کانون

(1395 ارديبهشت 4، 22:52)m12 نوشته است: [ -> ]

(1395 ارديبهشت 4، 22:32)تـــواب نوشته است: [ -> ]از خودم خنده ام گرفته ، یا شایدم گریه ، همه چیز تو بیرون از ذهن من طبق نظم داره پیش می ره و درست وقتی دنیارو از منظر خودم می بینم و بر می گردم توی ذهنم و افکارم ، هیچ چیز سرجاش نیست 
حتی خوردن و خوابیدن و ساده ترین بخش های زندگی ، جوانی برای من مساوی شده با بزرگترین بحران ها ، وقتی از مسیر منحرف شدم اصلا نفهمیدم چه اتفاقی افتاد ، سالهاست دارم سعی می کنم که برگردم اما انگار راهی برای بازگشت نیست . 
حجم عظیمی از من درگیر جنگی نابرابر و داخلیه ، اطرافیان نزدیکم به سطوح اومدن خصوصا خانواده که صد البته که حق دارن ، اما نمی تونم چیزی بهشون بگم ، دو روز تا کنکور ارشد مونده و دریغ از یک کلمه ! تنها کاری که کردم حروم کردن پولی بود که پدرم با سختی فراوان براش کار کرده بود و حالا من شرمنده تر از همیشه باید امتحانی رو بدم که نتیجه اش مساوی ست با شکست ...
یکسال دیگه هم عقب افتادم ، 24 سال سن و یک لیسانس بی ارزش و بدون ذره ای درامد و تنها مصرف کننده اکسیژن و تولید دی اکسید کربن 
جوانی که نه تنها برای جامعه اش مفید نیست بلکه دائما در حال ضرر رساندن هم هست . 
وقتی روزگار شروع کرد به گرفتن هدف ها و آرزوهام هیچوقت فکر نمی کردم باید ساعت ها توی اتاق باشم و بشم یه موجود گل خانه ای ، دیدن همسالانم سخت ازارم می ده خصوصا اگر موفقیت های بیشماری رو کسب کرده باشن قبطه می خورم بهشون 
من هم تلاش کردم ، اما انگار در مسیر و جهت صحیح نبود وقتی امتحانی داشتم و براش حسابی درس خونده بودم اما استاد بهم داد 0.25 تا من یاد بگیرم مثل بقیه جواب ها رو ننویسم ، بقیه فقط سوال ها رو چندین بار در پاسخ برگ کپی می کردن و قبول می شدن ...
از خواستن هام چیزی نمی گم چون مهم نیست ، جوانی در استقبال مرگ
....................
دیگه توان نوشتن ندارم
قلبم شوق تپیدن ندار...

چقدر حرفاتون برام آشنا بودن تمام چیزهایی که که در تلاش برای فراموش کردنشون هستم در یک ان جلوی چشمام رژه رفتن [emoji17]

حکایت زندگی   شما هم تقریبا به من شبیهه . بدترین درد منم الان من آینده ی نامعلومه !! وقتی به آینده فکر می کنم دیوونه می شم ! چاره ای جز تلاش ندارم ! تلاشی که نتیجه ش رو نمی دونم !

[quote='تـــواب' pid='351227' dateline='1461438161']
از خودم خنده ام گرفته ، یا شایدم گریه ، همه چیز تو بیرون از ذهن من طبق نظم داره پیش می ره و درست وقتی دنیارو از منظر خودم می بینم و بر می گردم توی ذهنم و افکارم ، هیچ چیز سرجاش نیست 


بهتر نیست خودمون باشیم و خوشحال؟ چرا این همه به بقیه توجه میکنید؟ چرا این همه مقایسه؟ چرا این همه افسوس؟فکر نمیکنید نمره ی 0.25 شما باارزش تر از نمره ی 20 بقیه بوده ؟ چرا کار خودتون رو بارزش نمیبینید؟ بهتر نبود اون موقع ها به وکارتون ادامه میدادید؟ من با اینکه هیچ نمره ای استاد به یک تمرین نمیداد اما تا هفته ها انجام دادم و بردم سر کلاس.به نظر همه بی ارزش ترین کار رو انجام میدادم حتی استاد هم لبخند عاقل اندر صفیح بهم میزد. اما من از کارم راضیم. چون میدونم در اینده همین تمرینا منو موفق تر از همکلاسیام خواهند کرد.
هیچ به این فکر کردید که خودتون الان کجا ایستادید؟
هیچ میدونید چقدر پیشرفت داشتید نسبت به تواب سال های قبل؟ ایا چند سال قبل چی داشتید و چجوری بودید و الان چطور هستید؟
به نظر من که الان جای بهتری ایستادید.
مهم نیس چه سنی دارید(البته به نظر من 24 سال خیلی هم زیاد نیست) مهم اینه که بهتر از دیروز باشید. دلی رو شاد کنید. و رو به جلو حرکت کنید. مدرک کارشناسی که گرفتید هر چند بیمصرف باشه اما مطمئنا تو اون 4 سال چیزای به درد بخوری اموختید. اگه میتونید خودتون تو رشته تون کارافرین باشید. اگه نه دنبال شغل های دیگه ای باشید که راضیتون بکنه. هر کاری میشه کرد. مونده به علاقه و توان شما. همیشه ارامش مهم ترین چیز تو زندگیه. پس شعلی پیدا کنید با ارامش برا شما. اما یادتون باشه باید زحمت کشید. از اشپزی گرفته از کارمندی تو اداره گرفته ...تا تدریس خصوصی و استادی و دبیری و کار تو یه شرکت مربوط به رشته تون. منظورم اینه که به هر چیزی به هر شغلی فکر کنید. حتی برای کوتاه مدت. اما به شرطی که راضیتون کنه.
من مردی رو میشناسم که با اینکه در رشته ی برنامه نویسی خیلی وارد بود اما چون مدرکی نداشت و اموخته هاش از خود خوانی و کلاس های فنی وحرفه ای بود هیچ شرکت و اداره ای قبولش نداشت. و تا 40 سالگی با کار در شغل های نامربوط مختلف زندگی کرده. اما تو 40 سالگی وارد دانشگاه میشا در رشته ی مربوطه. و الان بسیار موفق و راضیه.
رضایت و ارامش چیزیه که انسان برا پیدا کردنش هر کاری میکنه.
شما میتونید ادامه تحصیل بدید در رشته ی خودتون و استاد یار و استاد بشید. میتونید کلا رشته تون رو عوض کنید. میتونید خیلی کارها بکنید. فقط اگه بخواید. فقط اگه به بقیه فکر نکنید و خودتون باشید و خودتون.
درمورد پاکی هم توصیه میکنم هر روز اعلام وضعیت کتید. هدفتون صبح که بیدار شدید پاک بودن اون روز باشه تا شب . مگه غیر اینه که نمیدونید فردا زنده اید یا نه. پس اخرین روز زندگی رو خوب زندگی کتید. زندکی همین لحظه هاست که میگذره. از زندگی براتون فقط و فقط لحظه هایی میمونه که شاد بودید و شاد کردید.
لطفا گوشه قالی زندگی ای که سهم شماست رو زیبا ببافید. کاری به بقیه نداشته باشید.
شما پدر اینده هستید. خودتون رو بسازید. امیدوار باشید. خودتون باشید. ایا برای همسر و تکیه گاه شدن, برای پدر شدن اماده اید؟ خودتون رو اماده کنید. امیدوار, تلاشگر و محکم باشید.برای تربیت انسانهای اینده بایدشاد بود . باید روحیه ی خوبی داشت. باید زندگی کرد. باید ...اخودتون رو انسانیتتون رو رشد بدید. انشا.... خدا به زودی همسرمناسبی رو جلوی راهتون قرار خواهد داد.

دیشب باهاش قهر بودم .
وقتی که نیاز داشتم باهاش دردودل کنم ...
درد افتاده بود به جونم .
دردی که درمونی نداره و ...
فقط باید تحملش کنم تا بمیرم و ازش خلاص شم .
دردی که ...
اعصاب خوردی میاره و گنهکاری
ههههههههههههههههههههی

یک مدت هم با برنامه زندگی کردمو کلی حال داد.
اصلا زندگی با برنامه و هدف  یک چیز دیگه بود !
تف به عادات غلط
که نگذاشتن این چیز تکرار بشه و بیشتر حال کنم !

خب من برم نماز صبحو بخونم دوستان !
اینقدر بیدار موندم که صبح شد !!

سلام کمک کمک من سی سالمه دارم از تنهایی دغ میگنم دوستام ازدواج کردن خودمم نمیتونم زن بگیرم چون بیماری مزمن دارم یه راهنمایی مشاوره بدین

این مشکل خیلی هاست اینجا جناب
همگی برای هم دعا کنیم
خیلی زیاد ...

+ یک سری ختم هست توی بعضی از سایت ها برای ازدواج , مثل چهله ی یاسین یا نذر 14 هزار صلوات به نیت 14 معصوم یا توسل به امام جواد برای ازدواج و یک سری نماز و اعمال عبادی
یه سرچی کنین هرکدوم رو حس بهتری داشتیم انجام بدین شاید خدا دستتون رو گرفت
یا علی

و من در کرانه ی وجودیم تو را گم کرده ام
مرا دریاب تا گم نشوم
دستم را بگیر
ک فقط تو توانایی برای اسمانی کردنم

(1395 ارديبهشت 5، 22:35)عبد الله نوشته است: [ -> ]سلام کمک کمک من سی سالمه دارم از تنهایی دغ میگنم دوستام ازدواج کردن خودمم نمیتونم زن بگیرم چون بیماری مزمن دارم یه راهنمایی مشاوره بدین

سلام ، منم هم سن شما هستم ، از تنهایی هم بی بهره نیستم مثل شما ، نمیدونم آخر عاقبتمون چی بشه ، ولی ان شالله این زندگی کوتاه دنیوی که نصفش هم تقریبا من و شما سپری کردیم ( اگه فرض کنیم 60 سال عمر کنیم ) یجوری تموم بشه که اون دنیا در آرامش باشیم . 

(1395 ارديبهشت 6، 1:34)vojdan bidar نوشته است: [ -> ]

(1395 ارديبهشت 5، 22:35)عبد الله نوشته است: [ -> ]سلام کمک کمک من سی سالمه دارم از تنهایی دغ میگنم دوستام ازدواج کردن خودمم نمیتونم زن بگیرم چون بیماری مزمن دارم یه راهنمایی مشاوره بدین

سلام ، منم هم سن شما هستم ، از تنهایی هم بی بهره نیستم مثل شما ، نمیدونم آخر عاقبتمون چی بشه ، ولی ان شالله این زندگی کوتاه دنیوی که نصفش هم تقریبا من و شما سپری کردیم ( اگه فرض کنیم 60 سال عمر کنیم ) یجوری تموم بشه که اون دنیا در آرامش باشیم . 

اخه من دوستم ندارم ازدواج کردن همه من تنهام

اجازه نده این شرایط تسلیمت کنن. شاید شما شرایط ازدواج که بقیه میتونن داشته باشن رو نداشته باشی ولی   اگه به دورو برت دقیق تر نگاه کنی شرایط خوب دیگه ای رو میبینی که شما داری ولی بقیه ندارن ، یا میتونی این شرایط رو ایجاد کنی که بقیه نمیتونن، مثلا شما میتونی عشق زمینی نداشته باشی و تمام زمانت رو صرف عشق الهی کنی و عشق خدارو با کسی شریک نکنی، خداوند گر ز حکمت ببندد دری  ،  به رحمت گشاید در دیگری  ، نا امید نباش ، از خدا بخاه هرچی صلاح میدونه برات انجام بده و البته خودتم تا جایی که دستت بر میاد برای بهبودی تلاش کن . هیچوقت نا امید نباش ، خدا همونیه که گفته 

اذا اراد شيئا ان يقول له كن فيكون      هنگامى كه چيزى را اراده كند، میگويد: باش، آن نيز موجود مى‏ شود
(بقره، 117؛ آل‏عمران، 47؛ مريم، 35؛ غافر 18)

دعا کن ،  اگه خدا صلاح بدونه با یه اشاره همه چیز رو برات عوض میکنه ، برای اون کاری نداره ، به نظر ما سخت و غیرممکنه ، ولی برای اون کاری نداره . 
این داستان زیر هم هدیه من به شما :

این حدیث زیبا هم تقدیم به شما ، سعی کن از این ذکرها زیاد استفاده کنی
حدیث ارزشمندی از امام جعفر صادق (علیه السلام) در کتاب خصال شیخ صدوق ، ص 218 ، ح 43 آمده که می‌فرماید :  
در شگفتم برای کسی که از چهار چیز بیمناک است چگونه به پناه چهار چیز نمی‌رود :
 1. در شگفتم برای کسی که خوف دارد و می‌ترسد، چگونه به گفتار خداوند پناه نمی ‌برد : 
حَسْبُنَا اللهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلَ 
« خدا ما را بس است و نیکو حمایتگرى است »
چه آنکه من شنیدم که خدای جل جلا له به دنبال آن می‌فرماید : 
فَا نْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ ا للهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوْءٌ 
« پس با نعمت و بخششى از جانب خدا بازگشتند در حالى که هیچ آسیبى به آنان نرسیده بود »   
سوره آل عمران ، آیه 173


2. و در شگفتم برای کسی که دچار غم و اندوه شده ، چگونه به گفتار خدای عزوجل پناه نمی‌آورد : 
لا اِلهَ اِلا اَ نْتَ سُبْحانَکَ اِنِّی کُنْتُ مِنَ الظّا لِمِینَ 
« معبودى جز تو نیست منزهى تو راستى که من از ستمکاران بودم »
چه آنکه من شنیدم که خدای عزّوجل به دنبال آن می‌فرماید :
فَا سْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْنا هُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذ لِکَ نُنْجِیَ الْمُؤْمِنِینَ 
« پس [دعاى] او را برآورده کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و مؤمنان را [ نیز] چنین نجا ت مى‏دهیم » سورة انبیاء، آیة 87


3. و در شگفتم نسبت به کسی که مورد مکر قرار گرفته چگونه به فرمودة خداوند پناه نمی‌آورد : 
وَ اُ فَوِّضُ اَمْرِی ا ِلَی اللهِ اِنَّ اللهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ 
« و کارم را به خدا می ى‏سپارم خداست که به [حال] بندگان [خود] بیناست »
زیرا من شنیدم خدای جلّ و تقدّس، در دنبال آن می‌فرماید: 
فَوَقَیهُ اللهُ سَیِّآتِ ما مَکَرُوا 
« پس خدا او را از عواقب سوء آنچه نیرنگ می کردند حمایت فرمود » سورة غافر، آیة 44

4. و در شگفتم در مورد کسی که دنیا و زینت آن را می‌خواهد چگونه به فرمودة خداوند پناه نمی آورد :
ما شَاءَ اللهُ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللهِ 
« هرچه خدا بخواهد ، نیرویى جز به [ قدرت] خدا نیست »
زیرا من شنیدم که خداوند عزّ اسمه به دنبال آن می‌فرماید:
اِنْ تَرَنِ اَنَا اَقَلَّ مِنْکَ مالاً وَ وَلَداً فَعَسَی رَبِّی اَنْ یُؤْ تِیَنِ خَیْراً مِنْ جَنَّتِکَ 
« اگر مرا از حیث مال و فرزند کمتر از خود می ‏بینى ، امید است که پروردگارم بهتر از باغ تو به من عطا فرماید » سورة کهف، آیة 39

عبدالله جان 
به راستی ازدواج چیه ؟ 
ازدواج پاسخگوی قسمتی از درخواست ها و نیازهای ماست 
به نظر من تربیت ذهن و اعتلا بخشیدن به ذهنه که موجبات لذت بردن از همه چیز و البته ازدواج و در کنار همسر بودن رو فراهم می کنه . 
ازدواج تنها یک تکه از پازل وجودی انسانه 
منم دوست دارم ازدواج کنم ولی وقتی خودم رو بررسی می کنم می بینم آمادگی لازم رو واقعا ندارم . 
                                                                                                                         

خدایا این روزا خیلی دل مشغولی هام زیاده و استرسم بالاست
وقت کم است و کار زیاد و از طرفی منم انگار انرژیم کمه ....
خودت عنایتی کن و این دل رو با یاد خودت آروم کن و این توانایی رو بهم بده که بتونم از پس مسائلی که پیش روم هست بربیام

منظورم اینه که با این بیماریم تنها میرم خیابون تنها پارک همه جا تنها نه رفیقی نه همسری