باید استقرار پیدا کنه؛ مثلا میشه مثل سایر مردم باهاش برخورد سطحی و روزمره و گذری کرد نه اینکه دریچه های گوش رو به روی اصناف موسیقی فیلتر کرد ... و الله العالم

توکل بر خدا

تو این سه ماهه کلی تجربه ناب دارم...
 کلی اتفاقات بد و خوب در عرض سه ماه... 
چیزایی که خوابشم نمیدیدم واسم اتفاق افتاد...
خیلی دوست دارم بگم؛
اصلا من اومدم به کانون که بگم اینا رو ولی نمیدونم چرا نمیتونم...
اصلا دلیلی واسه گفتن هست؟
اصلا  انتقال این تجربیات تکلیفه واسه من؟
باعث کمک به بقیه میشه یا اوضاع رو بدتر میکنه؟
اصلا هدفم کمک به بقیه ست؟یا صرفا بیان یه سری خاطره که تهش هیچی در نمیاد واسه کسی؟
حس میکنم دارم به صفتی که قبلا بهش معروف بودم ولی از دستش دادم برمیگردم...دارم باز تودار میشم...تواناییم واسه نگه داشتن حرفها و خاطره های سخت داره بیشتر میشه...
خیلیا دوست دارن یه رفیق یا همصحبت خوب پیدا کنن که بشه سنگ صبورشون و حرفاشونو راحت بهش بگن تا  خالی بشن... ولی من از همون بچگی همیشه دوست داشتم ظرفیتم بالا بره اینقدر بالا که نیازی به درد و دل نباشه...همیشه یه دل گنده رو به یه دلدار ترجیح میدادم...
خدایا به همه ما یه قلب بزرگ بده یه قلب خیلی بزرگ

کاش لال میشدم و حرف نمیزدم...کاش زمان برمیگشت عقب و هیچ وقت این جوری ستار بودن خدا رو پایمال نمیکردم :(((( 

خدایا...کاش نبودم هیچ وقت...هیچ وقت :(((((

وقتی شکستی و نشستی اینو گوش میدی!

باید گفت...مریم..وات د فاز؟؟

(1393 خرداد 3، 13:21)مریم .. نوشته است: [ -> ]کاش لال میشدم و حرف نمیزدم...کاش زمان برمیگشت عقب و هیچ وقت این جوری ستار بودن خدا رو پایمال نمیکردم :(((( 

خدایا...کاش نبودم هیچ وقت...هیچ وقت :(((((

دنبال دلیل خلقتت باش..
اوقته که میفهمی چقدر بودنت نیازه

---

(1393 خرداد 2، 18:00)XρɛRia.ReZa نوشته است: [ -> ]هییی روزگار،مگه حرفی هم برای آدم میذاری بمونه که بخواد بزنه؟!

روزگار خوبه...فقط ما کمی بی صبریم

---

(1393 خرداد 2، 20:05)parastoo نوشته است: [ -> ]خدایا من قول میدم پاک بمونم
فقط تورو خدا کمکم کن که حرفای دیگران روم اثر نذاره
ناامید نشم
چون خم شم دیگه بدبخت میشم

کارای آسون برای ماست..
سختاش مال خدا
 نگران نباش عزیزم درست میشه

---

(1393 خرداد 2، 17:40)گلبرگ نوشته است: [ -> ]نوشتین زندگی یه پازله
ولی این پازلو یه تیکه هاشو  خودت کامل نمی کنی
اطرافیانت هم در کامل کردنش سهم دارن   و
چقد بده یه جوری این پازلو به هم بریزن که ...

بعد خدا سرو سامونش میده
اینجاست که باید ایمان داشت

اوناهايي كه پاكيد ... 
پاكي خيلي خوبه مگه نه ؟ :11: