نقل قول: ميخوام يه مطلبيو جدي عرض كنم؟مدتي فك ميكنم بميرم جي ميشه؟؟؟
اگه به خداییِ خدا اعتقاد داشته باشی
باید اینو هم قبول داشته باشی که خلقت خدا الکی نیست و بیهوده تو رو نگذاشته اینجا. ( ربنا ما خلقت هذا باطلا )
بلکه برعکس..خلقت خدا تجلی رحمت خداست
یعنی تو لیاقت خلق شدن رو داشتی . یکسری کمالات داشتی که باید خلق می شدی تا بتونی رشد کنی
به سمت تکامل بری
و
خدا این حق رو از تو دریغ نکرده.
پس نشونه رحمت و لطف خداست بودن ما در اینجا
هر چیزی توی خلقت جای خاص خودش رو داره
که تو بهترین حالت و دقیق ترین حالتش قرار گرفته
(در بهترین حالتت خلق شدی....تو لیاقتت این بوده به شکل انسان خلق بشی...نه یک درخت یا یک گل یا یه پرنده...حد تو بیشتر از جمادات و موجودات بدون اختیار بوده...این کم چیزیه؟ )
==========================
2- اینکه تو تویِ زندگیت " رسالتی " داری
یه کاری تو این دنیا هست که "فقط تو و فقط تو میتونی" انجامش بدی
از خدا بخواد تو رو به سمت اون " رسالتت" هدایتت کنه که تا وقتی توی این دنیا هستی موفق به انجامش بشی
حالا وقتی میای به مردن فکر میکنی : وجود خودت رو بیهوده فرض کردی
و وقتی این تصور سراغت بیاد
پشت زمینه ای هم متعاقبا در مورد " خلقت اشتباه خدا " هم بوجود میاد!! (نعوذ بالله)
به نظرت خدا اشتباه میکنه؟
و یا کارهاش میتونه بدون دلیل و هدف باشه؟
=====================
3- چه بخوایم چه نخوایم آخرش همگی میمیریم...
بهتر نیست از این فرصت کمی که در اختیاره بهتر استفاده کنیم؟
نه اونقدر امیدوار باشیم ، به زندگی در این دنیا که کلا آخرت رو فراموش کنیم
و نه اونقدر به فکر آخرت باشیم که از این فرصتِ محدود چشم بپوشونیم